ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนอื่น ต้องบอกว่า ไม่ได้พิมพ์ชื่อหนังสือให้เพี้ยน ใช้ตัวใหญ่ตัวเล็กตามปกหนังสือเลยล่ะ มีใครรู้สึกบ้างไหมว่า การใช้เทคนิคนี้ ทำให้เกิดความคาดหวังว่าหนังสือกำลังจะบอกอะไรเราสักอย่าง หรือบางที อาจเป็นการตะโกน หรือคิดอีกทีอาจจะเป็นหนังสือที่ค่อยๆเติบโตจากบทแรกไปสู่บทสุดท้ายก็เป็นได้ ใครจะรู้ ถ้าอยากรู้ ขอเชิญท่านสำรวจห้องเรียนการเขียนนิยายแห่งนี้ได้เลย the Fiction CLASS เป็นนิยายที่เขียนโดย Susan Breen ใครอยากรู้จักเธอตามไปอ่านได้ที่ http://www.susanjbreen.com/about.htm จากคุณ : Deckard - [ 26 เม.ย. 51 21:59:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ครั้งแรกที่ได้เห็นหนังสือเล่มนี้แวบๆบนชั้น ไม่ได้คิดว่าเป็นนิยายรัก ก็ชื่อหนังสือมันสื่อให้คิดไปว่า น่าจะเป็นพวก how to เสียมากกว่า ด้วยความที่อยากจะเขียนนิยายอยู่ ก็เลยปราดเข้าไปหยิบดู อ้าว โรแมนซ์ เหรอ เกือบจะวางแล้วเชียว แต่ไปเจอคำโปรยเสียก่อน Arabella นางเอกของเรื่อง คุณครูของห้องเรียนนักเขียนนี้ ก็มีปัญหาในการเขียนนิยายแฮะ เอาน่า ระดับเด็กๆอย่างเรา เขียนแล้วพล็อตออกทะเล รีไรท์หลายที ไม่จบลงสักที เปลี่ยนจากการผจญปัญหาด้วยตัวเอง มาอ่านปัญหาของคนชั้นครูบ้างเสียทีก็ดีเหมือนกัน ปรากฏว่า เอิ๊ก นางเอกพยายามเขียนตอนจบของนิยายมาเจ็ดปีแล้ว  (1) แต่นี่เป็นแค่ปัญหาเล็กๆของนางเอกในนิยายรักเรื่องนี้ เธอเติบโตมาในครอบครัวที่พ่อพิการ เนื่องจากโรค Multiple sclerosis  (2) ส่วนแม่ก็ทุ่มเททุกอย่างเพื่อดูแลพ่อ โดยที่เธอไม่เข้าใจ ในวันนี้  แม่ของเธอเป็นพาร์กินสัน เธอไม่สามารถจะดูแลได้ จนต้องพาไปอยู่ที่ nursing home (3) ทั้งๆที่ไม่อยากทำ และแม้จะมีความขัดแย้งระหว่างแม่ลูกแค่ไหน เธอก็จะไปเยี่ยมทุกวันพุธเสมอ ชีวิตรักของเธอล่ะ        เธอเคยต้องเลือกระหว่างแม่กับคู่หมั้น ก่อนที่จะถึงวันแต่งงานในอีกไม่กี่วัน        คงไม่ต้องบอกว่าเธอเลือกใคร ตอนนี้ มีชายคนใหม่พยายามจะเข้ามาในชีวิตเธอ แต่ เขาไม่ใช่สเปค และเขาเป็นนักเรียนของเธอ นักเรียนคนอื่นๆ ก็สุดๆทั้งนั้น มีตั้งแต่ชายหนุ่มที่มีแต่เรื่องเซ็กซ์อยู่ในหัว มาเรียนก็เพราะอยากเขียนนิยายโป๊ เจ้าหนุ่ม ipod เปิดเพลงเผื่อครูในห้องเรียน สาวสวยผู้เป็นปริศนา เด็กสาวที่ขาดเรียนบ่อย ไปจนถึง แม่บ้านวัยกลางคนที่วิ่งหนีออกนอกห้องเรียน อ้อ เกือบลืม มีกระต่ายอีกหนึ่งตัว เรื่องนี้มีความรักหลายรูปแบบ แม่กับลูก ลบความขัดแย้งมาเข้าใจกันด้วยนิยายที่แม่เขียน นิยายความยาวยี่สิบหน้ากระดาษเขียนโดยหญิงชราที่รอวันตาย คนที่เป็นพาร์กินสัน มือสั่นจนบางครั้งหยิบแฮมเบอร์เกอร์เข้าปากตัวเองไม่ได้ แต่เขียนนิยายอิงชีวิตจริงของตัวเอง ด้วยมือมันสั่นเทา จนในที่สุดก็เข้าใจความขัดแย้งระหว่างตัวเองกับลูกสาว