ความคิดเห็นที่ 1 หนึ่งอาทิตย์ต่อมา วันนี้เป็นวันที่เธอต้องเข้าไปคุมงานกองถ่าย เพราะวันนี้ทุกฝ่ายนัดกันเผื่อที่จะถ่ายหนังโฆษณาตัวจริงที่จะต้องออกอากาศ กีรดาเลี้ยวรถเข้าไปในสตูดิโอที่ได้จองไว้แถบย่านชานเมือง หญิงสาวกดล็อครถก่อนที่จะเดินไปที่ทางเข้าของสตูดิโอ ระหว่างที่จะเดินเข้าไปเธอก็เจอะเข้ากับเตชินท์ที่กำลังเดินออกมาจากสตูดิโอพอดิบพอดี ทั้งสองชนกันอย่างจัง “ เป็นไงบ้างคุณ “ เตชินท์เอ่ยถามพร้อมกับพยุงหญิงสาวไม่ให้เซล้ม ถ้ากีรดาจะสังเกตเห็นสักนิดว่าเขาดูจะตกใจและมีสีหน้าอ่อนโยนกว่าเมื่อครั้งก่อนมากนักที่เห็นเธอเกือบจะลงไปจับกบ “ ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณ...ค่ะ “ ปลายประโยคที่กว่าจะหลุดคำลงท้ายมาได้ก็เล่นเอาเหงื่อแทบตก เนื่องจากอ้อมแขนที่แสนอบอุ่นที่พยุงเธอไว้ทำให้สติที่มีแทบจะกระเจิง “ ไม่เป็นอะไรก็ดี เพราะคุณต้องอยู่คุมงานอีก “ ว่าแล้วก็ปล่อยมือออกจากตัวของกีรดา สีหน้าที่ปรับมาเป็นเรียบเฉยทำให้กีรดาต้องกัดริมฝีปากแน่น “ เอ้า เร็วสิคุณ ผมต้องการให้มันเสร็จไวๆ นะ “ “ งั้นคุณก็ช่วยหลีกทางสิ ฉันจะได้เข้าไป “ กีรดาว่าอย่างหัวเสีย สายตาคมตวัดค้อนส่งไปให้คนตรงหน้า ก่อนที่จะเดินชนคนตัวใหญ่ที่หลีกทางให้แค่นิดเดียว ปฏิกิริยานั้นเรียกให้เตชินท์อมยิ้มได้ไม่น้อยกับท่าทีนั้นของหญิงสาว ก่อนหน้านี้เขากำลังรอกีรดาอยู่ภายในกองถ่ายซึ่งนานมากแล้ว จะว่าไปเขาก็มาก่อนเวลานั่นแหละ เมื่อเห็นว่าคนที่รอยังไม่มาจึงเดินออกมาดู ปรากฏว่าเจอเข้าอย่างจังๆ แบบนี้ เขารู้...รู้ว่าที่เขารับงานนี้เพราะเธอ เธอที่เข้ามาอยู่ในหัวใจตั้งแต่แรกพบเมื่อสามปีก่อน เธอคนที่เขาเป็นคนบอกเลิกด้วยเหตุผลที่เพิ่งจะมารู้ว่ามันแสนจะงี่เง่า แต่ด้วยความโมโหบวกกับได้ยินจากปากคนอื่นว่าเธอกับเขานั้นต่างกันราวฟ้ากะดิน ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้รังเกียจและคบกับเขามาได้สักระยะหนึ่งแต่ลูกผู้ชายที่หยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีก็เริ่มทนกับคำครหานั้นไม่ไหว แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นคือการที่ถูกคนที่รักหลอก นั่นคงเป็นเหตุผลที่เขาบอกเลิกเธอไปในตอนนั้นและก็คิดเสียใจจนมาถึงทุกวันนี้ การได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง สามปีที่พยายามทำเหมือนว่าจะทำให้เธอหายออกไปจากชีวิตนั้นไม่มีผลอะไรเลย เพราะเพียงแค่พบกันอีกครั้งก็ทำให้หัวใจของเขากระตุกวูบและเรียกร้องให้ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ และวิธีเดียวที่เขาเห็นตอนนี้คือ การทำงานร่วมกับเธอ   การที่ได้พบกันครั้งนี้เขาจะต้องทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้ ใช่...เขายังรักเธออยู่ แต่จากที่ดูเหตุการณ์มันเหมือนจะกลับตาลปัตร เพราะทุกครั้งที่เจอเขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้โมโหเธอได้เลย “ อ้าว...คุณเตชินท์ สวัสดีครับ “ ธามรินทร์เอ่ยทักหลังจากนำรถไปจอดและเดินมาเพื่อจะเข้าไปในสตูดิโอแต่พบว่ามีใครคนหนึ่งยืนอยู่ตรงปากประตูทางเข้า “ สวัสดีครับ คุณธามรินทร์ “ เขาเอ่ยด้วยสีหน้าที่ไม่ได้บ่งบอกอะไรมากไปกว่าใบหน้าที่คงความเรียบเฉย “ ทำไมไม่เข้าไปด้านในล่ะครับ คงจะเริ่มจัดฉากกันแล้ว “ “ กำลังจะเข้าไปพอดีครับ งั้นเราเข้าไปพร้อมกันเลยแล้วกัน “ ว่าพลางเดินนำธามรินทร์เข้าไป ภายในสตูดิโอตอนนี้ทางทีมงานเริ่มเซ็ทฉากทีละฉาก ส่วนทางด้านตากล้องก็กำลังตั้งกล้องเตรียมถ่ายกันอย่างขะมักเขม้น ทีมงานทุกคนดูจะเต็มที่กับงานนนี้มากเพราะมันเป็นงานที่ใหญ่พอสมควรด้วยงบที่มีมาสูง