เมื่อตอนเด็ก เคยมีเสื้อตัวโปรดอยู่หนึ่งตัว ทุกครั้งที่คิดอะไรไม่ออกว่าจะใส่อะไรออกนอกบ้านดี ก็จะหยิบมันขึ้นมาแล้วก็ตัดสินใจง่ายๆ แบบไม่ต้องคิดมากว่าใส่ตัวนี้แหละ เรียกว่าเป็นเสื้อตัวเก่งก็แล้วกัน
ในชีวิตผู้หญิงส่วนใหญ่ จะบ่นกับตัวเองเสมอหลังอาบน้ำเสร็จ เหมือนกับเป็นกิจวัตรประจำวัน ว่าวันนี้จะใส่ชุดไหนดี ไม่มีเสื้อผ้าใส่เลย ทั้งๆที่มันก็มีอยู่เต็มตู้! เป็นเรื่องละเอียดอ่อนมากค่ะ และเป็นปัญหาใหญ่ของพวกเรามาก นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงเห็นผู้หญิงไปช้อปปิ้งได้ทุกวัน เธอไม่เบื่อบ้างเลยหรือ?
เสื้อของฉันตัวนั้น เท่าที่ยังจำได้ มันมีสีเทาเข้มๆหน่อย มีลายสีชมพูเป็นขีดๆอยู่ตรงกลาง แล้วตรงขีดๆนั้นก็มีสีชมพูจางรอบๆ ถ้าคุณเห็น มันก็เป็นแค่เสื้อยืดธรรมดาตัวหนึ่ง ไม่ได้สวย ไม่ได้มีราคาอะไรมากมาย และฉันก็ไม่ได้ชอบมันมากเท่าไรด้วย ซึ่งเป็นเรื่องที่ตัวเองก็ยังแปลกใจว่าทำไมถึงใส่มันบ่อยนัก ใส่เสียจนแม่ถามว่า ใส่แต่ตัวนี้ตัวเดียว เดี๋ยวเพื่อนก็จะหาว่ามีเสื้อตัวเดียวหรอกนะ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร ฉันไม่สนใจอยู่ดี ฉันรู้แต่ว่าใส่แล้วสบายดี(ไม่ใช่ในความหมายว่าเพราะเสื้อตัวนี้ตัดเย็บด้วยผ้าที่นุ่มเหมือนปุยฝ้ายแต่อย่างใด) มันใส่แล้วสบายใจ เสื้อตัวนี้ต้องฉันเท่านั้น ใส่แล้วมั่นใจ คุณเคยมีเสื้อซักตัวที่เป็นแบบนี้ไหมคะ ถ้ามีคุณก็คงจะเข้าใจ
กระทั่งวันหนึ่ง จำได้ลางๆว่าไปเที่ยวเดินป่าที่ไหนสักแห่ง เสื้อผ้าที่เอามาก็ต้องซักแล้วเอาไปใส่อีกครั้งเพราะเราไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาพอดี แน่นอนคุณคงเดาได้แน่นอนว่าวันนั้นฉันใส่เสื้อตัวไหนไป พอตอนเย็นก็เอาเสื้อตัวเก่งไปซักในลำธาร แล้วตากไว้แถวๆนั้น คิดว่าพอแห้งแล้วจะมาเก็บ
ตอนเช้า เราออกเดินทาง
เสื้อของฉันยังคงตากอยู่ที่เดิม
...
วันนี้ฉันมีเสื้อโปรดตัวใหม่แล้ว มันไม่ใช่สีเทา และไม่ได้มีลายสีชมพูด้วย
เกือบสิบปีแล้ว ที่ฉันไม่ได้คิดถึงเสื้อตัวนั้น
จะว่าไปแล้ว ถ้าได้เจอกันอีกครั้งก็คงดีสินะ
ฉันแค่อยากจะบอกลามันก็เท่านั้นเอง
"
จากคุณ :
HGW XX/7
- [
20 มิ.ย. 51 19:06:00
A:58.8.203.63 X:
]
เสื้อสีเทา ที่มีลายสีชมพู
