Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    เนื้อคู่ในกระจกเงา

    เนื้อคู่ในกระจกเงา

    ...ใกล้เที่ยงคืนแล้ว...

    ฉันนั่งอยู่ในห้องนอนหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง มือข้างหนึ่งถือผลแอปเปิ้ลขนาดเหมาะมือ ในขณะที่อีกมือกำด้ามมีดปอกผลไม้อันคมกริบ

    ไฟทั้งห้องถูกปิดจนหมด...แสงสว่างอันน้อยนิดได้จากเปลวเทียนไขสีเหลืองนวลที่ตั้งอยู่ตรงหน้า

    ...ฉันมองแววตาไม่แน่ใจของตัวเองในกระจกเงาและพบความลังเลฉายอยู่ในนั้นอย่างไม่ปิดบัง...

    แสงสว่างมัวๆ และบรรยากาศรอบข้างอันเงียบเชียบช่วยผลักดันให้ฉันรู้สึกขนลุกอย่างไม่มีสาเหตุ

    หลายๆ ครั้งที่ฉันตกใจเงาที่พลิ้วไหวอันเกิดจากการไหวเอนของเปลวเทียนไข

    ...ห้องนอนอันแสนคุ้นเคยในเวลาปกติ...แต่ในเวลานี้ฉันกลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเลยแม้แต่น้อย...

    ...ราวกับว่า...มันมีบางสิ่งบางอย่างแฝงเร้นอยู่ในเงามืด...และคอยจับตาการกระทำของฉันอยู่...

    แม้แต่ใบหน้าตัวเองในกระจกเงาซึ่งขณะนี้ถูกแรเงาเข้มด้วยเงาที่เกิดจากแสงเทียนก็ดูลึกลับไม่คุ้นตาและสร้างความประหวั่นพรั่นพรึงให้กับฉันได้ไม่น้อย

    ...ล้มเลิกความตั้งใจตอนนี้ดีไหมนะ...

    ...ถ้าไม่เพียงเพราะความอยากรู้อยากเห็นของฉัน...คืนนี้ฉันคงหลับสบายอยู่บนเตียงนอนแล้วแท้ๆ...

    ...หลายวันก่อนหน้านี้...

    ฉันและกลุ่มเพื่อนอีกหลายคนจับกลุ่มคุยกันตามประสาสาวโสด และหนึ่งในเรื่องยอดนิยมของพวกเราก็คือเรื่องของฉันเอง

    ...ฉันแอบชอบเพื่อนร่วมงานต่างแผนกคนหนึ่งอยู่...เขาทั้งสุภาพและดูดีมาก...มากจนทำให้ฉันเองเลิกล้มความตั้งใจกลางคันเสียทุกครั้งที่คิดจะเข้าไปคุยกับเขา

    และหลังจากคุยกันไปคุยกันมาอยู่พักหนึ่ง คนใดคนหนึ่งในกลุ่มก็เกิดความคิดแผลงๆ ขึ้นมา

    ...วิธีดูเนื้อคู่...

    คำซึ่งใช้เป็นหัวข้อในการค้นหาถูกพิมพ์ลงไปในเวบไซต์ที่ใช้สำหรับหาข้อมูล และเพียงเวลาไม่ถึงส่วนเสี้ยววินาทีชื่อเวบไซต์จำนวนมากก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ

    หลังจากคลิกเข้าไปที่ชื่อหนึ่งจากจำนวนหลายๆ ชื่อนั้น ข้อความจำนวนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ

    ...วิธีดูเนื้อคู่ที่เป็นที่นิยมและแม่นจริง...

    ...ก่อนเริ่มให้ดับไฟให้หมดและจุดเทียนไขที่หน้ากระจกเงาเพื่อให้ความสว่างแทน...แสงสว่างนวลอันน้อยนิดของเทียนไขจะทำให้เกิดสมาธิและจิตใจแน่วแน่...

    ...นำแอปเปิ้ลและมีดปอกผลไม้มา...นั่งอยู่หน้ากระจกเงา...ตาจ้องมองเปลวเทียนไขตรงหน้าและตั้งจิตอธิษฐานถึงสิ่งที่เราปรารถนา...เนื้อคู่ของเรา...

    ...เมื่อถึงเที่ยงคืน ให้เริ่มปอกเปลือกแอปเปิ้ล โดยหันคมมีดเข้าหาตัว...ปอกช้าๆ อย่าให้เปลือกแอปเปิ้ลขาด...จิตใจยังคงอธิษฐาน...

