บ้านเมืองระส่ำระส่าย
มารร้ายร่ายเวทมนต์
มนุษย์เดินทางต่างหน
ฟ้ามืดมน..ใกล้บรรลัย

...................................

พายุฟ้าปรวนแปร
เมฆดำทะมึนก่อตัวขึ้นเหนือผิวโลก
สายลมที่เคยพัดโชยเอื่อย กลับคลุ้มคลั่ง บ้าระห่ำ
ทำลายล้างทุกอย่างบนผืนแผ่นดิน
เสียงฟ้าร้องเกรี้ยวกราด
ดังเทวดาเบื้องบนโกรธแค้นมนุษย์โลกอย่างมากมายมหาศาล
ทุกอย่างพังพินาศ
สายฝนเทกระหน่ำ
คลื่นน้ำไหลรวมตัวกันพัดพาทุกสิ่งทุกอย่าง น้ำสีตะกอนขุ่นข้น
ทุกชีวิต สังเวยและดับสูญ
ไม่ต่างจากทุกสิ่งบนโลกใบนี้ เสียงโหยหวลดังขึ้นแล้วสิ้นสุด
ในเวลาไม่นาน
.......
มนุษย์ยิ่งใหญ่แค่ไหน
ก็กลายเป็นเพียงเศษซาก ไม่มีค่าแม้แต่จะเป็นเพียงธุลี

สายน้ำกลบกลืนทุกสิ่งกลบกลืนความเลวร้ายที่ก่อตัวขึ้นบนโลก
กลบกลืนความชั่วช้า เลวทราม ความบัดซบทั้งหลาย
อันเกิดจากฝีมือมนุษย์

ในบัดดล
โลกหมุนัวอย่างรวดเร็ว
สลัดทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างออกนอกจักรวาล
ทุกสิ่งที่เคยอยู่บนโลก
ล่องลอยไร้ค่าในอวกาศ
และถูกดูดกลืนโดยหลุมดำ อันลึกลับ

อัศจรรย์!!!
ฟ้าที่เคยมืดมัว
กลับสว่างไสวอย่างรวดเร็ว
หมู่เมฆพากันสลายตัว
ทุกอย่างสงบเงียงเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

"ให้ตายเถอะ!!!!
ไม่เคยเห็นโลกสงบสุขเช่นนี้มาก่อน"
พระเจ้าที่เบื้องบนกล่าว

"ต่อไปข้าจะไม่สร้างมนุษย์ให้หนักโลกอีกแล้ว..ไม่เอาแล้ว..เข็ดชมัด"

"หวังว่ามันคงจะไม่โผล่ออกมาจากหลุมดำได้อีกนะท่าน...
ไม่งั้นคงบรรลัยไม่จบสิ้น"

"ถ้ามันโผล่มาได้ก็เก่งเกินไปแล้ว..ซะ ไอ้พวกนี้ ริอาจจะลองดีกลับธรรมชาติ"
"จะปล่อยให้โลกร้างอย่างนี้แน่รึท่าน"
"แน่นอน ปล่อยมันไว้อย่างนี้แหละ...ขี้เกียจดูแลแล้วว่ะ..ไอ้พวกมนุษย์วันๆมันเอาแต่อ้อนวอนเทวดา แต่กลับไม่ช่วยข้าดูแลโลก..อย่างนี้แหละ ดูแลง่ายดี"


จากนั้นมาก็ไม่มีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์โลก
หลงเหลือในจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้อีกเลย