-1-
ทั้งหมดเท่าที่ผ่านมา
นึกแบบนั้น ในวันที่ละอองเถ้าถ่านโปรยปลิว
มองคล้ายละอองหิมะ เคยเห็นในหนัง
ระหว่างนั้น ปลายเท้ามีวิญญาณเป็นของตนเอง
ผมยังมองไปข้างหน้า
หัวใจยังบอกให้วิ่ง
ระหว่างรอยประสีขาวบนถนน
ผมแหงนมองก้อนเมฆสีครึ้ม เถ้าถ่านยังว่อนในอากาศ
บางเสี้ยวนั้น อิจฉานกที่มีปีกและใช้บินได้
นกเพนกวิน นกกระจอกเทศ เป็ด และ ไก่

ผมเหมือนเห็นรอยยิ้มที่คุ้นเคยบนก้อนเมฆ
รอยยิ้มที่รู้จักกันมานานยิ่งกว่าจำนวนครั้งสูดลมหายใจเข้าออก
นานจนผมนึกไม่ออกแล้วว่า
เป็นรอยยิ้มทักทายตามประสาคนคุ้นเคย หรือ
ยิ้มเพื่อ..เยาะ..เย้ย

-2-

สัญญาณไฟกระพริบ ครู่หนึ่งสีส้ม ครู่หนึ่งสีแดง เป็นจังหวะเที่ยงตรง
เตือนให้ยั้งไว้ก่อน แต่ไม่ทันหยุด ดังนั้น บางคนจึงจบตอนของตนบนทางสัญจร
เหล้า โทรศัพท์มือถือ เรียวแรงถดถอยและหง่าวง่วง
ฉัน..ทรุดลงตรงโคนเสาสัญญาณไฟที่ติดดับเป็นบางวัน
ทรุดอยู่นาน จนคล้ายว่าจะยึดเป็นเรือนอาศัย
อย่าคิดว่า ฉันเป็นสัมภเวสี หรือ ผี ตนใด
ฉันไม่ใช่เรื่องง่ายๆแบบนั้น

ฉันมีนามว่า เทพแห่งความมักง่าย
กำลังเฝ้ารอคนที่ถูกใจผ่านมาทางนี้
..ไม่ต้องมองหาฉันหรอก
จะเข้าไปบอกเองว่า
ฉันรักคุณ
และคุณจะรักฉัน หากคุณไม่รู้ตัว


- 3 -

..ทำไมต้องออกทางประตูหลังทุกครั้ง
ผมเคยถามคนๆหนึ่งที่ได้แต่มองตามด้านหลังของเธอ
ห้องไม่ใช่แคบ มีประตูมากกว่าหนึ่งบาน เข้าออกตามสะดวก
มีหลายชีวิตแวะเข้ามา นั่งเล่น คุยกัน กินข้าว
แล้วพอถึงกาลอำลา ต่างคนต่างก็ออกไปในทางที่สะดวก
ใกล้  ไม่ซ้ำประตู
อาจมีบางคนเข้าออกทางเดิมบ้างแต่ไม่บ่อยจนเข้าขั้นสมบูรณ์แบบ
ทำไมต้องมองแต่เธอ ?
เธอถามผมกลับแทนที่จะตอบคำถามของผม
ไม่ใช่ ผมแค่ชอบมองไปทางประตูหลัง บังเอิญที่เธออยู่ตรงนั้นพอดี

เพียงปรายตาบอกว่าเธอทราบคำตอบอยู่แล้ว
และนั่นเป็นเหตุผลที่ ผมได้แต่มองตามด้านหลังของเธอ
ไม่ใช่เพียงอยู่ในสายตา
แต่เป็นทั้งหมดในความคำนึง

- 4 -

ภาพเคลื่อนไหวนะ
ฉันเอาแต่พร่ำกับเซลล์บางส่วนในร่างกาย

วันนั้น ฉันมองอดีตคนที่รักมากที่สุดอยู่ห่างๆ
เพราะข้างกายเราสองคน ต่างมีคนที่รักอยู่ใกล้ชิด
วันหนึ่ง ฉันอยากให้คนของปัจจุบันถูกพูดถึงเหมือนคนที่มองห่างๆ
แต่ไม่อยากให้อยู่ในรูปของอดีต

