สวัสดีค่ะท่านผู้อ่านทุกท่าน หลังจากเป็นคนอ่านมาได้สักพักใหญ่ๆก็อยากจะเป็นคนเขียนขึ้นมาซ่ะงั้น
ถือว่าเป็นมือใหม่ในวงการก็ว่าได้ เรื่องนี้ก็ตรงตัวค่ะ เป็นการบันทึกที่เป็นความลับเพราะเจ้าของพูดไม่ได้สือสารภาษาเราไม่ออก
แน่นอนค่ะเจ้าของนั้นย่อมไม่ใช่คน เพราะคุณเธอเป็นน้องเล็กสุดรักที่เดินสี่ขาตัวเล็ก มีดีกรี่เมืองนอก ความสูงก็แค่ยี่สิบเซนฯ

จริงๆค่ะ ยี่สิบเซนติเมตร ถึงตอนนี้คงเดากันออกแล้วว่าฉันมีน้องสาว ค่ะสาว สาวน้อยที่น่ารักจริงๆ คุณเธอชื่อ กุ๊งกิ๊ง พันธ์ พุดเดิ้ลทอยสีครีม (มันมาได้ไงก็ไม่รู้สีครีมทั้งๆที่พ่อก็ขาวแม่ก็ดำ งง)แต่เอาเถอะก็รักนิน่า 555 เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่าอ๋อให้เจ้าตัวเขาเล่าละกันค่ะ

หนูออกมาลืมตาดูโลกใบสวยที่คนที่เป็นเจ้าของแม่ก่ะพ่อดูแลเราทั้ 5 ตัวหนูก็เป็น 1ใน 5 นั้นด้วย วันนี้เห็นเจ้านายแม่บอกว่าจะมีคนมารับเราตัวใดตัวนึ่งไป “เขาจะเอาเราไปไหนน่ะ แล้วใครจะได้ไปกับเขาหละ”

~~~~~~~ หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงรถมาจอดเทียบที่หน้าบ้าเจ้านายแม่ มีผู้หญิงสองคนเดินลงมา คนนึงดูเด็กกว่าอีกคน “สวัวดีพี่ เอ ไหนๆไอ้ตัวเล็กอยู่ไหนกัน”เสียงผู้หญิงที่ดูเด็กกว่าถามเจ้าของแม่อย่างดีใจอดเสียไม่ได้ “นั้นไงเขามากันแล้ว”หนูคิดในใจอย่างหวาดๆ “โอ้วน่ารักกันจริงๆเลยเนอะแม่ แม่อยากได้ตัวไหนหละให้แม่เลือกแล้วกันหนูตัวไหนก็ได้ที่ซนน้อยๆ” ในบรรดาพี่น้องน้อยๆทั้งห้าของเราก็มีแค่หนึ่งหน่อ หน่อเดียวเอง ที่เหลือก็เป็นสาวๆทั้งนั้น “ตายหละหว่าทำไงดีง่วงก็ง่วงเขาเอาตัวไม่ซนด้วยซิ”หนูคิดอยู่ในใจอีกครั้งแล้วก็เผลอหลับไป

~~~~~~~ “ โอ้วทำไมมันไม่เหมือนเดินหละ ทำไมมันโครงอย่างนี้นี้เราอยู่ที่ไหน” “แม่ให้ชื่อว่าอะไรดีหละ”เสียงผู้หญิงที่ไม่ค่อยจะคุ้นหูเท่าไรดังแว้วมารัยะใกล้ๆ “อือแม่คิดไว้แล้วหละ กุ๊งกิ๊งไง น่ารักน่าชังอย่างกับตุ๊กตาหมีขนฟูเอานี้หละดีแล้ว” ผู้หญิงอีกคนที่มาด้วยพูด“ เสียงคนที่เขาเลียกว่าแม่เป็นใครน่ะแล้วเขาจะใจดีไมหละ แล้ว แล้วเราอยู่ที่ไหนเนีย” “เออแม่เด๋วแวะซื้อของให้กุ๊งกิ๊งด้วยน่ะ” “ใครกันน่ะกุ๊งกิ๊ง เอ๋ะ เอ๋ะ หรือว่าเราเอง โอ้ยง่วงอีกแล้ว รู้สึกเหนีอยจังเลยอ่ะ”

<ถึงตรงนี้เจ้าตัวแซบก็หลับแบบไม่รู้เรื่องยาวเกือบ3 ชั่วโมงน่ะค่ะ คิดว่าไม่รอดซ่ะแล้วในวันนั้น พี่เอเขาก็บอกว่าอย่าเพิ่งพาไปตะลอนทัวร์เพราะกิ๊งเองยังบอบบางอยู่ เนื่องจากมีอายุแค่ 45 วันเท่านั้นเองค่ะ หลังจากกลับถึงบ้านก็ให้คุณเธอนอนบนเบาะนุ่นๆแล้วห่มผ้าบางๆเปิดพัดลมส่าย เบอร์ 1 เพื่อป้องกันน้องสุดรักร้อนและยุงกัด คุณแม่คนสวยที่กำลังเห่อน้องใหม่พอๆกับได้ลูกเล็กมาก็ไม่ปาน จัดเตรียมอาหารมือเย็นของน้องที่แสนยุ่งยากสำหรับเราเสียเหลือเกินเนื่องจากตลอดเวลา 18 ปีที่ผ่านมาเราไม่เคยเลี้ยงเจ้าตูบเลย มีที่มากที่สุดก็คงเป็นแมวน้อยๆ สิบกว่าตัวที่ล้อมหน้าล้อมหลัง จนไปๆมาๆเหลืออยู่ตัวเดียวเองค่ะ>

