ความคิดเห็นที่ 1 14. เหมืองมังกร (ครึ่งแรก) ทางเข้าเหมืองใต้ดินถูกเจาะเป็นช่องประมาณเศษเสี้ยวหนึ่งของโค้งครึ่งวง หากกระนั้นขนาดของช่องเปิดที่คล้ายกับถูกเจาะผ่านภูเขาจนเป็นโพรงลึกเข้าไปด้านในนั้นมีความกว้างพอๆ กับถนนสายใหญ่ของเมืองบนบก มีผู้คนสัญจรผ่านเข้าออกเส้นทางสายหลักมากมาย ส่วนใหญ่คือพวกจัณฑบาทที่ชอบอาศัยอยู่ใต้ดิน พวกพันธุ์ใต้ดินนี้จะไม่ใช้ภาษากลางของบุราทิศ หากทว่าใช้ภาษาพื้นถิ่นของมันเอง ที่ฟังคล้ายการคำรามเสียงต่ำสื่อสารกัน พวกมันทั้งหมดบ้างกำลังทำงานขุดเจาะโพรงที่อยู่ลึกลงไป บ้างก็กำลังขนส่งกองหินประหลาดด้วยเกวียนเทียมมังกรแคระ แบบเดียวกับที่คาชาพารามิตและมัสลินนั่งโดยสารมาด้วยกัน ท่าทางของนายโจรใหญ่บ่งบอกว่าเขาไม่ใช่เป็นแขกหน้าใหม่สำหรับอาณาจักรใต้ดินแห่งนี้ รามิตเหลือบตามองตอนบนของเหมืองหิน จึงเห็นว่ามีสายเชือกที่ผูกร้อยเข้ากับรอกชักเพื่อลำเลียงสิ่งของต่างๆ จนคล้ายใยแมงมุมพาดกันไปมา หากน่าแปลกนักที่โครงข่ายซับซ้อนเหล่านี้กลับไม่มีเส้นไหนที่พันทับกันสักสาย ส่วนสองข้างทางหลักของเหมืองใต้ดินคล้ายกับโดนสลักและเจาะเป็นที่อยู่ของพวกจันฑบาทที่ว่างพักจากการทำงาน รามิตเห็นได้จากทางช่องเปิดว่าภายในมีเหล่าข้าจันฑบาทพากันมาชุมนุมส่งเสียงร้องฟังไม่ได้ศัพท์ คล้ายโรงเหล้าในเมืองไม่ผิดเพี้ยน เมื่อทั้งหมดวิ่งเข้ามาได้ระยะหนึ่ง คาชาจึงเสหันรถออกจากเส้นทางหลักและหยุดข้างหน้าหน้าซากอาคารแห่งหนึ่งที่ก่อสร้างแบบเจาะทะลวงลึกเข้าไปในผนังหิน มีป้ายทางเข้าที่เป็นภาษากลางพอให้รามิตอ่านออกว่า ‘ที่ทำการเหมืองมังกร’ รามิตไม่รู้ว่าสถานที่แห่งนี้เป็นที่ทำการมาตั้งแต่ก่อนที่พวกสี่เท้าจะเข้ายึดครองหรือไม่ ด้วยแม้สภาพภายนอกจะดูชำรุดทรุดโทรมมิผิดกับสภาพโดยรอบ หากทว่าภายในกลับถูกปูทับด้วยพื้นไม้และผนังก็ถูกขัดจนเรียบสนิท คาชากระโดดลงจากรถและกวักมือเรียกคนทั้งสองให้เดินตามมา แล้วหันไปส่งภาษาพื้นถิ่นกับข้าจัณฑบาทตนหนึ่ง จากนั้นพวกมันก็พากันกรูออกมาลำเลียงไข่ประหลาดลงจากรถลาก รามิตตั้งใจจะถามบางอย่างกับคาชาก่อน หากทว่าเมื่อมัสลินรีบวิ่งตามนายโจรข่านเข้าไปด้านใน ราวกับว่าการทำเช่นนั้นจะทำให้พบกับทิวากาลเร็วขึ้น เด็กหนุ่มถอนหายใจ และก้าวตามทั้งสองเข้าไปอย่างไม่มีทางเลือก ภายในที่ทำการเหมืองมังกร ไม่ค่อยวุ่นวายแบบภายนอก ในห้องโถงหลักมีผู้คนนั่งคอยอยู่ไม่มากนัก ส่วนใหญ่ไม่ใช่พวกจัณฑบาท หากเป็นมนุษย์หรือไม่ก็เทพชั้นสามัญ เทพพวกนี้ก็แต่งกายคล้ายชาวเทพที่อาศัยอยู่ในแดนพิทักษ์บุราทิศ คาชาเดินลิ่วๆ ผ่านหน้าห้องโถงโดยไม่โอภาปราศรัยกับใครเลย ทั้งๆ ที่รามิตเห็นว่ามีผู้คนไม่ต่ำว่าสองสามคนรีบผุดลุกขึ้นเมื่อเห็นนายโจรใหญ่เดินผ่านไป นายโจรใหญ่พาทั้งสองมายังห้องรับรองชั้นบน สถานที่ถูกตบแต่งโอ่อ่าจนดูไม่คล้ายกับอยู่ใต้พิภพ เขาหยุดยืนรอให้แขกทั้งสองคนก้าวเข้าไปในห้องก่อน จึงดึงปิดประตูตามหลังขังคนทั้งสองไว้ภายใน จากคุณ : run saya - [ 10 พ.ค. 51 23:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทันใดนั้นรามิตจึงรู้ว่าถูกซ้อนกลเข้าให้แล้ว เพราะทันทีที่คาชาปิดประตู จัณฑบาทสองตนที่ซ่อนอยู่หลังบานประตูก็กระโดดออกมา ดูเหมือนว่ารามิตและมัสลินกลับเสียทีแก่เล่ห์กลนายโจรใหญ่อีกครั้ง สาวกดำแห่งปราสาทจันทรคราสร่ายเวทออกมาอย่างรวดเร็ว มันทั้งสองตัวพุ่งร่างเข้ามาโจมตีพลันอ้าปากที่มีเขี้ยวเรียงกันเป็นตับ แต่ทันใดนั้นรามิตกลับไปปรากฏกายด้านหลังของพวกมัน แล้วใช้เท้ายันเข้าที่กลางสะบักหลังของมันตัวหนึ่งจนร้องอ๊อก ร่างอันใหญ่โตพลันเซถลาไปปะทะพวกเดียวกันเองจนล้มกลิ้งระเนระนาด รามิตใช้มือที่ไม่ได้รับบาดเจ็บคว้าแขนของมัสลินให้มาอยู่เคียงเขา ร่างของหญิงรับใช้หมุนถลาตามแรงดึงที่มากกว่า จากนั้นเธอร้องออกมาด้วยความตระหนกเมื่อเห็นว่ามีเหล่าจันฑบาทอีกสี่ห้าตนกระโดดออกมาจากทุกทิศทาง “ข้าขอสักการะผู้ครองอาณาจักรใต้ดิน ผู้เป็นดั่งกระดูกแห่งธรณี และที่สถิตแห่งบรรพบุรุษ จงสำแดงพลังแห่งพิภพ และจิตวิญญาณแห่งโลกา” รามิตตัดสินใจเรียกเวทรัตติกาลเนื่องเพราะขณะนี้ตนอยู่ใต้แผ่นพิภพ จึงยังไม่สามารถเรียกใช้เวทสายฟ้าที่ทรงพลังได้ หากทว่าไอสีดำที่แผ่ซ่านออกมาก็ไม่ได้อ่อนด้อยนักแม้จะเรียกใช้ในสภาวะที่ไม่น่าจะสามารถเรียกใช้เวทใดๆ ได้ก็ตาม กลุ่มหมอกสีดำม้วนตัวและแปรเปลี่ยนรูปร่างไปด้วยขณะเข้าจู่โจมพวกจันฑบาทที่ดาหน้ากันเข้ามา หากเมื่อพวกมันปะทะเข้ากับไอรัตติกาลพลันเหมือนโดนกับพลังที่มองไม่เห็นกระแทกจนล้มหงายจนเท้าชี้ฟ้า เมื่อเห็นทางเปิดรามิตจึงรีบยุดข้อมือมัสลินพากันวิ่งฝ่าดงของพวกสี่เท้าหมู่ กระโดดไปยังหน้าต่างบานใหญ่ โดยใช้เท้าข้างหนึ่งเหยียบไปบนร่างของจันฑบาทผู้โชคร้ายที่นอนคว่ำขวางทางอยู่พอดี ขณะที่ตนไปยืนเกาะอยู่ข้างช่องโล่งที่เปิดออกไปสู่เบื้องนอก เขาหันมาถามมัสลิน “ท่านจะไปกับข้าหรือไม่?” มัสลินไม่ตอบ หากแต่เพียงใช้สองมือจับแขนฝ่ายตรงข้ามไว้แน่น รามิตหยุดมองนิดหนึ่งก่อนจะพยักหน้าช้าๆ “จับข้าไว้ให้ดี จงอย่าปล่อยมืออย่างเด็ดขาด” จากนั้นรามิตใช้แขนข้างที่โดนเขี้ยวพิษของพรายน้ำโอบร่างเล็กกว่าของเด็กสาวก่อนใช้มือที่ยังใช้การได้ดีชูขึ้นเหนือศีรษะพลันคว้าสายโยงประหลาดที่ผูกสลักรอกเพื่อลำเลียงสิ่งของต่างๆ ออกมาจากส่วนลึกของโพรงใต้ดิน สาวกดำแห่งปราสาทจันทรคราสคว้าจับสลักที่ใช้แขวนสายรอกได้อย่างถนัดถนี่จึงใช้ขาข้างหนึ่งถีบอย่างแรงออกมาจากที่ทำการเหมืองใต้ดิน เป็นเวลาเดียวกันที่จันฑบาทอีกกลุ่มหนึ่งทะลึ่งพรวดออกมา หากทว่าการณ์นั้นสายไปเสียแล้ว เมื่อร่างคนทั้งสองลอยละลิ่วในลักษณาการห้อยโหนไปกับเชือกที่ใช้ชักรอกลำเลียงของ พวกมันได้แต่อ้าปากค้าง ได้แต่ก่นด่าโทษกันไปมา และร้องตะโกนให้พวกที่อยู่ด้านล่างติดตามคนทั้งสองไป หากน้ำหนักของคนสองคนคงจะมากเกินไปในการลำเลียง จึงทำให้กว้านมหึมาที่ทำงานไม่หยุดเกิดอาการติดขัด และรวนอย่างช่วยไม่ได้ สายพานจึงกระตุกไปมา รามิตเห็นว่าปลายสุดทางพวกจันฑบาทกำลังวิ่งวุ่นมารวมกลุ่มกันเพื่อเตรียมจับเขาอีกเป็นคำรบสอง เขาเหลือบมองระยะทางเบื้องล่างพลางบอกมัสลิน “มัสลินท่านต้องกระโดดแล้ว” เด็กสาวชะงักเผลอมองพื้นดินที่อยู่ปลายเท้า เลยยิ่งผวา จากคุณ : run saya - [ 10 พ.ค. 51 23:50:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “ข้า...ข้าทำไม่ได้” “ท่านต้องทำเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นเราจะไม่รอดทั้งคู่!” รามิตรีบพูดเมื่อเห็นหนึ่งในจันฑบาทกำลังปากเคี้ยวเชือกที่เขาใช้รั้งตัวอยู่ แม้จะกล้าๆ กลัวๆ ในที่สุดมัสลินก็บังคับตนให้ปล่อยมือจากรามิต เด็กหนุ่มรีบเอ่ยเวทรัตติกาลยบังเกิดกลุ่มควันสีดำจากผืนดินรองรับร่างของหญิงรับใช้ก่อนที่เธอจะตกลงบนพื้นเหมือง ทำให้แม้จะตกลงมาจากที่สูงแต่ก็ไม่นับว่าไม่บาดเจ็บร้ายแรง ส่วนเครื่องชักรอกที่อยู่ๆ มีน้ำหนักหายไปจึงพลันเคลื่อนที่เร็วกว่าเดิม ทำให้ร่างของที่ยังห้อยโหนบนเชือกโยงไม่อาจหน่วงเวลาเอาไว้ได้ หากเป็นวาระที่รามิตได้คาดเอาไว้แล้ว ศิษย์เอกแห่งจอมเทพฉวยประโยชน์จากการเคลื่อนไหวที่เร็วขึ้น ดังนั้นแทนที่ตนจะถึงปลายสุดอีกด้านหนึ่งอย่างทุลักทุเล จนทำให้พวกจันฑบาทที่ยืนออกันอยู่ที่ปลายหอส่งเปิดโอกาสกลุ้มรุมจับตัวไว้ ดังนั้นรามิตกะระยะทาง แล้วค่อยใช้แรงเหวี่ยงจากความเร็วที่ยังค้างอยู่โยนตัวข้ามศีรษะของจันฑบาททุกตน เจ้าสัตว์หน้าเกล็ดได้แต่กรอกตามองตาม รามิตย่อตัวต่ำลงลงเมื่อถึงพื้นดิน แม้จะเหลือมือที่ใช้การได้เพียงข้างเดียวแต่ก็ไม่ได้ทำให้ร่างกายของสาวกดำเสียสมดุลย์แต่อย่างใด เหล่าจันฑบาทได้สติคำรามออกมา ทำทีจะกรูเข้ามาทำร้ายรามิตอีกครั้ง หากทว่าด้วยความเร็วของสายรอกที่เด็กหนุ่มเป็นผู้ก่อไว้ ทำให้สิ่งของที่ลำเลียงในเชือกสายเดียวกันพุ่งเข้าหาพวกข้าจันฑบาทโดยที่มันไม่ทันได้ตั้งตัว กว่าที่มันจะรู้ว่าเสียทีแก่สาวกดำ ก็ต่อเมื่อบรรดาสิ่งของนานาชนิดและขนาดต่างพากันเดินขบวนมาที่ปลายหอลำเลียงอย่างรวดเร็ว จนปะทะและกองสุมทับพวกมันไว้โดยที่รามิตมิได้ลงมือทำสิ่งใดเลย ในขณะเดียวกันมัสลินส่งเสียงกรีดร้องจากพื้นเหมืองด้านล่าง เธอโดนพวกจันฑบาทตนหนึ่งจับตัวไว้เพื่อกันไม่ให้หนี ร่างเด็กสาวกลับกลายเป็นเล็กจิ๋วเมื่อเทียบความใหญ่โตของฝ่ายตรงข้าม เมื่อนั้นเด็กหนุ่มพลันกระโจนข้ามกองตัวจัณฑบาท เข้าไปใกล้กับกลไกชักรอก เขาใช้มือเดิมจับสายรอกอีกครั้ง คลายเชือกออกจากแกน กว้านพลันเสียความเสถียรหมุนด้วยความเร็วอย่างยิ่ง ส่งผลให้ร่างของเด็กหนุ่มลอยละลิ่วย้อนกลับไปในทิศทางเดิม เจ้าจันฑบาทยักษ์ได้ยินเพียงเสียงขัดกันของเครื่องกลไกและเสียงแหวกอากาศดังมาก่อนตัวมันจะโดนอะไรบางอย่างพุ่งเข้าชนจนตัวลอยขาชี้ฟ้า ทำให้ต้องปล่อยมือจากเด็กสาวในทันที ตัวมันเด้งหมุนอยู่สามรอบก่อนจะโงนเงนลุกขึ้นมาด้วยอาการมึนงง หากสายตายังไม่ทันจะจับภาพอะไรได้ ลูกกะตาทั้งสองข้างกลับมองได้แค่พื้นรองเท้าของใครบางคนเสยเข้าเต็มคาง เจ้ายักษ์ใหญ่ถึงกับปลิวลอยราวกับมันเป็นเพียงตุ๊กตายัดนุ่น สิ้นฤทธิ์ด้วยฝีบาทของศิษย์อันดับหนึ่งแห่งแดนตะวันตกนั่นแล รามิตกำลังจะวิ่งมาช่วยมัสลินที่ยังนั่งตกตะลึงทำอะไรไม่ถูกอยู่บนพื้น หากทว่าเมื่อเธอหันมาหาเด็กหนุ่ม ดวงตาของเธอเบิกกว้างและร้องลั่น “รามิต ด้านหลังท่าน!” จากคุณ : run saya - [ 10 พ.ค. 51 23:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ในทันใดที่สิ้นเสียงของมัสลิน รามิตจึงพลันรู้สึกว่าตนเองกำลังอยู่ใต้เงาดำของอะไรบางอย่างที่มีขนาดมหึมา รามิตไม่มีโอกาสแม้แต่จะถอยหนีเมื่อแรงกดของอุ้งเท้ามังกรที่มีน้ำหนักประดุจยักษ์ฟาดกระบองประทับโครมลงมาบนร่างไม่สามารถดิ้นรนเป็นอิสระ กรงเล็บแหลมคมจิกลึกลงบนพื้นเหมืองจนเกิดรอยแยกเป็นทาง รามิตถูกแรงกระแทกใต้อุ้งเท้าใหญ่นั้นบดอัดกับพื้น จึงไม่สามารถมองเห็นมังกรที่ทำร้ายเขา หากทว่าเมื่อเห็นกรงเล็บและขนาดมหึมาของท่อนขาเสี้ยวหนึ่งที่เต็มไปด้วยเกล็ดสีเขียวพราวเหลื่อมสะท้อนแสง มังกรที่มีขนาดใหญ่โตและเรี่ยวแรงมหาศาลนี้ไม่อาจเป็นมังกรบินไปได้ ซ้ำยังไม่มีลักษณะเกล็ดดำหยาบของมังกรดินอุ้ยอ้าย นี่ต้องเป็นเทพมังกร...มังกรแห่งท้องน้ำ...ร่างแปลงอันทรงพลังของเทพแห่งบาดาล “รามิต!” มัสลินทำทีจะวิ่งมาหาเขา หากก็โดนจันฑบาทกลุ่มหนึ่งขวางเอาไว้ ทันใดนั้นสาวกดำขยับตัว กรงเล็บมังกรที่จิกลงแม้แต่หินแข็งถึงกับสั่นระริก... เทพมังกรจำแลง ต้องรีบกล่าวปราม “หยุดก่อนรามิต...