แต่กลับแต่งตอนจบไม่ได้ เพราะมีอีกปมที่เธอแก้ไม่ได้ เธอจะขอให้ลูกช่วยได้ไหม ลูกสาวที่ไม่เคยเข้าใจแม่ตัวเองมาทั้งชีวิต รัก แต่เพิ่งมาเข้าใจ เมื่อได้อ่านนิยายของแม่ตัวเอง ในคืนที่รู้ว่า จะเหลือเวลาอยู่ด้วยกันอีกไม่นาน เธอจะแต่งตอนจบนิยายอิงชีวิตจริงของแม่อย่างไร ในเมื่อเธอไม่รู้ว่าความจริงเป็นอย่างไร ในวันที่พ่อเสีย นี่เป็นตอนที่คุณอาจเสียน้ำตา Chuck ชายรูปหล่อ บุคลิกดี รวย แต่งตัวเนี๊ยบ แต่ไม่รู้เป็นไง ถึงทำให้ครูเหม็นหน้าได้ตั้งแต่วันแรก ลีลาการจีบครูของเขาจะทำให้คุณยิ้ม นักเรียนสุดป่วนคนอื่นจะทำให้คุณติดตามบทเรียนการเป็นนักเขียนอย่างมีความสุข ก็เจ้าที่พวกนี้ทำผิดพลาด ตูทำมาแล้วทั้งน้าน เนื้อหาที่เรียนก็น่าจะเป็นประโยชน์สำหรับมือใหม่ไม่น้อย อ้อ หลังบทแต่ละบท มีแบบฝึกหัดให้ด้วยนะ น่าสนุกสำหรับคนอยากเป็นนักเขียน และสำหรับคนที่เข้าไปในเวบไซด์ของซูซาน เธอจะมีแบบฝึกหัดใหม่ให้ทุกเดือน และคนที่เขียนดีจะได้ลงใน blog ด้วยนะเออ -------------------- (1) งั้นอิฉันก็ยังเหลือโควตาอีกห้าปี ใครคิดจะถามถึงตอนจบของเรื่องที่ลงไว้เมื่อ นาน..... มาแล้ว ได้โปรดรอต่อไป (2) โรคนี้เป็นโรคเรื้อรัง ที่อาการจะเริ่มจากกล้ามเนื้ออ่อนแรงบางส่วน และจะลามไปเรื่อยๆ จนในที่สุดก็ยืนเดินไม่ได้ อาการของแต่ละคนจะไม่เหมือนกัน (3) สถานที่ดูแลคนชราที่ต้องการการดูแลเป็นพิเศษ - ไม่อยากใช้คำว่าบ้านพักคนชรา เพราะมักจะทำให้เห็นภาพบ้านบางแคขึ้นมาทันที ซึ่งมันไม่ใช่ แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 51 22:09:26 จากคุณ : Deckard - [ 26 เม.ย. 51 22:06:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 น่าสนใจมากครับ รีวิวแบบนี้ก็ดีแฮะ  พอรู้จุดคร่าว ๆ ว่าเกี่ยวกับอะไร ว่าแต่นิยายที่นางเอกพยายามเขียนตอนจบมาเจ็ดปี   เป็นเรื่องที่คุณแม่ของเธอเขียนไว้งั้นหรือครับ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 27 เม.ย. 51 18:48:50 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านค่า ดูเหมาะกับนักเขียนดีนะ จากคุณ : scottie - [ 27 เม.ย. 51 20:03:33 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ ปฤษณะ "นิยายที่นางเอกพยายามเขียนตอนจบมาเจ็ดปี   เป็นเรื่องที่คุณแม่ของเธอเขียนไว้งั้นหรือครับ " ตอบ - ไม่ใช่ค่ะ นางเอกเขียนนิยายอยู่แล้ว แต่่จบไม่ลงสักที ส่วนแม่ของนางเอก ตอนที่อยู่ใน nursing home เธอขอให้ลูกเล่าให้ฟังเรื่องชั้นเรียนเขียนนิยาย ฟังไปฟังมา เธอเลยเขียนเองมั่ง เอาชีวิตตัวเองนั่นแหละมาเขียน แต่เขียนตอนจบไม่ได้ เพราะมาเจอปมที่ตัวเองก็แกะไม่ออก ก็เลยขอให้ลูกช่วย คุณ scottie เรื่องนี้เหมาะกับนักเขียนมือใหม่มากค่ะ บทเรียนแต่ละบทสนุกจริงๆ จากคุณ : Deckard - [ 27 เม.ย. 51 23:56:13 ]