เปรียบเธอดั่ง ดวงดาว ที่พราวฟ้า
อบอุ่นจิต มิตรเมตตา ต่อใครผอง
ดุจน้ำค้าง ที่พร่างพราว เจ้าคุ้มครอง
ชื่นฤทัย ใครร่ำร้อง เพราะทุกข์ทน
คอยดูแล ผู้เจ็บป่วย ช่วยใกล้ชิด
เหมือนดุจญาติ แสนสนิท มิสับสน
มิเคยแบ่ง แยกชนชั้น ใครสักคน
ไม่เคยบ่น ท้อแท้ใจ ใฝ่ทำดี
สวมหมวกขาว ดุจหญิงสาว แห่งดอกไม้
เบ่งบานใน ทุกดวงใจ ให้สุขขี
แม้เหน็ดเหนื่อย แทบขาดใจ ในบางที
หน้าที่นี้ ยังคำนึง ถึงทุกครา
เพราะเธอคือ มวลดอกไม้ ของสีขาว
เพราะเธอคือ หญิงสาว พราวสดใส
งามน้ำจิต คิดเมตตา ทุกคราไป
คือเรื่องราว...ที่มอบให้...แด่..พยาบาล
...ขอมอบกวีบทนี้ แด่ เพื่อนผอง ชาวพยาบาล ทุกๆคน...
.............เป็นพิเศษด้วยค่ะ...............
แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 51 09:01:28
เธอ...คือดอกไม้สีขาว
