อีกสิ่งดีในชีวิต
-ได้งงเป็นแวนตาแตกอีกครั้ง
เมื่อมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นโดยที่ไม่ได้คาดคิดอีกแล้ว
หลังจากเมื่อวานเจอสุภาพบุรุษบนรถเมล์แล้ว
วันนี้ก็มีหญิงสาวใจดี มาช่วยถือของบนรถเมล์อีก
หญิงสาวคนนี้ช่วยดึงฉันออกมาจากความคิด
-กำลังคิดถึงบางเรื่องที่เกิดกับชีวิต
พี่ที่ทำงานคนหนึ่งเข้ามาทัก
หลังจากที่ฉันตัดความสัมพันธ์
กับเพื่อนบางคนในที่ทำงาน
ใครบางคนที่เคยสนิทใกล้ชิดกับฉัน
ก็พลันเปลี่ยนไป ห่างเหิน
และสนิทแนบแน่น กับคนกลุ่มนั้นแทน
-จริงๆ ฉันก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรหรอกนะ
ตั้งแต่ที่ตัดสินใจเลือกยุติความสัมพันธ์กับเพื่อนกลุ่มนั้น
ฉันคิดว่าความสัมพันธ์ตั้งแต่เริ่มต้นจนจบลง
มันก็เป็นความสัมพันธ์ของบุคคลที่1 กับบุคคลที่2เท่านั้น
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันก็ไม่เห็นความจำเป็นอะไร
ที่จะต้องออกไปแถลงข่าวให้คนทั่วไปได้ทราบ
-บางครั้ง และบางคน
เวลาที่มีปัญหาอะไร ทะเลาะกับใคร
การได้ไปบอกบุคคลที่3 ก่อน
เขาถือว่าเขาได้เปรียบเพราะพูดก่อน
จะพูดก่อน หรือพูดหลัง
ยังไงคำพูดทั้ง 2ฝ่ายก็ต้องขัดแย้งกัน
เพราะเราเล่ามาจากมุมที่ต่างกัน
ยิ่งในอารมณ์โกรธด้วยแล้ว คงต่างกันสุดขั้ว
-เมื่อคนเราเรียนรู้กัน แล้วเลิกคบกัน
จำเป็นด้วยเหรอ ที่ต้องมีฝ่ายถูก ฝ่ายผิด
ฝ่ายธรรมะ และฝ่านอธรรม
ก็ในเมื่อเราเรียนรู้กันแล้วพบว่า
ทัศนคติ  ความคิด การมองโลก จนไปถึงตัวตนของเรานั้น
แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
ห่างกันไป น่าจะเป็นหนทางที่ดีกว่า
-แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่า “การปิดปากเงียบ”
ปล่อยให้อีกฝ่ายแถลงข่าวเพียงฝ่ายเดียว
จะกลายเป็นคนไม่ดีหรือเปล่า
บางทีตอนนี้สังคมอาจวาดภาพว่า “ฉันเป็นคนไม่ดี”
และถ้าใครก็ตามที่เลือกรู้จักฉัน
ผ่านภาพวาดของสังคมตอนนี้
เกิดหวั่นกลัวในความไม่ดีของฉัน
แล้วเดินจากไป  ก็ไม่มีอะไรน่าเสียใจสักนิด
-ฉันยินดีและเต็มใจยอมรับภาพที่สังคมวาดไว้ให้
ฉันว่ามนุษย์เราไม่ได้แบนแต๊ดแต๋ มีชีวิตอยู่แค่มุมเดียวนี่
มนุษย์เรากลม และหมุนวนมุมต่างๆของชีวิตต่างหาก
และถ้าสังคมจะหยุดภาพฉันไว้ที่ความไม่ดีก็ไม่เป็นไรนี่
ใครที่มองภาพฉันจากสังคม  แล้วจะหนีไป
ก็ไม่น่าเสียใจที่เราจะไม่ได้รู้จักกัน
-ต้องขอบคุณสังคมมากว่า
ขอบคุณที่หยุดภาพฉันไว้ที่คนไม่ดี
เพราะเหตุนี้ล่ะ  จะช่วยฉันมากๆ
ช่วยคัดกรองคนที่จะเข้ามาในชีวิตฉัน
คนเหล่านั้น ต้องมีอะไรดีแน่ๆเลย
(อย่างน้อยเขาก็ไม่ตัดสินฉันแค่ภาพที่สังคมวาดไว้ให้ไงล่ะ)