ความคิดเห็นที่ 1 ทุกหัวใจล้วนกลัวความเปลี่ยนแปลง ทุกทุกมือฉุดสุดแรงเพื่อรั้งไว้ ให้ทุกวินาทีเหมือนเดิมตลอดไป แต่ก็ไม่มีใครอาจฝืน "ความเปลี่ยนแปลง" มาเจิมแบบ ด่วนๆก่อน ฮิฮิ ไปละนะจ๊ะ เลิกงานแล้ว แว้บบบบบบบบ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 51 21:54:36 จากคุณ : BobJims (BobJims) - [ 18 มิ.ย. 51 17:28:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณค่ะ .. ถูกแล้วที่กลัวการเปลี่ยนแปลง ดังนั้น แม้อ่อนแรง ก็ย้งฝืนยิ้มให้ แม้อ่อนล้า แทบหมด กำลังใจ ก็ยังห่วงใย มากมาย อยู่ทุกวัน กลัวต้องเสียใจ กลัวต้องเสียน้ำตา กลัวเค๊าหนีหน้า กลัวไร้คนร่วมฝัน แม้ช้ำแทบตาย..ก็ยังฝืนรั้งไว้ กันและกัน สุดท้าย.. เป็นตัวฉัน ที่เจ็บช้ำ อยู่ฝ่ายเดียว ... จากคุณ : like 2 hear from u - [ 19 มิ.ย. 51 09:18:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องรัก สอบตกทุกทีไป ฮ่าๆๆๆๆๆ อยากคอมเม้นท์ แต่พูดไม่ออกอ่ะคะ ไม่รู้จะเริ่มยังไง ฮ่า จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 19 มิ.ย. 51 09:28:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คงมิใช่....คู่สร้าง.....อยากรั้งได้ แม้ว่าใจ....เจ็บช้ำ.....จำต้องฝืน แม้ปวดร้าว....ทนนะ....ทนกล้ำกลืน รอวันชื่น....คราใหม่....คงไม่นาน/.... หวัดดีค่ะ   จากคุณ : สุนันยา - [ 19 มิ.ย. 51 10:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ท่าทีที่นิ่งเฉย ดั่งละเลยไม่สนใจ แววตาไยหวั่นไหว เมื่อฉันจะไปไกลเธอ งอนง้อเพื่ออะไร กลัวห่างไกลฤๅเพียงเสนอ ถ้อยหวานลวงให้เพ้อ เพื่อให้เธอได้สมใจ สนุกมากนักหรือ ลวงให้ถือมั่นรักไว้ ละเลยความห่วงใย ที่มีให้ตลอดมา บอกฉันหน่อยเถอะนะ ควรจะละห่างกันหนา หรืออยู่ต่อรอเวลา เพื่อจำช้ำเมื่อเกินทน สวัสดีค่ะ like 2 hear from u แอบตามมาชมหลายกระทู้แล้วเช่นกันค่ะแต่ไม่ได้ลงชื่อไว้ เน๊ตหลุดบ่อยน่ะค่ะช่วงนั้น..ขออภัยนะคะ ขออนุญาตแจมด้วยนะคะวันนี้.. จากคุณ : ณ กมล - [ 21 มิ.ย. 51 14:08:14 ]