ความคิดเห็นที่ 1 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “เป็นความจริงเหรอ .ที่น้ำมีคนใหม่แล้ว?” ชายหนุ่มเอ่ยกับหญิงสาว แม้ว่าเขาจะรู้อยู่กับใจก็ตามที “ใช่ .น้ำขอโทษนะยุ” “ยุไม่มีทางจะทำอะไรได้เลยเหรอ น้ำ?” ชายหนุ่มกล่าวคำถามด้วยความหวัง หากแต่หญิงสาวกลับสนองตอบด้วยการหลบตาต่ำ “น้ำขอโทษ . น้ำอยากให้โอกาสกับตัวเองมากกว่านี้” สาวน้อยรู้ นี่ไม่ใช่คำตอบที่ดี แม้มันจะรวบรัดและชัดเจนสักแค่ไหนก็ตาม ทุกอย่างตกสู่ห้วงแห่งความเงียบงัน มีเพียงเสียงรถยนต์ที่วิ่งในวิทยาเขตอย่างประปรายในยามเย็น เธอไม่กล้าแม้แต่จะจ้องตาตอบชายหนุ่ม ที่ยังคงแน่วแน่ และจ้องมองเธอไม่วางวายด้วยสายตาแสนเศร้า “ถ้าน้ำตัดสินใจแล้ว ยุจะไม่ทักท้วง ไม่ฉุดรั้งอะไรทั้งนั้น แต่ยุขอน้ำเพียงแค่อย่างเดียวเท่านั้น ..” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบระหว่างเขากับเธอ “ถ้าน้ำอยากจะก้าวต่อไป สู่โลกที่กว้างกว่าประหนึ่งมหาสมุทร ให้ยุเป็น ‘สายลม’ ที่พัดพาน้ำไปถึงฝั่งฝันได้มั้ย? แม้เพียงสักนิดก็ยังดี” คำขอเพียงหนึ่งเดียวของเขาถูกเอ่ยผ่านริมฝีปาก แม้จะเต็มไปด้วยสำบัดสำนวน เพราะอดีตแฟนหนุ่มของสาวน้อยเป็นถึงสมาชิกชมรมวรรณศิลป์ ผู้รักงานเขียนและวรรณกรรมอย่างหัวปักหัวปำ แต่เนื้อในของมัน คือการขอโอกาส และสอดไส้ด้วยความตั้งใจอย่างเด็ดเดี่ยว ทำไมกัน ทำไมเขาต้องมารับผิดชอบ หรือเป็นเดือดเป็นร้อนกับทุกสิ่งทุกอย่างของเธอด้วย ทั้งหมด ทำให้หญิงสาวถึงกับต้องหวั่นไหว “ทำไมยุต้องทำแบบนี้ด้วย? มันไม่มีเหตุผลเลยนะ” “มันต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ? มันไม่สำคัญอะไรเลย .”ชายหนุ่มเอ่ยแทรกด้วยความซื่อตรง น้ำเสียงเรียบ เขาไม่เคยขึ้นเสียงกับเธอเลยแม้สักครั้ง รวมถึงคราวนี้ก็เช่นกัน หญิงสาวก็ไม่สามารถทนกับความรู้สึกผิดใดๆ ที่เกิดขึ้นในใจได้อีกต่อไป “ยุ! นี่มันไม่มีประโยชน์เลยนะ บ้าไปแล้วเหรอ!” “ถ้าน้ำอยากได้เหตุผล มันก็มีเพียงข้อเดียว .” สิ้นประโยค ชายหนุ่มกุมมือทั้งสองของหญิงสาว ประสานสายตาเข้ากับเธอ เด็ดเดี่ยว ไม่มีความลังเลใจใดๆ ก่อนที่ประเอ่ยประโยคสำคัญที่สุดของเขาออกมา “ยุรักน้ำ รักมากๆนะ” คำพูดง่ายๆ คำนี้ ..สามารถตีความได้หลากหลาย ขึ้นกับว่าใครจะเป็นคนพูด และสาวน้อยรู้สึกได้ถึงความตั้งใจอันแรงกล้าของชายหนุ่มที่อยู่ต่อหน้าเธฮ มันเป็นสิ่งที่ชัดเจนเหลือเกิน ทรงพลังเหลือเกิน และเปี่ยมล้นมากมายจนวาบหวามในจิตใจ หากแต่ . “มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะยุ .น้ำขอโทษนะ” หญิงสาวสลัดมือของตัวเองออกจากมือของชายหนุ่มที่กุมไว้เบาๆ หันหลัง และเดินจากไป เธอไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปมอง หาใช่ว่ากลัวในการตัดพ้อ ต่อว่า หรือก่นด่า แต่กลับเป็นสายตาอันลึกซึ้ง น้ำตาที่ไหลรินอาบสองแก้ม และรอยยิ้มของเขาที่พร้อมส่งเธอต่างหาก ที่อาจจะทำให้แต่ละย่างก้าวนั้นหนักหน่วงจนเกินกว่าจะทนไหว เธอยังคงก้าวเดินต่อไป พร้อมกับสายลมหนาวและใบนนทรีที่ร่วงหล่นจากต้นในยามเย็น .. ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : ปากกาผจญภัย (บ้าเกม) - [ 27 เม.ย. 51 06:35:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เสียงไลท์เตอร์เสียดสีกันอย่างแผ่วเบา ดาวิดอฟตัวที่สามถูกจุดขึ้นอย่างเรียบๆ หญิงสาวสูบไปพลางนึกทบทวนความทรงจำที่วิ่งผ่านเข้ามา ยิ่งคิดถึง รสขมๆ ในความรู้สึกก็ยิ่งพรั่งพรูออกมา ผสมกับรสฝาดของควันบุหรี่ในลำคอมันก็ยิ่งไปกันใหญ่ เพราะภายหลังจากที่หญิงสาวปฏิเสธความรักของเขาผู้แสนจริงใจ เธอก็ได้รับบทเรียนที่เจ็บปวดจากการตัดสินใจแบบปัจจุบันทันด่วน ตั้งแต่รุ่นพี่ที่เธอตัดสินใจลองคบหากับเขา เรื่อยมาจนถึงคนล่าสุดที่สลัดเธอทิ้งอย่างไร้เยื่อใย ดูเหมือนจะไม่มีใครเป็นดังที่แสดงออกมาในเบื้องแรกเลยสักคน และเธอเองก็ไม่เคยคิดจะไปกล่าวโทษหรือเสียใจกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น มันก็แค่การแลกเปลี่ยนระหว่างเธอกับคนอื่นในช่วงเวลาหนึ่ง ในเมื่อเต็มใจยอมรับกันทั้งสองฝ่าย จะไปที่ฆ้องร้องป่าวอะไรที่ไหนได้อีก ที่ทำได้ก็แค่เพียงปล่อยมันผ่านเลยไป ไม่เลย เธอไม่เคยรู้สึกว่ามันเป็นความสูญเปล่า . แต่เธอกลับไม่แน่ใจ .ในบางสิ่ง .. ท่ามกลางความสำเร็จในหน้าที่การงาน ทุกสิ่งเป็นจริงดังใจหวัง แต่ความสัมพันธ์ในเชิงบุคคลระหว่างกันกลับขาดหาย แล้งไร้ และเจ็บปวดจนจิตใจชาด้าน และมหาสมุทรกว้างใหญ่ที่เมื่อก่อน เธอบากบั่นพากเพียรดั้นดนที่จะก้าวไปให้ถึงนั้น .. .......กลับเป็น ‘ทะเลตาย’ ที่นิ่งงัน และไร้ชีวิตจิตใจเสียเหลือเกิน .. หญิงสาวชันเข่าสองข้างบนเก้าอี้ เสียงการจราจรในภาคบ่ายของมหานครยังคงคับคั่งต่อเนื่อง แสงแดดเริ่มแผดร้อนขึ้นเป็นคำรบ แต่เธอกลับกอดตัวเอง รู้สึกหนาวเหน็บไปทั้งหัวใจ เหงา...... เธอซบหน้าลงกับหัวเข่าเมื่อความคิดดังกล่าวแล่นเข้ามาในห้วงสำนึก รู้สึกถึงขอบตาอันร้อนผ่าวและเหงื่อไคลที่ผุดพรายบนแผ่นหลังขาวเนียนจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์และแดดระอุของบ่ายแก่ๆ ในตอนนี้ ถ้าจะมีสิ่งใดที่เธออยากจะเสียน้ำตาให้กับมันแล้วนั้น ย่อมไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเอง หากแต่เป็นสิ่งที่เธอทำกับเขาคนนั้น . นึกถามตัวเอง ว่าการตัดสินใจจากความระเริงเพียงชั่ววูบของเธอ จะทำให้เขาเสียใจ เจ็บปวด และทุกข์ทรมานมากมายสักเพียงไหน? หาใช่ความเสียดาย แต่เป็นความรู้สึกผิดแล่นขึ้นมาจุกอก แต่คงไม่มีประโยชน์ที่จะไปนึกถึง เธอคงไม่มีค่าพอที่จะไปร้องขอความรักจากเขาคนนั้นได้อีก และเวลามันก็ผ่านมานานเกินไป .ทุกอย่างดูราวกับภาพแห่งความฝันอันเลือนลาง จนหญิงสาวเริ่มไม่แน่ใจว่าทุกสิ่งมันเคยเกิด หรือมีตัวตนอยู่จริงๆ หรือไม่ หญิงสาวเงยหน้าจากหัวเข่า จ้องมองตึกสูง ท้องฟ้า และรางรถไฟฟ้าที่เจือด้วยละอองควันของมหานครด้วยสายตาเลื่อนลอย สัมผัสได้ถึงความว่างเปล่าที่กำลังเกาะกินหัวใจ ความว่างเปล่า .ที่เธอได้เป็นเจ้าของมัน .. แต่ก็เป็นทางที่เธอเลือกเอง . และความเปลี่ยวเหงา คือราคาที่เธอต้องจ่ายให้กับมัน .. จากคุณ : ปากกาผจญภัย (บ้าเกม) - [ 27 เม.