สายฝนกระทบไพร
ระอุไอคุควันดิน
หยาดน้ำแตะยอดตฤณ
ก็ผลิก้านและกิ่งใบ
ลมพัดทะเลคลั่ง
ผิว(ะ)ฝั่งจะจมไป
หาดทรายประสบภัย
ปะทะคลื่นกระแทกโครม
ดวงจิตจริตรก
ปริวิตกสะท้านโถม
ความกลัวสิจู่โจม
พิเคราะห์ควรนะนวลเอย
มองมุมวิถีต่าง
สติว่างสิรู้เลย
ลมฝนก็เหมือนเคย
กิริยามิเปลี่ยนแปลง
คลื่นแรงและลมบ้า
สุริยา ธ หม่นแสง
โทษว่าเพราะโลกแพลง
ทิฐิแท้มนุษย์เรา
--------------------------------------------
ฉันท์บทแรกในชีวิตเลยเจ้าค่ะ
อิอิอิอิ ไม่รู้ผิดถูกยังไง แบบมั่วๆ
เห็นเขาเขียนก็เลยนึกอยากเขียนบ้าง
พอดีช่วงนี้กำลังปั่นงานกวีกักตุนไว้
ตอนที่สมองไม่คิดลามกจกสะดือ
อิอิอิอิอิอิ ละเว้นอีโรคจิตมาคิดแนววิถีพุทธ
เห็นควรติติง ชี้แนะที่ไหนบอกได้เลยเจ้าค่ะ
ช่วงนี้เจ้าของบ้านซอฟท์ๆๆ ใจดี
แต่อย่าตินอกเหนือจากงานเขียนนะค่ะ
เรื่องอื่นยังไม่สมูธ อิอิอิอิอิ
จากคุณ :
sugarhut
- [
15 พ.ค. 51 16:19:28
]