การเป็นนักเขียนนิยายลงเวบ ให้(ดู)ฮิตติดอันดับ มันยากเย็นแสนเข็ญแค่ไหน เชิญอ่านและช่วยแสดงความเห็นกันได้ที่นี่ครับ
ผมได้มีโอกาสสัมผัสมาบ้าง เลยเอาประสบการณ์อันน้อยนิดมาเล่าให้ฟัง ผิดถูกอย่างไร คอมเม้นมาหน่อยละกันครับ
การที่คุณจะเป็นนักเขียนที่พอจะมีผู้รู้จักในโลกไซเบอร์นี้ได้ มันค่อนข้างจะสาหัสสากรรจ์เลยทีเดียวเชียว ยิ่งคุณเป็นนักเขียน
หน้าใหม่ด้วยแล้ว การที่จะให้นิยายของคุณฮิตติดอันดับกับเขาบ้างนั้น แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ก็เพราะว่าในแต่ละวัน เฉพาะ
ในเวบไซต์ภาษาไทยก็มีนักเขียนหน้าใหม่เกิดขึ้นทุกชั่วโมง มีนิยายเรื่องใหม่เกิดขึ้นทุกนาทีอยู่แล้วครับ
ดังนั้น นักเขียนนิยายบนโลกไซเบอร์บางคนจึงดิ้นรนหาทุกวิถีทางที่เวบนั้น ๆ จะอำนวยให้ เพื่อดึงดูดความสนใจของผู้อ่าน
ด้วยวิธีการต่าง ๆ นา ๆ และพยายามดันเรื่องของตนให้ดูฮิตติดอันดับขึ้นมาให้ได้
อันนี้ ผมพูดทั่ว ๆ ไปนะครับ ไม่ได้หมายถึงเวบใด เวบหนึ่ง
เทคนิคและวิธีการต่าง ๆ เหล่านี้ ได้แก่
1 เริ่มต้นด้วยการเขียนนิยายโดยดูกระแสตลาดเป็นหลักประหนึ่งว่าฟ้าบัญชา อย่าไปคิดเอาแนวที่ตัวเองชอบเป็นหลักเด็ดขาด
เช่น ถ้าขณะนี้กระแสหนังเกาหลีมาแรง คุณก็ต้องเริ่มด้วยการตั้งชื่อเรื่องให้มันออกสไตล์เกาหลีเข้าไว้ ตั้งไม่ยากครับ เพราะจะมี
คีย์เวิร์ดให้อยู่เป็นร้อยคำที่เอาไปประกอบเป็นชื่อเรื่องแล้ว ผู้อ่านจะอินทันที ยิ่งถ้าคุณตั้งใจจะดึงแฟนพันธ์แท้กลุ่มนี้ให้ถล่มทลาย
แล้วละก้อ ตั้งชื่อพระนางให้เป็นภาษาเกาหลีไปเลย ส่วนคุณพ่อคุณแม่ของพระเอกจะเป็นบุญมากหรือมาลี ไม่ถือเป็นสาระสำคัญ
หากนึกชื่อพระนางไม่ออก ก็เอาชื่อดาราดัง ๆ ที่คุ้นหูน่ะแหละครับมาใช้เลย อย่างเช่น
ซอง เย-จิน คิม แต-ฮี ลี ยอง-เอ ยุน อึน-เฮ แบ ยอง-จุน บัน คี-มุน
2 มีหลายเวบนิยาย มักโชว์จำนวนผู้เข้าชมเรื่องนั้นๆ โดยเบสิคเลยมักจะนับจากจำนวนครั้งที่คลิกเข้ามา นักเขียนบางท่านที่
รู้เรื่องซอฟท์แวร์ดี อาจติดตั้งโปรแกรมที่คลิกปุ่มบนหน้าเวบได้อัตโนมัติ ก็ตั้งรันมันเลยทั้งวันทั้งคืนอาจเว้นช่วงคลิกแต่ละครั้ง
สุ่มหน่อยจะได้ไม่น่าสงสัย หรือถ้าเก่งหน่อยก็เขียนโปรแกรมเองซะเลย (พวกนี้ก็น่าจะเอาดีไปทางเขียนโปรแกรมไปเลยนะ
อย่ามาเขียนนิยายเบียดเบียนพวกผมเลย) สำหรับพวกไม่เป็นโปรแกรมเอาเลย และไม่มีเวลามานั่งคลิกเอง ถ้าเลี้ยงสัตว์อย่าง
