ความคิดเห็นที่ 1
Chapter 8
บ่ายวันต่อมา วันนี้เพื่อนผมโทรมาตาม ให้พรุ่งนี้ไปรับงานที่กองถ่าย ช่วยจัดของ เตรียมของ
ตอนแรกว่าจะไม่ไป เพราะ งานหนักพอสมควร แต่ สุดท้ายก็ยอมแพ้ให้กับ ค่าจ้างที่เขาจะให้ แหะๆ
กลางคืนผมก็เลยโทรไปบอกกับซีหน่อย เพราะ งานคงยุ่งเหมือนกัน อาจจะไม่ว่างรับโทรศัพท์
ซีก็โอเค เคืองๆเล็กน้อย แต่ก็ยอม เพราะว่าผมต้องหาเงินไว้สำหรับใช้จ่ายทั่วไปเอง
อีกวันพอได้มาทำงาน ก็ยุ่งอย่างที่คิดไว้จริงๆ ทั้งหา คนเพิ่ม ทั้งอุปกรณ์
ซีก็โทรมาหา แต่ผมก็รับบ้าง ไม่รับบ้าง หรือบางทีคุย 2-3 คำแล้วก็วาง เพราะโดนเรียกตัว
ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ผมเลยบอกซี ถ้าว่างแล้ว จะโทรหาดีกว่า เป็นแบบนี้ อารมณ์เสียทั้งคู่แน่
แล้วซ๊ก็ส่ง sms เข้ามาตอนเที่ยง ...
"ตั้งใจทำงานนะคับ ไม่ต้องเป็นห่วง เข้าใจ เพราะต้องหาเลี้ยง ผมด้วย 55ล้อเล่นครับ ยังไง โทรหาผมด้วยครับ"
เจอแบบนี้ ยิ้มไปทำงานไปอีกแล้วตู
กลางคืนกว่าจะเลิกกองก็ จะตีหนึ่งละ TT^TT เหนื่อยโครต เลย SMS ไปหาซีแทน
"วันนี้เหนื่อยมาก ค่อยคุยกันนะ พรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้าอีก ดูแลตัวเองด้วยนะ ฝันดีคับ"
ไม่นานก็มี sms ตอบกลับมาเช่นเคย "เวลาเหนื่อยแบบนี้ อยากมีคนดูแลไหมอ่ะ อีก 3วันจะได้กลับแล้ว ดูแลตัวเองไปก่อนละกัน"
เหนื่อย แต่มีความสุข ...
งานที่รับคราวนี้จากเดิมตกลงกันไว้แค่ 3 วัน ผมกะว่า จะได้ไปคอยรับ ซีตอนกลับมาพอดี
แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด พี่เค้าขอให้อยู่ช่วยงานอีก 2วัน -*-
วันก่อนที่ซีจะกลับ ก็จะแวะที่ กทม กันก่อน เพราะเปลี่ยนเป็นรถไฟเที่ยวดึกกลับเชียงใหม่
ซีโทรมาหา ซึ่งพอดีกับช่วงที่กำลังว่างๆ
"เป็นไงบ้างพี่ ทำงาน อย่างเดียว ไม่โทรหาน้องบ้างเลย"
"จะเป็นไงล่ะ ยุ่งตลอดเวลาเลยเนี่ย วันนี้เพิ่งสบายขึ้นมาหน่อย"
"ทำงานอย่าไปเครียดมาก สนุกกับงานไว้ จะได้ไม่เหนื่อยมาก"
"ก็พยายามอยู่ แล้ว ซี เป็นไง กลับมาถึงพรุ่งนี้ใช่มะ"
"ก็ เที่ยงๆน่าจะไปถึงนะคับ"
"อืมก็ดี เผื่อพี่ จะขอพี่เขากลับก่อน จะได้ไปรับ"
"ไม่เป็นไรหรอก พี่ก็ทำงานไปเหอะ ผมกลับเองได้เดี๋ยวจะเสียงานหมด"
"เอางั้นเหรอ"
"ไม่เป็นไร ไว้เสร็จงานค่อยเจอกันก็ได้ ผมเข้าใจ"
"โทษทีนะ"
"บอกแล้วไม่เป็นไร พี่อยากได้อะไรไหม จะได้เอาไปฝาก"
"ไม่รู้เหมือนกัน....ไม่เอาอ่ะ เปลือง"