บวกกับเจ้าของงานลงมาดูด้วยตนเองแบบนี้ ทำให้ทุกคนกระตือรือล้นมากขึ้นเป็นสองเท่า หลังจากที่ดูความเรียบร้อยจนเรียกว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร กีรดาก็เดินตรงเข้าไปหาตากล้องที่เป็นคนกำกับงานโฆษณาชิ้นนี้พร้อมแจกแจงรายละเอียดขั้นตอนในแต่ละฉากให้ตากล้องรู้มุมในแต่ละซอต ก่อนที่จะเดินมาหานักแสดงนำชายที่ตอนนี้แต่งตัวและทำผมเรียบร้อยแล้ว “ คุณอาร์ตคะ เดี๋ยวเราจะถ่ายฉากที่คุณยืนฉีดน้ำหอมก่อนนะคะ แล้วจากนั้นค่อยเป็นฉากที่ถ่ายกับสาวๆ จำบทตอนท้ายได้แล้วใช่มั้ยคะ “ อาร์ต หรือ อาตยะ นายแบบหนุ่มที่กำลังเป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ ในตอนนี้ โดนเรียกตัวให้มาเป็นนักแสดงนำของเรื่อง โดยที่เจ้าตัวไม่ได้อิดออดแต่อย่างใดออกจะเต็มใจเสียด้วยซ้ำที่มีงานโฆษณาเข้ามาให้ได้ท้าทายความสามารถของตนเอง “ ครับคุณกิ่ง ว่าแต่เราจะถ่ายกันนานมั้ยครับ ผมไม่เคยถ่ายโฆษณามาก่อนด้วย รู้สึกกังวลจังครับ “ อาตยะเอ่ยเสียงนุ่ม มองกีรดาด้วยสายตาที่เป็นมิตร “ ก็ถ้าออกมาดีสองวันก็คงเสร็จค่ะ หรืออาจจะเร็วกว่านั้น “ “ ขอโทษนะครับ “ เขาเอ่ยขอโทษก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบใบไม้ใบเล็กๆ ที่ติดอยู่ตรงผมของกีรดาออกให้ แม้จะเอ่ยขอโทษก่อนแล้วแต่ปฏิกิริยานั้นก็ทำให้เธอรีบถอยตัวออกห่างก่อนที่จะเอ่ยขอบคุณเบาๆ “ ขอบคุณนะคะ แต่คราวหน้าไม่ต้องก็ได้ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ “ ว่าพลางยิ้มแหยๆ ก่อนที่จะรีบเดินออกมาจากตรงนั้น การกระทำของสองคนนั้นไม่ได้พ้นสายตาของเตชินท์แม้แต่น้อย เขาขบกรามแน่นขึ้นเพื่อคลายอาการโมโห แต่ยิ่งเห็นอาตยะเอามือมาจับผมของคนที่เขารักมากเท่าไหร่ก็ทำให้เลือดของบุรุษในตัวยิ่งสูงปี๊ดขึ้นไปเท่านั้น เขาเดินตรงไปหาหญิงสาวทันทีที่เธอผละจากนายแบบผู้เป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ “ ว่างมากจนต้องมาอี๋อ๋อกันในกองถ่ายเลยหรือไง “ “ อะไรของคุณ ถ้าอยู่ว่างมากแล้วปากชวนหาเรื่องล่ะก็ ฉันว่าคุณกลับไปทำงานของคุณที่บริษัทเถอะ ถึงอยู่นี่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรอยู่แล้ว “ พูดขณะที่มือก็หยิบจับของที่เตรียมเข้าในฉาก “ พูดกับผมน่ะกรุณามองหน้าผมหน่อย “ เขาว่าเสียงเข้ม “ ทำไมฉันต้องมองด้วย คุณมีอะไรให้น่ามองอย่างนั้นหรอ “ “ อ๋อ ไอ้หมอนั่นคงมีอะไรน่ามองมากกว่าผมงั้นสิ “ เขาว่าด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ คุณหมายถึงใคร “ กีรดาหันหน้ามาถามอย่างงงๆ “ ก็อาตยะนายแบบหนุ่มหล่อนั่นไง แต่ดูไปดูมารู้สึกจะอ่อนกว่าคุณอยู่หลายปีนะ หรือว่าคุณจะหันมาชอบแบบนี้แล้ว “ “ นี่คุณ! “ “ ทำไม ผมพูดอะไรแทงใจดำคุณหรือยังไงถึงทำหน้าว่าอยากจะกินผมอย่างนั้นแหละ “ “ คุณมันก็คิดได้แต่เรื่องพวกนี้ แต่จะว่าไปอาตยะก็ดูดีกว่าคุณเยอะเหมือนกันนะ “ เอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่เป็นนัยๆ เธอรู้ดีว่า เธอกับอาตยะไม่เคยมีอะไรมากไปกว่าผู้ร่วมงานและส่วนอาตยะเองเธอก็คิดว่าเขาคงคิดแบบนี้เช่นกัน แม้ว่าเมื่อครู่จะทำให้เธอตกใจอยู่ไม่น้อยกับการที่เข้ามาใกล้ชิดเกินไป แต่อย่างน้อยเขาก็พอเป็นสุภาพบุรุษที่เอ่ยขอโทษก่อนที่จะเอื้อมมือมาหยิบใบไม้เล็กๆ นั้นออกให้ แต่คงไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น แต่ทว่าน้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือมาขวาง หญิงสาวคงลืมคิดข้อนี้ไป ดังนั้นถ้อยคำนั้นที่หลุดออกมาจากปากของกีรดาก็ทำให้อารมณ์ที่มีมาก่อนหน้านี้อยู่แล้วขาดผึง