เมื่อวานนี้ไอ้สงัดเพื่อนผมมันมาหาผมครับ  มันเอาจดหมายของมันมาฝากให้ผมช่วยส่งให้มันฉบับหนึ่งครับ

พอผมรับจดหมายจากมันมาแล้ว  ผมก็อดใจไม่ได้ครับ  ผมเลยต้องยอมเสียมารยาท ละทิ้งสมบัติผู้ดีที่ผมมีอยู่  โดยผมทำการแกะซองจดหมายของมันออกมาอ่านทันทีหลังจากที่มันเดินจากผมไปแล้ว

แต่พอผมได้อ่านข้อความในจดหมายของไอ้สงัดจบลงแล้ว ....

ผมอยากจะขย้ำจดหมายฉบับนั้น  แล้วขว้างทิ้งลงในถังขยะในทันที

แต่ผมก็ยังมีความเกรงใจไอ้สงัดมันอยู่ครับ  ผมเลยคิดว่าจะคัดลอกข้อความในจดหมายของไอ้สงัดมาให้เพื่อน ๆ อ่านกัน   เพื่อน ๆ ลองอ่านกันเอาเองก็แล้วกันครับ

ข้อความในจดหมายของไอ้สงัดมีอยู่ว่า ....


เขียนที่  บ้านของคุณสงัด
วันที่   8 พฤษภาคม 2551

เรื่อง ขอร้องเรียนเกี่ยวกับความไม่เป็นธรรม
เรียน ผู้อำนวยการสำนักงานคุ้มครองผู้บริโภค (สคบ.)


ข้าพเจ้านายสงัด อโคจรอาจิณ มีความประสงค์ที่จะขอร้องเรียนเกี่ยวกับความไม่เป็นธรรมที่ข้าพเจ้าได้รับจากร้านอาหารแห่งหนึ่ง  แก่สำนักงานคุ้มครองผู้บริโภค (สคบ.)  โดยมีรายละเอียดดังต่อไปนี้

เมื่อค่ำวันเสาร์ที่ผ่านมาเวลาโดยประมาณ 19.00 น.  ข้าพเจ้าได้ไปใช้บริการที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง  ซึ่งข้าพเจ้าไม่อยากจะระบุชื่อร้านเลยว่า ชื่อร้าน  “ครัวส้นทีน”   ร้านนี้ตั้งอยู่ที่หลังตลาดร้างในย่านมีนบุรี  โดยข้าพเจ้าในฐานะที่เป็นผู้บริโภคคนหนึ่ง  ข้าพเจ้าได้รับความไม่เป็นธรรมจากการให้บริการของร้านอาหารดังกล่าวนี้

ข้าพเจ้าสั่งอาหารที่ปรากฏอยู่ในเมนูอาหารของทางร้าน  โดยข้าพเจ้าสั่งข้าวผัดทะเลใต้มารับประทาน 1 จาน  และได้สั่งเหล้าวิสกี้มาดื่ม 1 แบน  แต่ว่าพอพนักงานเสิร์ฟผู้ชายนำข้าวผัดทะเลใต้มาเสิร์ฟให้ข้าพเจ้า ปรากฏว่าข้าวผัดทะเลใต้ในจานไม่เป็นไปตามที่ข้าพเจ้าคาดหวังไว้  เนื่องจากข้าวผัดทะเลใต้ในความคิดของข้าพเจ้าน่าจะประกอบไปด้วย ข้าวสวยที่ผัดรวมกับ กุ้ง หอย ปลาหมึก นกเพนกวินและแมวน้ำ  แต่ข้าวผัดทะเลใต้ของร้านดังกล่าวมีเพียงข้าวที่ผัดกับกุ้งแม่น้ำตัวงอ ๆ ตัวเล็ก ๆ เพียงแค่ 3-4 ตัวเท่านั้น  รวมทั้งข้าวที่นำมาใช้ผัดก็เป็นเพียงข้าวเสาไห้ธรรมดาไม่ใช่ข้าวหอมมะลิชั้นดี (สาเหตุที่ข้าพเจ้าทราบว่าเป็นข้าวเสาไห้  เนื่องจากว่าบิดาและมารดาของข้าพเจ้าเป็นชาวนามาตั้งแต่กำเนิดรวมทั้งตัวข้าพเจ้าเองด้วย  จึงทำให้ข้าพเจ้าสามารถแยกแยะออกได้ทันทีว่า เป็นข้าวเสาไห้หรือว่าข้าวหอมมะลิ)  ซึ่งถือว่าเป็นการหลอกลวงผู้บริโภคอย่างชัดเจน

