ความคิดเห็นที่ 1 Family Trust by Amanda Brown 2 เอ็ดเวิร์ด เคิร์คแลนด์โกนหนวด พรมน้ำหอม 4711ลงบนแก้มข้ามถนนฟิฟธ์อเวนิวจากแร็คเก็ตคลับไปยังสำนักงานอันเงียบสงบที่ประดับด้วยวัตถุโบราณของมูลนิธิเคิร์คแลนด์เพื่อการกุศล หากเขารีบจัดการธุระให้เสร็จในหนึ่งชั่วโมง ก็อาจมีเวลาเล่นสควอชต่ออีกสักรอบตอนบ่าย บัตรเชิญที่ยังไม่ได้ตอบกองล้นกล่อง “จดหมายเข้า” บนโต๊ะไม้มะฮอกกานีแกะสลักในห้องทำงานของเอ็ดเวิร์ด แสงจากโคมไฟทิฟฟานี่บนโต๊ะอาบซองจดหมายจนกลายเป็นสีน้ำเงินบ้าง เขียวบ้าง ม่วงบ้าง จดหมายอีกกองหนึ่งเรียงเป็นระเบียบอยู่บนแผ่นรองเขียนทำจากหนังแท้ ข้างแท่นวางปากกาและดินสอมองบลังค์ทำจากทองเหลือง บัตรเชิญชุดล่าสุดวางอยู่ข้างลูกโลกโบราณใบเล็กซึ่งไม่อาจนำทางใดๆได้อีกต่อไป เขาไม่รู้เหมือนกันว่าลูกโลกนั่นมาจากไหน มันคงเคยเป็นของประดับโต๊ะทำงานตัวเก่าของพ่อ เช่นเดียวกับของหลายสิ่งในห้องนี้ ตามปกติแล้วโต๊ะทำงานของเอ็ดเวิร์ดจะเป็นระเบียบเรียบร้อยกว่านี้เพราะเขาไม่ค่อยมีอะไรทำมากนัก เอ็ดเวิร์ดหันหลังให้กับงานบนโต๊ะแล้วมองข้ามถนนไปยังธงของแร็คเก็ตคลับซึ่งปลิวไสวอยู่ท่ามกลางแสงอาทิตย์ร้อนแรงแห่งต้นเดือนกันยายน อลิซ คาร์เตอร์ เลขานุการส่วนตัวเข้ามาในห้องโดยที่เขาไม่รู้ตัว เธอทำเป็นสูดจมูก “ฝนตกเป็นน้ำหอมหรือคะเนี่ย” หญิงสาวต้อนรับเขาด้วยดวงตาสีน้ำตาลสุกใสแล้วยกเก้าอี้นวมบุหนังซึ่งวางอยู่ตรงข้ามโต๊ะขึ้นอย่างระมัดระวังไม่ให้พรมเปอร์เซียเสียหาย สีแดงสลับม่วงเข้มของมันทำให้ห้องอันน่าอยู่นั้นดูเคร่งขรึมขึ้นบ้าง เธอวางเก้าอี้นั้นลงข้างเก้าอี้เอ็ดเวิร์ดตามปกติ “นั่งลงสิ เอ็ดเวิร์ด” เธอว่า “ได้เวลาดูคิววันแรงงานแล้วนะคะ มีงานใหญ่รอคุณอยู่” เอ็ดเวิร์ดยิ้มกว้าง “วันแรงงาน! อาทิตย์นี้ยูเนี่ยนคลับจะเอาของในกรุออกมา” เธอชี้กองจดหมายซึ่งทำให้เขาห่อเหี่ยวลงอย่างเห็นได้ชัด “อย่าบอกนะว่าวันอาทิตย์ผมต้องไปงาน” “ดูท่าจะเป็นอย่างนั้น” อลิซรับ “หวังว่าคงไม่มีง.จ.ป.นะ” ง.จ.ป. ย่อมาจากงานจำเป็น อันหมายถึงงานการกุศลของครอบครัวซึ่งไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แต่ใครๆก็จะไปที่ยูเนี่ยนคลับ เขายิ้มกว้างเมื่อคิดถึงอาหารค่ำมื้อฝีมือพ่อครัวเอกที่คลับจัดขึ้นปีละสองครั้งเพื่อเสิร์ฟคู่กับไวน์ชั้นเลิศในกรุ อลิซยิ้มกริ่ม ใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาของชายคนนี้บอกให้รู้ว่าเขาช่างรู้จักมีความสุขกับชีวิตเสียจริง! ดวงตาสีฟ้าสดใสเป็นประกายเมื่อคิดถึงไวน์ ไม่ต่างจากเด็กนักเรียนที่เห็นรถดับเพลิง แต่ความคิดที่ว่างานซึ่งกำหนดเวลาไว้แล้วจะพรากความสุขนั้นไปจากเขา แววผิดหวังก็ฉายขึ้นอย่างรวดเร็วพอๆกับที่ความคาดหวังทำให้เขามีความสุข แววแห่งความหวังสว่างวาบขึ้นอีกครั้ง อลิซรู้ดีว่าเอ็ดเวิร์ดต้องหาทางออกได้แน่ “รู้ไหม เอ็ดเวิร์ด ถ้าคุณแต่งงานแล้ว คุณสามารถส่งภรรยาไปงานแทน” เธอเย้า “ตัวคุณเองก็จะได้ไปกลับทุกวันอาทิตย์ไงคะ” “อย่ามาทำลายวันดีๆด้วยการพูดถึงความตายของผมเลยน่า” เอ็ดเวิร์ดยิ้มแล้วแกว่งนิ้วเป็นเชิงเตือน “เอ็ดเวิร์ด!” เธอหัวเราะคิก “ฉันแต่งงานแล้วนะคะ มันไม่ใช่ความตายเสียหน่อย ชีวิตคู่ต้องดีกับคุณแน่ แม่คุณน่ะอยากเห็นคุณมีความสุขมาตั้งแต่คุณอายุครบสามสิบแล้วนะคะ มีแต่...” “อลิซ” เอ็ดเวิร์ดขัดขึ้นแล้วยืดตัวตรง “ผมเคยดูไม่มีความสุขหรือไง” แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 51 21:21:51 จากคุณ : ทินา - [ 27 พ.