"งั้นไว้กลับไปถึงแล้วจะโทรหานะคับ"
"อืม งั้นพี่ทำงานต่อนะ"
เหอๆ เพราะงานแท้ๆเลย ไม่ได้ไปรอรับซี เสียดายจัง อยากเจอ แต่ก็ทิ้งงานไม่ได้จริงๆอ่ะนะ(เดี๋ยวไม่ได้ค่าจ้างTT^TT)
วันต่อมาผมก็ยังวุ่นกับงานเหมือนเดิม แต่วันนี้วันสุดท้ายแล้ว งานเลยไม่เยอะมาก
เริ่มใกล้เที่ยง ผมเอง ก็เริ่มไม่ค่อยมีสมาธิกับงานเท่าไหร่แล้ว อยากกลับเต็มที่ แต่ก็ได้แต่คิด เพราะ ยังมีอะไรต้องทำต่ออีก
พอเที่ยงผมโทรไปหาซี ไม่มีคนรับสาย คิดว่าอาจจะยังไม่ถึงมั้ง หลังจากนั้น พอว่างผมก็โทรหาซี แต่ก็ไม่ติด จนสุดท้ายก็
ก็ปิดเครื่องไป สงสัยว่าแบตคงจะหมดด้วย ผมก็เลยตัดใจ ไปทำงานต่อ
ประมาณ บ่าย4โมง ระหว่างที่ดูเขาซ้อมคิวกัน ผมออกมานั่งพักดื่มกาแฟบนทางเท้าห่างจากตรงนั้นพอสมควร
สักพัก มีเสียงเรียกให้ลุกไปทำงาน พอกำลังจะลุก ก็มีคนมายืนอยู่ข้างหน้า คนนั้นทักกับผมว่า
"เหนื่อยขนาดจนต้อง โด๊ปกาแฟเลยเหรอเนี่ย"ผมเงยหน้าขึ้นไป เจอซียิ้มให้อยู่ตรงหน้า
"ซี!.. มาได้ไงเนี่ย"ผมตกใจเรียกชื่อซี ซะดัง จนคนรอบข้างหันมามอง
"ก็มาหาพี่นั่นแหละ"
"กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มากี่โมงแล้ว โทรหาก็ไม่รับ แล้วมาที่นี่ได้ยังไง ..."
"โห ตอบไม่ถูกเลยเล่นถามเป็นชุด" ซีตอบแล้วก็เดินลงมานั่งข้างๆผม
"ก็..นั่นแหละ ตกใจหมดอยู่ดีๆก็โผล่มา ว่าแต่เขาให้เข้ามาได้ด้วยเหรอ"
"ผมก็บอกเค้าว่ามาหาพี่ เขาก็ให้ผ่านเข้ามาได้ ไม่เห็นว่าอะไรเลย"
"แล้วกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ โทรหาก็ไม่รับ"
"ก็ตั้งแต่บ่ายๆ แล้วแหละ แต่พอดีกลับมาหลับต่อก็เลย ไม่ได้ดูโทรศัพท์อ่ะ"
"แล้วมานี่ได้ไง รู้ได้ไงว่าอยู่นี่ ไกลนะเนี่ย"
"ก็เพื่อนพี่บอก ผมเลยให้เพื่อนพามาส่งเนี่ย"
"ว่าแต่มาหาถึงนี่มีอะไรหรือเปล่า ไหนว่า จะรอที่หอไง"
"ก็พอดีไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยออกมาหาพี่ เอาของมาให้ด้วย"
"ของฝากพี่เหรอ"
"อืม งั้นหลับตาก่อน"
"ต้องหลับตาด้วย ไม่เอาอ่ะกลัว"
"งั้นยื่นมือมา"
ผมยื่นมืออกไป ซีก็จับมือผมไว้ข้างนึง แล้วเอามือกำหยิบของมาจากกระเป๋ากางเกง วางบนมือของผม
"ไม่ปล่อยมือ แล้วจะรู้ไหม ว่ามันคืออะไร"
"ปล่อยก็ได้" ซียิ้มๆแล้วก็ปล่อยมือออก ของที่อยู่ในมือเป็น สร้อยไม้กางเขนสีเงิน
...ผมกำลังดูของในมือ ซีก็บอกว่า "เห็นพี่ใส่อยู่บ่อยๆ ก็เลยซื้อมาฝาก"
