ฉันก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย
สองเท้าเหยียบจมสู่ดินแดนแห่งวิญญูชน
สถานที่บ่มเพาะปัญญา ความเชื่อ ความฝัน
ซึ่งอัดแน่นด้วยแรงแห่งความหวังเป็นตัวกระตุ้น
แต่ฉันกลับไม่รู้สึกถึงตัวตนของฉันเลย
ชีวิตคือการแข่งขัน
เช่นเดียวกับการศึกษา
การศึกษาที่ต้องแข่งขัน
การศึกษาที่ปูลาดด้วยเส้นทางที่ไม่มีทางเลือก
ใคร ? เป็นผู้กำหนดเส้นทาง
ฉันเดินตามทางที่ใครซักคนเลือกทางไว้แล้ว
ฉันต้องเดิน เดิน และเดิน
แรงคาดหวังทำให้ฉันไม่อาจจะหันกลับไปมองข้างหลัง
แรงคาดหวังไม่อาจให้ฉันเชยชมกับสิ่งที่สวยงามข้างทาง
แรงความหวังนั้น กำหนดโดยใครบางคน
เส้นทางของการศึกษาที่ลาดความความเชื่อของการมีเงิน-ตรา
สิ่งที่ดีที่สุดของชีวิตก็คือ เงิน
ฉันถูกสร้างตัวตนแบบนั้น
ตัวตนที่กลืนกินความฝันของฉันไปจนหมด
ฉันเบี่ยงเบนเส้นทางไม่ได้เลยหรือ ?
ฉันก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย
สองเท้าเหยียบจมสู่ดินแดนของปัญญาชน
ที่ที่เข้ากับความเชื่อที่ฉันถูกสร้างไว้
สถานที่ที่เส้นทางได้เตรียมพร้อมไว้ให้พลัน
เพราะใคร? เป็นผู้กำหนดเส้นทาง
เมื่อตื่นขึ้นมาหัวใจก็ยังมีรัก
15 - 05 - 51 // 14.42
มหาวิทยาลัยขอนแก่น / ขอนแก่น
จากคุณ :
เมื่อตื่นขึ้นมาหัวใจก็ยังมีรัก 
- [
16 พ.ค. 51 12:36:07
]
เมื่อสองเท้าเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย
