 |
ตัดสินใจนานมาก แต่สุดท้ายค่อยๆก้าวเข้ามา ในห้องนี้ ขออนุญาตค่ะ
ปริศนา......สัญญา
ต้นตอความรู้สึกตามแรงปราถนา คอยกระตุ้นเรียกร้องให้ทำอย่างนี้ เป็นเรื่องที่รู้ซึ้งอยู่ในใจว่ามีคำตอบหลายเรื่องจะเกิดขึ้นตามปรากฏทุกก้าว และทุกเรื่องจะต้องมีความหมายและจำเป็นต้องพบทุกคำตอบ
รอ
รอ
เมื่อใดตะวันดวงโตสาดแสงแตะชายคาบ้าน เจ้าแห่งเวลาจะพาเราออกเดินทาง บันไดเรือนคือย่ำแรกที่พวกเราก้าวเท้าไปหาเพื่อนนกป่าที่รออยู่
จากบ้านกร่างมาไม่นานพวกเราปีนขึ้นเนินพงหญ้าสูงแยกตัวออกจากถนนไปขวามือลำธารสอง วิธีการเดินที่แตกต่างออกไป ทุกคนเดินยกมือสูงประกบเหนือหัว เพื่อปกปิดหน้าตา ใช้แขนเสื้อสองข้างเป็นโล่กำบังพงหญ้ารกหนา หญ้าสีเขียวนี้มีขนทั้งสูงคมยาวแหลมเรียว หากบาดเนื้อผสมกับเหงื่อ ผิวเราจะทั้งแสบทั้งคัน
หลังจากเดินในท่าไหว้ป่าเพียงไม่นาน ประตูบานหนึ่งเปิดรออยู่ พวกเราค่อยๆก้าวข้ามผ่านประตู ประตูป่าแก่งกระจานบานนี้ เผยให้เราเห็นอีกห้องหนึ่งที่เราไม่เคยเข้ามา แม้จะมองไม่ต่างกับที่อื่นของป่านี้ แต่ใจเราสัมผัสได้กับบางอย่างที่แตกต่างออกไป ความใหม่สดของห้องแห่งนี้มีกลิ่นให้เราสูดหอม มันเป็นกลิ่นชื้นเปียกของดินผสมใบไม้ มือลูบจับเถาวัลย์ที่พันพัวและโยงเยงรอบตัวเรา
รอยขอบเล็บเท้าช้างบนดินนิ่มคือเส้นทางเดียวกับเราเลือกเดิน แสงร้อนของดวงอาทิตย์ไม่อาจลงมาแตะต้องพื้นดินได้ เรือนของยอดไม้รวมใจกันแผ่ใบกว้างซ้อนและซ้อน คลุมแผ่นดินด้านข้างซ้ายขวา และด้านหน้าสุดสายตา
จากคุณ :
pkkk2714 
- [
30 พ.ค. 51 10:59:29
]
|
|
|
|
|
|