ย. 51 06:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นแทรกจังหวะความคิดของหญิงสาว หรือจะเป็นไก่ เพื่อนหนุ่มใจสาวของเธอที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียน หญิงสาวเดินตรงไปที่ประตู มองผ่านช่องเล็ก แต่กลับเป็นเขา .หนุ่มใหญ่หม้ายโสดข้างห้องผู้มีแววตาเอื้ออารีย์อยู่เป็นนิจ เขามีธุระอะไรกันนะ “รอสักครู่นะคะ” เธอเอ่ยพร้อมจัดแจงผมเผ้าและการแต่งตัวให้เรียบร้อย ก่อนจะเปิดประตูออกไป โดยไม่ลืมที่จะคล้องโซ่ไว้อีกชั้นหนึ่งด้วย “สวัสดีค่ะลุง” เธอมักจะเรียกเขาว่าลุงอยู่เสมอแม้จะไม่ได้ผูกสัมพันธ์กันทางสายเลือดเชื้อไข แต่อย่างน้อยๆ มันก็อุ่นใจที่ได้นับใครเป็นญาติผู้ใหญ่ที่น่านับถือสักคนในชีวิตที่เต็มไปด้วยความเปลี่ยวเหงาเช่นนี้ “สวัสดีครับคุณชลนรินทร์ .” “เรียกแค่น้ำก็พอแล้วค่ะ” หญิงสาวเอ่ยท้วงพร้อมรอยยิ้ม เขาดูไม่เหมือนกับบรรดาตาแก่ตัณหากลับทั้งหลายที่เธอได้เคยพบเจอมา ในแววตานั้น ราวกับจะผ่านพายุแห่งชีวิตมานักต่อนัก อย่างทรหด และเข้าใจ เหลือเพียงความสงบในบั้นปลาย หนุ่มใหญ่ยิ้มให้กับคำพูดนั้น ก่อนจะยื่นซองจดหมายสีขาวให้กับหญิงสาว “ผมลงไปเอาพัสดุข้างล่าง พอดีกับที่บุรุษไปรษณีย์นำจดหมายนี้มาใส่ในตู้ ผมเลยนำมันมาให้น่ะครับ .” เป็นซองจดหมายสีขาวขนาดมาตรฐาน เรียบง่าย แต่ชื่อของผู้ส่งต่างหากที่สะกิดความรู้สึกของเธอขึ้นมาในทันควัน วายุ ..... “จดหมายจากคนสำคัญสินะครับ ” หนุ่มใหญ่เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มละไมปรายบนใบหน้า และสายตาที่บ่งบอกถึงความเข้าใจ หญิงสาวพยักหน้า แววตาบ่งบอกถึงความยินดีบางประการที่ไม่อาจปิดซ่อนไว้ได้ “ขอบคุณค่ะลุง” หนุ่มใหญ่ยิ้มบางๆ อีกครั้ง ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง หญิงสาวปิดประตู เดินตรงไปที่เตียงนอน รู้สึกถึงความเอ่อท้นบางอย่างที่ท่วมหัวใจ จดหมายจากเขา . เธอหายไปจากชีวิตเขามานานแสนนาน และวันนี้ กลับเป็นเขา ที่เป็นฝ่ายติดต่อกับเธอด้วยตนเอง แม้ในใจจะประหวั่นถึงเรื่องราวที่บรรจุอยู่ภายใน แต่มันหาได้มีความสำคัญใดอีก จะเป็นเรื่องร้ายหรือดีก็ช่างมันแล้ว เธอเปิดซอง และกวาดตาผ่านตัวอักษรเขียนด้วยมือที่ละลานบนหน้ากระดาษ . จากคุณ : ปากกาผจญภัย (บ้าเกม) - [ 27 เม.ย. 51 06:41:50 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “สวัสดีครับ น้ำ เกือบแปดปีแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน น้ำสบายดีมั้ยครับ? ยุสบายดี ต้องขอโทษสำหรับลายมือที่ไม่ค่อยจะน่ารักเท่าไหร่บนหน้ากระดาษ ยินดีด้วยนะครับสำหรับตำแหน่งการงานใหม่ น้ำอาจจะสงสัยว่ายุได้ที่อยู่ของน้ำมาได้อย่างไร มันดูราวกับความบังเอิญอย่างยิ่งยวด หรือไม่ก็โชคชะตาเล่นตลก ที่บริษัทของน้ำต้องมีความเกี่ยวข้องกับกิจกรรมการรณรงค์ในหน่วยงานที่ยุสังกัดอยู่ ทำให้ยุได้รับรู้เรื่องราวของน้ำโดยคร่าวๆ ยุเองก็เป็นข้าราชการธรรมดาๆ คนหนึ่ง ไม่มีอะไรพิเศษสำคัญ โชคดี ที่ชีวิตในต่างจังหวัดไม่เร่งร้อนจนเกินไป ทำให้ยุพอจะมีเวลาเหลือเจียดสำหรับการปั่นจักรยานเลียบชายหาดยามเช้า ดูแลคุณแม่ จิบน้ำชา นั่งมองท้องฟ้าสีครามบนชานบ้าน และ .