ค. 51 21:09:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คำถามนั้นไม่ต้องการคำตอบใดๆทั้งสิ้น เธอส่ายหน้าแทนการปฏิเสธแล้วก้มลงมองพื้นเพราะไม่อยากให้เขาเห็นแววชื่นชมในสายตา เอ็ดเวิร์ด เคิร์คแลนด์หาเรื่องสนุกได้ทุกเมื่อจริงๆ “ยังไงคุณก็จะมีเวลาอยู่ที่คลับมากขึ้น” เธอว่า “ถ้าคุณมีภรรยาไว้ช่วยออกงานพวกนี้แทนตัวเอง” แสงยามเช้าสาดต้องเล็บเคลือบสีของเลขานุการสาวขณะเก็บบัตรเชิญออกจากโต๊ะ เอ็ดเวิร์ดเอื้อมมือมารั้งไว้ ทำให้เธอต้องหันไปมองเขาอย่างขำๆ เขาทำท่าหรี่ตาราวกับตำรวจนักสืบ “อลิซ” เขาพูดเสียงขุ่น “ผมคงต้องขอตรวจบัญชีธนาคารของคุณหน่อยแล้ว รู้สึกว่าตัวเลขมันจะผิดปกติ” “บัญชีฉันหรือคะ” เธอหลงกล “ก็ใช่น่ะสิ” เขาปล่อยมือ “ใครก็ตามที่มากล่อมผมให้เชื่อว่าควรจะรีบแต่งงานจะได้มีเวลานั่งเล่นที่คลับมากขึ้นต้องได้รับเงินเดือนจากบันนี่ สเตอร์รัพแน่” อลิซยิ้ม เธอเป็นลูกจ้างของเอ็ดเวิร์ดและคุ้นเคยกับรายละเอียดในชีวิตอันเปี่ยมโชคของเขาเป็นอย่างดี เธอคืออัศวินแห่งอาณาจักรเคิร์คแลนด์ เป็นหนึ่งในข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของตระกูลนี้ แต่อลิซไม่คิดจะบ่นอะไร ผู้ยึดอาชีพเลขานุการส่วนตัวของชนชั้นไฮโซอย่างเธอยินดีใช้ชีวิตเรียบง่ายใต้ร่มเงาของผู้ยิ่งใหญ่อยู่แล้ว การอธิบายงานของเธอให้คนที่ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนนั้นยากมาก เพราะเลขานุการส่วนตัวไม่ใช่เพียงเลขาฯธรรมดา พอๆกับที่ไวท์เฮาส์ไม่ใช่แค่บ้านสีขาวธรรมดา เจ้าของตำแหน่งนี้เป็นทั้งต้นห้อง ผู้ส่งสารที่ไว้ใจได้ ผู้เชี่ยวชาญด้านมารยาท คนรู้ใจ ผู้เตือนสติ ผู้เก็บความลับและนักกวีซึ่งสามารถพูดความจริงซึ่งอาจไม่เป็นที่ต้องการให้คนที่ถูกตามใจจนเหลิงฟังได้ หน้าที่เหล่านี้ล้วนเป็นของเลขานุการส่วนตัวทั้งนั้น ซึ่งเขาและเธอมักจะทำงานอยู่ในบ้านของผู้หญิงที่ไม่ได้ออกไปทำงานนอกบ้าน อลิซได้รับการฝึกจากพาวิลเลี่ยน เธอมีมารยาทงามและกิริยาเรียบร้อยไร้ที่ติ อลิซเองก็จบจากโรงเรียนเอกชนและมีเพื่อนเป็นชนชั้นสูงมากมายเช่นเดียวกับผู้หญิงคนอื่นๆที่ได้รับการอบรมจากพาวิลเลียน เธอรู้เรื่องของคนในสังคมไฮโซเป็นอย่างดี และรู้สึกเหนือกว่านิดๆที่สามารถอยู่ท่ามกลางพวกนั้นได้โดยไม่ต้องเป็นหนึ่งในพวกเขา อลิซเป็นผู้ช่วยสารพัดประโยชน์ ทั้งรู้กาลเทศะ ไว้ใจได้ และไม่เป็นอันตรายต่อใคร เธอช่วยเอ็ดเวิร์ดจัดการชีวิตสังคมอันแสนวุ่นวาย ณ บ้านในแมนฮัตตัน แฮมป์ตัน อังกฤษ และเบอร์มิวด้า ตอบรับคำเชิญไปงานเลี้ยงที่อาจจะเป็นทางการที่สุด จนถึงหลุดโลกจนกู่ไม่กลับตามแต่เจ้าภาพจะกำหนด ตำแหน่งทางการของอลิซคือเลขานุการส่วนตัวของประธานมูลนิธิเคิร์คแลนด์เพื่อการกุศล อันเป็นตำแหน่งที่ทำให้เธอได้ลิ้มรสการทำงานในสำนักงานเป็นครั้งแรกในชีวิต แทนที่จะต้องหลบไปทานมื้อเที่ยงในครัวกับเหล่าคนรับใช้ ตอนนี้เธอมีโอกาสเข้าไปเดินเล่นในเมือง ที่จริงแล้วมูลนิธิเพื่อการกุศลนี้ก็คือภาพที่เอ็ดเวิร์ดสวมไว้เท่านั้น เขาคือดวงอาทิตย์ที่อลิซต้องหมุนตามและเธอก็เอ็นดูเขามาก อลิซอดคิดไม่ได้ว่าเอ็ดเวิร์ดที่อายุน้อยกว่าสิบปีเป็นเหมือนหลานชายหรือเพื่อนรุ่นน้อง