ความคิดเห็นที่ 1 Chapter9/2 หลังจากนั้น ผมก็ไม่ได้คุยกับซี หลายวันเหมือนกัน เวลาเจอกันผมก็ไม่ได้ทัก หรือก็แค่ ยิ้มให้ เวลาไป รับน้อง หรือ ซ้อมกีฬา ช่วงนี้ ก็จะเจอ ทราย อยู่ที่นั่นด้วย ทำให้ผมไม่อยากจะเข้าไปตรงนั้น   ไม่รู้เหมือนกัน ยังไม่อยากเจอ ยังไม่อยากคุย กลางดึกวันนึง ผมก็มานั่งบ่นกับตัวเอง เราเป็นอะไร เราเป็นอะไร ถามตัวเองซ้ำหลายครั้ง แต่ก็ไม่รู้ว่า จะตอบอะไรให้กับตัวเองได้ ไม่เข้าใจ ....ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง ทั้งๆที่ พยายามทำใจตั้งแต่แรกแล้ว แต่ก็ยังหวั่นไหวอยู่ดี ....เราเป็นอะไรเนี่ย เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลายครั้ง ซี โทรเข้ามาหา ผมไม่สนใจ ปล่อยมันทิ้งไว้แบบนั้น จนในที่สุดก็เงียบลงไป แล้วก็มีข้อความส่งเข้ามา เปิดอ่านดู"เป็นอะไร ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์ คุยกันได้ไหม" ผมปิดเสียง แล้วก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า ตัดสินใจออกมาเดินเล่น เผื่ออารมณ์วันนี้มันจะดีขึ้น เดินไปเรื่อยๆ .... รู้ตัวอีกทีก็มาถึงคณะแล้ว (ไกลพอสมควรนะเนี่ย) ไหนๆก็เดินมาถึงนี่แล้ว แวะที่ลานกว้างของคณะ ลงนั่งที่บันไดด้านหน้า มองดูบรรยากาศรอบตัว ทุกอย่างเงียบสงัด ไม่มีรถ ไม่มีคน แปลกดีเหมือนกัน ทั้งๆที่อยู่ใน มอ แล้ว แต่น่าจะมีคนเหลือบ้าง แต่ก็นะ ดึกขนาดนี้ ใครจะมาอยู่แถวนี้ละเนี่ย   ไม่นานนัก โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง ผมตัดสินใจอยู่ว่า จะรับหรือไม่รับดี สายก็ตัดไปก่อน    อืม ตัดสินใจ โทรกลับไป " ว่าไงซี " " พี่เป็นอะไรอีกแล้ว มีอะไรหรือเปล่า ทำไม่ไม่ยอมรับโทรศัพท์ผมเลย " " ไม่ได้เป็นอะไร หรอก " " อีกแล้ว ผมรู้นะ ว่าพี่เป็นยังไง ผมทำอะไรให้พี่โกรธเหรอ บอกผมสิ จะได้รู้ จะได้ทำตัวถูก " " ซี พี่ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ อย่าซีเรียสขนาดนั้นนะ พี่ขอโทษละกัน นะ ซี " " ถ้ายังไงแล้ว มีอะไร บอกกันนะ อย่าเก็บอะไรไว้ นะพี่นะ " " อืม ไปนอนเหอะ อย่าคิดมากเลย เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง " " โอเคนะ งั้น พรุ่งนี้เจอกันนะ " " อืม " วางสายไป นั่งเงียบๆสักพัก น้ำตาผมก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว..ทำไมผมถึงไม่บอกไป ว่าคิดอะไร อยากจะบอกว่า ไม่ชอบ ได้ไหม ที่ซีมีใครแล้ว ยัง มาทำดี ทำให้พี่รู้สึกดี บอกได้ไหม...