ชายหนุ่มเข้าไปประชิดตัวหญิงสาวทันที เขาดันเธอติดกำแพงตามด้วยมือใหญ่กดมือเล็กไว้ก่อนที่จะโน้มตัวเข้าไปใกล้พร้อมกับริมฝีปากอุ่นกดทับริมฝีปากบางอย่างรุนแรงเป็นเวลานาน   กีรดาที่ถูกคุกคามก็ดิ้นรนจนสุดแรงเกิด ทุบก็ไม่ได้ ตีก็คงทำไม่ได้อีกเพราะมือทั้งสองข้างถูกกดไว้ เมื่อไม่สามารถทำอะไรได้ อาวุธที่มีตอนนี้คงมีแค่ริมฝีปากเพียงอย่างเดียวเธอจึงกัดปากชายหนุ่ม ในที่สุดเตชินท์ก็ปล่อยให้กีรดาเป็นอิสระ เขาเอามือจับที่ปากที่มีเลือดออกซิบๆ ของตัวเอง ขณะที่หญิงสาวเอามือเช็ดแต่ปากไม่ยอมหยุด ดีที่หญิงสาวเข้ามาเอาของในห้องจึงไม่มีใครได้เห็นฉากหฤหรรษ์นี้ ทำให้ไม่ต้องแบกหน้ารับกับความอายในครั้งนี้ เสียงประตูห้องที่เปิดออกทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกันโดยอัตโนมัติราวกับหุ่นยนต์ที่ตั้งโปรแกรมเอาไว้อย่างไงอย่างงั้น “ กิ่ง พี่ให้มาเอาของน่ะได้หรือยัง “ ธามรินทร์เอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นว่าคนที่รับอาสาไปเอาของเข้าฉากหายเงียบไปนานเลยเป็นฝ่ายเดินเข้ามาดูเอง แต่พอเปิดประตูห้องเข้ามาก็ต้องตกใจนิดหน่อยที่เห็นว่าทั้งสองอยู่ด้วยกัน แต่ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่เพราะเขารู้ดีว่าเบื้องหลังนั้นของทั้งคู่คือ คนรักกัน “ เอ่อ ได้แล้วค่ะพี่ธาม “ พูดจบหญิงสาวก็เดินออกจากห้องไปพร้อมกับธามรินทร์โดยไม่ได้เหลียวมองใบหน้าที่งอง้ำของเตชินท์แม้แต่น้อย ทำให้คนที่ไม่ได้รับความใส่ใจถึงกับขบกรามแน่น หรือว่าเขาจะคิดไปเองว่าเธอยังรักเขาอยู่เหมือนกัน... (มีต่อค่ะ) จากคุณ : ดาวเหงา_Lonely Star - [ 30 เม.ย. 51 21:02:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ เอ้า เริ่มถ่ายกันสักทีนะ “ ผู้กำกับเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว “ เอานะ ฉากนี้คุณอาร์ตยืนอยู่ท่ามกลางสาวๆ ในขณะที่แดดร้อนจัด แล้วคุณก็ฉีดน้ำหอมที่เป็นกลิ่นเย็นสดชื่นให้ทั่วตัว พร้อมกับหลับตาเงยหน้าเล็กน้อยแล้วอ้าแขนออก เข้าใจใช่มั้ยครับ “ “ ครับ “ อาตยะรับคำก่อนจะเตรียมพร้อม “แอ็คชั่น “ สิ้นเสียงผู้กำกับสั่งเดินกล้องอาตยะก็เริ่มแสดงทันที บทบาทของชายหนุ่มมาดแมนหุ่นหล่อล้ำที่สวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มเผยให้เห็นแผงอกที่กำยำกำลังยืนฉีดน้ำหอมทั่วตัวด้วยความรู้สึกเย็นสดชื่นกับกลิ่นหอมนั้นอย่างมืออาชีพ “ คัท “ แล้วเสียงผู้กำกับคนเดิมก็เป็นคนสั่งหยุดการถ่ายทำ รอยยิ้มที่ฉาบบนใบหน้านั้นบ่งบอกได้ว่าพอใจกับผลงานเมื่อกี้ ก่อนที่จะเริ่มถ่ายฉากต่อไป เวลาที่ร่วงเลยเกือบจะหมดวันนั้นก็พาเอาทีมงานหลายๆ คนดูจะหมดพลังงานไปเยอะกับการทำงานตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมาที่ต้องอยู่กับแสงไฟที่สาดมาตลอดเวลา พอสิ้นเสียงผู้กำกับสั่งคัทฉากสุดท้ายทุกคนต่างพากันเฮลั่นด้วยความดีใจ ตอนแรกไม่คิดเลยว่างานนี้จะเสร็จภายในระยะเวลาอันสั้น เพราะตามจริงน่าจะมากกว่านี้ด้วยซ้ำไป บางทีอาจจะเป็นที่ตัวนักแสดงเอง ผู้กำกับรวมไปถึงทีมงานทุกคนที่ทำงานอย่างแข็งขันบวกกับความเป็นมืออาชีพจึงทำให้งานนี้เสร็จไวขึ้น “ เอ้าทุกคน ปิดกล้อง เสร็จงานแล้วเก็บของได้ ที่เหลือก็แค่เอาไปตัดต่อ ไปๆ จะได้กลับบ้านกัน “ หลังจากที่ผู้กำกับร้องบอกทางทีมงาน ทุกคนต่างพากันทยอยเก็บข้าวของ ระหว่างที่ทุกคนกำลังเก็บของอยู่นั้น กีรดาที่กำลังเดินมาจากมุมห้องสตูดิโอที่เดินตรงมาเพื่อจะมาหาธามรินทร์นั้นต้องเดินผ่านขาตั้งไฟที่สูงพอควรและน้ำหนักก็เรียกว่าพอใช้ได้เลยทีเดียว