ปรกติป้วนเปี้ยนอยู่แต่ในห้องเฉลิมไทย วันนี้รวมรวมกำลังใจบุกถนนนักเขียน
ขอออกตัวว่าเป็นแค่มือสมัครเล่นที่อาจหาญเอามะพร้าวห้าวมาขายสวน ก็ขอฝากเนื้อฝากตัว และผลงาน(สั้นๆ)นี้ด้วยนะคะ

**********************************

โลกของฉัน โลกของเธอ

โลกของฉัน
บุปผานานาพรรณ เบ่งบานชูช่อราวกับจะอวดกัน เมื่อต้นเดือนห้า
สีสันจัดจ้านบาดสายตา ขัดกับความแห้งแล้งของฤดูหนาวที่ผ่านมาเหลือเกิน

โลกของเธอ
ไม้หลายสายพันธุ์แตกดอกผลิยอดสม่ำเสมอ แม้ต้องพบเจอกับสายลมเย็นของฤดูหนาว
แต่มันก็มิเคยแห้งแล้ง เธอไม่เคยต้องรอเพื่อให้ฤดูใบไม้ผลิมาถึง

โลกของฉัน
งดงามเกินบรรยายในยามใบไม้ผลิของเดือนห้า และเหงาชวนเหว่ว้าในคืนวันหิมะโปรยที่หนาวจับใจ
ดวงใจของฉันปรีดาแค่ไหนเมื่อฤดูอันอบอุ่นมาถึง.....เธอไม่รู้

โลกของเธอ
อบอุ่นแม้ในฤดูหนาวและอบอ้าวแทบขาดใจในฤดูร้อน เธอรื่นใจแค่ไหนเมื่อหยาดฝนตกพร่ำมาในยามค่ำ หรือเมื่อลมเย็นพัดเอากลิ่นชื้นเกลือของทะเลมาตกต้องผิวกาย.....ฉันไม่รู้

โลกของฉัน
ต่อให้ถามเธอผู้รอบรู้ในวงศ์วานทั้งหลายของแมกไม้ เธอก็ตอบฉันไม่ได้ว่าไม้ดอกนั้นมีชื่อว่าอะไร ในภาษาของโลกที่ฉันอาศัยอยู่...

โลกของเธอ
ต่อให้ถามฉันผู้สดับรับฟังนิทานแลเรื่องเล่ามากมาย ฉันก็ตอบไม่ได้ว่าไม้ต้นนั้นมีตำนานเล่าขานว่ากระไร ในปกรณัมของโลกที่เธออาศัยอยู่...

โลกของฉัน

โลกของเธอ


เราต่างอยู่กันบนโลกคนละใบ....

หากว่าโลกทั้งสองนั้นเชื่อมต่อเข้าด้วยกันด้วยสะพานเชือก ที่ถักทอเกี่ยวร้อยขึ้น....ด้วยด้ายสีแดง.....