    ...ขอให้เห็นเนื้อคู่...ขอให้เห็นเนื้อคู่...

    ...อย่าละสายตาจากกระจกเงา...

    ...ถ้าจิตใจแน่วแน่และอธิษฐานด้วยความจริงใจ...ภาพของเราในกระจกเงาจะค่อยๆ เลือนราง...และ...ภาพเนื้อคู่ของเราก็จะปรากฏขึ้นแทนที่...

    ...อย่าตกใจ...ปอกเปลือกแอปเปิ้ลต่อไปจนกระทั่งหมดผล...ทุกสิ่งทุกอย่างจะกลับเข้าสู่ภาวะปกติเอง...

    ...คำเตือน...วิธีนี้เป็นวิธีที่ได้ผลมากแต่ค่อนข้างจะน่ากลัว คนขวัญอ่อนห้ามทำโดยเด็ดขาด...

    ...และ...ห้ามให้เปลือกแอปเปิ้ลขาดเป็นอันขาด...

    “เฮ้ย...น่าสนุกนะ...แกลองดูสิ...ดูว่าเขาจะใช่เนื้อคู่แกรึเปล่า”

    คำพูดของเพื่อนคนหนึ่งดึงความสนใจของฉันออกจากข้อความบนหน้าจอ

    “บ้า...แกเนี่ย...นี่มันเรื่องหลอกเด็ก...แกเชื่อเข้าไปได้ยังไง…ไป...เที่ยงแล้ว...ไปหาอะไรกินกันดีกว่า”

    ฉันพูดเปลี่ยนเรื่องแสร้งทำเป็นไม่สนใจ ในขณะที่หัวสมองของฉันจดจำวิธีการไปเรียบร้อยแล้ว

    ...ฉันบ้าหรือเปล่าเนี่ย...

    ...ฉันบอกพวกนั้นเองแท้ๆ ว่ามันแค่เรื่องหลอกเด็ก...

    ...แต่ถึงยังไง...จะลองดูหน่อยก็คงไม่เสียหายหรอกนะ...

    ...แล้วอีกอย่าง...ฉันก็เสียเงินซื้อแอปเปิ้ลมาหัดปอกตั้งหลายเงินแล้วด้วย...

    สายตาเหลือบไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่ข้างๆ เทียนไข

    ...ใกล้เที่ยงคืนแล้ว...

    ...ตึ่กตั่ก...ตึ่กตั่ก...

    เสียงหัวใจเต้นโครมครามดังออกมาจากในอก

    ...เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ...ฉันมองตัวเองในกระจกเพื่อถามความตั้งใจกับตัวเองอีกครั้งหนึ่ง

    ...แกร๊ก...

    เข็มยาวและเข็มสั้นชี้ที่เลขสิบสอง

    ฉันกดคมมีดลงบนผิวแอปเปิ้ลโดยอัตโนมัติ...ลูกแอปเปิ้ลถูกหมุนให้สอดคล้องกับจังหวะกดคมมีดอย่างชำนาญ...ตาจ้องเงาในกระจกเงาไม่กระพริบ ในขณะที่ในใจนึกถึงเขาคนนั้น

    ...คนที่อาจจะเป็นเนื้อคู่ของฉัน...

    ลมเย็นพัดผ่านร่างกายฉันอย่างไม่รู้ที่มา...เปลวเทียนไหวเกิดเงาอันสั่นคลอนประสาทเป็นอย่างยิ่ง...มือเผลอกดคมมีดลงไปลึกอย่างไม่รู้ตัว

    ...จังหวะแกว่งไปเล็กน้อยก่อนที่คมมีดจะถูกประคับประคองให้อยู่ในระดับและจังหวะการปอกตามเดิม...

    ...เปลือกแอปเปิ้ลสีขุ่นๆ อันเกิดจากการบิดเบือนจากแสงเทียน ค่อยๆ คลายและทิ้งตัวเป็นเส้นยาวๆ ลงสู่พื้นเบื้องล่าง...

    ...แผ่นหลังเต็มไปด้วยเหงื่อ...รู้สึกเหมือนมีใครมายืนอยู่ข้างหลัง...บรรยากาศอันน่าหวาดระแวง...

    ...ในกระจกเงา...ภาพของฉันตรงหน้าเริ่มเลือนราง...และ...มันดูเหมือนจะมีเค้าโครงหน้าของใครบางคนแทรกขึ้นมาจางๆ...

