มีน้องสาวคนหนึ่งมานั่งร้องไห้กับผม เพราะกระต่ายน้อยที่แสนดีของน้องได้อำลาจากโลกนี้ไป น้ำตาของก็ยังไหลออกมาอย่างไม่หยุด แล้วก็พูดถึงอดีตที่ผ่านมา ว่าน่าจะได้แลให้มันดีกว่านี้ น่าจะรักมันมากกว่านี้ น่าจะกอดมันมากกว่านี้ ผมไม่มีคำปลอบโยนไดๆในตอนนี้ นอกจากจะให้น้องละบายความทุกข์ออกมา มือน้อยๆของน้องเช็ดน้ำตาที่รินไหลแล้วก็เริ่มหยุดร้องไห้ หันมาจ้องหน้าผมอย่างสงสัย น้องพูดว่า “ทำไมพี่ชายถึงไม่มีคำปลอบโยนเลยสักนิดเดียว น้องไม่เข้าใจเลย”
หน้าของแสดงความสงสัยอย่างยิ่ง จนคิ้วเกือบจะติดกัน
ผมตอบเพียง ว่า “ น้องจ่ะ น้องรู้หรือป่าวว่า คนเราเกิดมาเพื่ออะไร”
เด็กสาวทำท่าสงสัยแล้วพูดว่า “ เกิดมาเพื่อมีชีวิตไงค่ะ แล้วมันเกี่ยวอะไรกันหนูไม่เข้าใจเลย”
ผมยิ้มกับคำตอบของเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า ผมลูบหัวเบาๆของน้อง แล้วพูดว่า “ ใช่จ่ะ คนเราเกิดมาเพื่อมีชีวิต เกิดมาเพื่อจะเรียนรู้สิ่งต่างๆในชีวิต แต่สิ่งที่ควบคู่กับการมีชีวิต คือการสูญเสีย น้องรู้หรือป่าวว่าคนเราเกิดมาเพื่อสูญเสีย ตั่งแต่ที่เราลืมตามามองโลกใบนี้ เราก็พบกับว่าสูญเสียแล้ว และการสูญเสียสิ่งนี้เป็นสิ่งที่สำคัญมาก นั้นก็คือสิ่งที่คนเราเรียกว่า เวลา เวลาเป็นสิ่งที่เราทุกคนมีเท่ากัน แต่เราทุกคนอาจจะใช่ไม่เท่ากัน นี้คือสิ่งที่เราสูญเสียมากที่สุด น้องลองมองไปรอบๆสิ ทุกสิ่งที่น้องเห็นร้วนแต่มีเวลาของมัน สักวันหนึ่งมันก็จะต้องจากไปตามกาลเวลา แม้แต่ตัวพี่เองสักวันหนึ่งพี่ก็จะต้องจากน้องไป ไม่ต่างกับกระต่ายของน้องแน่นอน แต่จำไว้ทุกคนที่เราต้องสูญเสียอะไรไป เราต้องสิ่งได้กลับมา นั้นก็คือ ความเข็มแข็ง เราต้องเรียนรู้กับสิ่งที่เราสูญเสียไป และแก้ไขในสิ่งที่เราไม่เคยได้ทำ น้ำตาเป็นสิ่งดีของมนุษย์ มันเป็นสิ่งแสดงความอ่อนโยนออกมา แต่ทุกครั้งที่น้ำตาต้องรินไหล ขอให้นำพาความเข็มแข็งมาด้วย เราจะได้เรียนรู้ว่าโลกนี้ ไม่มีอะไรแน่นอน ทุกอย่างมีเวลาของมัน จงใช่ทุกวันทุกนาทีให้เกิดประโยชน์ เราจะได้ไม่ต้องเสียใจมากมายถ้าวันได้เราต้องสูญเสียอะไรสักอย่างในชีวิตไป เพราะว่าเราทำดีที่สุดแล้ว เข้าใจไหมจ่ะ น้องพี่”
น้องทำท่านั่งคิด แล้วมองหน้าพี่ชาย “ ค่ะ หนูจะจำคำที่พี่พูดมา หนูจะจำแต่สิ่งดีๆ ของกระต่ายของหนูว่ามันน่ารักและมีเวลาดีๆขนาดไหนที่มีมันอยู่เคียงข้าง และหนูจะใช่เวลาให้คุ้มค่ามากที่สุด จะได้ไม่ต้องเสียใจกับเวลาที่ผ่านไป น่ะค่ะ พี่จ๋า”
“ใช่จ่ะ น้องรักของพี่ วันเวลาจะสอนเราให้รู้ว่าชีวิตคืออะไร ตอนนี้ตัวพี่เองยังไม่รู้ว่าชีวิตคืออะไร พี่แต่เพียงรู้ว่าสักวันหนึ่ง ถึงเวลาของมันแล้วพี่จะรู้ น้องเองก็ต้องเรียนรู้กับชีวิต คำพูดมันพูดง่ายที่พูดออกมา แต่การกระทำนั้นอยากกว่าคำพูดนัก จงทำให้ดีที่สุดก็เพียงพอ”