อึงอลแลอึงมี่ เสียงกระบี่ในหัวใจ
หมายฟาดฟันฉับไว เลือนลั่นไกลถึงดวงดาว
สีเหลืองสีชมพู ก้องร้องกู่กันเกรียวกราว
วิบวับพริบพรับพราว นัยน์ตาร้าวชื้นด้วยแค้น
สถาบันทั้งสาม ถูกลุกลามเกินมาตรแม้น
แลยังอีกหลายแผน เตรียมจะแขวนคอสยาม
บัดนี้จึ่งสิ้นทน คุคลั่งล้นจนเกินปราม
ลุกสู้อ้ายลามปาม สำนึกทรามเนรคุณชาติ
ปัญญาที่สร้างสม จะทับถมพาถึงฆาต
เพราะ- นัยน์ตาฉายแววขลาด แม้เปรื่องปราดก็มืดบอด
อึงอลแลอึงมี่ ทรพีจะม้วยมอด
ครวญคร่ำก็ไร้รอด กระบี่ทอดสะพานรอ
หมายฟาดฟันฉับไว สิ้นอาลัยแม้นร้องขอ
ปัญญาที่เกิดก่อ มิเพียงพอเพราะไร้ธรรม
จากคุณ :
ผู้ชายในเงาจันทร์ 
- [
2 มิ.ย. 51 12:33:52
]
นัยน์ตาร้าวชื้นด้วยแค้นจึงลุกสู้