    ...ตึ่กตั่ก...ตึ่กตั่ก...

    ทั้งๆ ที่อยากรู้...แต่ทำไม...ในเวลานี้ฉันกลับไม่อยากเห็นดื้อๆ เสียอย่างนั้น

    ...ใช่เขาหรือเปล่านะ...ใช่...ต้องใช่สิ...แล้ว...ถ้าไม่ใช่ล่ะ...ถ้าคนในกระจกไม่ได้เป็นอย่างที่คิดล่ะ...ไม่ๆๆ...มันต้องใช่สิ...ต้องเป็นเขา...

    ...ภาพในกระจกที่ถูกแทรกขึ้นมาเริ่มเห็นชัดเจนขึ้นจากเมื่อสักครู่...

    ความตั้งใจ...ความตื่นเต้น...ความลังเล...ทำให้สมาธิของฉันหลุดลอย...และเป็นอีกครั้งที่คมมีดถูกกดลึกและเร็วกว่าที่มันควรจะเป็น

    ...ฉันเพ่งมองภาพที่ปรากฏแทรกขึ้นมาในกระจกตรงหน้าอย่างตั้งใจ...ร่างกายและใบหน้าโน้มเข้าไปหากระจกอย่างไม่รู้ตัว...

    ...ใครกันนะ...ใครกัน...ใช่เขาหรือเปล่า...

    ...ทันใดนั้น...

    “อ๊ากกกกกก.........กกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

    เสียงหนึ่งซึ่งแสดงความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสดังขึ้นอย่างฉับพลัน...ฉันตกใจและดึงตัวกลับโดยทันที

    ...ภาพรางๆ ของบุคคลที่ปรากฏอยู่ในกระจกเงาแสดงอาการบ้าคลั่ง...เสียงกรีดร้องโหยหวยดังก้องอยู่ในโสตประสาท...

    ...ฉันนั่งนิ่งตามองสิ่งที่ปรากฏอยู่ในกระจกเงาอย่างตาไม่กระพริบ...สมองมึนงง...

    ...อะไร...เกิดอะไรขึ้น...ทำไมเป็นแบบนี้...

    ...สายตาหลบลงต่ำ...และ...ที่พื้นบ้าน...เปลือกแอปเปิ้ลที่ถูกปอกเป็นเส้นยาวๆ อยู่ที่นั่น...มันหล่นอยู่ใกล้ๆ กับเท้าของฉัน...

    ...เมื่อไหร่...ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...มัน...มันขาดตั้งแต่เมื่อไหร่...

    หัวใจหล่นวูบ...ใจหายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

    ...เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมองกระจกอีกที...ภาพรางๆ ตรงหน้าหายไปแล้ว...เสียงเงียบหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทันได้สังเกต...

    ...ทุกอย่างดูเหมือนจะกลับเข้าสู่ภาวะปกติ...ในกระจกเหลือเพียงภาพใบหน้าของฉันซึ่งแสดงอาการตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด...ห้องทั้งห้องเงียบกริบเหมือนกับเสียงกรีดร้องเมื่อสักครู่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน...

    ...หัวใจเต้นแรง...หายใจหอบถี่...สมองอันมึนงงสั่งให้มืออันสั่นเทาเลื่อนไปทางกระจกเงาตรงหน้าเหมือนต้องการจะตรวจสอบเหตุการณ์ตรงหน้าเมื่อสักครู่อีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว...

    ...พรึ่บ...

    ...เปลวเทียนไขดับลงอย่างไม่มีสาเหตุ...ปล่อยให้ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความมืดมิด...

    ...ความกลัวแล่นเข้าขั้วหัวใจ...ปลายมือปลายเท้าเย็นเฉียบ...

    ฉันเหวี่ยงมีดและแอปเปิ้ลลงไปบนโต๊ะเครื่องแป้งอย่างร้อนรนก่อนที่จะกระโดดขึ้นคลุมโปงบนเตียงอย่างรวดเร็ว

    ...หูทั้งสองข้างคอยรับฟังเสียงผิดปกติจากบรรยากาศอันเงียบสงัดรอบตัว...ตากรอกไปมาอยู่ใต้ผ้าห่ม...ประสาทตึงเครียดตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา...

    ..................................

    จากคุณ : KTHc - [ 9 พ.ค. 51 20:57:18 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom