@ จักจั่นร้องแซ่ซร้องเรไรระงม
ผิวแผ่วลมไล้รัญจวนป่วนพิสมัย
น้ำค้างร่วงลงกลางหว่างหทัย
ขับขานไขร่ำร้องร่านฤดีเรา
@ คิดถึงเธอเคยว่ากลอนเคยค่อนขอด
กระเง้ากระงอดขับขานกานท์ก่อนเก่า
ชมดินฟ้าดวงดาราบุบผาพราว
รักระหว่างดาวและจันทรายังจดจำ
@ ลมพัดผ่านละอองเมฆวิเวกเหงา
ปัดความเศร้าเป่าน้ำตาที่เพลี่ยงพล้ำ
เหลือเพียงรอยร้าวหัวใจให้จดจำ
ยิ้มขำๆ กับความระกำที่เจือจาง.....
(เข้ามาแก้ไขตามคำทัวงติงของคุณทิกิครับ...เป็นความสะเพร่าของผมเองครับ)
ภาพประกอบจากไฮไฟ
แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 51 00:07:21
แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 51 23:34:54
๐๐ ....... ความระกำที่เจือจาง ....... ๐๐
