ฉันไปที่ร้านขายยาซื้อแอคติเฟต กับแดกโตรเมโทรฟานกินอย่างละสี่เม็ดก่อนกินเหล้า มันก็จะทำให้ตัวฉันเบลอๆชาๆอยู่ในผวังที่ไม่มีใครเข้าถึงได้ ไม่ต้องไปเล่นยาบ้า ยาอีหรอก ยาจริงๆซื้อได้ที่ร้านขายยานี่หละเมาได้เหมือนกัน ฉันกินเหล้าสามร้อยหกสิห้าวันไม่เคยมีวันหยุด แม่บอกแม่เตือนยังไงไม่สนไม่เคยฟัง อยากจะพูดก็พูดไป อยากจะด่าฉันก็ไม่ห้าม แต่ฉันไม่ทำตาม  จนกระทั่งวันนึง ฉันนั่งไขว่ห้างกินข้าวอยู่อยู่ที่โต๊ะ แม่ฉันกเดินมา ฉันไม่สนใจหางตาฉันยังไม่อยากจะมอง แม่ฉันนั่งคุกเข่าลง แล้วก้มกราบที่ปลายตีนฉันสามครั้ง ฉันได้แต่นื่งหยุดดู แม่ร้องไห้ เสียงสะอื้นที่พูดออกมาฟังจับความไม่ได้นักแต่ประโยคนึงที่ฉันฟังออก

“แม่ไม่ดี แม่เลี้ยงลูกไม่ดี แม่กราบขอลูกคนเดิมได้ไหม”

เพิ่งจะนึกได้เหรอว่าตัวเองไม่ดี เพิ่งจะรู้ตัวเหรอว่าทำอะไรไป ถึงจะกราบอีกสิบอีกร้อยทีฉันก็ไม่สำนึกหรอก ฉันเป็นอย่างนี้เพราะแม่

“เมิงไม่ใช่แม่กู”

“เมิงไม่ใช่แม่กู” คือเสียงที่หลุดออกจากปากฉันพร้อมกับชี้ไปที่หน้าแม่ขณะที่แม่ยังนั่งคุกเข่าต่อหน้าฉัน  ฉันเกลียดแม่ ยิ่งแม่ทำอย่างงี้ยิ่งทำให้ฉันเกลียดเป็นร้อยเป็นพันเท่า ฉันเดินไปหยิบกระเป๋าเงิน กับเสื้อผ้าไม่กี่ชุด ออกมาจากบ้าน แม่ยังนั่งคุกเข่าแต่เสียงที่ลอดเข้ามาที่หุฉันก่อนฉันเดินออกมาจากที่นั่น

“ ทำอย่างนี้ มันจะไม่เจริญหรอกนะลูก”

ไม่มีทางกูไม่เจริญเพราะมีแม่อย่างเมิง

ไม่เจริญ…......ไม่เจริญ..........เมิงสาบแช่งกูขนาดนี้เชียวเหรอ

นับตั้งแต่วันนี้เมิงจะไม่ได้เห็นหน้ากูอีก เมิงน่าจะนึกถึงวันที่เมิงทำกับกูทิ้งกู ให้กูต้องทำเรื่องจันไร เมิงมีข้าวกินอิ่มท้อง แต่กูต้องหาข้าวกินยังกับขอทาน แล้วเมิงยังจะมาบอกกูว่าให้กูทำอะไรไม่เจริญ ถ้าเมิงตายต่อหน้ากูตอนนี้กูอยากจะเอาตีนเขี่ยหน้าเมิงแล้วถามเรื่องที่ผ่านมา เมิงจะตอบกูได้ไหมว่าเพราะอะไร กูตายเมิงก็ไม่ต้องเป่าประกาศว่าเมิงเป็นแม่ของกู กูอายที่มีแม่เห-ยๆอย่างเมิง แม่ที่เห็นกว่าตัว  แม่ที่ฆ่าลูกได้ทั้งเป็น
เมิงรู้สึกไหมกับสิ่งที่เมิงได้ทำไป เมิงได้เห็นผลไหม ทำไมกูถึงกลับมา กูอยากเห็นหน้าเมิงไง ลูกเมิงได้กลับมาแก้แค้นสิ่งที่เมิงได้ทำลงไป มันสาสมกับแม่ชั่วๆอย่างเมิง

ฉันไม่เสียใจกับการที่ผู้บังเกิดเกล้าก้มกราบยังกับฉันเป็นพระประทาน มันสาแก่ใจฉัน ที่ได้เห็นแม่ร้องไห้ ได้เห็นแม่ทนทรมาน อยากให้แม่รู้สึกเหมือนอย่างที่ฉันรู้สึกมาก่อน ฉันอยากหั้นมเลิกแล้วต่อกัน ตายไปไม่ต้องมาเผาผีกันเป็นพอ