ความคิดเห็นที่ 1
บทที่ 28
มันเป็นความทรงจำที่วิไลวรรณไม่อยากที่จะหวนคำนึง อดีตที่ถูกฝังภายใต้จิตไร้สำนึก อดีตที่ถูกลืมเลือนจากปฏิกิริยาปกป้องตัวเองจากบาดแผลทางใจ ทว่าบัดนี้ ด้วยเพราะเหตุการณ์คับขันที่ปรากฏต่อหน้า เหตุการณ์ร้ายที่ทำให้ชิ้นส่วนตะกอนแห่งความทรงจำผุดขึ้นสู่เบื้องบนของจิตรู้สำนึก
ปีศาจหน้าขาว ... กับไฟ !?
...
...
อดีตที่หากย้อนเวลากลับไปก็นับเกินทศวรรษ กาลครั้งนั้นวิไลวรรณยังเป็นเพียงเด็กตัวน้อยชั้นประถมปีที่ 2 เท่านั้น อีกทั้งในขณะนั้นเธอยังไม่ได้ย้ายมาอยู่ที่เชียงใหม่อีกด้วย
ใช่ ! มันเป็นช่วงเวลาก่อนที่หนูน้อยรันจะย้ายโรงเรียนมาพบกับเกศนีย์ ... มันเป็นช่วงเวลาที่ถูกลืมเลือน
ฝากรันด้วยนะ แตงหวาน มารดาของเด็กน้อยกำชับอีกครั้งก่อนที่จะปิดประตู พ่อและแม่ของหนูน้อยทำธุรกิจส่วนตัวจึงต้องออกไปพบลูกค้าอยู่บ่อยๆ ซึ่งทำให้ต้องจ้างพี่เลี้ยงเพื่อดูแลตัวเธอ
และพี่เลี้ยงคนนี้ก็คือ แตงหวาน
พี่แตงหวานเป็นคนสวยที่มีผิวขาวและผมยาวตามแบบฉบับของชาวเหนือ อีกทั้งกิริยาวาจาก็เรียบร้อย งานบ้านไม่เคยขาดตกบกพร่อง ด้วยเหตุนี้จึงทำให้พี่แตงหวานเป็นที่ชื่นชอบของพ่อกับแม่
ทว่าเด็กน้อยรันไม่อาจชื่นชอบพี่เลี้ยงสาวได้สนิทใจ
นั่นเพราะ ...
คุณหนูรันเจ้าขาาาาา มีผีผู้ชายนอนอยู่ใต้เตียงคุณหนูค่ะ หรือ
คุณหนูรันขาาาาาา ที่หน้าต่างนั่นมีผีตาโบ๋ ต่างๆนานานั้นเป็นคำหลอกเด็กของพี่เลี้ยงที่หลายๆคนอาจเคยได้ยิน
แต่สำหรับแตงหวานกับรัน ไม่ใช่เพียงแค่นั้น
พี่เลี้ยงแตงหวานชอบแต่งตัวเป็นผีเพื่อหลอกหนูน้อยรันเสมอเมื่อมีโอกาส คืนใดที่พ่อแม่กลับดึก คืนนั้นก็จะเป็นโอกาสของแตงหวานที่จะแกล้งลูกสาวของเจ้านายได้ มิใยที่เด็กหญิงจะฟ้องพ่อแม่ ทว่าแตงหวานกลับบอกไปว่าเป็นเพียงการหยอกเอินหรือไม่ก็เป็นการหลับและฝันร้ายของเด็กๆเท่านั้น
จากคุณ :
Luckard  
- [
22 พ.ค. 51 17:25:39
]
|
|
|