พี่เป็นอะไร สำหรับซี เหรอ พี่อยากรู้ ตอบพี่ที...เฮ้อ ปาดน้ำตาที่ไหลออกมา หลับตาเอนหลังนอน ก็ถอนหายใจออกมา... " พี่เวย์ " ผมหันหลังไปตามเสียงเรียกแทบจะทันที ไม่คิดว่าดึกขนาดนี้แล้ว จะยังมีใครอยู่ที่คณะอีก มองไป ตามทิศของเสียงนั้น มองไม่ชัดเท่าไหร่เจ้าของเสียงขยับเข้ามา " ตี๋ " ผมถามซ้ำอีกครั้ง  " ตี๋ เหรอ มาอยู่นี่ได้ไง " " ก็สอบได้ แล้วก็เข้ามาเรียนไง " " นะ..-*- ถามดีๆ " " ล้อเล่น ก็นอนไม่หลับ ออกมาเดินเล่น  ก็มาเจอพี่ที่นี่พอดี " " เหรอ " " พี่ละมาทำอะไร " " เหมือนกันนะแหละ นอนไม่หลับ " แล้ว ตี๋ ก็ มานั่ง ที่บันได เหมือนผม ห่างออกไป " ที่นี่ เงียบดีนะ สงบดี " " อืมใช่  " นั่งไปเรื่อยๆ สักพัก ตี๋ก็มองผมเป็นระยะ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ แล้ว ตี๋ก็ ถาม " พี่เวย์ เป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้ " " ทำไมเหรอ " " ก็ดู แปลกๆ ไม่เหมือนทุกที " " ออ พอดีมีเรื่องต้องคิดนิดหน่อยอ่ะ " " มีเรื่องกลุ้มเป็นกับคนอื่นด้วย " " มันก็ต้องมีมั่งแหละ ใครจะไปอารมณ์ดีได้ตลอดล่ะ " " ก็นึกว่า คนแบบพี่จะไม่มีเรื่องต้องคิดเท่าไหร่ อะไรๆ ก็ดู ง่ายไปหมดนี่ " " นี่ เรื่องบางเรื่อง มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นทุกที เรื่องบางอย่างมันยากกว่าที่คิดเยอะ " " เหรอ.... " หลังจากเงียบกันไปอีกสักพัก " ตี๋ ... ตี๋ว่าพี่เป็นคนยังไง " " อืม บอกไม่ถูกเหมือนกัน อยากรู้อะไรละ " " ไม่รุ้เหมือน งั้นที่เห็นรวมๆ อ่ะ เป็นไง ดีหรือไม่ดี " " ก็ดีมั้ง " " เหรอ ขอบคุณนะ " " นึกยังไงถามเนี่ย " " เปล่า ก็แค่ถามดุ อยากรู้ คนอื่น เห็นพี่เป็นยังไง " " แปลกจริงๆด้วย วันนี้ " " ช่างมันเถอะ " " นี่ พี่เวย์ " " เรื่องบางเรื่องบางทีเก็บไว้คนเดียวมันเหนื่อยนะ " " ก็รู้ แต่มันจะบอกใครได้สิ " " ทำไมจะบอกไม่ได้ " " คนแบบที่  ไม่สิคนที่เป็นแบบพี่ ใครจะเข้าใจละ แล้วจะบอกใครได้ไง " " ไม่เกี่ยวกันนี่ นั่นมันก็อีกเรื่อง ไม่บอกแล้วใครจะรู้ ใครจะไปเข้าใจพี่ละ " " อืมก็เข้าใจ ยังไงก็ขอบใจนะ ที่เป็นห่วงคนอย่างพี่นะ " แล้วตี๋ก็เขยิบมานั่งใกล้ผม " พี่เวย์ มีอะไรบอกผมให้รู้ได้ไหม พี่เป็นแบบนี้ มันยังไม่ไม่รู้ " " แค่นี้ ก็พอแล้ว ไม่เป็นไร " ผมนิ่งไป มองฟ้าสักพัก น้ำตาก็ไหลออกมาอีก ผมก้มหน้าลง ว่าจะไม่ให้ตี๋เห็น ( ทำไมเวลาอยู่กับคนอื่น ร้องไห้ ง่ายกว่าเดิมเนี่ย ) แต่ ตี๋ คงสังเกตเห็น เอามือมาจับไหล่ผมไว้ พยายามพูดปลอบ แต่ก็ไม่หยุดร้องสักที ตี๋คงไม่รู้จะปลอบผมยังไงแล้ว นั่งเขยิบเข้ามาใกล้ๆ แล้วก็ โอบกอดผมไว้.. เท่านั้นแหละ ทีนี้ร้องไห้ออกมาไม่ยั้งเลย ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน แต่ตอนนี้ เก็บไว้ไม่อยู่แล้ว เช้าวันใหม่ ผมตื่นขึ้นมาในห้องlab หลังจากเมื่อคืนก็ไปเดินส่ง ตี๋ ที่หอ ผมก็อยากกลับบ้านนะ แต่ไม่ไหวแล้ว เลยมาแวะนอนที่นี่แทน มานึกๆดุเมื่อคืนทำไปได้ไง ไปร้องไห้ให้คนอื่นเห็น ขำตัวเอง ว่าจะกลับไปอาบน้ำที่บ้าน เปิดห้องlab ออกไป เจอถุง 7-11 แขวนที่ประตู มีกระดาษเขียนชื่อผมติดไว้ เปิดดูมี นมกล่อง กับขนมปัง อยู่ข้างใน พลิกดูกระดาษที่เขียนชื่อนั้น ด้านหลังมีข้อความเขียนไว้ " สำหรับคนขี้แย..T " อืม ก็ดีเหมือนกัน มีคนส่งข้าวให้ หึหึ 2วันต่อมา ระหว่างที่เดินไปเรียน ในคณะเจอเข้ากับตี๋พอดี ว่าจะขอบคุณเรื่องวันก่อน ตี๋ ทักมาก่อน " เป็นไงพี่ หายดีหรือยัง " " อืม ก็ดีขึ้นแล้ว " " งั้นก็ดีแล้ว ว่าแต่ เสื้อเปียกหมดเลย ขี้เกียจซักนะเนี่ย " " -*- แหะๆ เออ ขอโทษ แต่ ตี๋ อะผิดเองก็มาอยู่ตรงนั้นทำไมละ " " ซะงั้นนะ เอาไว้ค่อยมากัดต่อ ผมไปเรียนเดี๋ยวสายละเนี่ย " กำลังเดินไป ตี๋ก็หันมาบอกว่า " ถ้ามีอะไร บอกผมได้นะ " --! แปลกดีเนอะ ทุกทีมีแต่รุ่นพี่ให้คำปรึกษารุ่นน้อง กลายเป็น รุ่นน้องให้คำปรึกษาพี่แทน คืนหนึ่งหลังจากวันนั้นไม่นาน " พี่เวย์ ออกมารับผมหน่อย กลับไม่ไหว " ซีโทรหาผม ตอนนี้ตีสองกว่าแล้ว ถามถึงเพื่อนๆซี ที่ไปด้วยกัน ก็ไม่รู้ว่าไปไหนกันหมดแล้ว ไม่มีคนไปส่งมันด้วย จะทิ้งไว้แบบนั้น ก็กลัว เลยออกไปรับ ขี่มอไซต์วนอยู่พักนึง หาไม่เจอ เลยโทรหาดู ไม่มีคนรับ แต่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ ดังมาเบาๆ แถวนั้น จอดรถลงไปเดินดู เจอซีนั่งฟุบอยู่ข้างๆแถวนั้น ผมปลุกซี " ซี กลับบ้านป่ะ " " มาแล้วเหรอ " พูดจบซี ก็เซมากอดผมทันที ผมตกใจ แต่ก็นะเมามาก ไม่รู้เรื่องเลย แล้วจะขี่รถกลับได้ไงเนี่ย -*- ... เมาขนาดนี้ เอารถมารับก็ดี คิดวิธีใหม่ให้ซีซ้อนหน้า ผมเอาแขนโอบรั้งไว้ด้านหนึ่ง แล้วก็เอามืออีกข้างควบคุมรถ ...