เพียงวูบหนึ่งที่คำนึงถึงคนนั้น
จิตก็หวั่นใจก็ไหวในคืนหนาว
ใต้ผืนฟ้ากว้างใหญ่ไร้แสงดาว
เราเจ็บปวดรวดร้าวเพียงลำพัง
น้ำตาไหลในทุกครั้งที่ฝันถึง
ที่พร่ำเพ้อที่คำนึงถึงความหลัง
ใจก็เหนื่อยกายก็ล้าพะว้าพะวัง
ไร้กำลังขัดขืนต้องฝืนทน
คือความรัก ความคิดถึง ที่ซึ้งจิต
คือความคิด ความคำนึง ซึ่งหมองหม่น
คือจุดอ่อน ภายใน ใจผู้คน
คือลมฝนที่เวียนวนไม่ผ่านไป..
ก่อนวิกาลเด่นเดือนจะเลือนลับ
ก่อนตะวันลอยประดับรับวันใหม่
ก่อนลมหนาวแห่งราตรีหนีจากไป
ฉันจะหลับลงได้อย่างไร..ในค่ำคืน
สวัสดีครับทุกท่านที่เคารพรัก
ช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับน่ะครับ
ไปกินอะไรมาก็ไม่รู้
แย่จริงๆ..
จากคุณ :
ชิวเทียน
- [
25 เม.ย. 51 23:43:22
A:61.19.162.193 X: TicketID:142256
]
เคยมีราตรี เช่นนี้ไหม..
