ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 33 เพล้ง ! แก้วน้ำขนาดย่อมใบหนึ่งปลิวด้วยแรงที่มองไม่เห็นเฉียดผ่านศีรษะของธารนทีไปกระทบกับกำแพงทางด้านหลัง จากนั้นตามด้วยจานรองแก้วที่ลอยตามมาติดๆ เด็กสาวรีบเอามือปัดให้กระเด็นไปอีกทาง ทว่าเพียงพักเดียวก็เห็นว่าทั้งแก้วน้ำที่แตกเป็นเศษกับจานรองเมื่อครู่ บัดนี้ได้ลอยสะเปะสะปะขึ้นมาอีกครั้ง เด็กสาวเจ้าของบ้านที่ตอนนี้อยู่ในสภาพต้องตกเป็นฝ่ายรับต่อการคุกคามของวิญญาณร้าย เธอค่อยๆหลบเข้าหาที่กำบังโดยใช้วิธีคลานลัดเลาะกำแพงเพื่อมุ่งไปยังโซฟาขนาดใหญ่อีกด้านของห้อง โครม ! เพล้ง ! โอ๊ยยยยย ! แจกันขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กถูกเหวี่ยงมาจากไหนไม่ทราบ มันฟาดเข้าบริเวณศีรษะของธารนทีจังเบอร์ น้ำร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดพร้อมใช้มือกุมศีรษะที่โดนกระแทก อย่างไรก็ตาม เด็กสาวก็คลานมาถึงที่โซฟาอันเป็นที่กำบังขนาดใหญ่จนได้ เลือดจากแผลที่ศีรษะไหลโชกย้อยเป็นทาง ความรู้สึกปวดและมึนตึบเริ่มคุกคามแต่กระนั้นธารนทีก็พยายามฝืนสติไว้ เพราะหากแม้นสลบไม่มีสติเมื่อใด นั่นคงหมายถึงการจบเกม ... และจะเป็นการจบชีวิตด้วย ! ธารนทีบุตรสาวเจ้าของบ้านที่มีกรรมสิทธิ์โดยชอบธรรม บัดนี้กลับต้องมานั่งขดหลบอยู่หลังโซฟาที่ถึงแม้จะแคบแต่ก็ให้ความปลอดภัยจากปรากฏการณ์โพลเตอร์ไกด์ได้เป็นอย่างดี ทว่า ... มันช่างเป็นความปลอดภัยที่แสนสั้น แกร๊ก ๆๆๆ ... ผลัวะ ! ลูกบิดประตูที่เมื่อครู่ถูกบิดหมุนไปมาอย่างแรง บัดนี้มันเปิดออกอย่างแรง และนั่นทำให้เด็กสาวเห็นสิ่งที่อยู่ด้านนอกของประตู แสงสว่างสีเหลืองแกมส้มส่องวาบเป็นจังหวะอยู่ด้านนอก แสดงให้รับรู้ว่าต้นกำเนิดแสงนั้นอยู่ไม่ห่างออกไปนัก ข้าวของในห้องที่ลอยเหวี่ยงเมื่อสักครู่ตอนนี้หล่นลงพื้นทั้งหมดแล้ว รวมถึงการสั่นไหวของประตูและหน้าต่างก็พลอยหยุดไปพร้อมๆกัน ใช่ ! ปรากฏการณ์ปิศาจหยุดพร้อมกัน ... พร้อมกันกับการเข้ามาช้าๆของวิญญาณร้ายที่ลอยอยู่หน้าประตู ผีกระสือกำลังลอยเข้ามาในห้อง ! ธารนทีไม่รอช้า เธอรีบคลานเข้าไปนอนแอบอยู่ใต้โซฟาทันที หวังใจลึกๆว่าจะสามารถรอดพ้นจากสายตาปิศาจผู้เป็นสาวกแห่งกระจกมายา “ อยู่ไหนจ๊ะ หนู ............  ” เสียงยานคางจากปากผีนรก เหยื่อสาวที่แอบอยู่ใต้โซฟาขนลุกเกรียว เธอไม่อาจคาดเดาได้ว่าหากผีร้ายหาตัวเธอพบ ... อะไรจะเกิดขึ้น ? ความหวาดหวั่นที่รุนแรงทำให้ทั่วทั้งร่างสั่นสะท้าน เด็กสาวต้องรีบเอาฝ่ามือปิดปากไว้แน่น นั่นเพราะฟันบนล่างกำลังกระทบกันเสียงดังกึกๆอย่างควบคุมไม่ได้ “ หนูจ๋า .... น้าหิววววววววว  ออกมาเถอะ ...... ” กระสือปิศาจยังคงร้องเรียก “ อยู่ไหนนนนนนนน .... ” ผีกระสือยังคงลอยวนไปมาในห้องเพื่อหาร่างของเหยื่อ ธารนทีสังเกตได้จากแสงวูบวาบที่สะท้อนกับพื้นบ้าน เด็กสาวเจ้าของบ้านนอนแอบนิ่งๆอยู่สักพักก็รู้สึกได้ว่าเสียงเรียกของผีร้ายเงียบหายไป หรือว่ามันไปหาที่ห้องอื่นแล้ว ? ธารนทีกำลังคิดได้ว่านี่เป็นโอกาสสำคัญ หากแม้จะหนีจากที่อับ ก็ต้องรีบหนีเสียตอนนี้ ถ้าไม่เช่นนั้นอาจจะไม่มีโอกาสอีก ระหว่างที่กำลังตัดสินใจ เธอก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างจากด้านนอกโซฟาห้อยลงตรงด้านหน้าที่กำลังนอนแอบอยู่ อะไรสักอย่างลักษณะเป็นเส้นด้ายดำๆหลายเส้น น้ำเพ่งสายตามอง ทันใดเด็กสาวก็ขนลุกซู่เมื่อรู้ว่าเส้นดำๆที่เห็นอยู่ตรงหน้าคืออะไร เส้นผม ! ผมของใครสักคนกำลังย้อยลงมาจากด้านนอก ประหนึ่งว่ากำลังจะก้มลงมองดูที่ใต้โซฟาที่เธอแอบหลบซ่อนอยู่ เส้นผมของใคร ? หรือ ... หรือว่า !? ยังไม่ทันคิดหาคำตอบ ใบหน้าเจ้าของเส้นผมปริศนาก็ก้มลงเอาหน้าแนบชิดกับพื้น มันเป็นใบหน้าของปิศาจกระสือตนนั้น นัยน์ตาที่ครั้งแรกไร้แววแห่งชีวิต แต่บัดนี้กลับวาวโรจน์ด้วยสีดำแกมแดงเพลิง ปากของอสูรร้ายอ้ากว้างจนเห็นฟันแหลมคมเรียงรายอย่างไม่เป็นระเบียบ “ กรี๊ดดดดดดดดด !! ” ธารนทีกรีดร้องพร้อมรีบคลานถอยออกจากใต้โซฟา และเมื่อเด็กสาวออกจากที่ซ่อนได้เธอจึงรีบลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะหนีออกจากห้อง อย่างน้อยก็เพื่อให้พ้นจากผีร้ายในสถานการณ์เฉพาะหน้านี้ก่อนก็ยังดี ทว่า ... ช้าไปแค่ไม่กี่วินาที ทันทีที่ธารนทีลุกขึ้นยืนเต็มกาย เด็กสาวก็พบว่าร่างที่มีเพียงหัวและเครื่องในบัดนี้กำลังลอยอยู่เบื้องหน้าในระยะห่างเพียงแค่ไม่เกินสองเมตร เด็กสาวผู้น่าสงสารหันหลังกลับเพื่อเตรียมเผ่นหนีให้ไวและให้ไกลที่สุดเท่าที่แรงจะมีอยู่ ช้าไปอีกครั้ง ... ช้าไปเพียงแค่อึดใจเดียว พริบตาที่ธารนทีเตรียมที่จะหันหลัง กระสือปิศาจได้ลอยพุ่งเข้าหาด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ ฟันอันแหลมคมของมันมุ่งที่จะทำร้ายเหยื่อ ด้วยสัญชาตญาณป้องกันตัวของมนุษย์ ทำให้น้ำยกท่อนแขนขึ้นปิดป้องบริเวณส่วนใบหน้าเอาไว้ นั่นทำให้เขี้ยวและฟันที่มุ่งไปที่ลำคอจำต้องฝังลงไปที่ท่อนแขนของเธอก่อน “ โอ๊ยยยยยย !! ” สาวน้อยผู้ร่วมชะตาแห่งเกมล่าวิญญาณร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด คมเขี้ยวฝังลึกลงที่แขนแต่ความเจ็บปวดกลับวิ่งซ่านไปทั่วทั้งร่าง เลือดเป็นลิ่มๆกำลังทะลักออกมาตามปากแผลที่ถูกเปิด ไม่สิ ! ปากแผลที่กำลังถูกเคี้ยวกินต่างหาก ! งั่ม ๆ ... แจ๊บๆๆ ... กระสือมารเคี้ยวกินเศษเนื้อจากท่อนแขนที่ติดอยู่ในปากอย่างเอร็ดอร่อย ธารนทีกัดฟันข่มความเจ็บปวดและความกลัว จังหวะที่ปิศาจร้ายกำลังเคี้ยวเศษเนื้ออยู่นั้น ฟันของมันถอนออกจากท่อนแขน นี่เป็นโอกาสสุดท้ายจริงๆ ธารนทีต้องเลือกหนทางที่จะหนีตอนนี้ ... มิเช่นนั้นอีกทางที่เหลืออยู่ คือความตาย ! จากคุณ : Luckard - [ 19 มิ.ย. 51 19:22:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 น้ำสลัดแขนออกมา ตอนที่สะบัดเหวี่ยงแขนให้พ้นจากผีร้ายนั้น ลำแขนของเธอได้สัมผัสกับส่วนใดส่วนหนึ่งของอวัยวะภายในที่ลอยติดอยู่กับหัว มันลื่นๆแหยะๆชอบกล แต่กระนั้นเด็กสาวก็ไม่มีเวลาที่จะมาสะอิดสะเอียน เธอรีบวิ่งออกมาแทบจะในทันที “ ฮิๆๆ จะหนีไปไหน .... กลับมาเถอะเนื้อหนูอร่อยยยยยย  ....... ” เสียงยานคางของผีร้ายตะโกนไล่หลังมา ธารนทีวิ่งพ้นจากประตูห้อง เธอรีบปิดประตูโดยหวังใจว่ามันคงช่วยให้รอดพ้นจากการตามล่า แต่มักไม่มีอะไรเป็นไปตามที่เราหวัง ! ประตูที่พึ่งจะปิดเมื่อครู่สั่นเขย่าอย่างแรง เด็กสาวสังเกตเห็นสิ่งของรอบๆตัวเริ่มสั่นไหวเช่นกัน บางชิ้นเริ่มลอยขึ้นมาแล้วด้วย ธารนทีถอยห่างจากประตู เพราะคาดได้ว่าอะไรกำลังจะเกิดต่อไป และก็จริงดังคาดกลอนประตูที่ถูกแรงลึกลับบางอย่างเขย่าได้หลุดจากการปิดล็อก จากนั้นบานประตูก็เปิดผางออก กระสือปิศาจ วิญญาณร้ายที่เหยื่อกลัวมากที่สุดลอยอยู่ตรงหน้า แสงวาบๆของมันดูเหมือนจะเรืองเข้มเป็นสีแดง ... สีแดงเช่นเดียวกับนัยน์ตาทั้งสอง แผลบ ... แผลบ ... ! ลิ้นยาวแลบเลียริมฝีปากที่แดงเปรอะไปด้วยเลือดของธารนที มันเลียและดูดกลืนกินโลหิตทุกหยาดหยดอย่างหิวกระหาย จากนั้นมันจึงลอยช้าๆเข้าใกล้เหยื่อที่ยืนตัวสั่นเทาอยู่ไม่ห่าง ธารนทีถอยหลังจนชิดกับประตูอีกด้านหนึ่ง เด็กสาวรู้ดีว่าถึงแม้จะหนีไปอีกห้อง ถึงจะลงสลักกลอนอย่างแน่นหนาแต่ด้วยพลังประหลาดของมารร้ายก็จะทำให้กลอนหรือสลักที่ลงไว้อย่างแข็งแรงหลุดออกในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจ ไม่กี่อึดใจ ? แวบหนึ่งของความคิด ธารนทีพยายามใช้สมองให้เป็นประโยชน์มากที่สุด เวลาอันตรายเช่นนี้การตัดสินใจแก้ปัญหาเฉพาะหน้าดูเหมือนจะเป็นคุณสมบัติที่เธอต้องการ เมื่อครู่ตอนที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องที่ปิดล็อก แม้กระสือปิศาจจะสามารถใช้อำนาจลึกลับเปิดสลักกลอนได้ ... ทว่าก็ต้องกินเวลาระยะหนึ่ง ประกายแห่งความหวังเริ่มกลับมาสู่ดวงตา น้ำพยายามคิดหาทางที่จะหนีให้รอดจากเกมนี้ แม้ไม่สามารถเอาชนะวิญญาณร้ายตรงหน้า แต่อย่างน้อย ... ก็ขอให้ไม่แพ้ ! ธารนทีค่อยๆเขยิบไปเปิดประตูที่จะนำสู่ห้องถัดไป สมองนึกทบทวนเส้นทางในบ้านที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี เด็กสาวกำลังวิเคราะห์เส้นทางที่ต้องการหนีรวมถึงประตูที่สามารถปิดล็อกได้นั้นมีทั้งหมดกี่บาน ใช่แล้ว ! เวลาเช่นนี้จะต้องเค้นความกล้าที่มีอยู่ในตัวออกมาให้หมด รวมถึงมันสมองและความเยือกเย็น เด็ดขาดในสถานการณ์ที่ล่อแหลม มันเป็นเวลาแห่งการไล่ล่า และเธอต้องหนีให้รอดพ้น !   สาวน้อยชื่อน้ำหันกลับอย่างรวดเร็ว เด็กสาวไม่รีรอที่จะหันกลับมาดูว่ากระสือปิศาจ จุดหมายที่ตั้งใจจะหนีไปนั้นเป็นห้องหนึ่งในตัวบ้าน ห้องที่มีเครื่องเสียงสำหรับไว้ชมภาพยนตร์แบบเซอร์ราวนด์  ห้องซึ่งเรียกกันอย่างติดปากว่า ‘ ห้องโฮมเธียร์เตอร์ ’ กระสือสาว วิญญาณร้ายที่ธารนทีหวาดกลัวมากที่สุดพุ่งลอยเข้าหาร่างของเหยื่อที่กำลังวิ่งหนีอยู่เบื้องหน้า แต่เหยื่อของมันก็วิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อที่จะรักษาตัวให้รอดเช่นกัน ในที่สุดบทเพลงแห่งการไล่ล่าก็จบสิ้นซึ่งการโหมโรง และนับจากนี้ เนื้อเรื่องหลักของเกมล่าวิญญาณกำลังจะถูกเปิดเผย  !? ( โปรดติดตามตอนต่อไป ) แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 51 19:24:02 จากคุณ : Luckard - [ 19 มิ.ย. 51 19:23:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาอ่านต่อค่า จากคุณ : scottie - [ 19 มิ.ย. 51 22:15:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 น่ากลัวจังค่ะ เพิ่งเคยอ่านตอนดึกๆคนเดียวนะเนี่ย...รู้ละล่ะ ส่าเสียงสันหลังวูบๆแบบที่คนอื่นรู้สึกกันเป็นยังไง จากคุณ : KoKo - [ 20 มิ.ย. 51 00:16:58 A:161.200.255.162 X: TicketID:117614 ]

ความคิดเห็นที่ 5 *ว่าเสียวสันหลังวูบๆ ค่ะ แก้หน่อย ตื่นเต้น พิมพ์ผิดเลย จากคุณ : KoKo - [ 20 มิ.ย. 51 00:18:12 A:161.200.255.162 X: TicketID:117614 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เย้ๆ พี่หมอเข้าไปอ่านแล้ว มิ้นต์ลองโพสดู ก็ได้นะคะ ต้องเลือกเป็น โพสความเห็นไม่แสดง member อันล่างค่ะ อันบนของสมาชิก ตอนนี้เลือดสาดเลย หนูน้ำแขนแหว่งซะแล้ว จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล - [ 20 มิ.ย. 51 12:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่ากลัวจังค่ะ จากคุณ : beautystone - [ 21 มิ.ย. 51 00:09:00 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อัพเดตจ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6736696/W6736696.html จากคุณ : Luckard - [ 24 มิ.ย. 51 21:23:39 ]