Chapter 1-3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6532819/W6532819.html

Chapter 4
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6556890/W6556890.html

+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-

Chapter 5

วันต่อมา ผมอาการดีขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ยังมีอาการมึนๆเล็กน้อย
ดูนาฬิกาข้างเตียงก็ 9โมงกว่าแล้ว กำลังจะลุกขึ้นหันไปอีกด้าน...*0*
เจอ ซี นอนคว่ำอยู่ข้างๆ   . . . . . เฮ้ย มาเมื่อไหร่เนี่ย ผมนึกในใจ
เห็นกำลังนอนเคลิ้มเชียว..แกล้งหลับป่าวหว่า??

ผมมองดู ซี กำลังหลับ รู้สึกแปลกๆดี ผมคิดนะ ว่าใครที่สามารถหลับได้เวลาที่อยู่กับใครนี่
ถ้าไม่ง่วงมากหรือเมา ก็ต้องไว้ใจกันมากๆ

ผมเอื้อมมือไปเขย่าที่แขนของซี ซีลืมตาขึ้นมามองยิ้มๆ แต่ก็หลับตาหันหน้าไปอีกทางยังไม่ยอมตื่น
แล้วจู่ๆซีก็เอามือมาดึงผมลงนอน แล้วก็กอดผมไว้ด้วยแขนข้างนั้น
"....ขออยู่แบบนี้แปปนึงนะ"ซีบอกผมเบาๆ
ความรู้สึกตอนนี้ ทำอะไรไม่ถูก พูดไม่ออก ที่แน่ๆ ใจเต้นไม่ไหวแล้ว
กลัวว่าซีมันจะรู้ไหมเนี่ย...อย่าทำให้ ตูหวั่นไหวสิ
ไม่นานพอตื่นขึ้นมา พอผมเตรียมตัวเสร็จก็ออกไปเรียน
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็หายดีเป็นปกติ

ตอนเย็นวันนึง คณะเรียกประชุมทุกชั้นปี เกี่ยวกับเรื่อง การไปแข่งกีฬาต่างจังหวัด
ซึ่งผมกับซีก็ต้องไปประชุมด้วย
ผมออกจากห้องเรียน เห็นว่าเหลือเวลาก่อนประชุม ชั่วโมงกว่าๆ ก็เลยโทรไปชวนซี ออกไปหาไรกินกันก่อน
ผมเลยแยกออกมาจากเพื่อนๆ เพื่อนก็พูดแซวกัน ไปกับเด็กอีกละ ทิ้งเพื่อนเลยนะเดี๋ยวนี้
ผมก็ได้แต่มองเพื่อนแบบเขินๆ ไม่ได้ว่าอะไร ก็เลยไปรอหน้าตึกของภาควิชาที่ ซี อยู่
ก็เห็นเดินลงมากับเพื่อนๆ ก็เข้ามาทักทายผม แล้วเพื่อนซีคนนึงก็ทักขึ้นมา "อย่าไปทำอะไรกันนานนะ เดี๋ยวจะประชุมไม่ทัน"
ซีหันไปจะไล่เตะเพื่อน แต่มันวิ่งไปแล้ว ซีบ่นเบาๆกับตัวเอง "บ้า คิดอะไรกัน พวกนี้เนี่ย"
จากนั้นเราก็ไปหาอะไรกินกันหลังมอ
ซีก็ถามระหว่างนั่งกินข้าว  "พี่จะไปด้วยกันไหม งานคณะอ่ะ"
ผม "ไม่รู้สิ อยากไปนะ แต่ว่า ยังมีงานค้างอยู่อ่ะ"
ซีพูดแบบซึมๆก้มหน้าบ่นออกมาว่า "ท่าทางจะไม่ได้ไปแน่เลย ...แย่เนอะ"
ผมก็ไม่รู้จะบอกยังไง"ทำไงได้ละ ใกล้จบแล้ว เวลาก็น้อยไปทุกที"
เราไม่ได้พุดอะไรกันต่อ แต่ซีออกอาการว่า เสียดายที่ไม่ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน  แต่ก็เข้าใจเหตุผลที่ผมให้