เขียนจดหมายฉบับนี้ ในตอนนี้ ช่วงกลางฤดูร้อน คลื่นลมริมหาดพัดเอื่อยๆ สัมผัสได้ถึงกลิ่นไอเกลือแห่งท้องทะเล ใบมะพร้าวเอนไหวเป็นเสียงที่น่าฟังยิ่งนัก ยุอยากให้น้ำได้มาอยู่เคียงข้างร่วมรับรู้ถึงความรื่นรมย์เหล่านี้ด้วยกัน แต่ความคิดหนึ่งก็พลันแล่นเข้ามาในคำนึง มันอาจจะเป็นการขอที่มากจนเกินไป . ยุที่ไม่ได้อยู่ดูแลน้ำในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา ไม่ได้อยู่เคียงข้างในตอนที่น้ำกำลังลำบาก ยุที่บอกกับน้ำว่าจะเป็นดั่ง ‘สายลม’ ที่พัดพาน้ำไปถึงฝั่งฝัน แต่กลับไม่สามารถรักษาคำพูดและความตั้งใจของตนเองไว้ คงไม่มีสิทธิ์ที่จะไปร้องขอสิ่งใดๆ นี่เป็นสิ่งที่จะต้องขอโทษ และขอให้น้ำอภัยในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่อย่างน้อยๆ .ทุกวันนี้ ในโลกแห่งความเป็นจริงอันแสนโหดร้าย ที่หลายครั้งต้องพบเจอกับความท้อแท้ ผิดหวัง เศร้าโศกจนนึกอยากจะหนีมันไปให้พ้นๆ มันอาจจะเป็นการถือวิสาสะไปสักนิดถ้ายุจะบอกว่า ยุมักจะนึกถึงช่วงเวลาที่เรามีกันและกันอยู่เสมอ แม้จะผ่านมานานแสนนาน แต่มันยังคงจริงแท้และชัดเจนในความทรงจำของยุไม่เสื่อมคลาย นั่นทำให้ยุลุกขึ้นมาอีกครั้ง เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตของยุ . กับการที่เราได้ ‘รัก’ ใครสักคนอย่างจริงใจ นับเป็นเรื่องที่ดีเสมอ . ทั้งหลายทั้งปวง ใช่ว่ายุจะเรียกร้องให้เวลาเหล่านั้นกลับคืนมา เพียงแค่ยุอยากจะบอกกับน้ำว่า หากวันใดที่น้ำต้องประสบพบเจอกับปัญหา ความท้อแท้ใจ หรือเรื่องราวที่ทำให้น้ำต้องล้มลง ขอให้น้ำนึกถึงความทรงจำดีๆ ไม่ว่าจะเรื่องใดที่เคยผ่านทางเข้ามา เพื่อเป็นกำลังใจในวันที่อ่อนล้า และอยากให้แน่ใจว่า ทั้งหมดนั้น คือสิ่งที่เป็นจริง ไม่ว่าจะผ่านมาเนิ่นนานสักเพียงไหน สุดท้าย ท่ามกลางชีวิตคนกรุงที่เต็มไปด้วยปัญหา ท่ามกลาง ‘มหาสมุทร’ อันกว้างใหญ่ที่น้ำวาดหวังจะไปให้ถึง และสามารถไปถึงได้ในวันนี้ ถ้าหากน้ำได้สัมผัสกับสายลมเย็นเบาบางท่ามกลางความร้อนระอุแห่งเมืองหลวง ขอให้รับรู้ไว้ด้วยนะครับว่า มันรับฝากความคิดถึงจากคนไกล หวังให้เธอคนนั้นเดินหน้าต่อไปอย่างเข้มแข็ง ไม่ย่อท้อ และเพียงน้ำจะระลึกถึงผู้ชายคนนี้ไว้บ้างสักนิด ในโมงยามอันแสนวุ่นวายยุ่งเหยิง มันก็มากมายเกินกว่าที่จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดใดๆ แล้วล่ะ จากชายผู้ยังรัก และคิดถึงอยู่เสมอ ยุ .” “ฮ่ะๆ .ยุคนบ้า .บ้าที่สุด .ทำไมต้องมาเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรกับ .เรื่องของคนอย่างน้ำด้วยนะ .ตาบ๊องยุ .น้ำเน่าไม่เคยเปลี่ยน ” ปากก็พร่ำบ่น แต่หญิงสาวกลับจดจ้องข้อความเหล่านั้นอย่างไม่วางตา รอยยิ้มปรายบนใบหน้า เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้น พร้อมกับน้ำใสๆ ที่ไหลรินจากดวงตาทั้งสองหยดลงบนแผ่นกระดาษ สายลมแผ่วเบาพัดเข้ามาผ่านทางระเบียงห้อง โมบายสั่นเป็นเสียงกรุ๋งกริ๋งรับกันอย่างน่าฟัง มันยังคงหลงเหลืออยู่ หญิงสาวคิด บางสิ่งจากในอดีตที่เธอหลงลืมไป ยังคงตกค้างอยู่ข้างใน และมันดูเป็นจริงเหลือเกินในยามนี้ อดีตที่เป็นจริง .