เกือบไม่รอด ตัดสินใจ พาไปนอนที่บ้านผมเอง เพราะถ้าไปถึง หอนี่ไม่รู้จะขึ้นไปยังไง ถึงบ้านกว่าจะลาก ขึ้นนอนบนเตียงได้ ผมนอนดูซี หลับ ไม่รู้เรื่องเลย เมาอะไรขนาดนี้เนี่ย ลุกไปเอาผ้าชุบน้ำ มาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ แปลกดีนะ ทั้งๆที่ วันก่อน ยังไม่รู้จะทักยังไงดี แต่มาวันนี้ก็นะ ^_^ ผมเริ่มง่วงก็เลย ขยับตัวซีให้ พอเหลือที่นอนเบียดได้ พอผมกำลังจะก้มตัวนอน อยู่ดีๆ ซีก็มากอดผมด้วยแขนทั้งสองข้างลงนอน หน้าผมกับซี ห่างกันไม่มาก  ผมตกใจ ครั้งนี้ไม่รู้จะทำตัวยังไง จะขยับหนี ( พยายามลุกจริงๆนะ ) แต่สู้แรงไม่ไหว หัวใจก็เต้นเร็วขึ้น ก็กอดผมไวhอย่างนั้น ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยนอนทั้งอย่างนั้น มองหน้าใกล้ขนาดนี้ เขินก็เขิน นอนไม่ได้อ่ะ ง่วงนะ แต่หลับไม่ลง สักพัก ซีก็พูดขึ้น.. " ขอนอนกอดแบบนะ ไม่ว่าใช่ไหม " ยังไม่ทันได้ตอบ อะไร ก็กอดผมแน่นขึ้น โอย ใจเต้น ไม่ไหวแล้ว " พี่ ผมรู้แล้วว่าทำไม ว่าพี่คิดอะไรอยู่ ขอเวลาผมหน่อยได้ไหม " ผมไม่ตอบ ไม่รู้ว่า ที่ซีบอก หมายถึงเรื่องไหนกันแน่ อาจจะเมา พูดไปงั้นเองก็ได้ แต่ตอนนี้ ทำแบบนี้ รู้ไหม ว่าใจเต้นแรงขนาดไหน เย้ยๆ ... สุดท้ายก็หลับอยู่ดี แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 51 12:19:21 จากคุณ : waven - [ 1 มิ.ย. 51 17:19:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วก็หลับกันไปทั้งงั้นเลยหรอ เสื้อผ้าก็ไม่เปลี่ยนนิ จากคุณ : กริชครับผม - [ 1 มิ.ย. 51 18:04:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เห้อมาน้อยจิงพ่อคุณ มาต่อไวๆน่ะรออยู่ จากคุณ : Sakina - [ 1 มิ.ย. 51 23:06:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนหลับ เสื้อผ้าไม่เกี่ยวแล้วล่ะเธอ จากคุณ : ดูก๊อง อันดามัน - [ 2 มิ.ย. 51 07:30:13 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาอ่านค่ะ จากคุณ : teansri - [ 2 มิ.ย. 51 11:33:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ฮ่าๆๆ  ชอบเม้นท์คุณดูก๊องจริง ๆ เลยครับ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 2 มิ.ย. 51 16:13:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มีเรื่องให้ต้องสงสัยทุกตอน เรื่องถุงเซเว่นที่แขวนไว้หน้าห้องนี่ มันฟังดูคุ้นๆจัง weaven คุณเป็นใครคับเนี่ย จากคุณ : สงสัย (เบนนี่ทักกี้) - [ 4 มิ.ย. 51 15:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุ้นจากที่ไหนเหรอ ครับ เราอาจจะเคยเจอกันแล้วก้ได้นะคับ เด็ก มช นี่ chapter 10 ครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6686128/W6686128.html แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 51 19:16:35 จากคุณ : waven - [ 4 มิ.ย. 51 20:07:38 ]