“อือๆๆ~~~” เสียงครางเล็กของลูกหมาตัวน้อยเริ่มดังขึ้นจากเบาะนอน “ตื่นแล้วหลอลูก”แม่คนใหม่ร้องทักเจ้าตัวเล็ก “ใครเนียมาเรียดเราว่าลูกแล้วพี่ๆหละแล้วแม่หละ เขาไปไหนกันหมด แล้วทำไมบ้านนี้ไม่เหมือนบ้านเก่าเลย ฮือๆๆเอาไว้ก่อนหิวหละ ปวดฉี่ด้วยแต่ก่อนกิน ฉี่ก่อนดีกว่า” ไม่ทันสิ้นเสียงคิดเจ้าตัวเล็ก กองน้ำกองเล็กๆสีเหลื่องอุ่นๆก็ก่อให้เกิดเสีงดังขึ้น “กุ๊งกิ๊ง!!หนูทำแบบนี้ไม่ได้น่ะค่ะ เวลาปวดฉี่ต้องบอกแม่ก่อนหรือเกาประตูแม่จะได้รู้ว่าหนูจะฉี่ไง”

พอสิ้งเสียงมนุษย์เจ้าหมาน้อยก็สดุงสุดตัวด้วยความตกใจ “แม่หลอ คนนี้แม่หลอ แต่แปลกน่ะเขาไม่ตีเราหละไมเหมือนที่บ้านนู้นเลย ถ้าทำแบบนี้คงโดนตีไปแล้ว สงสัยเขาจะรักเรามากเลย ชักจะรักคนบ้นนี้แล้วซิ
.....................................................................................
<เวลาผ่านไปอย่างที่เราก็รู้ว่าเรารักกันกิ๊งเองก็เข้าใจว่าเขาเป็นลูกเล็กน้องน้อยที่ไม่มีวันโตและทุกคนก็ตามใจ ในความรู้สึกของฉันมีเพียง สอง สิ่งที่ทำให้กิ๊งไม่สามารถเป็นคนอย่างเราๆคือ 1.คือกิ๊งเองยังคงเดิน สี่ขา 2. ภาษาที่เขากับเราใช้ชั่งต่างกันเราไม่เข้าใจเขาแต่เขากลับเข้าใจเรา >

ด้วยความซนและอยากรู้อยากเห็นกับทุกๆสิ่งของเจ้าตัวดีวันนึงก็เลยเดินไปจุ้มปุ๊กกับกองมดแดงที่กำลังเกาะกิ้งกาที่นอนตายอบู่หลังบ้าน “ หงิงๆๆ!!!”เสียงดังจากหลังบ้านไปจนถึงกลางบ้านก็ทำให้คนทั้งบ้านสะดุ้งแล้ววิ่งมาดูเจ้าต้นเสียง “กุ๊งกิ๊งๆ เป็นอะไรลูก เป็นอะไร”แม่เลียกน้องสาวคนเล็กพร้อมอุ้มขึ้นอก

“โอ้ยๆๆมดกัดหลอ โอ้ๆๆอย่าร้องน่ะคนดี เจ็บไม๊”แม่ถามด้วยความสงสารน้ำเสียงอ่อนๆพร้อมหอมรับขวัญไปหลายฟอดอยู่ กิ๊งเองก็มองหน้าแม่อย่างรู้ว่าแม่โอ้และเอาใจอย่างที่สุด พร้อมซบตรงอก ฉันคิดว่ากิ๊งเองคนพูดในใจว่า “แม่จ๊าหนูเจ็บ” ฉันเองก็มีหน้าที่ดูว่ามดเจ้ากรรมมันไปอยู่ที่ไหนบ้างแล้วเอาน้ำเย็นๆลูบๆให้หายเจ็บ เย็นวันนั้นฉันเลยมีหน้าที่ปลอบขวัญน้องสาวอยู่พักใหญ่จนพ่อกลับ

“โอ้จุ๊งหจิ๊ง(พ่อมักจะเรียกกิ๊งแบบติดตลกเสมอ)เป็นยังไงค่ะ (แม่คงโทรไปรายงานเรียบร้อยแล้วว่าลูกสาวคนเล็กโดนมดกัดแดงไปหมดทั้งขาและแขน)ไหนมาหาป๊ามาเร็วคนดี ไหนเจ็บตรงไหน โอ้ๆๆ” พอได้ยินเสียงพ่อเจ้าน้องสาวก็ไม่เห็นค่าฉันเสียแล้วทั้งมือทั้งไม้กวัดแกว่งไปหาพ่อเต็มที่

(ถ้าคิดภาพไม่ออกลองจินตนาการว่าเด็กเล็กๆอายุประมาณ 6-7 เดือนยื้นมือออกไปหาพ่อกับแม่ตนประมาณนั้นเลยค่ะ) คืนนั้นกุ๊งกิ๊งก็มีไข้เล็กน้อยค่ะก็เลยให้ใส่เสื้อนอนทั้งคืน



เอาไว้มาต่อวันหลังน่ะ แฮะๆเห็นไอ้ตัวดีมองหน้าแล้วหน้าฟัดเสียจริงๆ
อ๋อติชมด้วยน่ะค่ะ

แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 22:37:06

แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 51 22:15:08