ส่วนเครื่องดื่มที่เป็นเหล้าวิสกี้ที่ข้าพเจ้าสั่ง  ข้าพเจ้าคาดหวังว่าจะได้ดื่มวิสกี้หรูชั้นดีจากประเทศสก็อตแลนด์  แต่ปรากฏว่าทางร้านให้เด็กเสิร์ฟผู้ชายยกเหล้าแม่โขง 1 แบนมาให้ข้าพเจ้า   ซึ่งข้าพเจ้าถือว่าเป็นการดูถูกข้าพเจ้าเป็นอย่างมาก ( สาเหตุเนื่องมาจาก  ตอนที่ข้าพเจ้าทำนาอยู่ที่บ้านนอก  ข้าพเจ้าจะดื่มแต่เหล้าขาวหรือเหล้าเชี่ยงชุนเท่านั้น  ส่วนเหล้าสีข้าพเจ้าจะไม่ดื่มอย่างเด็ดขาด  เพราะว่ามันแพงครับ)   ส่วนน้ำแข็งที่เอามาเสิร์ฟให้ในกระติกแต่ละก้อนก็ไม่เต็มก้อนเลย  มีแต่ก้อนที่แตก ๆ หัก ๆ เหมือนกับว่าทางร้านจงใจที่จะตักน้ำแข็งที่เหลืออยู่ในถังน้ำแข็งมาให้ข้าพเจ้า  นอกจากนั้นน้ำแข็งแต่ละก้อนก็มีความเย็นไม่ถึง 0 องศา (สาเหตุดูได้จาก  เวลาที่ใส่เหล้าลงไปในแก้วแล้วพร้อมกับใส่น้ำแข็งและโซดาลงไป พอข้าพเจ้าเอานิ้วชี้จุ่มลงไปคนเหล้าในแก้ว 2-3 รอบ  น้ำแข็งก็จะละลายหมดในทันที)  โซดาที่ทางร้านเอามาให้ข้าพเจ้าก็แทบจะไม่มีความซ่าส์หลงเหลืออยู่เลย ดื่มแล้วไม่สะใจ ไม่มีฟองฟูฟอดเหมือนกับที่เห็นในโฆษณาทีวี  ซึ่งข้าพเจ้าคาดว่าทางร้านคงเอาโซดาที่เปิดขวดทิ้งไว้ข้ามคืนมาให้แก่ข้าพเจ้า

เมื่อข้าพเจ้าได้ทานข้าวผัดทะเลใต้จนหมดจาน และดื่มเหล้าแม่โขงจนหมดแบนแล้ว ข้าพเจ้าได้ทำการต่อว่าเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวไป   แต่ทางร้านก็ไม่มีกัปตันหรือผู้จัดการร้านออกมาให้คำตอบที่ชัดเจนแก่ข้าพเจ้า  มีเพียงเด็กเสิร์ฟผู้หญิงหน้าตาน่ารัก 1 คน  เดินมาบอกข้าพเจ้าว่า  ทางร้านจะลดราคาให้แก่ข้าพเจ้า 90 เปอร์เซ็นต์เฉพาะค่าน้ำแข็ง   ข้าพเจ้าได้แต่คิดในใจว่า ลดให้ตั้ง 90 เปอร์เซ็นต์ ลดราคาให้ตั้งข้าพเจ้าตั้งเยอะ  ทำให้ข้าพเจ้าดีใจเป็นอย่างมาก  แต่พอข้าพเจ้าเหลือบไปมองเห็นราคาค่าน้ำแข็งในเมนู  ปรากฏว่าน้ำแข็งราคากระติกละ 10 บาทเอง (แล้วจะลดให้ทำไมก็ไม่ทราบครับ)   หลังจากนั้นเด็กเสิร์ฟผู้หญิงที่หน้าตาน่ารัก ก็เดินมาเก็บเงินค่าอาหารและเครื่องดื่มทั้งหมดรวมเป็นเงิน 260 บาท  ซึ่งข้าพเจ้าได้ให้เงินแก่เด็กเสิร์ฟไปจำนวน 300 บาทโดยข้าพเจ้าได้กระซิบบอกเด็กเสิร์ฟคนดังกล่าวเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องทอนนะจ๊ะน้อง”

ข้าพเจ้าขอร้องเรียนกับสำนักงานคุ้มครองผู้บริโภคว่า  ข้าพเจ้าไม่ได้รับความเป็นธรรมจากการให้บริการที่ร้านดังกล่าว  โดยตัวข้าพเจ้าไม่ได้ติดใจในเรื่องข้าวผัดทะเลใต้ หรือเรื่องเครื่องดื่มแต่อย่างใด  แต่สิ่งที่ข้าพเจ้าถือว่าไม่ได้รับความเป็นธรรมมากที่สุดก็คือ  เงินทอนจำนวน 40 บาทที่ข้าพเจ้าให้เป็นเงินทิปแก่เด็กเสิร์ฟผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักไป  ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่า ข้าพเจ้าจะได้เบอร์มือถือของเด็กเสิร์ฟคนนั้นมาเป็นการตอบแทน  แต่หลังจากที่ข้าพเจ้านั่งรออยู่นานกว่าชั่วโมง  เด็กเสิร์ฟผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ยอมโผล่หน้าออกมาจากหลังร้านให้ข้าพเจ้าได้เห็นอีกเลย  ซึ่งข้าพเจ้าถือว่าเป็นการเอาเปรียบผู้บริโภคเป็นอย่างยิ่งครับ

ท้ายสุดนี้ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่า  ข้าพเจ้าจะได้รับความเป็นธรรมจากสำนักงานคุ้มครองผู้บริโภค  โดยข้าพเจ้าขอให้ทาง สคบ. ช่วยไปตามขอเบอร์มือถือของเด็กเสิร์ฟผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนั้นมาให้แก่ข้าพเจ้าด้วย  ซึ่งข้าพเจ้าขอขอบพระคุณล่วงหน้ามา ณ โอกาสนี้

จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาดำเนินการให้แก่ข้าพเจ้าโดยด่วนด้วยครับ



ขอแสดงความนับถืออย่างสูง

 ( ...... ลายเซ็นต์ ยึกยือ ..... )
 นายสงัด    อโคจรอาจิณ