เอ็ดเวิร์ด เคิร์คแลนด์ เป็นชายหนุ่มผู้สุภาพ นิสัยดี และน่าคบหา ซึ่งต่างจากเลสลี่ เดวิส เจ้านายคนก่อนผู้เป็นทายาทมรดกสแตนดาร์ดออยล์ ซึ่งแต่งงานกับผู้ก่อตั้งบริษัทลงทุนกำไรงามอย่างสิ้นเชิง ดิค เดวิส สามีของเลสลี่จ้างอลิซหลังจากเลขานุการของตัวเองขู่จะลาออกหากยังต้องทำงานตามคำสั่งเลสลี่ต่อไป เจ้าของตำแหน่งคนก่อนหน้าอลิซประกาศว่าการที่เขาต้องไปสัมภาษณ์สาวใช้ในครัวให้เลสลี่และไปเกาะเซนต์ บาร์ท ก่อนครอบครัวเดวิสเพื่อดูให้แน่ใจว่าทั้งคู่ได้บัตรเชิญไปงานเลี้ยงเกรดเอนั้นเป็นการดูถูกกันชัดๆ ซึ่งก็จริงของเขา ความต้องการของเลสลี่นั้นไม่มีที่สิ้นสุด เลสลี่จ้างอลิซและพอใจกับความขยันขันแข็งทว่าถ่อมตนของเลขานุการสาวคนนี้จนกระทั่งคู่ตีเทนนิสเล่าให้ฟังว่า ผู้ก่อตั้งบริษัทซึ่งติด 500 อันดับแรกในการจัดอันดับของนิตยสารฟอร์จูนแต่งงานกับเลขานุการส่วนตัวของภรรยาคนที่สาม หล่อนวิ่งกลับบ้านมาไล่อลิซออกทันที ทั้งที่ยังสวมกระโปรงเทนนิสยี่ห้อฟิล่าอยู่ และชี้นิ้วไปที่ประตู หล่อนไล่อลิซออกอันเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้เด็ดขาด แต่มันกลับพาเธอไปสู่สิ่งที่ดีกว่า สำหรับเอ็ดเวิร์ดแล้ว อลิซเป็นคนที่ขาดไม่ได้ เขาไว้ใจเธอเสียจนเธอยินดีดูแลเขาทุกเรื่อง จากคุณ : ทินา - [ 27 พ.ค. 51 21:10:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “บันนี่ สเตอร์รัพไม่ได้จ่ายเงินให้ฉันหรอกค่ะ” อลิซยิ้มกว้าง “คุณเองก็รู้ดี เราคงต้องยอมรับว่าความเห็นเราไม่ตรงกันแล้วล่ะค่ะเอ็ดเวิร์ด ฉันว่าคุณควรจะมีภรรยากับเขาได้แล้ว” “และผมก็คิดว่าคุณควรจะได้รับคำเตือน” เอ็ดเวิร์ดยิ้มตอบ “ว่าตอนนี้ผมก็มีความสุขดีแล้ว” ทั้งคู่หัวเราะพร้อมกันขณะที่อลิซดึงให้เขากลับมาสนใจงานตรงหน้า “ลงมือกันเถอะค่ะ” เธอหยิบจดหมายฉบับบนสุดลงมา ทำให้กองที่เหลือไถลเกลื่อนแผ่นรองเขียนอันเก่าบนโต๊ะ ทั้งสองเคยชินกับงานนี้เป็นอย่างดี เมื่อดื่มกาแฟแก้วแรกเสร็จ การพิจารณาคำเชิญก็ก้าวหน้าไปมากแล้ว “แล้วงานกอล์ฟต้านต้อหินล่ะคะ เป็นแค่ผู้บริจาค ผู้สนับสนุน หรือผู้อุปถัมภ์ดี” เธอชูบัตรเชิญปั๊มลายทองขึ้น “มีคนในครอบครัวเป็นกรรมการไหม” “ไม่มีค่ะ” “ปีทีแล้วเข้าร่วมหรือเปล่า” “ค่ะ งานของมัฟฟี่ ลอนดอนไงคะ ปู่ของเธอตายเพราะต้อหิน” “คนเราเป็นต้อหินตายได้ที่ไหนกัน ผมจำเปปเปอร์ ลอนดอนได้ เขาแก่งั่กเลยนี่ เขาตายเพราะตกเตียงแล้วก็ทำบรั่นดีแก้วสุดท้ายหกนี่นา” “มัฟฟี่บอกว่าต้อหินคร่าชีวิตเขา เพราะถ้าเขามองเห็นก็คงไม่ตกเตียง” “ใครว่าล่ะ ตาเขาดีออก ไม่งั้นตอนตายคงไม่ได้อยู่บนเตียงกับชารอน ลีแลนด์แน่” อลิซยิ้มเช่นกันเมื่อนึกถึงปู่เปปเปอร์ “มัฟฟี่ก็เลยยิ่งต้องย้ำว่าเขาตายเพราะต้อหินไงคะ” เธอว่า “เข้าใจล่ะ” เขานิ่งไปเพื่อพิจารณางานนี้และผลประโยชน์ของมัฟฟี่ มันดูไม่มีพิษภัยอะไรเว้นแต่เขาจะต้องเสียเวลาไปทั้งวันกับการตีกอล์ฟสิบแปดหลุมและทานมื้อค่ำ เขาทบทวนดูว่างานเลี้ยงนี้มีอะไรพิเศษไหม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือร้ายก็ตาม ของชำร่วยปีที่แล้วเป็นชุดไม้คนเครื่องดื่มเงินแท้ทำเป็นรูปไม้กอล์ฟจากร้านทิฟฟานี่ แว่นกันแดดกุชชี่ และชาร์ตวัดสายตาทำจากพลาสติกใสจากคลินิกตาแซปเปอร์เลเซอร์ คลินิกแซปเปอร์ซึ่งเป็นสปอนเซอร์หลักเมื่อปีที่แล้วนั้นยังให้เสื้อเล่นกอล์ฟสีส้มแปร๊ดสลับน้ำเงินเหมือนราวกับตราสัญลักษณ์ปั๊มยูเนี่ยน 76 คาดด้วยคำว่าแซปเปอร์ในตัวอักษรสีเงินวูบวันอีกด้วย ซึ่งเห็นได้ชัดว่าถูกออกแบบมาเพื่อผู้มีปัญหาเรื่องสายตาโดยเฉพาะ เสื้อเชิ้ตนั้นเห็นเด่นเป็นโยชน์ “ปีที่แล้วเราให้การสนับสนุนขั้นไหนนะ” “ผู้บริจาค” “จำเป็นต้องเปลี่ยนไหม” “ไม่ค่ะ” เอ็ดเวิร์ดผลักถ้วยกาแฟสีน้ำเงินแบบวินด์เซอร์ที่เกลี้ยงแล้วให้พ้นตา เขามีความสุขกับการดื่มกินเสมอ แต่ก็เกลียดภาพสิ่งที่เหลือจากมื้ออาหารเป็นที่สุด จากคุณ : ทินา - [ 27 พ.ค. 51 21:12:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “ถ้าแค่ผู้บริจาคต้องจ่ายเท่าไหร่ล่ะ” “หนึ่งหมื่นค่ะ สองหมื่นสำหรับทั้งโต๊ะ” อลิซยกถ้วยกาแฟของเอ็ดเวิร์ดไปเก็บโดยไม่ต้องรอคำสั่ง เธออ่านสีหน้าและอาการหลบสายตาที่เอ็ดเวิร์ดใช้กับจานชามเก่าๆและคู่ควงที่อยู่รอทานมื้อเช้าออกเป็นอย่างดี “จัดที่ไหนกัน” “ไพพ์พิ่งร็อคค่ะ” เธอหันหลังให้เขาขณะล้างถ้วย “จองหนึ่งโต๊ะ” เธอพยักหน้ารับคำแล้วเดินกลับไปประจำที่ เอ็ดเวิร์ดบิดขี้เกียจอยู่บนเก้าอี้ “แปดคนใช่ไหม โอเค โทรฯตามจอร์จกับบอนนี่ วีแลน, คลิฟฟอร์ดกับซูซี่ มาร์คส อาเธอร์ สเติร์นส กับ เอมี่ โคลาสกี้ แล้วก็...ของผม...” เขานิ่งไปครู่หนึ่งเมื่อคิดว่างานนี้เป็นงานเต็มวัน “ไม่รู้สิ คริกเก็ต ควินน์ได้ไหม” อลิซย่นจมูก “แต่เธอแข่งแอลพีจีเออยู่ พามืออาชีพไปจะได้หรือคะ” “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ” งานของเอ็ดเวิร์ด เคิร์คแลนด์ในฐานะประธานมูลนิธิเพื่อการกุศลของครอบครัวมีอยู่สองส่วน ซึ่งแยกออกจากกันด้วยการทำงานของคนอื่น เขาเป็นคนตัดสินว่าจะให้การสนับสนุนหรือไปร่วมงานใด กับใคร และไปปรากฏตัวในงานในชุดที่เหมาะสมพร้อมกับคู่ควร คนที่อยู่ระหว่างการตัดสินใจและการปรากฏตัวนั้นคืออลิซ เธอเป็นคนตอบรับคำเชิญและโทรฯตามสาวที่เขาเลือกเป็นคู่ควง จากนั้นก็เลือกตำแหน่งโต๊ะ เชิญแขก เลือกรายการอาหาร และหากจำเป็นอาจต้องกำชับผู้จัดงานว่าควรเสิร์ฟใครก่อน จะใช้สรรพนามใดกับใคร และกำหนดตำแหน่งที่นั่งของแขกร่วมโต๊ะ จากนั้นอลิซก็จะส่งรายละเอียดเรื่องการจ่ายเงินไปยังมิลตัน คอร์ริค นายธนาคารของเอ็ดเวิร์ดที่มอร์แกน สแตนลี่ย์ ซึ่งเป็นผู้ดูแลเรื่องเงินทองและรายรับรายจ่ายทั้งหมดของเขา เธอจะโทรฯตามเจมส์ คนขับรถของเอ็ดเวิร์ดซึ่งจะบันทึกกำหนดการลงในตารางและรายงานแม่ของเอ็ดเวิร์ดซึ่งต้องทราบตำแหน่งที่อยู่ของลูกชายตลอดเวลา และสุดท้ายอลิซก็จะยัดโน้ตย่อใส่มือเอ็ดเวิร์ดก่อนเขาออกจากประตู กระดาษแผ่นนั้นจะมีข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับงานการกุศลประจำวัน และที่สำคัญกว่านั้นก็คือหัวข้อสำหรับชวนแขกที่เอ็ดเวิร์ดอาจไม่คุ้นเคยคุย นอกจากนี้อลิซยังแถมข้อมูลที่อาจเป็นประโยชน์เกี่ยวกับคู่ควงให้อีกด้วย เช่นสถานที่เกิดของเธอ หรืออาหารจานโปรด เอ็ดเวิร์ดมีชื่อเสียงในฐานะหนุ่มโสดผู้เอาใจใส่หญิงสาวเป็นอย่างดี อันเป็นคำชมที่มีที่มาจากความสามารถในการค้นคว้าของอลิซโดยแท้ จากคุณ : ทินา - [ 27 พ.