ความคิดเห็นที่ 1
บทที่ 27
ท่ามกลางความวิงเวียนที่ทำให้วิไลวรรณแทบจะอาเจียนออกมา เป็นความบังเอิญอย่างยิ่งที่เด็กสาวเหลือบไปเห็นเห็นความผิดปกติของนาฬิกาที่แขวนตรงฝาผนัง มันเป็นเพียงนาฬิกาธรรมดาๆที่เห็นดาษดื่นทั่วไป ทว่าบัดนี้กลับบังเกิดความแปลกประหลาดที่ไม่น่าเป็นไปได้
วิไลวรรณแข็งใจฝืนทนบรรยากาศหมุนควงที่ทวีความเร็วมากขึ้นทุกขณะ เด็กสาวยกแขนขึ้นเพื่อดูนาฬิกาข้อมือ เข็มนาฬิกาข้อมือก็กำลังเดินย้อนกลับเช่นเดียวกัน !?
นาฬิกาทั้งสองเรือนที่อยู่ต่อหน้า บัดนี้บังเกิดปรากฏการณ์ประหลาดที่ไม่น่าจะมีใครคิดฝันว่าจะได้พบเจอ ... เข็มวินาทีกำลังหมุนย้อนกลับช้าๆ ... จากช้าเป็นเร็ว ... และเร็วขึ้น เร็วขึ้นทุกขณะ
รันไม่อาจฝืนทนลืมตาเพื่อดูนาฬิกาได้อีกต่อไป ด้วยเพราะการหมุนที่เป็นบ่อเกิดแห่งความคลื่นเหียนยิ่งทวีความเร็วมากขึ้นทุกขณะ จนกระทั่งเด็กสาวผู้เป็นเหยื่อแห่งเกมไล่ล่าไม่อาจเปิดเปลือกตาอยู่ได้ ... ...
ท่ามกลางความมืดมิดของการหลับตา วิไลวรรณรู้สึกได้ถึงอัตราหมุนที่ค่อยๆช้าลง ความวิงเวียนเมื่อสักครู่ก็ค่อยๆผ่อนเบาลง จนในที่สุดการหมุนก็ได้หยุดลงจนสนิท
เด็กสาวลืมตาขึ้นช้าๆ สิ่งแรกที่เธอมองก็คือนาฬิกา ไม่ว่าจะเป็นนาฬิกาที่แขวนตรงผนังหรือที่ข้อมือก็ตาม บัดนี้เข็มได้เดินไปในทิศทางที่ปกติแล้วถึงแม้จะยังคงเดินไม่สม่ำเสมอเหมือนในตอนแรก รันถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลางคิดไปว่าเมื่อสักครู่อาจเป็นเพราะความเครียดและความเหนื่อยล้าจึงทำให้เกิดอาการเวียนหัวและเห็นภาพอะไรแปลกๆ
เด็กสาวค่อยๆชันกายขึ้น เมื่อมองไปที่ประตูก็ไม่พบว่ามีสุนัขปิศาจยืนอยู่ ... เมื่อครู่คงเป็นภาพลวงตาจริงๆ ? แต่แล้ว ... วิไลวรรณเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่าง
ตัวเธอที่เมื่อครู่ยืนอยู่กลางห้อง แต่ตอนนี้กลับมาอยู่ตรงมุมโต๊ะ ? ... มุมโต๊ะที่เข้ามานั่งแอบขณะที่รอให้ผีคอยาวมาติดกับดักที่วางไว้ ยิ่งกว่านั้นที่ปากทางเข้าประตู บัดนี้ไม่มีร่างจมกองเลือดของผีร้าย ? มันหายไปไหน !?
และที่ประหลาดมากที่สุด รันจำได้ว่าประตูที่เมื่อครู่เปิดกว้างออกกว่าครึ่งบาน บัดนี้มันกลับเปิดเพียงช่องแง้มๆ โดยอ้าเป็นช่องเล็กๆเท่ากับตอนที่ได้วางกับดักลูกเหล็ก
สังหรณ์อันน่าสะพรึงกลัวบังคับให้วิไลวรรณเงยหน้าขึ้นช้าๆ และมองไปที่ขอบบนของบานประตู แผ่นไม้อัดพร้อมลูกเหล็กยังอยู่ที่เดิม มันวางไว้ในลักษณะที่เสถียรพอดิบพอดี !!
อดีตนักกรีฑาหนาวเยือกในบัดดล เป็นไปไม่ได้ ! เด็กสาวไม่เชื่อว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะมีอยู่จริง แต่ก็คิดหาเหตุผลอื่นไม่ได้อีกแล้ว นั่นเพราะเธอมองเห็นนาฬิกาทั้งสองเรือน ... ที่เดินตรงกัน ตีสี่สิบนาที ! เวลาถูกย้อนกลับ !?
วิไลวรรณตัวสั่นด้วยความพรั่นพรึง เวลาถูกย้อนกลับไปเมื่อห้านาทีก่อนหน้า ... ก่อนที่ปิศาจคอยาวจะหลงกลติดกับดักที่วางไว้เหนือบานประตู
ยิ่งกว่านั้น บัดนี้ที่ช่องแง้มของประตู เด็กสาวเห็นใบหน้าขาวนวลของปิศาจคอยาวโผล่เข้ามาในท่าคลานต่ำ เหตุการณ์เหมือนกับได้ดูภาพรีเพลย์อีกรอบ ยังมีลูกเหล็ก ! ความหวังยังไม่สิ้น รันลอบมองกับดักโดยระวังไม่ให้ผีร้ายรู้ตัว
แต่ ! โครม ! ผีนรกเอื้อมมือผลักบานประตูโดยแรง โดยมิได้คลานตามเข้ามาดังเช่นในทีแรก เสียงโครมที่เด็กสาวได้ยินคือเสียงลูกเหล็กนับสิบหล่นลงมากระแทกกับพื้นซีเมนต์ห้อง โดยมิได้กระทบผีร้ายแม้ปลายเส้นผม !
ที่ร้ายกาจยิ่งกว่า ถัดจากประตูที่เปิดกว้าง นอกจากปิศาจคอยาวที่คืบคลานอยู่กับพื้นแล้ว เบื้องหลังของมันยังมีสัตว์ชนิดหนึ่งยืนจังก้าอยู่ สุนัขป่าสีดำ !!
จะด้วยอารามตื่นกลัวหรือด้วยเพราะตาฝาด วิไลวรรณเหมือนจะเห็นที่มุมปากของสัตว์อสูรนั้น คล้ายกับกำลังยิ้มเยาะเธออยู่ !
จากคุณ :
Luckard
- [
15 พ.ค. 51 19:25:20
]
|
|
|