มองสายลมปลายฤดูร้อนใจอ่อนล้า
เมื่อรักมาล่มสลายละลายฝัน
อาจเนินนานเจ็บปวดนี้มิมีวัน
จะลืมรักเคยรักกันฝันร่วมทาง
มองใบไม้ปลิดใบใจสะท้าน
นับห้วงกาลผ่านไปให้อ้างว้าง
ความรักที่ก่อเกิดในใจไม่จาง
และมิอาจละวางใจว่างลง
เจ็บยิ่งลึกลึกยิ่งกว่าคราครั้งแรก
ครารู้รักร้าวแหลกเป็นผุยผง
มิรู้ว่าทำไมใจยืนยง
มิอาจปลงหัวใจให้ปล่อยวาง
อยากจะเปลี่ยนหัวใจเป็นใจใหม่
แต่สับสนเรื่อยไปใจเคว้งคว้าง
แค่คำลืมลืมไม่ได้ใจเปราะบาง
จึงมิจางจากรักไปใจจึงตรม
เกรียงไกร หัวบุญศาล
๓ พฤษภาคม ๒๕๕๑
แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 51 00:55:39
จากคุณ :
huaboonsan 
- [
4 พ.ค. 51 00:52:14
]
หัวใจใหม่