เพื่อปัจจุบันที่ต้องสู้ต่อไป . ใช่ว่าทั้งเธอและชายหนุ่มจะจมปลักอยู่กับอดีตอย่างไม่ลืมหูลืมตา ต่างคนต่างก็มีปัญหาของตนเอง แต่เขากลับเลือกที่จะจดจำความรู้สึกดีๆ ระหว่างกันเป็นกำลังใจ ในขณะที่เธอกลับจดจำแต่ความรู้สึกผิดแห่งกาลก่อน .ทั้งที่ความเป็นจริง เธอเองก็ไม่เคยลืมความรู้สึกดีทั้งหลายไปเลยแม้สักนิด ความรู้สึกเหล่านี้เอง ที่ทำให้หญิงสาวถึงกับต้องหลั่งน้ำตา .น้ำตาแห่งความสุข เสียงรายการวิทยุยังคงดังอย่างต่อเนื่อง สายลมอุ่นที่พัดผ่านเริ่มเบาบางลง พร้อมกับเสียงแห่งความวุ่นวายของโลกภายนอกและพายุในจิตใจของเธอที่จางหายไปอย่างน่าประหลาด หญิงสาวเงยหน้า เช็ดคราบน้ำตา ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ต่อเบอร์ถึงใครบางคน แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 06:46:48 จากคุณ : ปากกาผจญภัย (บ้าเกม) - [ 27 เม.ย. 51 06:45:11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “ยัยไก่ นี่น้ำนะ” “ตายละ นังชะนี เมื่อคืนมัวไปแร่ดที่ไหนมายะ ฮึ? ชั้นเดินตามหาซะให้ควั่ก สรุปแล้วนอนให้จิ๊แห้งที่บ้านใช่มั้ยล่ะเนี่ย ใช่มะๆ” เสียงของเพื่อนหนุ่มใจสาวของเธอดังขึ้นจากปลายทาง หญิงสาวถึงกับต้องหัวเราะเสียงใสไปกับจริตจะกร้านของเธอคนนั้น “แล้วแกล่ะ ระเริงหลั่นล้า ได้สามีใหม่จากงานปาร์ตี้กลับบ้านมาบ้างรึเปล่าล่ะจ๊า?” หญิงสาวเอ่ยสัพยอก ทำเอาเพื่อนรักของเธอต้องกรี๊ดเล็กน้อยแต่พองาม “โอ้ย พวกหนุ่มหล่อๆ มันก็สายพันธุ์เดียวกับชั้นนั่นล่ะย่ะ ผีมันก็ต้องมองผีด้วยกันออกอยู่แล้ว เหลือพวกแท้ๆ ไม่กี่คน แถมดันเป็นตาแก่หนังเหี่ยวซะด๊าย แล้วนี่ อีตานั่น ท่านรองกรรมการผู้จัดการ คนที่แกเคยควงน่ะนะ โคตรหมั่นไส้ เริงร่ากับนังชะนีหน้าวอกคนใหม่ ชั้นล่ะอยากจะพุ่งเข้าไปตบๆๆๆหน้าพวกมันแทนแกจริงๆ นะอีน้ำ แล้วก็มีอีกนะ แบบว่า ..” เพื่อนหนุ่มใจสาวยังคงบอกเล่าถึงเหตุการณ์เมื่อคืนอย่างไม่ขาดปาก แม้หญิงสาวจะไม่ขัดอะไรกับการรับฟัง แต่เพราะความตั้งใจในเบื้องแรกที่โทรมานั้น ทำให้เธอต้องหาจังหวะหยุดการสนทนาอันเยิ่นเย้อดังกล่าวเอาไว้ “เอาล่ะๆ วันนี้ชั้นมีเรื่องสำคัญที่ต้องโทรมาบอกแกแต่เนิ่นๆ ย่ะ ไก่ ” “อ๋อ~~~นะ” เสียงปลายทางจีบปากพูด “แหม ทีปกติล่ะไม่มี๊ ไม่มีเห็นหัวกันเลยนะอีชะนี เอาเถอะ จะให้ชั้นเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนแกมั้ย จะได้หิ้วข้าวเขิ้วอะไรไปให้ อ้อ ชั้นว่าแกกินยอดข้าวจนพอแล้วล่ะมั้ง เอางี้ แกแต่งตัวให้บิทช์ๆ หน่อยนะยะ คืนวันเสาร์เวลาเริ่ดหล้าแบบนี้ ชั้นจะพาไปที่ .” “ไม่ใช่ๆ ฟังก่อนสิยะ ยัยไก่” หญิงสาวรีบดักคอเพื่อนกระเทยของเธอก่อนที่จะนำเสนอรายการท่องเที่ยวยามราตรีที่ยาวเหยียดปานขบวนรถไฟ “ชั้นจะโทรมาบอกแกว่า ชั้นจะลางานไปซักสามสี่วันตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปน่ะ ฝากดูแลแทนให้หน่อย .” “กรี๊ด~~~อกอีแป้นจะแตก!” ไม่ทันสิ้นประโยค เพื่อนไก่ก็ออกอาการวีนแตกขึ้นอีกคำรบ “สามสี่วัน! นี่แกจะไปบวชชีหนีรักรึไงย๊า~~! ถ้าเหงาแกก็บอกชั้นซะสิ จะได้เข้าไปอยู่เป็นเพื่อน หรือถ้าไม่พอชั้นตามไปตบไอ้อีสองคนนั้นเป็นเซอร์วิสให้ด้วยเลยดีมั้ยล่ะ ชั้นล่ะเบื่อจริงจริ๊ง แกจะแซดหาวิมานอะไรนักหนายะนังชะนี จะบอกให้นะ .” “พอเลย พอก่อน อย่าพึ่งอาละวาดนะจ๊ะไก่จ๋า” ประโยคเบรคอารมณ์ถูกเอ่ยขึ้น พร้อมเสียงหัวเราะใสๆ ให้กับความจริงใจใต้มารยานั้น “ไม่ได้เสียใจ หรือไปบวชชีหรอกจ้า ชั้นก็แค่ .