พอกำลังจะกลับเข้าไปประชุม หน้าห้องประชุมคนก็เริ่มเยอะ ตอนที่เดินเข้าไปก็มีคนมองมาเหมือนกัน
ผมกับซีก็แยกกันไปหาเพื่อน ... ประชุมเสร็จ สรุปวันเดินทางคืออีกอาทิตย์นึง ต้องอยู่ที่นั่น 10วัน
ผมเองเกือบเปลี่ยนใจไปแล้วเชียว แต่ไปไม่ได้ TT^TT
ซีเดินออกมาบอกว่าพอดีต้องไป ประชุมฝ่ายกีฬาต่อ บอกให้ผมกลับบ้านได้เลยไม่ต้องรอ
แล้วซีก็ไปประชุมต่อ ...แต่ผมก็ยังไม่กลับบ้าน เห็นว่ายังไม่ดึกมาก ก็เลยเข้าไปทำ lab ต่อ
ก็กะว่าจะรอจนซีประชุมเสร็จ จะได้ไปส่ง...ผมส่งข้อความไปหา บอกถ้าเสร็จแล้ว โทรมาหาด้วย
ประมาณ 3ทุ่ม ซีโทรเข้ามา "ประชุม เสร็จแล้ว คับ มีอะไรหรือเปล่า"
"แล้วจะไปไหนต่อเนี่ย .."ผมถามต่อกะว่าจะชวนไปกินข้าว
แล้วซีก็บอกว่า"ก็...นัดกินข้าวกับเพื่อนไว้อ่ะคับ "
-*-.....ผมพูดต่อไม่ออกแต่ก็ถามไปต่อ
"แล้วไปกับใครล่ะ"
ซีไม่ตอบตรงๆ"ก็ไปกับ..เพื่อนอ่ะ"
"กับแฟนเหรอ" ผมถามไปตรงๆ
ซีตอบสั้นๆ"อืม"  
"อืม งั้นก็ไปเถอะ ไม่เป็นไร" ผมบอกจบประโยค แล้วก็วางสายไป โดยไม่ได้รอฟังซีพูดต่อ
...ผมรู้สึกหงุดหงิดตัวเองขึ้นมา บอกไม่ถูก
รู้แค่ว่า ผมเองต้องทำใจ อย่างเดียว มันก็เป็นแบบนี้แหละ ชีวิตแบบผม
ทำอะไรไม่ได้ ...สุดท้ายก็แค่นั้น
ผมเดินเล่นอยูใน คณะพักนึง กว่าจะตัดสินใจกลับบ้านได้ กว่าจะ..ทำใจได้

Chapter5

วันต่อมา ผมอาการดีขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ยังมีอาการมึนๆเล็กน้อย
ดูนาฬิกาข้างเตียงก็ 9โมงกว่าแล้ว กำลังจะลุกขึ้นหันไปอีกด้าน...*0*
เจอ ซี นอนคว่ำอยู่ข้างๆ   . . . . . เฮ้ย มาเมื่อไหร่เนี่ย ผมนึกในใจ
เห็นกำลังนอนเคลิ้มเชียว..แกล้งหลับป่าวหว่า??

ผมมองดู ซี กำลังหลับ รู้สึกแปลกๆดี ผมคิดนะ ว่าใครที่สามารถหลับได้เวลาที่อยู่กับใครนี่
ถ้าไม่ง่วงมากหรือเมา ก็ต้องไว้ใจกันมากๆ

ผมเอื้อมมือไปเขย่าที่แขนของซี ซีลืมตาขึ้นมามองยิ้มๆ แต่ก็หลับตาหันหน้าไปอีกทางยังไม่ยอมตื่น
แล้วจู่ๆซีก็เอามือมาดึงผมลงนอน แล้วก็กอดผมไว้ด้วยแขนข้างนั้น
"....ขออยู่แบบนี้แปปนึงนะ"ซีบอกผมเบาๆ
ความรู้สึกตอนนี้ ทำอะไรไม่ถูก พูดไม่ออก ที่แน่ๆ ใจเต้นไม่ไหวแล้ว
กลัวว่าซีมันจะรู้ไหมเนี่ย...อย่าทำให้ ตูหวั่นไหวสิ
ไม่นานพอตื่นขึ้นมา พอผมเตรียมตัวเสร็จก็ออกไปเรียน
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็หายดีเป็นปกติ