ตอนที่เธอกำลังเดินผ่านนั้นมีผู้ชายวัยรุ่นที่กำลังเก็บขาตั้งไฟที่ยังมีหลอดไฟอยู่พร้อมทั้งที่บังแสงในตัวคงไม่ได้ทันระวัง ขาตั้งตัวนั้นล้มลงมาพอดีกับการก้าวเท้าของกีรดาทำให้มันหล่นโดนเธอเข้าพอดี เสียงร้องของชายวัยรุ่นที่อายุไม่น่าจะเกินยี่สิบสองปีส่งเสียงร้องตะโกนลั่นสตูดิโอ ทำให้ทุกคนต่างหันมามองกันเป็นสายตาเดียว “ พี่กิ่ง... “ ชายวัยรุ่นร้องเสียงหลงพร้อมกันกับรีบเข้าไปเอาขาตั้งไฟออกจากตัวกีรดา “ ช่วยด้วยครับพี่กิ่งโดนขาตั้งไฟล้มทับ “ ชายคนเดิมร้องบอก ในขณะที่ทุกคนต่างตะลึงงันกับภาพเหตุการณ์หวาดเสียวตรงหน้า เตชินท์ที่ได้สติก่อนใครเพื่อนรีบตรงเข้าไปดูเธอเป็นคนแรก “ กิ่ง คุณเป็นยังไงบ้าง “ เขาว่าพลางร้อนรน “ ฉัน...ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย “ ว่าอย่างเข้มแข็ง หากทว่าคนที่ร้องถามกลับเหลือบไปเห็นเลือดที่ออกมาจากกลุ่มผมตรงด้านข้างศีรษะ ทำให้เขาเอ่ยอย่างตกใจ “ เลือดนี่กิ่ง “ ถ้อยคำแค่นั้นที่หลุดจากปากของเตชินท์ทำให้คนที่เสียงเข้มแข็งเมื่อกี้ยกมือขึ้นแตะศีรษะด้านข้างของตัวเองทันทีโดยอัตโนมัติ ก่อนที่จะแตะแล้วเอามาดูว่าเขาพูดเล่นหรือเปล่าก็ทำให้ตาที่มองเห็นเลือดในมือตัวเองถึงกับมือไม้สั่น อาการนั้นเรียกให้ชายหนุ่มไม่รีรอรีบอุ้มเธอขึ้นทันที “ ผมจะพาคุณไปหาหมอ คุณจะต้องไม่เป็นอะไร “ แล้วเตชินท์ก็อุ้มเธอเดินตรงไปที่รถของตัวเองทันที ในขณะที่อุ้มเดินไปยังรถ เขาก็ต้องชะงักเมื่อเจอธามรินทร์ที่ดูเหมือนจะตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าไม่น้อย ก่อนจะปรับสีหน้าให้ดีขึ้นและเอ่ยบอกเตชินท์ด้วยน้ำเสียงที่พยายามไม่ให้สั่น “ ผม...ฝากกิ่งด้วยนะครับคุณเตชินท์ ถ้าทางนี้จัดการอะไรเรียบร้อยแล้ว ผมจะตามไป “ “ ครับ ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะดูแลเธอเอง “ พูดจบเขาก็พาเธอไปยังรถทันทีก่อนที่จะตรงไปโรงพยาบาล ระหว่างที่เขาขับรถพาเธอมาโรงพยาบาลนั้น ชายหนุ่มพยายามชวนคุยกับหญิงสาวเพื่อไม่ให้เธอสลบ รอยยิ้มที่ฉายบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดนั้นทำให้เขานึกกร่นด่าตัวเอง ถ้าเกิดเขาจะเห็นเธอก่อน คงจะเข้าไปช่วยได้เร็วกว่านี้แล้วหญิงสาวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของเขาคงไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้ “ ขับรถดีๆ สิคะ มองแต่หน้ากิ่ง หน้ากิ่งไม่ใช่เส้นทางถนนนะ “ คนเจ็บที่พยายามทำตัวให้เข้มแข็งดูไม่เป็นภาระของใครเอ่ยล้อเตชินท์ก่อนที่จะอมยิ้ม ชายหนุ่มรู้ดีว่าคนเจ็บพยายามฝืนยิ้มแค่ไหน เขารู้ว่าเธอทำให้เห็นว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่สำหรับเขาไม่ว่ามันจะเป็นบาดแผลที่เล็กหรือใหญ่ก็ทำให้ใจเขากระตุกวูบและหล่นไปอยู่ตาตุ่มได้เสมอถ้าแผลนั้นจะมาอยู่บนร่างกายของกีรดา รถเมอร์ซิเดส-เบนซ์สีน้ำเงินเข้มขับเข้ามาจอดที่ลานหน้าโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ที่สุดกับสตูดิโอ บุรุษพยาบาลนำคนเจ็บนอนลงที่เตียงก่อนที่จะรีบเข็นเข้าห้องฉุกเฉิน ระหว่างทางที่เข็นไปห้องฉุกเฉินนั้น เตชินท์จับมือกีรดาไว้ตลอด ทำให้หญิงสาวอมยิ้มกับปฏิกิริยานั้นไม่น้อย เขา...ห่วงเธอใช่ไหม แต่จะรักเธออยู่มั้ยนั้น เธอจะไม่คิดอีกแล้วขอแค่ตอนนี้เธอมีเขาอยู่ข้างๆ ก็คงพอแล้ว “ คุณจะต้องไม่เป็นอะไรนะกิ่ง ผมจะรอคุณอยู่ตรงนี้ สัญญานะว่าจะเข้มแข็ง ผมมีอะไรจะบอกคุณมากมายเลยนะ “ เขาพูดพลางบีบมือของหญิงสาวแน่นเป็นการยืนยัน ขณะเดียวกันหญิงสาวก็พยายามยิ้มให้กว้างที่สุดแม้ตอนนี้ตาเริ่มจะหรี่ลงเรื่อยๆ เพราะการเสียเลือด เธอพยายามบีบมือของเตชินท์ให้แน่นพอๆ กับที่เขาบีบเธอ ก่อนจะพยักหน้าเป็นการให้สัญญา และเมื่อถึงหน้าห้องฉุกเฉินเขาก็ต้องปล่อยมือจากเธอ ประตูห้องฉุกเฉินถูกปิดลงโดยพยาบาลคนหนึ่ง เตชินท์ก็ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉินอย่างหมดเรี่ยวแรง เสื้อผ้าชั้นดีถูกเปลี่ยนสีไปด้วยเลือดของหญิงสาวที่นอนอยู่ในห้องฉุกเฉิน เขาเอาศีรษะพิงกำแพงอย่างหมดแรง ดวงตาถูกเจ้าตัวปิดสนิท ในใจเขาได้แต่ภาวนาให้หญิงสาวไม่เป็นอะไรมาก เพราะเท่าที่ดูจากเลือดที่ออกก็ทำให้เขาใจเสียไม่น้อย ใช่...เธอจะต้องไม่เป็นอะไร เขายังมีเรื่องราวหลายอย่างที่ต้องบอกให้เธอรับรู้ ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงโทรศัพท์มือถือของเตชินท์ดังขึ้น ทำให้เจ้าตัวพยายามค้นหามันเมื่อรู้ว่ามันสั่นและดังมาจากกระเป๋ากางเกง เขาก็ล้วงโทรศัพท์เครื่องจิ๋วออกมา ชายหนุ่มมองเบอร์โทรศัพท์ที่หน้าจอก่อนที่จะเดินออกมาจากหน้าห้องฉุกเฉินและเดินมาตรงที่สามารถใช้โทรศัพท์ได้ก่อนที่จะกดรับ “ เตชินท์พูดครับ “ “ ผมธามรินทร์นะครับ ตอนนี้คุณอยู่ที่โรงพยาบาลไหนครับ ทางสตูดิโอเรียบร้อยดีแล้วผมจะได้ไปหา “ แล้วเตชินท์ก็บอกชื่อโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งให้ธามรินทร์ทราบ เมื่อคนทางปลายสายรับรู้ก็วางโทรศัพท์ทันที (มีต่อค่ะ) แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 21:06:38 จากคุณ : ดาวเหงา_Lonely Star - [ 30 เม.ย. 51 21:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ราวสิบห้านาทีธามรินทร์ก็มาอยู่ที่โรงพยาบาล เขาเดินตรงมายังห้องฉุกเฉินและเห็นว่าเตชินท์เองดูจะร้อนรนมากมาย เพราะชายหนุ่มนั้นเดินไปเดินมาและคอยชะเง้อมองผ่านประตูห้องฉุกเฉินตลอดเวลาแม้จะไม่เห็นภาพข้างในก็ตามเพราะที่ประตูติดฟิล์มไว้ “ คุณเตชินท์ครับ “ ธามรินทร์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าคนที่เดินไปเดินมายังไม่รับรู้การมาถึงของตนเอง “ อ้าว คุณธาม “ คนโดนทักเอ่ยตกใจเล็กน้อย “ กิ่งเป็นยังไงบ้างครับ “ “ เข้าไปได้สักพักแล้วครับ นี่ยังไม่ออกมาเลย “ เขาพูดอย่างกระวนกระวาย “ ผมขอคุยอะไรด้วยสักหน่อยได้ไหมครับ “ “ ครับ “ ร้านกาแฟภายในโรงพยาบาลเป็นสถานที่ที่ทั้งคู่มาคุยกัน บนโต๊ะตรงหน้าของชายหนุ่มทั้งสองมีกาแฟร้อนอยู่คนละแก้วพร้อมทั้งขนมปังคนละชิ้นแต่ดูเหมือนว่ามันมีไว้เพื่อประกอบฉากเท่านั้นเพราะทั้งคู่ไม่แม้แต่จะแตะเครื่องดื่มหรือขนมปังนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว “ ผมถามคุณตรงๆ นะครับคุณเตชินท์ “ ธามรินทร์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าถ้าไม่เริ่มบทสนทนานี้คนตรงหน้าก็ยังคงไม่เอ่ยอะไร “ ครับ จะถามอะไรหรือครับ “ “ คุณยังรักกิ่งอยู่หรือเปล่าครับ ผมรู้ว่าคุณทั้งสองคนเคยรักกัน “ เมื่อถามออกไปแล้วคนถามเองดูจะโล่งใจอยู่ไม่น้อย “ คุณรู้ได้ยังไงว่าผมและกิ่งเราเคยรักกัน “ เตชินท์ถามอย่างงงๆ ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะรู้ “ กิ่งเป็นน้องสาวที่ผมรักมากที่สุด ไม่ว่าเรื่องอะไรคนเป็นพี่ย่อมจะรู้ แม้ว่าเราจะไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ ก็ตาม แต่ผมรักกิ่งเหมือนน้องสาวแท้ๆ และที่ผมถามก็เพื่ออยากจะรู้ว่าคุณรู้สึกกับเธอย่างไรในตอนนี้ คุณคงไม่ว่าอะไรถ้าคนเป็นพี่ชายจะห่วงน้องสาว “ ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรีบแต่คงความน่าเกรงขามไว้ “ ผมยังรักเธออยู่ และตลอดเวลาสามปีที่จากกันผมไม่เคยลืมเธอได้เลยแม้แต่น้อย ทั้งๆ ที่คิดว่าตัวเองน่าจะลืมเธอไปนานแล้ว แต่พอได้มาเจอเธออีกครั้งทำให้ผมรู้ทันทีว่า