"ขอบคุณนะ ชอบมากเลย"
"ว่าแต่พี่เสร็จงานกี่โมงเหรอ"
"ก็คงค่ำๆเลยมั้ง แล้วซีจะไปไหนต่อหรือเปล่า"
"ก็ไม่รู้เหมือนกัน ให้อยู่ช่วยพี่ไหม"
"ไม่เป็นไร อย่าเลย เหนื่อยกว่าที่คิดนะ กลับไปก่อนก็ได้"
"ถึงกลับก็กลับไม่ได้ ไม่รู้จะไปไง"
"อ่าว แล้วเพื่อนที่มาส่งละ"
"กลับไปแล้ว"
-*- "อ่ะนะ งั้น เอารถพี่ไปก่อนไหม ถ้าเสร็จแล้วพี่จะได้โทรไปให้มารับ"
"ก็ได้ครับ นี่ พี่ ถือไว้ไม่ใส่เหรอ สร้อยอ่ะ อุตส่าห์ซื้อมาให้ "
"ออ ได้ๆ......นี่ไงใส่แล้ว พอดีเลย"
พอใส่เสร็จ ซีก็ยิ้มให้แล้วก็ เอารถผมกลับไปก่อน ส่วนผมก็กลับมาทำงานต่อ
เดินเข้าไป ก็มีเพื่อนๆที่ทำงานด้วยกัน ถามว่า คนนั้นใคร น่ารักดี แฟน เหรอ
ผมไม่ตอบ ก็ยิ้มๆแก้เขินไป แล้วก้โดนพี่คนที่คุมพวกผมอยู่ แซวด้วย แกบอกว่า
"อุตส่าห์ไม่ให้ใครไปขัดคอแล้วนะเนี่ย รีบกลับมาทำงานเลย ออๆ สร้อยสวยนี่"
ไม่อยากมองหน้าใครแล้ว กลัวโดนอีก แหะๆ
ทำงานเสร็จวันนี้ ประชุมเสร็จ ก็ทุ่มนึง ก่อนกลับพี่เขาก็ชวนให้ผมไปทำ eventงานอื่นๆด้วย
เค้าบอกเห็นขยันทำงานดี ผมก็ไม่ปฏิเสธ เพราะมาลองทำแล้วก็โอเคเหมือนกัน
จากนั้นก็โทรบอกซีให้มารับ ก่อนจะกลับก็ไปแวะกินข้าวกันแถวหน้ามอก่อน
"เป็นไงบ้างซี เมื่อกลางวันไม่ค่อยมีเวลาคุยกันเลย"
"ก็สนุกดี ได้ไปเที่ยวทะเลด้วย"
"น่าอิจฉาเนอะ อยากไปด้วยจัง"
"พี่ก็ได้เจอดาราแล้วไง ได้ตังค์ด้วย"
"เหนื่อยจะตาย แต่ก็สนุกดี ซีไปเป็นดารามั่งดิ "
"บ้า ไม่เอาหรอก ไม่ชอบอ่ะ"
"ออใช่ แล้วกลับมานี่ อีกสองอาทิตย์สอบแล้วนะ เรียนทันไหมเนี่ย"
"ก็น่าจะพอไหว summer ไม่ยากมากเท่าไหร่"
"ของพี่ดิ มีแต่ตัวยากๆ ท้อเลยเปิดหนังสือแต่ละที ว่าจะมาอ่านหนังสือที่ห้องสมุด"
"เอาดิ เดี๋ยวไปด้วย ผมจะได้ไปอ่านของผมบ้าง เผื่อว่าพี่จะติวให้ผมได้ด้วย หึหึ"
"แน่ใจนะ ว่าจะให้ติว พี่นะตัวเองยังเอาไม่รอดเลยเนี่ย"
"บอกด้วยนะถ้าไปอ่ะ"
"อืม ไว้จะบอกแล้วกัน"
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็ไปส่งซีที่หอก่อนกลับบ้าน
ผมเดินไปส่งซี ใต้หอแล้วพอ ซี จะขึ้นห้อง ก็บอกว่า
"ผมว่าแล้ว ต้องเหมาะกับพี่"
"หมายถึงสร้อยนี่เหรอ"
"อืม เก็บไว้อย่าให้ห่างตัวนะ ใส่ไว้นะ"
"อืม ขอบคุณอีกทีนะ"แล้วซี ก็ยิ้ม ลูบหัวผมทีนึงแล้วก็ขึ้นห้องไป
ผมเองกลับมาที่บ้าน นอนบนเตียง แล้วก็ถอดสร้อยมาดู นึกถึงซี แล้วสักพักก็หลับไป
โดยที่ยังกำไม้กางเขนนั้นไว้กับอยู่ในมือ
....
