สวัสดีครับทุกคน
วันนี้นอนไม่หลับ
เลยเอาบทกวี ดีๆ
บางส่วนจาก "วารีดุริยางค์"
ของ อาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
มาให้ทุกคนได้สัมผัสครับ..
มิมีใดเกิดดอกนอกจากจิต
จิตปรุงคิดเป็นกระทำเป็นคำขาน
อำนาจที่มีพลังคอยสั่งการ
เป็นวิญญาณของทุกอย่างสร้างสมมุติ
กรองวิญญาณเย็นฉ่ำน้ำค้างฟ้า
มิ่งมหาวารีบริสุทธิ์
แฝงตะวันเวลาหลบมารุต
ชะลอหยุดวิญญาณนานสำนึก
อึดใจหนึ่งซึ้งหวามกับความหลัง
วันที่ยังเยาว์วัยได้รู้สึก
เงาร่มไม้สายน้ำแลล้ำลึก
คล้ายคืนดึกสีดำฉ่ำแสงดาว
ประกายพรึกกะพริบพลิ้วพ้นทิวไม้
เลื่อนมาใกล้ก่อนเวลาที่ฟ้าขาว
กระจ่างแจ่มประจำยามวับวามวาว
นิมิตคราวค่อนรุ่งถึงพรุ่งนี้
รุ่งอีกวันหวั่นว่าจะมาถึง
คือวันหนึ่งวันหนึ่งซึ่งเร็วรี่
วันแห่งวานผ่านมาทุกนาที
เพิ่มชีวีพรากชีวันผันชีวิต
ในความหลังคือหลับคลับคล้ายฝัน
เป็นนิรันดร์สลักไว้ในแผ่นจิต
คมเวลามากร่อนค่อยรอนริด
ทีละนิด ทีละนิด กว่าปลิดลง
ก่อนสายธารสุดท้ายเกลื่อนกลายร่าง
เป็นเวิ้งว้างว้าเหว่ชะเลหลง
ก่อนสายธารทิ้งฝั่งเพื่อหลั่งลง
เป็นวังวงวารีแห่งนีรันดร์
ขอชมเดือนเพื่อนดาวในหาวห้อง
ขับทำนองร้องกลอนฝ่ายฟ้อนฝัน
ถึงความหลัง ความรัก อีกสักวัน
ต่างถ้อยทิพย์อาถรรพณ์เทิดบรรณา
กังหันปลายไม้ปลิวไปลิ่วล่อง
ดั่งชวนท่องเที่ยวไปไกลสุดหล้า
ลมแห่งทิศตะวันตกผกผันมา
ราวกู่เรียกเวลา ล่าผ่านพ้น...
จากคุณ :
ชิวเทียน
- [
27 เม.ย. 51 00:03:11
A:61.19.162.156 X: TicketID:142256
]
กาล..เวลา
