๐ เมื่อเขามีอำนาจ..ครองชาตินี้
เพราะตาสีตาสา...ช่วยกาให้
กากะบาทฉวยหยิบ..อธิปไตย
ส่งมอบให้..ถึงมือ..ก็คือกรรม
๐ มีความหมาย..กำหนดเป็นบทบาท
มีอำนาจปูเทียบ..ให้เหยียบย่ำ
มีศรัทธาโง่เขลา..คอยเร้านำ
จึงเหมือนย้ำรอยแยก..ลงแทรกดิน
๐ เมื่อเราสองมีศรัทธะ..คนละขั้ว
และดีชั่วยึดมั่น..ต่างกันสิ้น
การมองโลกเรียนรู้...เสพ-ดู-ยิน
ย่อมผ่านจินต์เจตนา...เป็นท่าที
๐ เมื่อเราสองก้าวย่างถึงทางแยก
นั่นย่อมแปลกทั้งปวง..ทุกช่วงที่-
ความรับรู้เรื่องราว...คิด..กล่าว..มี
เผยผ่านลีลาบท...ปรากฎตน
๐ เป็นตัวตน..วนเวียนคอยเปลี่ยนภาค
ที่คอยพากย์เพราะคำ..ซ้ำซ้ำหน
มีหลักการหกเลอะ..เปื้อนเปรอะปน
กี่ครั้งหน..ก็มีเหยื่อ..คอยเชื่อใจ
๐ เรารับรู้..อยู่ในที่..ทางชีวิต
มองถูกผิดทั้งสิ้น...ตัดสินให้
นายมีเรื่องต้องทำ..ก็ทำไป
อำนาจใหญ่ในมือ..ก็คือนาย
๐ เราคงต้องรอคอย...กาลคล้อยเคลื่อน
ความดิบเถื่อนทุกหลืบ..เริ่มสืบสาย
ตาเราจะคอยเพ่ง...เหลือบเล็ง-ชาย
ก็มาดหมายคลายระวัง...สักครั้งยาม
๐ ตาเราเห็นเหมือนปวง..ข้อห่วงโซ่-
หลุด-ล่ามฝูงอดโซ...ก่อนโผข้าม-
รั้วกั้น.ก่อนยินร้อง...กึกก้องยาม
คล้ายเสียงหยามเย้ยหยัน...คนกันเอง
๐ เป็นคนเพียงนิยามความเป็นคน
หากทุกข์ทนเคี่ยวกรำ..อยู่คร่ำเคร่ง
ขีดจำกัดชอบชัง...ก็ยังเกรง-
จะวังเวงว่างเปล่า..ยากเข้าใจ
๐ เป็นคนเพียงนิยาม..ของความเป็น
หากแฝงเร้นทุกข์ร้อนคอยบ่อนไส้
ความคิดอ่านเช่นทาสกลางชาติไท
ฤๅอาจไขถ้อยแจง..ให้แจ้งความ
๐ เป็นคนในสังคม...สั่งสมคิด-
แห่ตาม-จะถูกผิด...ไม่คิดข้าม
ย่อมโง่งมสมค่าพยายาม
จึงยินหยามขบขัน...ในวันนี้
๐ เมื่อเราสองมองภาวะคนละด้าน
ต่างมีใจอาจหาญต่อการที่-
เผยความคิด..ความเห็น..ความเป็น..มี
อย่างไม่ยี่หระ..สู่ทุกผู้คน
๐ เราคงต้องยืนหยัดคนละด้าน
ชีพจะลาญเลือดจะหลั่งกี่ครั้งหน
ก็จะยังเจตจินต์ให้ดิ้นรน
กลางลมฝนหม่นหมอง...ที่ครองแดน
๐ บัดนี้..ดวงวันทอลออรูป
ท่ามลมลูบแดดจ้า...นาย-หน้าแหงน
เสพลิ้มกับบทบาท..เคยขาดแคลน
ดูเถิด..แอ่นอกใจ..แจ่มใสนัก
๐ เรายอมยืนหมองหม่น...ให้ฝนชะ
เพียงเพื่อสะใจรอ-แดดทอถัก-
เอาแจ่มแจ้งเคลื่อนย้าย..ขึ้นฉาย-ชัก
คงอีกสักไม่นาน...กับการรอ
๐ มองเถิด..ริ้วลำแสงลงแต่งหล้า
ท่ามพรรณนาความบอก..คอยหลอกล่อ
งามไหนจะหยัดเคียง..จนเพียงพอ
จนอาจต่อต้านทราม...ให้คร้ามเกรง
๐ มองเถิด...ริ้วลำแสงลงแต่งหล้า
มองสี่ขายื้อยุด..ผู้ฉุดเร่ง
เหมือนว่าอย่าช่วยคิด...ขอคิดเอง
หยุดกุมเหงความคิดในจิตตู
๐ มองเถิด..ริ้วลำแสงโลมแหล่งหล้า
เมื่อสองขาถึงบทต้องอดสู
มีนายขึ้นขี่คอ..เพื่อรอชู
ขึ้นเหยียบอยู่บนหัว...ยอมตัวแล้ว
แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 21:21:45
แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 20:59:07
แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 12:34:55
แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 12:27:23
แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 11:57:54
แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 11:01:07
จากคุณ :
สดายุ...
- [
27 เม.ย. 51 10:58:10
]