ไม่มีใครลืมคนรักเก่าได้หมดใจ
ไม่เหลือในอารมณ์ที่แสนสุข ก็ต้องเป็นรอยหนึ่งที่คับข้อง
ถ้าเลือกถ่ายภาพวันเวลาเหล่านั้นเอาไว้ได้
ฉันจะบันทึกไว้เป็นภาพเคลื่อนไหว
จริงอยู่ ภาพนิ่งนั้นสวย สามารถหยิบมามองให้ต่างมุม
เรียนรู้ เพื่อค้นพบความคิดใหม่ๆได้ตลอดเวลา

ในความทรงจำที่หยุดนิ่ง เมื่อก่อนมันก็เป็นภาพเคลื่อนไหว
และไม่เคยคิดว่า วันหนึ่งจะกลายเป็นภาพนิ่งสนิท
ต้องมีอะไรบางอย่างในตอนนั้นที่ผิดพลาด

ใช่ เพราะตอนที่เขาเป็นภาพเคลื่อนไหว
ฉันเอาแต่อยากให้เขาเป็นภาพนิ่ง ..

-5-

ผมไม่รู้จริงๆว่า คำว่า รักแท้ เกิดขึ้นครั้งแรกในวัฒนธรรมมนุษย์เมื่อไร
ย่อมไม่รู้อีกว่า เธอเติบโตมาอย่างไร
สุสานของเธอกลบฝังไว้แห่งไหน
แล้วมีใครไปเยี่ยมเธอบ้างหรือเปล่า

ศุ บุญเลี้ยงก็เคยให้สัมภาษณ์ไว้ครั้งหนึ่งเมื่อถูกถามเรื่องรักแท้ว่า

" รักแท้มีอยู่จริง แต่ผมยังไม่เคยเห็น "

เหมือนครั้งนั้น ผมแอบพยักหน้าเห็นด้วย แต่ก็อดนึกย้อนกลับว่า

" หรือที่จริงไม่เคยมีอยู่ จึงไม่มีใครเคยเห็น "

คำถามโต้แย้งไม่มีวันจบสิ้นล่วงไปนานจนลืมสนิท

ผมนอนหลับแล้วฝันถึงหญิงสาวที่รักมากที่สุด
เธอบอกว่า

ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่ารักแท้เกิดขึ้นเมื่อไร
แต่ให้รู้ตัว เมื่อความรักเกิดขึ้นแล้ว

ไม่ต้องรู้หรอกว่าเติบโตมาอย่างไร
แต่ขอให้เลี้ยงดูความรักให้ดีที่สุดด้วยชีวิตและจิตใจ
รดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย บังแดดจัด กางร่มกันพายุให้

แล้ววันหนึ่ง ถ้าความรักที่เฝ้าฟูมฟักต้องจากไปเพราะธรรมดาโลก
คุณจะกลบฝังเขาในส่วนที่ดีที่สุดของ อารมณ์ หัวใจ และ ความรู้สึก

แทบทุกสัดส่วนของความคิดถึงจะพาไปเยี่ยมเยียนสุสานของความรัก
อย่างสม่ำเสมอ ยิ่งกว่าสมัยที่ความรักมีชีวิตอยู่กับคุณ

บริเวณสุสานอาจไร้ป้ายจารึก รอยอักษรอาลัยใดๆทั้งหมด
แต่เมื่ออยู่ตรงนั้น แล้วคุณยิ้ม หัวเราะ พูดคุยกับหัวใจของตนได้อย่างเป็นสุข
ไม่รู้จักจบ ไม่มีวันหมด

นั่นอาจจะเป็นรักแท้ ไม่ต้องหา ไม่ต้องเห็น สิ่งนั้นอยู่กับเรา
เลี้ยงดูความรักให้ดี ที่ปลายทางแห่งนั้น
เราจะได้เห็นรักแท้ และรู้ว่ามีอยู่จริง

แล้ว...ผมก็พลันตื่นขึ้นมา