หนูแฮมสเตอร์ หรือหมาแมวที่แสนรู้หน่อย ก็ลองฝึกให้มันใช้ขาหน้าคลิกเมาส์ดูครับ คงไม่เกินความพยายาม
โดยเฉพาะเวบไหนที่มีนิยายให้อ่านเป็นหมื่น ๆ เรื่องเนี่ย ค่อนข้างน่ากลัวมาก เพราะเวบนั้นจะมีแต่คนเข้ามาเขียนนิยายกันหมด
ไม่มีใครอ่านของใครเลยครับ
3 บางเวบเค้าจะให้ผู้อ่านโหวตให้นิยายเรื่องที่ชอบ แล้วแสดงคะแนนโหวตให้เป็นหน้าเป็นตาแก่ผู้เขียน อันนี้ปล่อยไว้ไม่ได้ ถ้าคุณ
โหวตให้ตัวเองได้รีบโหวตก่อนเลยครับ มันจะได้ไม่เป็นเลข 0 ดูน่าเกลียด จากนั้นคุณก็มาศึกษาดูว่าจะให้คะแนนโหวตเพิ่มได้อย่างไร
ถ้าเวบเช็คล็อกอินของสมาชิกว่าต้องไม่ซ้ำกัน คุณก็ต้องสมัครเวบนั้นหลาย ๆ ไอดี เช่นคุณคนเดียวอยากมีชื่อสมาชิกร้อยชื่อ คุณก็
ต้องสมัครเวบนั้นโดยใช้ชื่อต่างกันและ e-mail ที่อ้างแตกต่างกันร้อยชื่อด้วย (กรรมจริง ๆ) และคุณอย่าไปใช้พาสเวิร์ดเหมือนกัน
เพื่อจะจำง่าย ๆ เชียวนะ เพราะมันพิรุธจะโดนจับได้ (คนร้อยคนที่ไหนมันจะตั้งพาสเวิร์ดใจตรงกันหมด)
ถ้าเวบนั้นเช็คเป็นไอพีแอดเดรส คุณก็ต้องหมั่นรีสตาร์ทคอนเนคชั่นของอินเตอร์เนตบ่อย ๆ เพื่อเปลี่ยนไอพีแล้วไปโหวตให้เรื่อง
ตัวเองใหม่ แต่ถ้าเปลี่ยนไม่ได้ เพราะไปใช้ในที่ทำงานหรือร้านอินเตอร์เนทที่ผ่านพร๊อกซี่ไอพีเดียวกันหมด ถ้ามีเงินนักก็ออกร้านหนึ่ง
ไปเข้าอีกร้านหนึ่ง โหวตที่นั่นที ที่โน่นที ที่บ้านที ที่ทำงานที ใครเล่นเนทอยู่ก็จ้างเค้าให้โหวตนิยายของคุณหน่อย แต่ก็ไม่น่าทำถึง
ขนาดนั้นนะครับ มันพอ ๆ กับซื้อสิทธิขายเสียงยังไงไม่รู้
4 บางเวบเค้าจะเอาชื่อนิยายของคุณโชว์ที่หน้าแรกเรียงลำดับตามเวลาที่คุณเพิ่มหรืออัพเดตนิยาย
ดังนั้น คุณก็ต้องหมั่นเพิ่มเติมแก้ไขนิยายของคุณบ่อย ๆ เพื่อเรื่องของคุณจะได้อยู่หน้าแรกตลอดเวลาให้คนอ่านเห็นง่่าย ๆ โดย
เฉพาะวันแรกที่ลง อุตส่าห์เสียเวลาหารูปประกอบสวยล้ำอลังการมาใส่ มีรึ จะยอมให้กรอบชื่อเรื่องของคุณหล่นจากหน้าแรก ทางที่ดี
เขียนตอนแรกเสร็จก็รีบโพสเลย คำผิดค่อยมาแก้ทีหลัง เวลาแก้ก็แก้ทีละคำ แก้ที โพสที เวบก็จะเรียงเรื่องของคุณไปอยู่ลำดับหนึ่ง
ของหน้าแรกใหม่ คุณเชื่อมั๊ย บางเวบ โดยเฉลี่ยทุก ๆ 3-4 นาที จะมีนิยายตอนใหม่เข้ามา หรือไม่ก็มีการแก้ไขตอนที่โพสไปแล้ว