หัวใจของผมไม่เคยไม่รักเธอ และผมกะว่าเสร็จงานนี้ผมจะคุยกับเธอ แต่ก็มาเกิดเรื่องเสียก่อน นี่คงจะพอทำให้คุณสบายใจขึ้นมาได้บ้างนะครับคุณธาม “ “ ถ้าอย่างนั้นผมจะขออะไรคุณสักอย่างไรได้มั้ย “ “ ครับถ้าผมทำได้ “ เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ อย่าทำให้กิ่งเสียใจอีก เท่านี้แหละที่ผมอยากจะบอกคุณ “ “ ครับ ผมคงจะไม่มีวันที่จะทำให้เธอต้องเสียใจอีกแน่นอน ไม่ใช่ด้วยสัญญา แต่เป็นเพราะผมไม่อยากเห็นเธอต้องร้องไห้และจากผมไปอีก “ ประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออกพร้อมกับชายในชุดกราวน์ที่เดินออกมา ทำให้ทั้งเตชินท์และธามรินทร์รีบลุกจากเก้าอี้ทันที “ คุณหมอครับ กิ่งเป็นยังไงบ้างครับ “ “ คนไข้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วครับ หมอได้เอาเศษแก้วที่ศีรษะออกให้หมดแล้วทำการเย็บไปห้าเข็ม ตอนนี้คนไข้เสียเลือดมากทำให้ร่างกายอ่อนเพลีย หมอจะให้น้ำเกลือและให้คนไข้ได้นอนพักที่นี่สักคืน พรุ่งนี้สายๆ ก็กลับบ้านได้แล้วล่ะครับ “ คนเป็นหมอบอกเสร็จก็เอ่ยขอตัว เมื่อรู้ว่ากีรดาไม่เป็นอะไรแล้วทั้งคู่ก็โล่งใจ ก่อนที่จะเดินไปรอที่ห้องพักพิเศษของผู้ป่วย หลังจากที่รู้ว่ากีรดาไม่เป็นอะไรแล้วและเห็นว่าเธอนอนหลับอยู่ ธามรินทร์ก็เอ่ยขอตัวกลับเพื่อจะไปบอกคนทางบ้านของกีรดาให้รู้ก่อนที่จะเอ่ยฝากดูแลกีรดากับเตชินท์ ซึ่งชายหนุ่มก็ตอบรับอย่างเต็มปากเต็มคำว่าจะดูแลกีรดาให้เอง ธามรินทร์ได้ยินดังนั้นจึงเบาใจและกลับออกไป ภายในห้องพักตอนนี้บนเตียงมีหญิงสาวที่นอนหลับตาพริ้ม แพขนตายาวงอนน่ามอง คิ้วเรียวสวยตวัดได้รูป จมูกที่โด่งรับกับริมฝีปากบางน่าถนุถนอม แก้มทั้งสองข้างดูมีเลือดฝาดกว่าตอนที่พามาโรงพยาบาล ทำให้คนที่เฝ้ามองดูใบหน้าสวยนั้นถึงกลับอดใจไม่อยู่แตะริมฝีปากทาบทับลงบนแก้มอย่างแผ่วเบาราวกับกลัวว่าถ้าแรงไปจะทำให้คนที่นอนหลับตื่นขึ้นมา ชายหนุ่มนั่งลงข้างเตียง สองมือกุมมือหญิงสาวเอาไว้ก่อนที่จะผล็อยหลับไปด้วยความเพลียจัด ที่บ้านเรือนไม้รัณสยา รถนิสสัน ซันนีสีดำเคลื่อนตัวเข้ามาจอดทำให้แสงคำที่นั่งรอกีรดาอยู่นั้นลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าคนที่มามีเพียงแค่ธามรินทร์คนเดียวเท่านั้น “ อ้าว คุณธามเองหรอคะ แล้วนี่เสร็จงานแล้วใช่ไหมคะ ทำไมคุณกิ่งเธอไม่มาด้วย “ “ ป้างแสงครับ พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อย ป้าแสงใจดีๆ นะครับ “ เขาว่าพลางจับมืออวบๆ “ ทำไมคะ เกิดอะไรขึ้น “ “ พอดีขาตั้งไฟล้มไปทับกิ่ง แต่นี่ส่งโรงพยาบาลแล้วครับ “ “ เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ “ ถามอย่างร้อนรน “ เย็บที่ศีรษะห้าเข็มครับ นอกนั้นก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง หมอให้น้ำเกลือหนึ่งขวดครับพรุ่งนี้สายๆ ก็กลับบ้านได้แล้ว “ “ แล้วคุณธามมาอย่างนี้ใครดูคุณกิ่งล่ะคะ “ “ ป้าจำคนชื่อเตชินท์ได้มั้ยครับ “ ชายหนุ่มเอ่ยถามขณะที่พาป้าแสงคำมานั่งที่ริมระเบียง “ คนนี้อีกแล้ว พักนี้ทำไมป้าได้ยินแต่ชื่อคนๆ นี้นะ “ แสงคำว่าอย่างไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่นัก เนื่องจากชายหนุ่มทิ้งกีรดาไปแล้ว แต่ทำไมยังกลับมาอีก “ เตชินท์เขาเป็นคนที่พากิ่งไปโรงพยาบาลและเป็นคนเฝ้าไข้ให้ด้วยครับ ผมว่าเราน่าจะปล่อยให้เขาได้ทำความเข้าใจกันนะครับ ดูแล้วเหมือนสองคนนี้จะยังรักกันอยู่แต่เหมือนกับมีอะไรบางๆ ยังกั้นเอาไว้ เราคงช่วยอะไรไม่ได้นอกจากให้เขาปรับความเข้าใจกันเองนะครับป้า “ เหตุผลของชายหนุ่มทำให้ผู้สูงวัยเริ่มจะเห็นด้วย