หลังจากที่ได้สัมผัสถึงเรื่องลึกลับด้วยตัวเองแล้ว ประสบการณ์เล็กๆ น้อยๆ ที่ได้เสียงอันไพเราะ (ซะเมื่อไหร่ - -) ของการค้างแรมหนึ่งคืนในวัด (อ่านได้จากการเจอผีครั้งแรกคะ ) เด็กน้อยก็เริ่มเติบกล้าขึ้น
โอ๊ย.. เรื่องผีๆ เหรอ ชิวๆ.. เคยเจอมาแล้ว กลัวอะไร ถึงแม้ว่าจะได้ยินแค่เสียงก็เต๊อะ น้ำเสียงไม่ยี่หระกับเรื่องผีๆ ที่ตนที่คิดว่าขี้ปะติ้วสำหรับเธอ แต่สำหรับบางคนมันไม่ใช่ โดยเฉพาะเพื่อนเธอคนนี้
อะไร จริงเหรอ ที่เธอเคยเจอ เอ๊ะ เคยเจอหรือว่าได้ยินแค่เสียง ? คำถามที่กระตือรือร้นอยากฟังคำตอบจากเพื่อนที่ไม่เคยผ่านเหตุการณ์อะไรทำนองนี้
ได้ยินแค่เสียงเท่านั้นแหละ เสียงตอบกลับด้วยกลัวว่าจะมุสา แม้ว่าอยากอวดว่าเคยเห็นก็เถอะ แต่เพื่อนเราต้องถามแน่ๆ ว่าหน้าตามันเป็นยังไง อิอิ.. หรือจะแกล้งบอกไปดีว่า เจอทั้งตัว แบบว่าเหมือนผีปอบ เอ..หรือเหมือนผีนาค ดีหว่า .. คิดไปก็ขำไป (เอง) แล้วเสียงขำก็สะดุดกึกกับสีหน้าของเพื่อนที่จ้องมองมา
เธอหลอกฉันใช่เปล่า ? เพื่อนจ้องหน้า ประหนึ่งว่า ฉันถูกหลอกแหงๆ
เธอไม่ได้ยินใช่ไหม ?
(เอาแล้วไง)
แต่เธอ เห็น มันด้วยใช่เปล่า ๆๆ พูดไม่พูดเปล่า ทั้งเขย่มเขย่าจนตัวฉันสั่นสะเทือนเหมือนแผ่นดินจะไหว โอ๋ย.ย ก็ขนาดตัวเพื่อนฉันมันน้อยๆ เสียเมื่อไหร่ล่ะ
หยุดดด... ก็ด้ายยย..... จะบอกให้ ฉันรีบตะโกนบอกเพื่อนให้หยุด ก่อนที่ตัวฉันจะสูงขึ้น (เอ.. หรือต่ำลง) เพราะแรงอันมหาศาลนั้น
จริงๆ แล้ว ฉันแสร้งทำเป็นเสียงลึกลับ ฉันเคยเห็นด้วยล่ะ
อ๊ายย..... รีบบอกมาๆ รีบเล่าๆ มาเลย จะหนีไปหนายยย......ย
เสียงเพื่อนค่อยๆ ห่างหายไป หลังจากที่บอกเพื่อนไปอย่างนั้น แล้วตัวฉันก็วิ่งๆๆ จ้ำเข้าไปยังตึกเรียน (คิกๆ แกล้งให้เพื่อนอยากรู้สำเร็จ)
จากคุณ :
สัมผัสรักในใจเรา
- [
14 พ.ค. 51 19:32:58
]