นี่มันจะทำให้เรื่องยิ่งไปกันใหญ่” น้ำเสียงอันคุ้นเคยนั้นทำให้รามิตต้องหยุดเรียกเวทคาถารัตติกาล เขากล่าวด้วยเสียงสูง จนฟังไม่ออกว่าดีใจหรือเสียใจกันแน่ “ท่านวาฬา?” ***** ตบท้ายบท : วาฬามาแว้ววว...แต่มาในสถานะใด ต้องติดตามครึ่งหลังนะคะ ตอนหน้าห้ามพลาดด้วยประการใดๆ ทั้งปวงเพราะนี่คือธีมหลักและเส้นทางของภาคนี้แล... จากคุณ : run saya - [ 10 พ.ค. 51 23:56:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ในที่สุดวาฬาที่หลายคนบ่นถึงก็มาแล้ว มาถึงแบบแปลกๆเดาทางยากด้วย รามิตก็ยังรับบทแอคชั่น เหนื่อยแต่เท่ห์  และยังปกป้องคุ้มครองมัสลินด้วยดีเหมือนตอนที่แล้ว และมัสลินก็ยังห่วงท่านรัตติกาลอย่างออกหน้าออกตาเหมือนเคย สองคนนี้น่าจะเกี่ยวข้องกันด้วยสาเหตุหรือเหตุผลสำคัญ วันนี้มาในโหมดสุภาพครับ เพราะว่าอ่านเป็นเรื่องสุดท้ายก่อนเข้านอนพอดี ไม่อยากฝันร้ายด้วยแรงอาฆาตของใครบางคนครับ ......^_____^...... แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 51 01:21:01 จากคุณ : GTW - [ 11 พ.ค. 51 01:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 วาฬาทรยศเพื่อนแล้วเรอะ ห้ามแบบไหน นี่ มีเหยียบกันไว้ก่อนอีก  มีเวลาเหยียบน่าจะเรียกรามิตได้ จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) - [ 11 พ.ค. 51 09:30:19 ]

ความคิดเห็นที่ 7 วาฬาจะมาไม้ไหนละนี่ จากคุณ : ลูนาติก - [ 11 พ.ค. 51 19:09:47 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาแย้ว แถมได้เหยียบรามิตในอุ้งเท้าด้วย นานๆ จะได้เหนือกว่านะเนี่ย ^_^ ตอนนี้มีฉากหวานอีกแล้ว วาฬาเอ๊ย พอมีหวังๆ จากคุณ : scottie - [ 11 พ.ค. 51 21:31:23 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รามิตยังเท่ห์เหมือนเดิม อิอิ จากคุณ : Nobody's waiting for me - [ 13 พ.ค. 51 00:14:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โอ้ ในที่สุดวาฬาก็โผล่ ช้าเจงเจง จนบุษบาโดนช่วยออกมาตั้งนานแระ จากคุณ : fiona - [ 14 พ.ค. 51 14:37:20 A:220.253.62.50 X: TicketID:174282 ]

ความคิดเห็นที่ 11 วาฬา คือใคร? แห่ะๆล้อเล่น ออกมาได้เสียทีนะคะ นานๆจะออกมาที ครึกโครมเป็นพิเศษ จากคุณ : Hexi - [ 14 พ.ค. 51 23:30:10 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องมันจะยิ่งไปกันใหญ่แบบไหนนะ ? ^____^ จากคุณ : Caje - [ 18 พ.ค. 51 14:40:30 ]