ความคิดเห็นที่ 1 ความห่วงหาอาทรมาย้อนย้ำ ความทรงจำอดีตกาลที่ผ่านพ้น มาทักทายหมายเยือนเตือนจิตตน เช่นลมฝนเย็นสบายกล้ำกรายมา ฯ มาทักทายครับ  และแวะอ่านบทกวีเพราะพริ้ง สวัสดีครับ จากคุณ : นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) - [ 26 เม.ย. 51 18:16:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ คุณนกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) ขอบคุณ ที่แวะมาอ่าน และฝาก ผลงานใว้นะคะ ****************************** สายฝนชื่น...คืนสู่...ฤดูฝน นภาหม่น...ยามฝนมา...พาใจเหงา ยามฝนซา...ฟ้าใส...ไหงใจเรา ยังคงเศร้า...มิหาย...คล้ายฝนลวง/... จากคุณ : สุนันยา - [ 26 เม.ย. 51 18:45:40 ]

ความคิดเห็นที่ 3 @ในโลกนี้  ไม่มี  ที่แน่นอน แม้แต่ร้อน  ย้อนหาย  กลายเป็นฝน พาความเศร้า  เหงาใส่  ในกมล จนท่วมท้น  หม่นหมอง  เต็มห้องใจ กล่าวกันว่า  ฟ้าหม่น  ยามฝนมา ฝนสร่างซา  ฟ้าขยับ  กลับมาใส เศร้าสลับ  สับเปลี่ยน  เวียนออกไป เข้ามาใหม่  สุขรับ  จับไม้พลัน อย่าโศกา  อาลัย  เกินไปมาก พ้นยามยาก  ยังมี  ที่สุขสันต์ แต่อย่ามาก  หรือน้อย  พึงเท่ากัน ชีวิตนั้น  อยู่สบาย  ทางสายกลาง บางทีตั้ง  หวังไว้  คงได้มาก มีความอยาก  กิเลสเร้า  เข้าถือหาง แต่บ่อยไป  ไม่ได้  แทบวายวาง จนหลงทาง  ชีวิต  เกิดพิษภัย คิดเสียว่า  แล้วไป  คือในฝัน ยามตื่นนั้น  ภาพฝัน  พลันสลาย ค่อยค่อยดึง  ขวัญมา  เข้าหากาย สูดหายใจ  รับรู้  สู่โลกจริง./ จากคุณ : TuMan - [ 26 เม.ย. 51 18:59:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หยาดฝนหล่นลงตรงใจ แสงไฟสาดลงตรงหน้า สายน้ำรินหลั่งจากตา เค็มปร่าน้ำตาเราเอง ใจเจ็บเหน็บหนาวคราวนี้ หวังมีแสงมาฟ้าเปล่ง หัวใจได้ร่ำร้องเพลง บรรเลงลำนำฉ่ำจินต์ หวัดดีค่ะ จากคุณ : sugarhut - [ 26 เม.ย. 51 21:26:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงเมฆมา พาฝนมาหล่นร่วง หากในดวงจิตคนไม่หม่นหมอง ฝนมากมายตกมาท่วมลำคลอง ไม่ได้ทำให้เราร้องไห้น้ำท่วมตา เพียงพิศดวงจิตตนให้จงดีก็ไม่มีน้ำตามาทักทาย จากคุณ : ฝนตกเย็นดีน่ะ - [ 26 เม.ย. 51 23:16:58 A:61.90.238.102 X: TicketID:130166 ]

ความคิดเห็นที่ 6 00.53 น. ๏ หยาดฝนหยดน้ำจาก        ตานาง ฟ้าเอย หยาดนภาลัยราง                รับน้ำ- ตานางหยาดเยิ้มหมาง         มองเหม่อ เมินแล น้ำหยาดหยดหลั่งซ้ำ           เซาะเนื้อกร่อนใจ ๏ บอนใบบาง หยาดน้ำ        ค้างคืน พริ้วพระพายแผ่วฝืน            สะบัดพริ้ว เกล็ดน้ำหยาดกลมกลืน        กลิ้งกลอก อรุณรุ่งเหลื่อมลายริ้ว           เก็จแก้วประกายสี ๏ พระพิรุณ สายรุ้ง              เรนโบว์ คิ้วโก่งศรเนตร โท-              ษะเจ้า           ส่งศรเสียบใจ โค-               ถึกป่วน เนตรเปล่งประกาย เร้า          รักกลิ้งกวนนาง ๏ ครางครวญขมขื่น น้ำ        กระด้างใคร ดื่มแล หยาดหยดน้ำใจ ใส              เสื่อมสิ้น หยาดเอย หยาดนภาลัย        ร้องคร่ำ ครวญเอย เข็ดขยาดน้ำกระด้างลิ้น        ฉาบน้ำลายเหม็น ๚ะ๛ 01.39 น. บุหลันสุนันยา...