ความคิดเห็นที่ 1 Chapter 12 ซ่า...ซ่า... เสียงฝนตกดังเข้ามาในหัวขณะที่ผมกำลัง นอนหลับอยู่บนเตียงอุ่นๆ เหลือบไปดูนาฬิกา เพิ่งจะ 11 โมงเอง วันนี้อากาศเย็นๆแบบนี้ ไม่น่าออกไปไหนเลย เหมาะแก่การพักผ่อนจริงๆ ว่าแล้วก็ โดดเรียนเลยละกัน ^_^ เหอๆ กลับไปคลุกอยู่บนเตียงต่อ.... ได้ไม่นานนัก ปิ๊ด!...ปิ๊ด!.. -*- ใครมาบีบแตรหน้าบ้านเนี่ย คนจะหลับจะนอน ผมนึกในใจ ไปรษณีย์มาตอนฝนตกเนี่ยนะ มีอะไรโยนไว้ก่อนละกัน ค่อยไปรับเอาทีหลัง ตอนนี้ยังไม่อยากลุกอ่ะ " พี่เวย์... " เสียงใครเรียกชื่อหว่า คิดไปเองไหมเนี่ย " พี่เวย์ ผมเอง เปิดประตูให้ผมหน่อย " ....ไม่ได้คิดไปเองแล้ว ลุกขึ้นจากเตียงมาดู อ่าว ซีเองเหรอ มาหาในวันฝนตกเนี่ยนะ ผมลงไปเปิดประตูให้ซีเข้ามา " นึกยังไงมาเนี่ย " ผมถามไป " ก็รู้ว่าวันแบบนี้ พี่คงไม่ออกไปไหนแน่ ก็เลยมาหา " ผมเอาผ้าขนหนูมาให้ซี " เอาไป เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก แล้วมีอะไรเนี่ย " " ป่าวก็มาตามสัญญา " " สัญญา อะไร ? " " นี่ไง ผมว่าจะมาทำอาหารให้พี่กิน " " เอาจริงอ่ะ " " เออ ซื้อของมาแล้ว คราวก่อนดูไว้แล้ว ว่าพอจะทำอะไรได้ " " ตามสบายแล้วกัน งั้น พี่ไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะ " " อ่าๆ นึกว่า จะไปนอนต่อ " " บ้า ป่านนี้แล้วใครจะนอน " " นั่นสินะ " ซีมองมาทางผม หัวเราะ หึหึ ไม่พูดอะไรแล้วก็เข้าไปในครัว หลังจากผมทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็ลงมาว่าจะเข้าไปช่วย " มีอะไรให้พี่ทำไหม " " จะช่วยเหรอ อย่าเลยเดี๋ยวจะกินไม่ได้ " " เออ ปากดี ทำเองละกัน " " โกรธ ซะงั้น ...ล้อเล่นน่า เกือบเสร็จแล้ว ไปนั่งรอเลย เตรียมตัวกินอย่างเดียวพอแล้ว " ผมเดินออกมาไปนั่งเปิดเนตดูอะไรเรื่อยเปื่อยสักพัก ซี ก็ออกมานำอาหารออกมา " มีอะไรกินมั่ง " ผมเดินไปดู " ทำอาหารเป็นจริงๆด้วยแหะ " " ก็บอกแล้วว่าทำเป็น กินข้าวกันดีกว่าป่ะ เตรียมจานมาเร็ว " หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ผมกับซีก็มานั่ง นอน ดูทีวี กัน เนื่องจากตอนนี้ ฝนก็ยังตกอยู่ปรอยๆ ซีก็ถามผมขึ้นมาว่า " สรุปปีนี้ พี่จะขึ้นดอยด้วยใช่ป่ะ " " อืม แต่ก็ไม่แน่นะ เพราะยังไม่รู้ว่าเพื่อนๆจะมีใครไปบ้างเลย แก่ๆกันแล้ว" " ผมก็ว่าจะขึ้นด้วย งั้น....