นางรู้ดีว่ากีรดารักผู้ชายคนนี้มากเพียงไร เห็นทีคงจะต้องทำอย่างที่ธามรินทร์ว่า ให้เขาปรับความเข้าใจกันเองถ้าทั้งคู่มีใจตรงกัน เช้าวันรุ่งขึ้นกีรดาลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย ตาที่ลืมขึ้นมานั้นต้องหรี่ลงเมื่อมีแสงเข้ามากระทบหลังจากที่หลับตาไปนาน นัยน์ตาใสเริ่มปรับสภาพให้เข้าที่ก่อนที่จะเหลียวมองซ้ายและขวา แล้วก็มาสะดุดเข้าที่เตชินท์ ตอนนี้เขาหลับสนิทดูเหมือนจะอ่อนเพลียจากเมื่อวาน หญิงสาวมองใบหน้านั้นพร้อมรอยยิ้ม มือของเธอนั้นโดนกุมไว้ด้วยมือใหญ่ ส่วนอีกข้างที่เป็นอิสระก็เอื้อมไปลูบไล้ใบหน้าของชายหนุ่มเบาๆ แต่ทว่าคนหลับเหมือนจะรู้ตัวว่ามีคนทำอะไรกับใบหน้าของตนจึงลืมตาตื่นขึ้นทันที กีรดารีบหลับตาทันทีให้เหมือนกับว่าเธอยังนอนหลับอยู่ แต่เธอไม่รู้หรอกว่าชายหนุ่มตื่นก่อนนานแล้วเพียงแต่พอตื่นมายังเห็นเธอหลับอยู่เลยกะว่าจะหงีบเอาแรงอีกสักหน่อย แต่ไปๆ มาๆ ก็ทำได้เพียงแค่พักสายตาไม่ได้หลับจริงๆ ชายหนุ่มขำกับผู้หญิงตรงหน้า ในเวลานี้เธอช่างน่ารักจริงๆ เตชินท์รู้ว่ากีรดาแกล้งหลับจึงเอ่ยขึ้นอย่างลอยๆ ใบหน้าของเขาแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม “ เอ่...เจ้าหญิงยังไม่ตื่นสักที อย่างนี้เจ้าชายจะทำอย่างไรดีน๊า “ ปลายประโยคเขาลากเสียงยาวแต่ไม่มีทีท่าว่าเจ้าหญิงจะยอมลืมตาตื่นขึ้นมา “ อย่างนี้สงสัยจะต้องใช้จุมพิตปลุกเจ้าหญิงซะหน่อยแล้วมั้ง “ ว่าแล้วชายหนุ่มก็เลื่อนตัวเข้าไปใกล้ หวังจะแกล้งคนที่ทำเป็นหลับ แล้วมันก็ได้ผลเพราะคนที่แกล้งหลับรีบลืมตาขึ้นทันที แต่ทว่าใบหน้าของชายหนุ่มนั้นอยู่ใกล้เหลือเกิน เตชินท์ยิ้มขำๆ กับหญิงสาวที่ทำหน้าเหวอที่เห็นเขาเข้ามาใกล้ขนาดนี้ “ นี่คุณแกล้งฉันหรอ “ เมื่อรู้ว่าโดนแกล้ง กีรดาก็ตีแขนของชายหนุ่มอย่างไม่ยั้ง จนเขาต้องเอ่ยปากบอก “ ผมเจ็บนะกิ่ง แน่ใจนะว่านี่คือคนเจ็บ “ เตชินท์ลูบแขนตัวเองป้อยๆ ทำหน้าไม่เชื่อว่านี่คือคนที่เจ็บจริงๆ “ เจ็บค่ะ แต่มันเจ็บที่ศีรษะ ไม่ได้เจ็บที่มือซะหน่อย “ เอ่ยยิ้มๆ “ กิ่ง...ผมมีเรื่องจะขอโทษคุณและมีอะไรอยากจะบอกคุณด้วย “ อยู่ๆ เขาก็เอ่ยขึ้นอย่างเคร่งเครียด รอยยิ้มที่ระบายอยู่บนใบหน้าของกีรดาเริ่มจางหายทันทีที่เขาเอ่ยประโยคนี้ นี่คงหมดช่วงเวลาที่เธอจะมีความสุขแล้วหรือ...เขาจะไปจากเธออีกครั้งใช่ไหม... “ ผมขอโทษที่บอกเลิกคุณ ทั้งๆ ที่ผมเองก็รักคุณ แต่ด้วยความโมโหและเสียใจที่โดนคนที่รักหลอก ผมเจ็บ...เจ็บเหลือเกินกิ่ง สามปีที่ผ่านมาผมไม่เคยลืมคุณได้เลย ทั้งๆ ที่คิดว่าตัวเองคงจะลืมได้นานแล้วแต่ที่จริงมันไม่ใช่เลย พอได้มาเจอคุณอีกครั้งทำให้ผมอยากจะจับมือและกอดคุณไม่อยากจากคุณไปไหนอีกเลย “ เขาระบายความในใจทั้งหมดที่มี ในขณะที่หญิงสาวกำลังตะลึงงันไม่คิดว่าเขาจะยังรู้สึกเหมือนเธอ หัวใจดวงน้อยๆ ก็รู้สึกพองโตขึ้น “ แล้วที่คุณบอกว่างานฉันไม่ดีแล้วรับทำไมล่ะคะ “ กีรดาเอ่ยถามอย่างสงสัย “ มันไม่ใช่ไม่ดี มันทีดีเดียวครับกิ่ง แต่ผมแค่อยากจะเอาคืนคุณบ้างที่เห็นผมเป็นคนโง่และที่จริงวันนั้นผมอยากคุยกับคุณมากกว่าแต่แค่เอ่ยปากทุกอย่างดูจะตรงข้ามกับใจไปเสียหมด “ “ ฉัน... “ กีรดาพูดได้แค่นั้นเตชินท์ก็ทำเสียงจุ๊ๆ ขัดขึ้นมาก่อนที่จะเอ่ยบอก “ เรียกเหมือนเดิมได้ไหมกิ่ง แทนชื่อคุณกับผมเหมือนที่คุณเคยใช้ ถ้าคุณไม่โกรธหรือเกลียดผมไปซะก่อน “ เขาอ้อนวอน “ กิ่งไม่ได้เห็นคุณเป็นคนโง่ เพียงแต่กิ่งไม่อยากให้คุณรู้สึกไม่ดีที่เราเหมือนจะแตกต่างกัน ที่กิ่งคบคุณเพราะกิ่งเชื่อว่าคุณสามารถดูแลกิ่งได้แม้จะไม่ได้ร่ำรวยแต่ก็ไม่ได้ขาดแคลนนี่คะ แต่คุณไม่ยอมฟังเหตุผลของกิ่งเลย “ แววตาที่เธอพูดมีรอยเศร้านิดๆ “ ผมขอโทษ กิ่งจะให้อภัยผมได้มั้ย เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ ผมรักคุณนะกิ่ง “ เตชินท์กระชับมือหญิงสาวแน่นบอกให้รู้ว่าเขาจริงจัง “ ค่ะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ กิ่งสัญญาว่ากิ่งจะไม่ปิดบังอะไรคุณอีก “ กีรดาเอ่ยทั้งรอยยิ้มที่ระบายอบู่บนใบหน้า เธอ...