อยากจะพักผ่อนซักหน่อยน่ะ รับรองว่าจะกลับมาเป็นน้ำคนเดิมอย่างแน่นอนที่สุดเลยล่ะ” ความเงียบเข้าแทรกระหว่างคนทั้งสองที่อยู่คนละฟากของสายโทรศัพท์ แน่นอน หญิงสาวไม่ได้เศร้าใจอะไรกับเรื่องที่ผ่านไป แต่เธอมีเป้าหมายที่มากไปกว่านั้น และเชื่อว่าเพื่อนชายใจหญิงคนนี้จะเข้าใจ “เอาเถอะ” เป็นไก่ที่ทำลายความเงียบงันแต่ไม่น่าอึดอัดนั้นลงเป็นคนแรก ราวกับว่าจะทานทนมันไม่ได้แม้สักวินาทีหนึ่ง “แกจะไปบวชชีหรือโดนผีหลอกที่ไหนชั้นก็ไม่สนใจหรอกย่ะ ถ้ายืนยันเป็นมั่นเหมาะขนาดนี้เอาช้างมาฉุดก็คงไม่หยุดกันสินะ แต่ถามหน่อยเถอะ แกแน่ใจเหรอว่าจะไม่ให้ชั้นเซอร์วิสพิเศษด้วยการไปตบหน้าไอ้ขี้เก๊กนั่น ” “จ้า เท่านี้ก็พอแล้วล่ะ ฝากงานไว้ด้วยนะ อีกสามสี่วันก็กลับแล้ว อ้อ อีกเรื่อง .” เธอหยุดประโยคสนทนาเอาไว้ พลางหยิบรีโมทสเตอริโอเพื่อกดหรี่เสียง เพราะอยากให้เพื่อนแท้ได้ฟังคำที่เธออยากจะพูดมากที่สุด “เมื่อคืน ขอบใจนะ ที่อุตส่าห์โทรมา .” “โอย อีชะนีดราม่าควีนส์ พอเลย ไม่ต้องมาทำซึ้ง” คราวนี้เป็นเพื่อนกะเทยที่ตัดบทของเธอ แม้จะวางฟอร์มแค่ไหน แต่หญิงสาวก็รับรู้ได้ว่าเพื่อนกำลังเขิน และพยายามกลบเกลื่อนตามสไตล์ของตัวเอง “สามสี่วันนะ เพราะถ้าแกไม่กลับ ต่อให้ไปถึงหุบเขาแอลป์ชั้นก็จะถ่อไปลากแกถึงที่เลย แค่นี้นะยะ .ตื๊ด ตื๊ด” สัญญาณโทรศัพท์ว่างเปล่า หญิงสาวกดตัดสาย พร้อมกับจ้องมองไปยังซองจดหมายสีขาวจากคนไกล โดยไม่รอช้า เธอรีบลุกจากเตียงตรงไปยังตู้เสื้อผ้า คว้าเอาชุดลำลองและเครื่องอาบน้ำขนาดกะทัดรัดยัดใส่กระเป๋า แม้จะตัดสินใจออกเดินทางในเช้าวันพรุ่งนี้ตามที่อยู่ที่จ่าบนหน้าซอง แต่จิตใจและความคิดคำนึงของเธอในตอนนี้ กลับดูเป็นจริง อิ่มเอิบใจ และพุ่งตรงไปยังสถานที่แห่งนั้นเสียแล้ว . ที่ๆมีหาดทรายสีขาว . ใบมะพร้าวลู่ลม . ผืนน้ำอันกว้างใหญ่ . กับใครคนหนึ่ง ..ที่พร้อมจะร่วมรับรู้ความร่มรื่นอภิรมย์นั้นไปด้วยกัน .กับเธอ .. แด่ :: ทุกคน ที่ยังคงมีความรักอยู่ในหัวใจ . จากคุณ : ปากกาผจญภัย (บ้าเกม) - [ 27 เม.ย. 51 06:53:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณ... -วง Silly Fools กับอัลบั้ม The One สำหรับแรงบันดาลใจชั้นเยี่ยมในเพลง ‘โง่’ , ‘อีกครั้ง’ , ‘พัก’ และ ‘ไกล’ (Ben,Ton,Tor,Rang, You all are very superb.Keep it up guys!) -’Eleven Minutes’ นวนิยายรักและเซ็กส์ที่สอนให้เรียนรู้เกี่ยวกับชีวิต โดยเปาโล คูเอลโญ แปลโดยประโลม บุญรัศมี สำนักพิมพ์นานมีบุ๊คส์ สำหรับแรงบันดาลใจชั้นเยี่ยมอีกชิ้น (แม้จะหักหลังคนอ่านในสองหน้าสุดท้ายก็ตามที ) -และท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน ขอบพระคุณมากครับ แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 06:55:50 จากคุณ : ปากกาผจญภัย (บ้าเกม) - [ 27 เม.