PANTIP.COM : W6699587 เรื่องเล่าขำๆจากต่างแดน...ตอน ...ขำไม่ออก [งานประพันธ์อื่นๆ]

เรื่องเล่าขำๆจากต่างแดน...ตอน ...ขำไม่ออก

เรื่องที่จะเล่าให้ฟังวันนี้..คนอ่านอาจจะ(แอบ)หัวเราะ แต่สำหรับดิฉันแล้ว
คงขำไม่ออก...

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า ทุกเช้าวันอังคาร ทางตึกจะมีนัดทำหัตถการ ที่เรียกว่า venesection ซึ่งหมายถึง การถ่ายเลือดทิ้งให้กับคนไข้ที่มีปัญหาเรื่อง ความเข้มข้นของเลือดสูง เพื่อบรรเทาอาการแทรกซ้อนต่างๆเช่น
ปวดศรีษะ ภาวะการไหลเวียนของเลือดไม่ดี เหล่านี้เป็นต้น

Mr. Hinch อายุ 42 ปี เป็นคนไข้ประจำที่มารับบริการดังกล่าวทุกสัปดาห์ และดิฉันเป็นพยาบาลคนหนึ่ง ที่ทำการถ่ายเลือดคนไข้รายนี้อยู่บ่อยๆ รวมทั้งวันที่เกิดเหตุ

หลังจากที่ดิฉัน Admitted Mr. Hinch เรียบร้อยแล้ว ก็เริ่มทำหัตถการตามปกติ โดยเริ่มจากการให้น้ำเกลือทางเส้นเลือดก่อน

ดิฉันจำได้ว่าคนไข้เคยมีประวัติ หน้ามืดเป็นลมหลังหัตถการ อยู่ 2-3ครั้ง ในช่วงแรกๆ แต่หลังจากที่คนไข้เริ่มคุ้นเคยกับ การถ่ายเลือด ก็ไม่มีอาการผิดปกติใดๆอีก

ดิฉันนั่งลงบนเก้าอี้หมุน ซึ่งวางใกล้กับเก้าอี้ของคนไข้ ปรับระดับความสูงให้ต่ำกว่าคนไข้เล็กน้อย เพื่อความสะดวกของการไหลของเลือดลงในถุงที่เตรียมไว้

" How do you feel Phillips"
ดิฉันถามคนไข้อย่างสนิทสนมเนื่องจากเป็นคนไข้ประจำ

" Yeah...I feel alright .."
Mr. Hinch ตอบด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

" Good, I will start the procedure now "
ดิฉันบอกคนไข้ ก่อนที่จะเริ่ม insert เข็ม เบอร์ 16 ตรงบริเวณข้อพับแขนด้านซ้าย

ขณะที่ทำหัตถการอยู่นั้น สายตาของดิฉันจดจ่ออยู่ที่ น้ำหนักของเลือดที่ตาชั่ง พร้อมทั้งพูดคุยซักถามอาการของคนไข้รายนี้หลายๆอย่าง

" Did you take any blood pressure tablets this morning "
ดิฉันถามเพราะรู้ว่า Mr. Hinch มีปัญหาเรื่องความดันโลหิตสูงร่วมด้วย

" No, I omitted it as the doctor has suggested " คนไข้ตอบ

" That's ok because your blood pressure is normal "
ดิฉันบอกคนไข้ พร้อมทั้งพูดต่อว่า

" I am going to finish the procedure now and I will give you a drink after this, Did you have any breakfast before you came in"

ดิฉันเงยหน้าถาม Mr. Hinch หลังจากถอดเข็มออก และกดห้ามเลือดไว้ด้วยก๊อซ

" Yes I did " Mr. Hinch ตอบ

" What did you have for your breakfast "

ดิฉันถามขณะก้มลงหยิบถุงเลือดจากตาชั่ง

" I have ..."

ก่อนที่ดิฉันจะรู้ตัว อาหารมื้อเช้าของคนไข้ อันได้แก่ cereal ชนิดต่างๆก็พุ่งลงบนศรีษะและหน้าของดิฉันพอดิบพอดี ดิฉันตกใจอยู่ชั่วเสี้ยววินาที เงยหน้าขึ้นมอง Mr. Hinch ปรากฏว่า คนไข้หน้ามืด เป็นลมไปแล้วพร้อมทั้งอาเจียนเลอะเทอะเต็มไปหมด

ดิฉันเรียกพยาบาลคนอื่นๆให้มาช่วยเหลือ หลังจากที่อาการของคนไข้ดีขึ้น จึงไปอาบน้ำสระผม เปลี่ยนเสื้อผ้ากลับมาทำงานต่อ

ดิฉันถาม Mr. Hinch ซึ่งนอนอยู่บนเตียงคนไข้

" Are you feeling better now "

" yes I am ok now, I am sorry , but what did you ask me before about breakfast "

Mr. Hinch ถามดิฉันเนื่องจากจำไม่ได้ว่าพูดคุยอะไรกับดิฉันบ้างก่อนที่จะหน้ามืด หมดสติไป

หัวหน้าพยาบาลหัวเราะถูกใจ เมื่อได้ยินคำถามของคนไข้ พร้อมทั้งตอบแทนดิฉันว่า

" I think she already known what you ate this morning "

หลังจากที่ Mr. Hinch ทราบว่าตนเองได้อาเจียนลงบนศรีษะดิฉัน ก็กล่าวขอโทษเป็นการใหญ่ ซึ่งดิฉันก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะเป็นอุบัติเหตุ..และมันก็แค่อาเจียนที่เต็มพร้อมไปด้วย...
รูป (บางส่วนถูกย่อยไปแล้ว) รส (ไหลผ่านลงมาบนปาก...แต่ไม่ได้ชิมนะ) กลิ่น (กลิ่นที่ยาสระผมทุกชนิดต้องยอมแพ้)เสียง (เสียงร้องอุทานด้วยความตกใจของดิฉัน) เท่านั้น..เอง

หลังจากที่คนไข้กลับบ้าน ก็ส่งการ์ดพร้อมทั้ง ช้อคโกแลตกล่องใหญ่ มาขอโทษอีกรอบ รวมทั้งกล่าวชื่นชมการบริการของดิฉันเสียมากมาย จนพยาบาลคนอื่นๆพูดแซวว่า

" แม้ว่า..ทั้งศรีษะและใบหน้าจะเละไปด้วยอาเจียนของไข้ แต่ถ้าได้รับคำชมอย่างนี้ ก็คุ้มนะ... "

คุ้มหรือไม่คุ้มก็ไม่รู้..แต่ถ้าเลี่ยงได้ ก็ไม่อยากให้อาหารเช้าของใครๆ ลงมากองอยู่บนหัวแน่นอน...งานนี้สงสัยคงมีแต่ดิฉันคนเดียวที่หัวเราะไม่ออก แม้ว่าเวลาเจอคนไข้ครั้งต่อๆมาแล้ว..อดที่จะยิ้มไม่ได้ก็ตาม

จากคุณ : teansri - [ 12 มิ.ย. 51 19:56:47 ]