ค. 51 21:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต่อไปคืองานแทงโก้รักษ์ฟันอันจะจัดขึ้นที่ ลา ปาเอญ่า ร้านอาหารสเปนสุดฮิต อลิซกำลังบีบให้เขาเลือกคู่ควงโดยเร็ว “คืนก่อนหน้านั้นเป็นใครน่ะ” เอ็ดเวิร์ดรอให้เธอเช็คตารางนัดหมายของเขาโดยการกดปุ่มบนอุปกรณ์ดิจิตอลขนาดพกพา ส่วนเอ็ดเวิร์ดนั้นเช็คตารางนัดหมายของตัวเองโดยการกดปุ่มบนโทรศัพท์เรียกหาอลิซ “คริกเก็ต เพียร์พองต์ที่งานเลี้ยงมื้อค่ำของสมาคมประวัติศาสตร์นิวยอร์ค” คริคเก็ตผู้สดใสต้องทำให้เขารอดจากคนน่าเบื่อพวกนั้นได้แน่ เอ็ดเวิร์ดคิดแล้วยิ้มกว้าง คริคเก็ตอีกคนแล้ว อลิซคิด บางทีเธอก็ไม่รู้ว่าเขาพูดถึงใครกันแน่เพราะผู้หญิงพวกนี้ดูจะมีชื่อต้นเหมือนกันไปหมด “สัปดาห์นั้นมีใครอีกไหม” “บี ฟรอททิ่งแฮม บิตซี่ เฟรนช์ วิทนี่ย์ เซนต์แคลร์ บีกับบิทซี่ไปงานมื้อค่ำ ส่วนวิทนี่ย์ไปงานมื้อกลางวัน” “มอร์แกน เดวอนเชียร์กลับจากเวลส์หรือยัง” “กลับแล้วค่ะ รู้สึกตอนนี้จะไปตั้งแคมป์อยู่ที่อุทยานแฮร์ริแมน” “เหรอ งั้นก็เป็นมอร์แกนละกัน” “เรียบร้อยค่ะ” อลิซว่า “เสร็จไปอีกหนึ่ง” เธอหยิบซองจดหมายขลิบกระดาษตะกั่วขึ้นมา “งานนี้เป็นของใหม่ค่ะ มื้อค่ำกับสมาคมส่งเสริมการดองศพ” เอ็ดเวิร์ดนิ่วหน้า “มื้อค่ำเหรอ” เธอยักไหล่” “ปฏิเสธคำเชิญไปพร้อมเงินบริจาคดีกว่า” เขาส่ายหน้า เขาเคยกินอาหารขณะที่หมอบรรยายวิธีผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ บริจาคอวัยวะ และมะเร็งต่อมลูกหมากมาแล้ว แต่การเฉือนเนื้อสันไปพร้อมกับดูวีดิโอแสดงขั้นตอนดองศพนั้นเกินไปจริงๆ “โอเค” เธอเปิดซองจดหมายแล้วหยิบกระดาษสีชมพูกุหลาบขอบทองออกมา จดหมายส่วนตัวนี้มีบัตรเชิญไปงานราตรีส่งเสริมยาปฏิชีวนะแนบมาด้วย ซึ่งส่งมาจากแฟนเก่าคนหนึ่งของเอ็ดเวิร์ด เธอเคยป่วยเป็นโรคทอนซิลอักเสบอย่างหนักเพราะติดเชื้อที่ดื้อยาปฏิชีวนะ และขอให้เขามาร่วมงาน “ตัดต่อมทอนซิลไปก็หมดเรื่อง” เขาว่า “แต่มันคงมีผลต่อเสียงของนักร้องอย่างเธอล่ะมั้ง เห็นว่าสุดท้ายก็แต่งงานกับหมอหูตาคอจมูกไปนี่นา แสดงว่าเรื่องทุกอย่างจบลงด้วยดี งานจัดที่ไหนล่ะ” “ริเวอร์คลับ” “ชุดขาวรึ” “ตามเคยค่ะ” “ไปกับมินนี่ ฟอร์แฮนด์ละกัน” “เธอแต่งงานแล้วนะคะ” เอ็ดเวิร์ดสะดุ้งแต่ก็ชะงักไปแค่วูบเดียว “เด๊บ นอร์วิชล่ะ” “เธอเป็นกรรมการค่ะ เพราะเคยติดเชื้อดื้อยา เลยต้องไปงานนี้เองอยู่แล้ว” เขายักไหล่ “งั้นก็คริกเก็ต เซนต์เจมส์ละกัน” “ตอนนี้เธออยู่ปารีสค่ะ” “เธอกลับมาก่อนถึงวันแรงงานทุกทีแหละ” “เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะโทรฯเช็คดูค่ะ” อลิซลุกไปเติมกาแฟ เอ็ดเวิร์ดไม่เติมกาแฟแต่ขอเป็นน้ำสดคั้นสดแทน ซึ่งอลิซรินส่งให้จากเหยือกคริสตัลซึ่งเพิ่งเติมเมื่อเช้า เธอหยิบขวดน้ำแร่เพลเลกริโน่มาก่อนที่เขาจะเอ่ยปากขอเสียอีกเพราะร็ดีว่าเขาชอบเติมน้ำแร่รสซ่าลงในน้ำส้มคั้นสด หากเป็นยามบ่ายเธอจะผสมเพลเลกริโน่เข้ากับน้ำแครนเบอร์รี่และน้ำส้มคั้นเป็นเครื่องดื่มที่เธอเรียกว่า “เวอร์จิ้นยามบ่าย” อลิซไม่นึกหงุดหงิดแม้แต่น้อยที่ต้องทำงานแม่บ้านเช่นนี้ เธอถึงกับเห็นว่ามันเป็นหน้าที่พิเศษด้วยซ้ำ ซึ่งเป็นเพราะเสน่ห์ของเอ็ดเวิร์ดแท้ๆ ใครก็ตามที่เคยทำครัวย่อมจำความรู้สึกภาคภูมิยามเห็นคนกินอาหารจากฝีมือตนอย่างเอร็ดอร่อยเป็นแน่ เอ็ดเวิร์ดรับของขวัญแห่งชีวิตอันมากล้นอย่างร่าเริงเสียจนการมอบสิ่งที่เขาชื่นชอบให้นั้นถือเป็นความสุขอย่างหนึ่ง จากคุณ : ทินา - [ 27 พ.