สองวันต่อมาผมนัดอ่านหนังสือกับเพื่อนที่ห้องสมุด ในส่วนที่ผมไปนั่งอ่านกันนั้น จะอยู่บริเวณด้านหลัง
แม้คนจะเยอะแต่ก็ไม่พลุกพล่าน ผมเองไม่นั่งอ่านบนโต๊ะ จะไปนั่งอ่านพื้นมุมห้อง ของชั้นแถวชั้นว่างหนังสือ
อยู่กันเกือบทั้งวัน เพราะถ้าจะให้ไปอ่านที่อื่นก็ร้อน ห้องสมุดนี่แหละสบายสุดแล้ว ผมว่านะ *-*
พอตกเย็น พวกผมว่าจะไปอะไรกินกัน ผมเดินออกมาคนแรก เนื่องจากทางมันแคบเล็กน้อย
เลยไม่ได้มองข้างหน้า ชนเข้ากับผู้ชายคนนึงที่กำลังเดินผ่านตรงนั้นพอดี
"โทษครับ" ผมรีบบอกกลัวจะโดนว่า
"ไม่เป็นไรคับ ผมก็ไม่ทันมองเหมือนกัน" คนที่ชนก็บอกกับผม ไม่เป็นไร
คงเป็นเพราะดูๆแล้ว คนที่ผมชน ท่าทางอายุน้อยกว่าผมเหมือนกัน แต่ตัวสูง น่ารักเหมือนกัน ^-^
เพื่อนแอบแซวเล็กน้อย แหม วิ่งเข้าหาเด็กเลยนะ ผมก็เดินออกมากับเพื่อน หัวเราะกันถือว่าเป็นเรื่องขำๆกันไป
ก็โทรหาซีว่าจะชวนไปกินข้าวด้วย แต่ไม่มีคนรับ สงสัยเล่นบาสอยู่มั้ง ผมเลยส่ง sms ไปแทน
"คืนนี้ไปอ่านหนังสือใต้หอนะ ไปด้วยกันไหม"
สักทุ่มนึงผมก็ไปจองที่นั่งอ่านหนังสือ ยังดีที่คนไม่เยอะเท่าภาคเรียนปกติ เอาหนังสือทิ้งไว้ แล้วก็กลับบ้านก่อน ค่อยมาอีกที
ก็อ่านหนังสือกับเพื่อนๆไป ตั้งแต่ 3ทุ่ม จนประมาณ เที่ยงคืน คนอื่นๆ ก็กลับไปกันหมดแล้ว
ผมเอง ยังไม่อยากกลับ ก็เลยนั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ
หยิบโทรศัพท์มานั่งดู ทำไมซี ไม่โทรมาหาเลยวันนี้ smsก็ไม่มี
นั่งเซ็งๆสักพัก ซีก็เดินเข้ามาหาพอดี แล้วก็มานั่งฟุบ ที่โต๊ะผมไม่พูดไม่จา แต่ไปเที่ยวมาแน่นอน
"ไปเที่ยวมาเหรอ ไม่เห็นบอกเลย"
"อืม ก็พอดีมีเรื่องเซ็งนิดหน่อย"
"เป็นอะไรอีกละ"
"ไม่เกี่ยวกับพี่หรอก แล้วพี่มานานหรือยังคับ"
"ก็ตั้งแต่ 3ทุ่ม"
"อ่านคนเดียวไม่เบื่อเหรอ"
"คนอื่นๆ เพิ่งกลับไปกันเมื่อกี้เอง ไปเที่ยวมาเมาไหมเนี่ย"
"ก็ไม่เท่าไหร่ ไหวอยู่"
"ขึ้นไปอาบน้ำนอนพักไป"
"อืมก็ดีเหมือนกัน งั้นผมขึ้นไปก่อนนะ"
บอกเสร็จ ซีก็ลุกขึ้นห้องไป ผมเองก็ไม่ได้คิดอะไร ดูท่าทางคงมีเรื่องอะไรในใจ แต่จะไปถามมากก็ไม่ดี
นั่งไปได้สักพัก ซีก็มาอีกรอบ หยิบเสื้อกันหนาวมาให้
"นี่ ใส่นี่ละกัน นั่งอ่านหนังสือ อากาศแบบนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดอีกหรอก"
"อืม ขอบคุณ"
แล้วซีก็นอนฟุบอยู่ข้างๆผม
"ไม่ไปนอนที่ห้องล่ะ"
"ไม่อ่ะ"
ซีก็ไม่พูดอะไรต่อ แล้วก็นอนอยู่ตรงนั้น ผมมองซี แล้วก็เอาเสื้อหนาวที่ซีให้มาสวม ก็อ่านหนังสือต่อ
จนประมาณ ตี2ได้ ผมว่าจะกลับบ้านไปนอน ก็เลยจะปลุกซี ผมเอามือไปลูบหัวซี
"นี่ ตื่นได้แล้ว พี่จะกลับแล้ว"
ซีหันหน้ามอง พูดกับผม "จะกลับแล้วเหรอ ดึกขนาดนี้แล้วอย่ากลับเลย นอนที่นี่ไหม"
"บ้าเหรอ จะขึ้นไปได้ยังไงล่ะ "