มีความสุข และดีใจที่ได้รักจากเขาคืนมาอีกครั้ง “ ผมก็เหมือนกัน จะไม่ใจร้อนและจะฟังเหตุผลของคุณ ขอบคุณนะกิ่ง ขอบคุณที่ให้โอกาสผม “   แล้วเตชินท์ก็เข้าไปสวมกอดกีรดาอย่างแนบแน่น เขาก้มลงหอมแก้มเธอทั้งสองข้างก่อนที่จะกอดซ้ำอีกครั้ง เช่นเดียวกันกีรดาเองก็กอดเขาแน่น รอยยิ้มฉายทั้งในดวงตาและที่มุมปากอย่างมีความสุข <The End ka~> ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ ยังไงแล้วดาวเหงาจะเข้ามาตอบ comment ในกระทู้นี้นะคะ จากคุณ : ดาวเหงา_Lonely Star - [ 30 เม.ย. 51 21:10:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เดาถูกจ้า อิอิ แหม ผู้หญิงเขาชอบผู้ชายแบบนี้แหละสมัยนี้ หุๆ จากคุณ : ปลายเทียน - [ 30 เม.ย. 51 22:54:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาอ่านต่อค่ะ :) จากคุณ : scottie - [ 30 เม.ย. 51 23:48:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ลงชื่อค่า จากคุณ : Mneme (Mnemosyne) - [ วันแรงงาน 06:26:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แอบสมน้ำหน้านายเตชินท์ ที่โดนกัดปากครับ  แหมๆๆ แบบนี้น่าจะโดนเอา ขาตั้งไฟฟาดหัวเข้าด้วย จะได้ไปนอนโรงพยาบาลแทน ฮ่าๆๆ แต่เอาล่ะ กิ่งอภัยให้แล้ว คราวหลังจะจูบก็ขอก่อนแล้วกัน กร๊าก จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ วันแรงงาน 08:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่าหนุกดีๆ แอบโฆษณารถด้วยนะเนี่ย ได้ค่าโฆษณาป่าวหว่า อิอิ จากคุณ : pkwang - [ วันแรงงาน 20:53:09 A:124.121.40.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ดาวเหงาแวะมาตอบกระทู้ค๊า เฮียเอก (ปลายเทียน) >>>> โห เฮีย ถูกตรงหนายยยย เขาเรียกว่าผิดเต็มๆ ต่างหาก ฮ่าๆ แต่นะ ให้ๆ นิดนึงที่มาบอกตอนท้าย เห็นมะหนูสปอตร์นะเนี่ย ก๊าก (ตรงไหนหว่า) ฮ่าๆ ใครบอกว่าผู้หญิงสมัยนี้ชอบแบบนี้ ไปสำรวจมาหรอ คริๆ เอ่ หรือจะชอบแบบนี้จริงๆ (บรื้อ! แนวนี้น่าหวาดเสียว^o^) คุณ scottie >>>> ดีใจจังค๊าที่คุณ scottie มาอ่านตอนจบต่อ เย้ๆๆ ชูพู่ดีใจ อิอิ ขอบคุณน๊าค๊า คุณ Mneme (Mnemosyne) >>>> อุ๊ มาแล้นๆ คุณ Mneme (Mnemosyne) มาลงชื่อในทะเบียนนักอ่านของดาวเหงาแล้ว เย้ๆ ดีใจค๊า ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะค๊า คุณ คุณพีทคุง (พิธันดร) >>>> ฮ่าๆ ดาวเหงาสมน้ำหน้าตาเตชินท์อยู่เหมือนกันค่ะ อยากให้เลือดออกมากกว่านี้ด้วย ชอบข่มขู่ดีนักเนอะ อิอิ (คนเขียนออกแนวซาดิสก์ ก๊าก) แต่เนอะ พระเอกอย่าไปทำไรเขามากเลย ช้งช้าน คริๆ ขอบคุณที่แวะมาอ่านตอนจบนะค๊า pkwang >>>> ขอบใจจ้านู๋กวางที่แวะมาอ่าน ฮ่าๆ อยากได้เหมือนกันนะเนี่ย แต่นะทำให้เขาฟรีๆ กริๆ ม่ายคิดกะตังค์ (ใจดีมะ ฮา) ที่จริงแอบชอบรถเขามากกว่า ฮ่าๆ เป็นความชอบของตัวเองเลยขอติ๊ดที่จะให้มีส่วนร่วมฮ่าๆ จากคุณ : ดาวเหงา_Lonely Star - [ วันแรงงาน 23:16:42 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โอเค จบแบบเเฮปปี๊ แบบนี้ดียังเหอ เหอ คิดว่าคุณน้องจะหักมุมซะแย้ว เย้ เย้ สู้ ๆ รออ่านเรื่องต่อไปน๊า ค๊า จากคุณ : พี่ญ่า (หม่าม๊าขาหมู) - [ 3 พ.ค. 51 22:30:37 ]