ค. 51 21:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 “ขอถามคำหนึ่งนะคะ” เธอส่งแก้วคริสตัลที่มีน้ำส้มอยู่ครึ่งหนึ่งให้แล้ววางขวดน้ำแร่ลงบนโต๊ะ “ทำไมคุณถึงไม่พาบันนี่ไปงานไหนเลยล่ะคะ” เอ็ดเวิร์ดหน้ามุ่ย อลิซยังซักต่อ “หน้าร้อนนี้คุณอยู่กับเธอบ่อยมาก” “บ้านที่แฮมป์ตันของเราอยู่ติดกันน่ะ” เอ็อเวิร์ดตอบเหมือนไม่มีอะไร “มันช่วยไม่ได้ ก็เธอเกือบจะ...” อลิซจ้องเขม็งขึ้น เอ็ดเวิร์ดก้มมองพื้นขณะตอบ “เธอเกือบจะเป็นคนในครอบครัวอยู่แล้ว” เขาจบประโยคเบาๆ การหลบตาอลิซไม่ได้ทำให้เขาโล่งใจขึ้นเลย เพราะพรมตุรกีหนานุ่มที่ปูอยู่ใต้โต๊ะยิ่งทำให้เขาคิดถึงบันนี่ พรมในห้องอาหารบ้านพ่อแม่เธอเหมือนผืนนี้เป๊ะ ทุกสิ่งที่นั่นเหมือนกับบ้านเขามาก ราวกับว่าคฤหาสน์ทรงทิวดอร์ขนาดยี่สิบสองห้องนั้นเป็นเพียงส่วนต่อเชื่อมของบ้านเขา ภาพทั้งหมดแขวนอยู่ในระดับเดียวกัน ณ จุดเดียวกัน แต่ละห้องจะมีภาพต้นตระกูลอยู่สี่ภาพ ซึ่งผู้มีอาวุโสสุดจะได้อยู่เหนือเตาผิง เชิงเทียนเจ็ดกิ่งตั้งอยู่ปลายสุดหิ้งเหนือเตาผิงทั้งสองด้าน และกระจกเงาบานสี่เหลี่ยมขอบทองห้อยอยู่เหนือโซฟา ไม่ผ้าบุเครื่องเรือนก็ผ้าม่านจะต้องเป็นลวดลายแบบตะวันออกซึ่งมีลิงใส่หมวกทรงสี่เหลี่ยมกระโดดไปมาทั่วสวนดอกไม้ ที่ห้องโถงจะมีภาพเขียนสีน้ำมันขนาดยักษ์ของทิวทัศน์อันคุ้นเคยแขวนอยู่ ส่วนในห้องทำงานจะเป็นภาพวาดเกี่ยวกับกีฬา ภาพทั้งหมดต้องอยู่ในกรอบทองหนาหนักราวกับกิโญตินทื่อๆ ในบ้านของพ่อแม่บันนี่นั้นมีภาพสมัยสาวสวยของป้าทวดที่นั่งอยู่บนรถเข็นมาตลอดเท่าที่ทุกคนจำความได้ แจกันดอกไม้สดวางอยู่ ณ มุมห้องที่จะรับแดดยามเช้าและยามบ่ายได้เหมาะเหม็งทุกวันราวกับถูกบัญชามาเช่นนั้น พรมเปอร์เซียวางขวางพื้นไม้กระดานขัดขึ้นเงา เท้าแขนเก้าอี้ขาวมันวับตัดกับผนังห้องสีแดงอิฐ นาฬิกาลูกตุ้ม ที่วางร่ม โคมไฟเขียนสีด้วยมือ ทุกอย่างล้วนอยู่ในมุมเดียวกันในห้องเดียวกัน ราวกับว่าทั้งสองครอบครัวแบ่งภาคกันออกมา แรนดัล สเตอร์รัพ พ่อของบันนี่เสียชีวิตไปนานแล้ว เขากับพ่อของเอ็ดเวิร์ดทำธุรกิจที่ประสบความสำเร็จด้วยกันหลายต่อหลายอย่าง พวกเคิร์คแลนด์กับพวกสเตอร์รัพไปพักร้อนที่แฮมป์ตันด้วยกันตั้งแต่เอ็ดเวิร์ดจำความได้ ส่วนแม่ของทั้งคู่ก็สนิทกันมากจนเคยให้พี่เลี้ยงคนเดียวกันดูแลบันนี่กับเอ็ดเวิร์ดในช่วงหน้าร้อนด้วยซ้ำ โชคยังดีที่บันนี่ไปเรียนขี่ม้าที่โคเอตแทนที่จะเป็นเซนต์จอร์จซึ่งจะว่าไปแล้วเอ็ดเวิร์ดก็ไปเพื่อแล่นเรือใบเท่านั้น อย่างน้อยเขาก็ยังมีชีวิตช่วงมัธยมและวิทยาลัยที่ปราศจากบันนี่ และเบนนิงตันก็อยู่ไกลจากฮาร์เวิร์ดมากเสียจนเขาไม่ค่อยได้เจอหน้าเธอ แต่บันนี่กลับมาบ้านช่วงวันขอบคุณพระเจ้าและคริสต์มาสเสมอ รวมถึงยามปิดเทอมหน้าร้อนด้วย เอ็ดเวิร์ดเงียบไปนานเมื่อคิดว่าบันนี่ถูกจัดวางให้เหมาะเจาะกับเขาเพียงใด และนานเสียจนเขาเริ่มจะคิดว่าพ่อแม่สร้างเธอขึ้นมาเองหรือเปล่า จากคุณ : ทินา - [ 27 พ.