ดังนั้น ถ้าหน้าเวบนั้น List กรอบแรกของนิยายไว้ 10 เรื่องต่อหน้า ไม่ถึงชั่วโมง เรื่องของคุณจะหลุดไปอยู่หน้าในถัดไป ถ้าในวันแรก
คุณอยากให้เรื่องของคุณโดดเด่นเป็นสง่าในลำดับหนึ่งของหน้าแรกให้ผู้อ่านนับพันคนได้เห็นว่า สุดยอดนวนิยายมาแล้ว(เว้ย)
ก็อดทนหน่อย ตั้งนาฬิกาปลุกให้ตื่นขึ้นมาอัพเดพนิยายคุณทุก ๆ ขั่วโมง ถ้าแก้คำผิดหมดจนไม่รู้จะแก้อะไรแล้ว ก็แก้คำถูกให้มันผิด
สักคำก็ได้ แล้วค่อยแก้กลับไปใหม่
5 นิยายที่คุณเขียนอยู่เรื่องเดียว พากเพียรเอามันลงให้หมดทุกเวบที่มีอยู่ในเมืองไทยให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
คุณอย่าลืมว่าผู้อ่านเป้าหมายของคุณอาจไม่อยู่ที่เวบที่คุณลงก็ได้ คุณไม่มีทางเดาออกว่าสมาชิกของเวบอย่างนี้จะแอบจิตชอบ
อ่านนิยายอย่างนั้น ดังนั้น ถ้าคุณไม่มีอะไรจะทำมากนัก ก็ขยันลงหลาย ๆ ที่ไปเหอะครับ
อีกอย่างหนึ่ง สำคัญมาก คุณจะรู้ได้ไงว่านิยายของคุณบนเวบหนึ่งจะเก็บไว้ได้นานแค่ไหน แต่ถ้าคุณลงมันหลาย ๆ ที่ โอกาสที่
อีกหนึ่งพันปีนับจากนี้ นิยายของคุณยังคงสถิตอยู่บนเวบก็มีโอกาสสูง แล้วลองคำนวณง่าย ๆ ถ้านิยายของคุณพิเศษจริง ๆ
(คือเป็นนิยายดีแต่ไม่มีคนอ่าน) สมมุติมีคนหลงเข้่ามาอ่านปีละคน หนึ่งพันปีก็หนึ่งพันคน มันต้องมีสักคนหรอกน่าที่เสมือนเป็น
บัวพ้นน้ำ ที่อ่านเรื่องของคุณจบ แล้วตบอกตัวเองว่า ปู่ของปู่ของปู่ข้าพเจ้าพลาดเรื่องนี้ไปได้อย่างไรฟ่ะ
6 ใช้ไสยศาสตร์เข้าช่วย (อันนี้แล้วแต่พิธีกรรมของแต่ละคนครับ ไม่ตายตัว)
บางเวบที่เรื่องเยอะๆ หรือกระทู้ชื่อเรื่องติดกันเป็นพรืด บางคนก็ใช้วิธีลงรักปักอักษรเสกคาถาประกบหน้าประกบหลังชื่อเรื่อง
นัยว่าเป็นมนตร์นะจังงัง ใครเห็นเข้าต้องคลิกเข้าไปอ่านโดยไม่รู้ตัวครับ
อย่างเช่น
~~~~~~~~~~~~~~~ ชื่อเรื่อง ~~~~~~~~~~~~~~~
หรือ
>>>>>>>>>>>>>>> ชื่อเรื่อง <<<<<<<<<<<<<<<<
(ถ้าบังเอิญไปโดนใครเข้า ต้องขออภัยด้วยครับ ไม่เจตนาจริง ๆ)
ข้อนี้ ผมคงต้องเอาไปลองใช้บ้างแล้ว ไม่รู้จะได้ผลหรือเปล่า
*** อ้อ ลืมไป ชื่อหัวข้อจริงๆ ต้องเป็น เคล็ด(ไม่ลับ) แต่ถ้าตั้งงั้นยิ่งไม่มีคนอ่านเข้าไปใหญ่ :)
แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 51 20:14:00
แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 51 20:03:11
จากคุณ :
พัทธโนกันตร์
- [
15 พ.ค. 51 19:25:01
]