ย. 51 06:55:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาอ่านทีเดียวสองครึ่งควบลูก เข้าโกลไปอย่างสวยงามด้วยฝีแข้งเจอราด... โทษ...อินกะบอลไปนิด เอาใหม่...เห็นตั้งแต่ครึ่งแรกแต่ยังไม่ลงชื่อ มารอครึ่งหลังตอนจบทีเดียว เรื่องนี้ให้ความรู้สึกอารมณ์สั้นๆ ของผู้หญิงที่กำลังถ่วงตะกอนชีวิตตัวเองอยู่ ได้อารมณ์ดีค่ะ แต่น่าจะดีกว่านี้หากใส่ความเป็น 'อีโรติกดรามา' เข้ามาอีกหน่อย เวลาอ่านได้หนาวๆ ร้อนๆ และ'อิน' กับความรู้สึกตัวละครเข้าไปอีก โว้...พูดตรงๆ เลยดีกว่า อีโรติกดรามา = ฉากอย่างว่าในละคร แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 09:26:24 จากคุณ : BestChild - [ 27 เม.ย. 51 09:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชอบค่ะ ช่วงที่ถ่ายทอดความรู้สึกลึกซึ้งใช้ภาษาได้ละมุนละไมดีค่ะ ยุนี่อารมณ์ศิลปินสมเป็นนักเขียนจริงๆ จากคุณ : Mneme (Mnemosyne) - [ 27 เม.ย. 51 11:13:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบเหมือนกันครับ โดยเฉพาะลีลาการพูดของคุณไก่เพื่อนนางเอกนี่เหนือคำบรรยายจริงๆ อ่านๆ ไปนี่ยังกับได้ยินเสียงแว้ดๆ อยู่ในหูเลย ส่วนคุณยุนี่ผมว่าคงจะประมาณคนเขียนนั่นละครับ หรือบางทีอาจเป็นคนเขียน คือคุณปากกาผจญภัย เลยก็ได้ หุหุ จากคุณ : captaincy - [ 27 เม.ย. 51 17:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หายไป 8 ปี จะกลับไปหา .. ไม่หลอกใช้แน่นา จากคุณ : scottie - [ 27 เม.ย. 51 21:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หลังจากสลบไสลไม่ได้สติ แถมต้องตื่นออกไปมหาวิทยาลัยด้วยเรื่องกิจธุระสำคัญ และสลบเหมือดรอบที่สอง ตอนนี้ ตีสอง ของวันที่ 28 เมษายน แวะกลับมาดูที่แปะเอาไว้ ขอบคุณทุกท่านมากๆ นะครับ สำหรับการตอบรับที่น่าอบอุ่นใจเช่นนี้ ขอไล่ตอบไปทีละคนๆ เลยดีกว่า .... ตอบคุณ  BestChild  :: ในร่างแรกของเรื่องนี้ (ที่ย่ำแย่เกินเยียวยา และถลาลง recycle bin แบบไม่ต้องย้อนคืนแล้ว) นั้น มีฉากอีโรติกครับ พยายามจะยัดลงไปให้ได้ แต่เนื่องด้วยฝีมือการเขียนฉากแบบนั้นของผมที่ดีเหลือเกิน จนได้รับคำชื่นชมจากบรรณาธิการส่วนตัว (แฟนผมเอง) ว่า.... "ทำไมเวลาเธอเขียนฉากอีโรติกหริอเซ็กซี่ ชั้นอ่านแล้วรู้สึกง่วงนอนทุกทีก็ไม่รู้...." เลยตัดออกครับ แต่ขอน้อมรับคำติชมไว้ เพราะผมเองก็อยากใส่เหมือนกันครับ แฮะๆ ตอบคุณ Mneme (Mnemosyne) :: ดีใจที่ชอบครับ และขอบคุณสำหรับคำชื่นชม จริงๆ สำนวนแบบนี้ก็หนักใจเหมือนกันครับ มันกลั่นได้ แต่กว่าจะออกมาแต่ละหยด ยากเหลือเกิน ผมคงต้องฝึกอีกนานเลย ตอบคุณ captaincy :: อ่า ถ้าให้บอกว่ายุคือใครนั้น พูดได้เลยว่า..... ยุ ไม่ใช่ผมครับ :) จริงๆ ที่ตั้งชื่อนางเอกว่าชลนรินทร์ (น้ำ) กับอดีตรักเก่าชื่อวายุ (ยุ) นั้น สาเหตุหลักๆ อยู่เพียงประโยคในเพลง 'โง่' ของ Silly Fools เพียงวรรคเดียวเท่านั้นล่ะครับ คือ   "ใจเธอดังทะเลที่กว้างยิ่งนัก...ความรักชั้นเป็นแค่ลมเท่านั้น เป็นแค่ลมที่มันพัดบางๆ....ไม่มีทางจะไปถมทะเล...." นี่เป็นแรงบันดาลใจสำคัญน่ะครับ ส่วนไก่นั้น ผมแปลกใจอดสยองตัวเองไม่ได้ ที่รีดความ 'สาว' ออกมาได้ขนาดนี้ สงสัยผมต้องดูอีกทีแล้วล่ะว่าตัวเองยัง 'แมน' พอรึเปล่าน่ะครับ ฮ่าๆ คุณ scottie :: ขอบคุณที่แวะเวียนเข้ามาอ่านนะครับ ส่วนหายไป 8 ปีจะกลับไปหลอกใช้อะไรนั้น....คิดว่าคงไม่น่ะครับ ฮ่ะๆ สุดท้าย ขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆ ทุกท่านที่แวะเวียนกันเข้ามาอ่านงานธรรมดาๆ ชิ้นหนึ่งในครั้งนี้ของผมนะครับ รู้สึกดีใจและเป็นเกียรติมาก ขอบคุณมากๆ ครับผม :) ปล. เห็นคุณ Bestchild ว่าด้วยเรื่องบอล นึกขึ้นได้ สำหรับเหตุการณ์สุดมันส์เมื่อคืนในวงเหล้า (ใครแฟนผีกรุณาหลบไปก่อน เพราะอาจจะกระทบกระเทือนต่อจิตใจได้) ผม :: คืนนี้บอลอะไรกับอะไรวะ ? เพื่อน 1 :: เอ แมนยูกับเชลซีมั้ง (สิ้นประโยค น้ำเมาแก้วที่สามถูกสาดลงคอรวดเร็วทันควัน) เพื่อน 2 :: ตอนนี้มันเท่าไหร่ว่ะเนี่ย? 0-0 เหรอ ไม่รอช้า เพื่อน 3 เด็กผีแทรกเข้าทันควัน เพื่อน 3 :: โห่ แมนยูกินนิ่มอยู่แล้วพี่น้อง เด็กผีขยี้ทุกทีมเว้ย! ทุกคนต่างเงียบลง นั่งมองหน้ามันพร้อมกันอย่างมีเลศนัย เหล้าลูกสาดลงคอ ผมจุดการัมสูบ รสหวานๆ ผสมรสเหล้า บาดคอดีแท้ ผม :: เอางั้นเลยนะ ไม่เคยได้ยินเหรอ ว่าลูกกลมๆ นั้นไซร้ ไม่แน่นอนน่ะ.... เพื่อน 3 :: โห หรือไม่จริง คราวที่แล้วก็เล่นปืนใหญ่กระบอกแตกไป 2-0 นะเว้ย ผมแอบเคือง พ่นควันบุหรี่ใส่หน้ามันไปที โทษฐานมาดูหมิ่นปืนใหญ่อาร์เซนอล ทำไงได้ ผมมันเด็กปืนนี่หว่า ผม :: เออ ปากดีนักนะเมิง เพื่อน 3 :: โห่ย แมนยูกินนิ่มมันเรื่องธรรมชาติครับ ไม่เชื่อลองดู ถล่มยับแน่นอน ฟันธง! เกมการแข่งขันดำเนินไปอย่างเข้มข้น ดุเดือด เร้าใจ ก่อนเชลซีจะขยี้ผีแดงยับไป 2-0 ผม :: เออ ยับจริงๆ ยับเป็นผ้าขี้ริ้วเลย แต่ผีเมิงน่ะนะที่ยับน่ะ.... เพื่อน 2 :: เอ้า พวกเราเว้ย อย่ารอช้า ร่วมสดุดีให้ท่านเด็กผีขยี้ทุกทีมหน่อยเร้ว~~~ เพื่อน 3 :: ขี้! วันพระไม่ได้มีหนเดียวเว้ย อิอิ (มันพูดพลางกลั้นหัวเราะ เพราะจริงๆ พวกเราก็ไม่ได้จริงจังกับผลของไอ้ลูกหนังบนสนามหญ้าเท่าไหร่นักหรอก) ผม :: งั้นก็ให้ทีมอื่นได้วันพระบ้างละกัน เพื่อน 1 :: เห้ย ช้าหมดอดแ_ก นะเมิง ผม :: เมามา อ้วกไม่นับ หลับแพ้เว้ย เอ้า เฮ!!!! และวงเหล้าอันไร้สาระก็ยังคงดำเนินต่อไป สาธุเถิด   แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 06:42:38 แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 06:41:30 แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 06:40:02 แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 02:27:24 จากคุณ : ปากกาผจญภัย (บ้าเกม) - [ 28 เม.ย. 51 02:17:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณปากกาผจญภัย(บ้าเกม)คะ ...วุ้ย...ชื่ออะไรแน่เนี่ย? ดูเหมือนชีวิตจะมีอยู่สองอย่างครึ่ง หนึ่ง กินเหล้า สอง เมากลับ สองครึ่ง หลับยาว - -" จากคุณ : BestChild - [ 28 เม.ย. 51 09:09:26 ]