ค. 51 21:17:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อลิซเติมน้ำแร่ลงในแก้วให้เขาโดยไม่พูดอะไร “ขอบคุณครับ” “คืนนี้คุณต้องไปงานกับบันนี่นะคะ” เธอเตือนเขาอย่างอ่อนโยน “ไม่ไปได้ไหม” เขาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง “ไม่ได้ค่ะ เขาเชิญคุณโดยตรง บันนี่ก็ด้วย เธอช่วยงานกุศลนั้นอยู่” เขาถอนใจ ดูท่างานนี้จะเลี่ยงไม่ได้เสียแล้ว “งานอะไรล่ะ” “อาร์มานี่เอื้ออาทรค่ะ” อลิซกลั้นหัวเราะพลางอธิบายงานการกุศลประหลาดซึ่งเกิดจากการโละตู้เสื้อผ้าของชาวไฮโซ บันนี่ สเตอร์รัพเป็นประธานคณะกรรมการรวบรวมเสื้อผ้ามือสองของห้องเสื้อจิออร์จิโอ อาร์มานี่ และนักออกแบบคนอื่นๆเพื่อไปแจกจ่ายให้คนไร้บ้าน น้ำใจอันไหลหลากนี้มีที่มาจากความคิดที่ว่าแฟชั่นชั้นสูงนั้นเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการ ในงานซึ่งจัดขึ้นตรงกับงานฉลองย้อนอดีตอาร์มานี่ที่พิพิธภัณฑ์กุ๊กเกนไฮม์ครั้งนี้ บันนี่และเอ็ดเวิร์ดจะได้รับการเชิดชูเกียรติในฐานะผู้สนับสนุนโครงการ โดยเธอลงแรงและเขาลงเงิน แต่โครงการที่เปี่ยมด้วยความหวังดีนี้มองข้ามช่องโหว่สำคัญไปข้อหนึ่ง เสื้อผ้าที่ได้รับบริจาคมาทั้งหมดต่างมีขนาดอย่ระหว่างไซส์สองถึงไซส์หก เพราะคนรวยก็มีใจกุศลแค่ระดับหนึ่งเท่านั้น ไม่มีใครบริจาคชุดของอาร์มานี่ที่ยังใส่ได้กันหรอก มีเพียงคนไร้บ้านที่อดอยากที่สุดเท่านั้นที่จะใส่ชุดเหล่านั้นได้ และบันนี่ก็ไม่ยอมถ่ายรูปกับคนเหล่านั้นด้วย แต่งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไปตามแผน เอ็ดเวิร์ดส่ายหน้า “แต่งชุดอะไรล่ะ” “ก็ต้องเป็นอาร์มานี่สิคะ” อลิซแจ้งให้ทราบว่าเมื่อเช้าบันนี่แวะมาที่สำนักงาน เธอถามว่าเขาจะใส่ทักซิโดของอาร์มานี่ตัวไหนและจะสวมสายรัดเอวหรือใส่เสื้อกั๊ก เธอต้องการให้ชุดของทั้งคู่เข้ากันเพราะหนังสือพิมพ์นิวยอร์ค ไทมส์ จะส่งคนมาถ่ายรูปทั้งสองขณะยืนอยู่บนเวที “เธอพูดอะไรอีกหรือเปล่า” “เธอจะไปหาคุณที่คาร์ไลล์ตอนหนึ่งทุ่มตรงเพื่อดื่มอะไรด้วยกันก่อนเข้างาน” เอ็ดเวิร์ดคราง เธออยากเจอเขาที่บ้านเพื่อจะได้สั่งเขาไปเปลี่ยนเสื้อทัน เขายอมทนให้แม่บงการเพราะนึกสงสารท่าน แต่ไม่มีวันปล่อยให้บันนี่หรือผู้หญิงคนไหนมาจูงจมูกเด็ดขาด “บางทีเราอาจจะคลาดกันก็ได้” เขาพูดอย่างมีความหวัง “เธออยู่ที่บีเมลแมนค่ะ” เอ็ดเวิร์ดยืนขึ้นแล้วก้มดูนาฬิกาปาเต้ ฟิลลิปของตัวเอง “งานเลี้ยงจัดที่ไหนน่ะ” “กุ๊กเก้นไฮม์ค่ะ” เธอยิ้มเพราะรู้ดีว่าเอ็ดเวิร์ดรู้สึกอย่างไรกับพิพิธภัณฑ์ทรงก้นหอยนั้น “โอย พิพิธภัณฑ์ชวนตาลายนั่นน่ะเรอะ!” เอ็ดเวิร์ดฟุบหน้าลงกับฝ่ามือ เขาเกลียดงานเลี้ยงที่พิพิธภัณฑ์นั้นจริงๆ รูปทรงของมันทำให้เขาเวียนหัว ไม่ว่าจะเดินไปไหนอยู่บนทางลาดตลอดเวลา จึงรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังไหลลงท่อ “สงสัยต้องรีบไปซื้อยาแก้เมาก่อนแล้ว” หน้าเขาดูซีดไปถนัดตา แต่อลิซบอกไม่ได้จริงๆว่าเป็นเพราะคิดถึงพิพิธภัณฑ์หรือบันนี่กันแน่ จากคุณ : ทินา - [ 27 พ.ค. 51 21:18:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้เขาตัวเกร็ง “ช่างเถอะ” เขาชี้ไปที่โทรศัพท์ “ถ้าเป็นบันนี่ อีกสิบนาทีก็โทรฯมาใหม่เอง” “ค่ะ จะให้ฉันบอกเธอว่าตามคุณได้ที่ไหนคะ” “ตามไม่ได้” เขาตอบ “ผมไปข้างนอกตลอดวัน” สายตาดุๆของเธอทำให้เอ็ดเวิร์ดรีบบอกว่า “ไม่ต้องห่วงหรอกน่า อลิซ ผมไปที่นั่นแน่ ผมจะไปพบเธอ ผมจัดการกับบันนี่ได้” เธอส่ายหน้าน้อยๆด้วยคิดว่าเหตุการณ์คงไม่เป็นเช่นนั้น อลิซรู้สึกได้ว่าบันนี่กำลังตีวงแคบเข้ามาทุกที อำนาจที่แก่กล้ากว่าเสน่ห์ของเอ็ดเวิร์ดกำลังบีบล้อมเข้ามา อำนาจที่ตั้งใจจะประสานแผนภูมิวงศาคณาญาติของเอ็ดเวิร์ดเข้ากับบันนี่ให้ทันเวลาเพื่อสร้างทายาทให้ตระกูลเคิร์คแลนด์ อลิซหวังอยากให้มีทางอื่นเหลือเกิน แต่รู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้พอๆกับการที่แม่ของเอ็ดเวิร์ดจะใส่ชุดเกาะอกสีดำวาบหวิวไปงานเลี้ยงน้ำชา คนตัวเล็กๆเพียงคนเดียวจะมีความหมายอะไรในสังคมชั้นสูงแห่งแมนฮัตตัน ครอบครัวเขาปักหลักที่นี่ก่อนที่จะมีคนคิดจัดทำเนียบไฮโซเสียอีก เอ็ดเวิร์ดต้องทำสิ่งที่บรรพบุรุษทำสืบต่อกันมาและอลิซก็รู้สึกว่าเวลานั้นใกล้เข้ามาเต็มที เขาต้องแต่งงาน และถ้าเขายังยึกยักอยู่ แม่ของเขาต้องลงมาจัดการเองแน่ แคทเธอรีน เดอเบียร์ วิทนี่ย์ เคิร์คแลนด์ผู้เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์สิบเปอร์เซ็นต์ในเหมืองเพชรที่อุดมที่สุดในอัฟริกาตั้งแต่แรกเกิดจะดำเนินการตามแผนที่วางไว้ในอีกไม่นาน อลิซมองเอ็ดเวิร์ดอย่างเห็นใจ พลางหวังว่าเขาจะอยู่ในสภาพนี้ได้นานกว่านี้ แต่ก็รู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ “ช่วยผมหน่อยนะ” เขาขอร้องด้วยทีท่าของคนที่รู้ดีว่าการขอร้องนั้นย่อมตามด้วยคำตอบตกลงอยู่แล้ว เธอนิ่งไปแล้วยิ้มให้เขาอย่างเศร้าๆ “ผมจะพาเจนนี่ เมย์แฟร์ไปทานมื้อเที่ยง ช่วยโทรฯตามเจนนี่ให้หน่อยนะ ให้เธอไปพบผมที่ร้านบัลธาซาร์” “ก็ได้ค่ะ เอ็ดเวิร์ด” เธอตกลงแล้วยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นเขาถอนใจยาวอย่างโล่งอก การทำดีกับชายหนุ่มผู้นี้ช่างง่ายดายเหลือเกิน “แล้วถ้าคนอื่นตามตัวคุณล่ะคะ” เขานิ่งคิดไปครู่หนึ่งพลางเก็บของเตรียมตัวออกไป “ถ้าเป็นแม่ก็โอเค” “รับทราบค่ะ” “ถ้าเป็นคนอื่นห้ามตามนะ” เธอพยักหน้ารับ “อลิซ ผมจะทำอย่างไรดีถ้าไม่มีคุณ” เขาหอมแก้มเธอก่อนปราดไปที่ประตู เธอยิ้มกว้าง “ไม่รู้สิคะ แต่ถ้าฉันเป็นคุณฉันจะลงไปทางบันได เราไม่มีทางรู้ว่าใครจะขึ้นลิฟต์สวนขึ้นมา” “คุณเก่งที่สุดเลย!” เอ็ดเวิร์ดร้องบอกมาจากทางเดิน จากคุณ : ทินา - [ 27 พ.ค. 51 21:19:34 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โอ เป็นคนรวยเหนื่อยจัง ขอร้อยเหรียญได้ปะ ไม่โลภๆ จากคุณ : scottie - [ 27 พ.ค. 51 23:36:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นเลขาฯ ของคนรวยก็เหนื่อยพอกันนะเนี่ย จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 27 พ.ค. 51 23:43:36 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นคนรวยนี่แสนลำบากจริงๆ ^ ^'' จากคุณ : waidhaya - [ 28 พ.ค. 51 00:21:27 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โหพ่อพระเอกของเราเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ยวันๆไปแต่งานการกุศลแล้วก็นึกว่าจะควงใครไปดี ^^" จากคุณ : ริวไผ่ - [ 28 พ.ค. 51 01:26:03 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แต่รอบนี้ค่อยเย็น ๆ หน่อยไม่ร้อนซู่ซ่าเหมือนบทก่อน  ฮ่าๆๆ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 28 พ.ค. 51 02:25:59 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตามมาอ่านแล้วค่ะ เรื่องนี้ก็ดูน่าสนุกดี แต่ไม่มีเป็นเล่มเหรอคะ อ่านแบบนี้แล้วปวดตาอ่ะค่ะ (มีของฟรีให้อ่าน แล้วยังเรื่องมากอีก) จากคุณ : หมูย้อมสี (หมูย้อมสี) - [ 28 พ.ค. 51 09:31:15 ]

ความคิดเห็นที่ 15 รบกวนอ่านตรงนี้หน่อยค่า จากคุณ : ทินา - [ 28 พ.ค. 51 21:22:30 ]