"ยามหลับหมดแล้วป่านนี้ ไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างเพื่อนผมก็ไม่อยู่ด้วยวันนี้"
"ไม่เอาอ่ะ บ้านอยู่แค่นี้เอง"
"นอนนี่เหอะ อยู่เป็นเพื่อนผมด้วย นะ นะ"
แล้วซีก็เก็บของให้ผม แต่ก็เอาหนังสือทั้งไว้บนโต๊ะ ตอนเช้าก่อนกลับค่อยเอาไปทีเดียว
ผมก็เลยต้องนอน ที่หอซีวันนี้ ไปถึงห้องซีก็ให้ผมนอนเตียงของซี ส่วนซี นอนบนเตียงของเพื่อน
ก็นอนไปสักพัก ผมเองยังไม่หลับ ลืมตามองดูซี ก็ยังไม่นอนเหมือนกัน ซีมก็มองมาทางผมเหมือนกัน
"พี่ ..ผมขอนอนข้างพีได้ไหม" ซีถาม ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรแต่ก็ขยับตัวให้
แล้วซีลุกมา แล้วลงนอนอยู่ข้างผม เตียงนอนหอที่นี่ได้2คนก็เต็มพอดี
"พี่ ผมขอนอนตรงนี้นะ อุ่นดี"
"อืม นอนได้ก็ไม่ว่ากัน"
"คับ"
"นี่ซี วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่า เห็นเงียบๆตลอดเลย"
"....ไม่ได้เป็นอะไรหรอกพี่ แค่มีเรื่องที่ต้องคิด"
"เรื่องอะไรล่ะ บอกพี่ได้ไหม"
"ไม่เป็นไรหรอกพี่ เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง"
.......ซีเงียบไปสักพักแล้วก็พูดต่อ
"ไม่ใช่ว่า ผมไม่ไว้ใจถึงไม่ยอมบอกพี่ แต่ตอนนี้ขอผมลองอะไรๆคนเดียวก่อน ถ้าไม่ไหวจริงๆ ถึงตอนนั้น ผมจะบอกพี่เอง
...แค่วันนี้ ผมมีพี่อยู่ข้างๆ ตอนนี้ ก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว"
หลังจากนั้นไม่นานทั้งผมและซีก็นอนหลับไป ...
ตอนเช้า ผมตื่นมา ประมาณตี5 ได้ เพราะว่านอนไม่ค่อยจะหลับเท่าไหร่ (ไม่บอกคงรู้กันว่าทำไม)
เห็นซียังนอนอยู่ ผมเลย ขยับลุกออกมาก่อน เห็นว่ากำลังนอนสบาย ผมก็กลับมาที่บ้าน อาบน้ำเสร็จทำธุระที่บ้านเสร็จ
ก็กลับมาเรียนที่คณะต่อ กำลังจะเดินขึ้นตึกก็ได้เจอกับ แฟนของซี ชื่อทราย(รุ่นเดียวกับซี)ที่คบกันอยู่ หน้าบันไดพอดี
เหมือนๆเขาจะมองเห็นผม แต่ก็ไม่ได้สบตา แล้วทรายก็ไปอีกทางกับเพื่อนๆ ผมก็เฉยๆ ก็เดินขึ้นตึกไปเรียน
พอเรียนเสร็จตอนเที่ยง ลงมาจากตึก ก็เจอ ทรายกับซี ยืนคุยกันอยู่ ทรายทำท่าเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง แล้วก็เดินออกไป
ผมเดินไปหาซี ถามซีมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า ซีบอกไม่เป็นไรเดี๋ยวก็เข้าใจกัน แต่ดูสีหน้าซีแล้วก็ดูเศร้าๆ แต่ก็ไม่อยากถามอะไรมาก
ซีขอตัวไปเรียน ผมเองก็เลยกลับไปเข้าทำlab ต่อ
หลังจากผมก็ไปอ่านหนังสือกับเพื่อนบ้างกับซีบ้าง จนสอบเสร็จ อีกอาทิตย์กว่าๆ ถึงจะเปิดเทอม ซีก็ต้องกลับบ้าน
เราสองคนเลยไม่ได้เจอกันจนเปิดเทอมใหม่ . . . . . .
- - - - - - - -
ขอจบเรื่องราวครึ่งแรกไว้แค่นี้ก่อนละกันนะครับ
ขอบคุณที่ติดตาม แล้วจะรีบกลับมาลงต่อ นะครับ
จากคุณ :
waven 
- [
18 พ.ค. 51 19:26:15
]
|
|
|