หยาดฝน หยาดน้ำตานางฟ้า สลายคราบน้ำตา ... สลายลิ้นน้ำลายลวงแม่เอย จากใจกวีการเมืองห้องราชดำเนิน ... น้อมคารวะเชิญมาเชื่อมใจกวีในวิถีบทกวีถนนนักขียน นกผีน้อมคารวะกวีใจทุกท่าน จากคุณ : นกโก๊ก - [ 27 เม.ย. 51 01:51:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ๐ หยาดฝนหล่นจากฟ้า กลางเวหาพาใจหาย หยาดฝนหล่นเรียงราย มองดูคล้ายน้ำตาริน ๐ หยาดฝนนั้นไหลหลั่ง หาได้รั้งรอเมฆินทร์ หยาดฝนนั้นหลั่งริน ไห้ถวิลถึงคนไกล สวัสดีค่ะพี่สุนันยา จากคุณ : porranat - [ 27 เม.ย. 51 08:31:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 09.43 น. ๏ ฝนเอย ฝนหยาดฟ้า           พรมดิน ดินฉ่ำชื่น ฝนริน                   หล่อเลี้ยง หยาดน้ำเนตร ยุพิน              ฉ่ำชื่น ใครฤๅ ยุพาพี่กราดเกรี้ยว เปรี้ยง       แผดก้องขวัญผวา ๏ พาเอย พายุเข้า                คราใด สายอสนี ฟาดไฟ                ผ่าฟ้า ฝนลูกเห็บ เหน็บใจ              หนาวจิต ร้อนจัด หนาวจัด อ้า             ปากร้องกรี๊ดแหลม ๏ แจมเอย แจมจิตเจ้า          กวีใจ กระจ่างแจ้ง วิถีใน               จิตนี้ หยาดน้ำ หลั่งดับไฟ             ในอก ฝนสั่งฟ้า แม่ชี้                    ใช่น้ำใจเรา  ๚ะ๛ 10.10 น. แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 17:19:04 แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 10:21:48 จากคุณ : นกโก๊ก - [ 27 เม.ย. 51 10:15:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ฝนโปรยปราย...คล้ายน้ำตา...ฟ้ารินหลั่ง แต่บางครั้ง...ยังหมด...หยาดหยดหาย แต่น้ำตา...หาได้ลด...หมดใจกาย หลั่งเป็นสาย...ซ่อนใว้...อยู่ในทรวง น้ำตาหล่น...ข้างใน...ใครเล่ารู้ สายฝนพรู...พราวพร่าง...แสนหนักหน่วง คนใจเหงา...เศร้าเสียใจ...ไร้คู่ควง ไร้คนหวง...ห่วงหา...เฝ้าอาดูร/..... สวัสดีค่ะ  คุณTuMan อิอิ  แต่ไม่ออกเลย ได้แค่นี้เอง... แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 12:32:08 จากคุณ : สุนันยา - [ 27 เม.ย. 51 13:32:43 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สายฝนหล่น...ลงมา...พาใจเหงา สุดแสนเศร้า...เหงาใจ...ไห้ครวญหา ใครกันเล่า...ทิ้งเรา...เหงาชีวา ในอุรา...ร้าวราน...ปานสิ้นลม ฝากฟ้าฝน...ดลใจ...ใครคนหนึ่ง ที่เคยซึ้ง...ซาบซ่าน...หวานสุขสม ให้คะนึง...ถึงดวงจิต...เคยชิดชม ร่วมภิรมย์...เก่าก่อน...โปรดย้อนคืน/... สวัสดีค่ะ คุณ sugarhut จากคุณ : สุนันยา - [ 27 เม.ย. 51 13:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เมฆพาฝน...หล่นลง...ส่งความชื้น พร้อมส่งคืน...ความสดใส...ให้ไม้ผล แต่ไม่ล้าง...ควาปวดร้าว...เศร้ากมล ที่ทุกข์ทน...ล้นหลาก...จากหทัย/.... สวัสดีค่ะ คุณฝนตกเย็นดีน่ะ - จากคุณ : สุนันยา - [ 27 เม.ย. 51 14:09:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฟ้าสั่งฝน...คนเหงา...เฝ้าละห้อย เหลือแต่รอย...น้ำตา...น่าใจหาย ใยจึงปล่อย...ให้เรา...เศร้าเดียวดาย ร้องฟูมฟาย...ไห้โหย...โปรยน้ำตา น้ำตาหลั่ง...ไหลนอง...สองปรางอาบ ยังเป็นคราบ...ร่ำร้อง...ฟ้องเรียกหา ใครคนหนึ่ง...ที่ซึ้งใจ...ไม่หวนมา ใยร้างลา...ห่างไกล...ไร้อาวรณ์/.... สวัสดีค่ะ  ท่านพี่นกโก๊ก แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 18:30:42 จากคุณ : สุนันยา - [ 27 เม.ย. 51 15:40:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หยาดฝนที่ล้นหลั่ง เปรียบเช่นดังน้ำตาฟ้า ไหลหยดรินรดมา ช่วยพฤกษาพาสดใส แต่ว่าน้ำตาหลั่ง มิหยุดยั้งเรื่องร้าวใจ ยิ่งคิดยิ่งหวนให้ โอ้อกใครไหนเหมือนเรา/... สวัสดีค่ะน้อง  porranat จากคุณ : สุนันยา - [ 27 เม.ย. 51 15:59:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาซึมซับหยาดน้ำผน หยดน้ำตาด้วยคนค่ะ จากคุณ : teansri - [ 27 เม.ย. 51 17:05:33 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวสดีค่ะคุณ: teansri เสียดายจัง  ที่ไม่นำบทกวี หวาน ๆมาด้วย จากคุณ : สุนันยา - [ 27 เม.ย. 51 18:20:06 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แวะมาอ่านค่ะ ข้าน้อยมิบังอาจร่วมต่อกลอนด้วยจริงๆๆๆ งดงาม งดงาม จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 27 เม.ย. 51 18:56:01 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีค่ะ คุณ รวยระรินกลิ่นชา ร่วมต่อกลอน อะไรกันคะ  ร่วมแลกเปลี่ยน ความคิดเห็น ต่างหาก  โอกาสหน้า ร่วมสนุกกันนะคะ ขอบคุณ ที่แวะมาอ่านค่ะ จากคุณ : สุนันยา - [ 27 เม.ย. 51 19:37:53 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หยาดฝนที่รินรด น้ำตาหยดรินหัวใจ เย็นเยือกเหน็บหนาวใน ไม่มีใครมาอุ่นทรวง .......................... มาตามคำขอค่ะ คุณสุนันยา แต่ว่า...สมองไม่ค่อยทำงานเพราะหัวใจกำลังหนาวค่ะ เลยได้มาแค่เนี้ย.. จากคุณ : teansri - [ 27 เม.ย. 51 20:32:33 ]

ความคิดเห็นที่ 19 01.13 ฝนหยาดฟาดหล่นพื้น............เปียกปอน ฝนพี่หล่นเปียกหมอน.............ค่ำเช้า ฝนใครใฝ่คนนอน..................เคียงร่วม ฝนหล่นคืนคนเคล้า................คู่คล้องคืนฝน ฯ 01.17 สวัสดีขอรับ กรอบข้างบนทุกท่าน และท่าน เจ้าของกระทู้ อิอิ จากคุณ : คนสาธารณะ - [ 28 เม.ย. 51 01:30:21 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หยาดฝนหล่น....จากฟ้า....มาถึงพื้น ความสดชื่น....คืนอยู่....คู่เคียงขวัญ มิหวนกลับ....ลับลาหาย.....ไกลจากกัน ใยสวรรค์....พรากเธอไป....ไม่กลับมา สวัสดีค่ะ  ท่านพี่คนสาธารณะ จากคุณ : สุนันยา - [ 28 เม.ย. 51 09:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ฝนกระหน่ำ....ซ้ำปานว่า...ฟ้าพิโรธ    ฟ้าคงโกรธ...คนใจดำ...ทำโหยไห้    น้ำตาฟ้า...พาหมองหม่น...ล้นหทัย    ขอนำใจ...ใครสักหยด...รินรดทรวง/.... ชอบบทนี้มากเลยค่ะพี่สุนันยา ตรงใจดีค่ะ อ่านแล้วซึ้งมากจนน้ำตาจะไหลเหมือนสายฝน พี่สาวเราแต่งเก่งจังเลย จากคุณ : ดอกไม้ ได้หมอก - [ 29 เม.ย. 51 10:57:18 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เห็นฝนหลั่ง...พร่างพื้น...เมื่อคืนนี้ ราตรีที่...แสนเหงา...เศร้าไม่หาย ฟ้าครืนครืน...ฝืนมอง...สายฝนปราย น้ำตาคล้าย...สายฝน...ก็หล่นลง ครั้นหลับตา...พาให้...ใจสะท้าน คิดถึงวัน...เคยชื่น...คืนประสงค์ คนเคยคู่....อยู่เคียง...ขวัญอนงค์ ใยลืมลง....คำหวาน...จำนรรจา สายฝนหลั่ง...ลงมา...ฟ้าสะอื้น คล้ายคนขื่น...ขมใจ...ให้เหนื่อยล้า ยามฟ้าใส...ใจจึงเศร้า...เหงาอุรา ฟ้าร้องไห้...แทนนัยนา...อย่าร้องเลย/... *************************** สวัสดีจ้า น้อง ดอกไม้   อ่านแล้วอย่าร้องไห้เลย พี่ร้องไห้ พร้อมกับฟ้า มามากแล้วเดี๋ยวพี่ร้องไห้ ไม่หยุด น๊า.. แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 13:55:57 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 12:42:32 จากคุณ : สุนันยา - [ 29 เม.ย. 51 12:35:55 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ฟ้าสั่ง ฝน หลั่งริน ดั่งชีวิน จะสิ้นสูญ โอ้ใคร ไหน เกื้อกูล แสนอา ดูรย์ ใจร้าวราน คิดถึง คนอยู่ไกล แสนปวดใจ แทบร้าวฉาน เคยคู่อยู่ วิมาน ใจสะท้าน ปานสิ้นลม ******************  สวัสดีอีกครั้งค่ะ คุณเทียนสี ขอโทษนะคะ ตอบช้าไปนิดค่ะ จากคุณ : สุนันยา - [ 29 เม.ย. 51 19:20:53 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เพิ่งไปเขาหลวงมาขอฝากไว้ในบทกวี... กระโจนข้ามห้วงเวลามายามเช้า....... .....แสงส่องพราวตะวันฉายให้ได้เห็น มวลปักษาแขกเต้าเกาะกิ่งเอน......... เหลือบไปเห็นเขาตระหง่านอยู่ไกล ไกล.......... มองมุมสูงจากหอคอย..ลงผืนป่า.... ........สกุณาร้องเจื้อยแจ้วเกาะกิ่งไหว เขียวขจีต้องแสงส่องเรืองรองไพร... ........นิยามหนึ่งประทับใจใคร่ได้ยล แดดเริ่มแรงแทงตาหาหลบพุ่ม..... .......กับหนึ่งหนุ่มนามตบแปะจากแห่งหน ใคร่เดินทางมาพักผ่อนห่างผู้คน........ ......ในถิ่นฐานแห่งตัวตน..สุโขทัย.. ย้อนจากป่ารามคำแหง..ธรรมชาติ..... ....เดินทางสู่ประวัติศาสตร์..ย้อนสมัย แผ่นดินทองเรืองรอง....สุโขทัย...... .........หวังในใจท่านจักกลับมาเยี่ยมเยือน.......... จากคุณ : นกสุโขทัย - [ 30 เม.ย. 51 09:15:35 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ยามฝนซา...ฟ้าสว่าง...จางปางแจ้ง สุริยา...ส่องแสง...แห่งสวรรค์ นภาเศร้า...กลัยกลาย...ได้หายพลัน ความสุขสันต์...แทนที่...ชีวีระทม ผืนป่างาม...นำมา...ว่าเขาหลวง ดั่งแดนสรวง...พื้นป่า...น่าสุขสม ธรรมชาติ...ไร้ทุกข์...สุขภิรมย์ มิขื่นขม...ยามได้ไป...ใจเบิกบาน สวัสดีค่ะ  คุณนกสุโขทัย สุโขทัย  ไม่ระทมนะคะ คิดถึง สุโขทัยค่ะ แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 09:49:36 จากคุณ : สุนันยา - [ 30 เม.ย. 51 09:46:40 ]