ตอนเย็นวันนึง คณะเรียกประชุมทุกชั้นปี เกี่ยวกับเรื่อง การไปแข่งกีฬาต่างจังหวัด
ซึ่งผมกับซีก็ต้องไปประชุมด้วย
ผมออกจากห้องเรียน เห็นว่าเหลือเวลาก่อนประชุม ชั่วโมงกว่าๆ ก็เลยโทรไปชวนซี ออกไปหาไรกินกันก่อน
ผมเลยแยกออกมาจากเพื่อนๆ เพื่อนก็พูดแซวกัน ไปกับเด็กอีกละ ทิ้งเพื่อนเลยนะเดี๋ยวนี้
ผมก็ได้แต่มองเพื่อนแบบเขินๆ ไม่ได้ว่าอะไร ก็เลยไปรอหน้าตึกของภาควิชาที่ ซี อยู่
ก็เห็นเดินลงมากับเพื่อนๆ ก็เข้ามาทักทายผม แล้วเพื่อนซีคนนึงก็ทักขึ้นมา "อย่าไปทำอะไรกันนานนะ เดี๋ยวจะประชุมไม่ทัน"
ซีหันไปจะไล่เตะเพื่อน แต่มันวิ่งไปแล้ว ซีบ่นเบาๆกับตัวเอง "บ้า คิดอะไรกัน พวกนี้เนี่ย"
จากนั้นเราก็ไปหาอะไรกินกันหลังมอ
ซีก็ถามระหว่างนั่งกินข้าว  "พี่จะไปด้วยกันไหม งานคณะอ่ะ"
"ไม่รู้สิ อยากไปนะ แต่ว่า ยังมีงานค้างอยู่อ่ะ"
ซีพูดแบบซึมๆก้มหน้าบ่นออกมาว่า "ท่าทางจะไม่ได้ไปแน่เลย ...แย่เนอะ"
ผมก็ไม่รู้จะบอกยังไง"ทำไงได้ละ ใกล้จบแล้ว เวลาก็น้อยไปทุกที"
เราไม่ได้พุดอะไรกันต่อ แต่ซีออกอาการว่า เสียดายที่ไม่ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน  แต่ก็เข้าใจเหตุผลที่ผมให้

พอกำลังจะกลับเข้าไปประชุม หน้าห้องประชุมคนก็เริ่มเยอะ ตอนที่เดินเข้าไปก็มีคนมองมาเหมือนกัน
ผมกับซีก็แยกกันไปหาเพื่อน ... ประชุมเสร็จ สรุปวันเดินทางคืออีกอาทิตย์นึง ต้องอยู่ที่นั่น 10วัน
ผมเองเกือบเปลี่ยนใจไปแล้วเชียว แต่ไปไม่ได้ TT^TT
ซีเดินออกมาบอกว่าพอดีต้องไป ประชุมฝ่ายกีฬาต่อ บอกให้ผมกลับบ้านได้เลยไม่ต้องรอ
แล้วซีก็ไปประชุมต่อ ...แต่ผมก็ยังไม่กลับบ้าน เห็นว่ายังไม่ดึกมาก ก็เลยเข้าไปทำ lab ต่อ
ก็กะว่าจะรอจนซีประชุมเสร็จ จะได้ไปส่ง...ผมส่งข้อความไปหา บอกถ้าเสร็จแล้ว โทรมาหาด้วย
ประมาณ 3ทุ่ม ซีโทรเข้ามา "ประชุม เสร็จแล้ว คับ มีอะไรหรือเปล่า"
"แล้วจะไปไหนต่อเนี่ย .."ผมถามต่อกะว่าจะชวนไปกินข้าว
แล้วซีก็บอกว่า"ก็...นัดกินข้าวกับเพื่อนไว้อ่ะคับ "
-*- .....ผมพูดต่อไม่ออกแต่ก็ถามไปต่อ
"แล้วไปกับใครล่ะ"
ซีไม่ตอบตรงๆ"ก็ไปกับ..เพื่อนอ่ะ"
"กับแฟนเหรอ" ผมถามไปตรงๆ
ซีตอบสั้นๆ"อืม"  
"อืม งั้นก็ไปเถอะ ไม่เป็นไร" ผมบอกจบประโยค แล้วก็วางสายไป โดยไม่ได้รอฟังซีพูดต่อ
...ผมรู้สึกหงุดหงิดตัวเองขึ้นมา บอกไม่ถูก
รู้แค่ว่า ผมเองต้องทำใจ อย่างเดียว มันก็เป็นแบบนี้แหละ ชีวิตแบบผม
ทำอะไรไม่ได้ ...สุดท้ายก็แค่นั้น
ผมเดินเล่นอยูใน คณะพักนึง กว่าจะตัดสินใจกลับบ้านได้ กว่าจะ..ทำใจได้

- - - - - -

chapter 6 : ถ้าไม่วันจันทร์ ก็วันศุกร์เลยนะคับ *0* จะพยายามให้ยาวขึ้น + เร็วขึ้นครับ

แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 51 17:47:09

แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 16:25:20

แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 16:23:30