เราไปไหว้พระด้วยกันนะพี่ " " กว่าจะขึ้นไปถึงก็เหนื่อยพอดี อีกอย่าง ซี คงไปถึงก่อนพี่อีกมั้ง " " ไม่เป็นไรหรอก ไปเหอะ นะๆ รอตรงจุดชมวิวข้างหลังนะพี่ " " จะรอพี่เหรอ " " อืม น่ะ แล้วพี่รอผมตรงนั้นละกันนะ ผมมีอะไรจะบอกพี่ด้วย " " ก็ได้ "ผมตอบยิ้มๆ ประมาณบ่าย4โมง ฝนก็หยุดตก ซี ขอตัวกลับหอก่อน ผมก็ไม่ออกไปไหนแล้วล่ะว่าจะเล่นเนต สักพัก แล้วค่อยนอน แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด ผ่านไปไม่ถึง 10นาที เพื่อนโทรเข้ามาบอกให้ไปเอา ชีท ที่คณะ มันทิ้งไว้ให้ที่ห้องทำงานของผมแล้ว ส่งพรุ่งนี้อีกต่างหาก -*- ... ว่าแล้วก็คว้ามอไซต์ บึ่งไปในมอ เดินไปถึงหน้าห้อง Lab เจอตี๋นั่งอยู่หน้าห้อง " อ่าว ตี๋ มานั่งทำอะไรตรงนี้เนี่ย " " เปล่า แค่ไม่อยากไปรับน้อง ว่าจะมาหลบอยู่กับพี่น่ะ " " เอาอีกแล้ว ทำไมไม่ไปรับน้องละเนี่ย " " ถ้าไม่ให้อยู่ที่นี่ ผมก็จะไปที่อื่นละกัน " " -*- ... งั้นก็ เข้ามา " ผมเปิดประตูห้องเข้าไป ตี๋ก็เข้ามาด้วย " อีกไม่กี่วันก็ขึ้นดอยแล้ว จะเอารุ่นกับเขาไหมเนี่ย " ผมถาม ตี๋ไป ด้วยความเป็นห่วง เพราะทุกวันนี้ ก็โดนรุ่นพี่คนอื่นๆ หมายหัวอยู่ไม่น้อยแล้ว ไอ่วันนี้ที่หลบอีก ก็คงโดนไม่น้อยแน่ พูดไป ตี๋ ก็ไม่ตอบอะไร ผมเลยบ่นต่อ " นี่ แล้วตอนนี้จะทำอะไรล่ะ ออกไปก็ไม่ได้ รุ่นพี่คนอื่นๆ ก็อยู่ แถวนี้เยอะ " " พี่ก็อยู่เป็นเพื่อนผมก่อนแล้วกัน " " อ่าว ซะงั้น " " งั้นผมก็ไปที่อื่น " " อยู่ก็ได้ งั้นก็เอาหนังสือมาอ่านไป ขึ้นดอยเสร็จ ก็ต้องสอบแล้วนี่ " ตี๋ ไม่ตอบ แต่ก็หยิบอะไรมาทำตามที่ผมบอก ผมเอง ถ้าจะปิดห้องตอนนี้ก็ไม่ได้ กลับบ้านก่อนก็ไม่ได้ เพราะถ้า ตี๋ ออกไปตอนนี้ คาดว่า น่าจะไม่รอดแน่ๆเลย งั้นก็ทำงานให้มันเสร็จตรงนี้เลยละกัน ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว สำหรับผมตอนนี้ -*-  ... " ตี๋ กินอะไรมายังก่อนมา " " ยัง " " อ่าวแล้วหิวไหมเนี่ย ทั้งวันนี่กินไรมาบ้างเปล่า " " ก็กินบะหมี่มาตอนเที่ยง " " กินไปแค่นั้น อยู่มาได้ไงทั้งวัน อยากกินอะไรไหม เดี๋ยวออกไปซื้อให้ " " ไม่อ่ะ ยังไม่หิว " " แล้วไม่หิวแย่เหรอ " " ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวค่อยออกไปกินพร้อมพี่ทีเดียว " ตี๋ยังก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่ แต่ก็แอบยิ้มหลังจากคำตอบนั้น   อ่ะนะ มันวางแผนไว้แล้วนี่เอง มันน่านักเชียว รอจนรับน้องวันนี้เสร็จ ออกมาจากคณะ ก็ 3ทุ่ม ยังดีนะเนี่ยที่ช่วงนี้ ไม่มีซ้อมกีฬาต่อไม่งั้นกว่าจะได้ออกจากที่นี่ เที่ยงคืนแน่ๆ " พี่เวย์ ไปกินอะไรกันดี " ตี๋ ถามผมเมื่อเดินมาถึงที่รถ " ไม่ไป จะกลับบ้าน " " อ่าว ไหนว่าจะกินข้าวด้วยกันไง " " ใครบอก คิดเองเออเองคนเดียว ไม่มีใครบอกตกลง ซักหน่อย " ผมตอบ ตี๋ แล้วก็คว้าหมวกกันน๊อกมาสวม " โหย พี่อ่ะ ไปด้วยกันเหอะ ผมหิวแล้ว อย่าแกล้งกันดิ " ผมไม่ตอบ สตาร์ทรถกำลังจะบิดคันเร่งออกตัว ตี๋ ก็โดดมานั่งซ้อนท้าย " ขึ้นมาทำไม " " ก็ไปกินข้าวไง แล้วแต่พี่ กินที่ก็ได้ ผมกินได้หมด " " ตามใจ " ผมขี่รถออกมาจากคณะ กลับเข้าบ้าน ^_^ " อ่าวพี่ ที่ไหนเนี่ย " " บ้านพี่เอง "ผมจอดรถ แล้วก็ เดินไปเปิดประตูบ้าน " อ่าว แล้วไม่กินข้าวเหรอ " ตี๋ ยืนถามผม ไม่ขยับห่างจากรถ " ก็บอกแล้วไงว่า จะกลับบ้าน " " อ่าว...พี่อ่ะ " ตี๋ ทำหน้าเหวอ ทำอะไรไม่ถูก " นี่ จะยืนตรงนั้นไปถึงเมื่อไหร่ เข้าบ้าน เร็ว " ผมเปิดประตูเข้าบ้าน แล้วกวักมือเรียก ตี๋ให้เข้ามา " มีแต่ บะหมี่สำเร็จรูป จะกินไหม " " อีกแล้วเหรอ เมื่อกลางวันก็เพิ่งกิน " " จะกินไม่กิน " " กินครับ กิน " ตี๋ออกอาการ ไม่คุ้นกับสถานที่อย่างเห็นได้ชัด คงไม่คิดด้วยว่าผมจะพามาที่บ้าน (ผมเองก็ไม่ได้คิด 55+) เดินในบ้านเก้ๆกังๆ " นี่ ทีอยู่ที่อื่น ทำมาเป็นกวน ทีตอนนี้ กลัวอะไรละเนี่ย ไม่ได้พามาทำอะไรสักหน่อย จะทำอะไรก็ตามสบาย " ผมเห็นตี๋แล้วอดขำไม่ได้ มัวแต่ มองสำรวจนู่นนี่ไปทั่ว ผมชี้บอกห้องน้ำ แล้วก็ เข้าไปทำ บะหมี่มาให้ ตี๋กิน " พี่อยู่คนเดียวเหรอ " " ก็ไม่เชิง พอดี ที่บ้านมีอีกหลัง เค้าไปอยู่บ้านนั้นกันหมด บ้านที่นี่มันใกล้มอ พี่เลยมาอยู่คนเดียว " " พี่ไม่กลัวเหรอ อยู่บ้านคนเดียว " " ถามเหมือนกันหมด ไม่เข้าใจเลยจริงๆ " " หมายความว่าไง " " เออน่า ก็อยู่มาได้ ตั้ง 4-5 ปีแล้ว ไม่เห็น จะมีปัญหาอะไรเลย " " แล้ว ที่บ้านพี่เขากลับมานอนที่นี่กันบ้างไหม " " ก็ไม่ค่อยนะ นานๆจะมานอนกันที เสาร์ อาทิตย์ น่ะ " " งั้น วันนี้ก็ไม่มีใครใช่ไหม " " อืม ถามทำไมเหรอ " " เอาผมมาบ้าน จะทำอะไรเหรอเปล่า ผมยังไม่ได้เตรียมใจเลยนะ " " บ้า ใครจะไปทำอะไรเธอ " " ก็ไม่รู้ ผมยิ่งเร้าใจใครๆอยู่ " ผมหันไปแหวะ ให้ตี๋ ก็ยกหม้อบะหมี่มาให้ ตี๋มองเห็นหม้อที่ผมหยิบมาก็เลยถาม " พี่ทำกินทั้งหมู่บ้านเหรอ " " เปล่า ไม่เยอะหรอก ของแค่นี้ แปปเดียวก็หมดแล้ว " " ไปหยิบ ตะเกียบมาไป " ผมชี้บอกของในบ้านให้ตี๋ไปหยิบ " ขอโทษนะ ที่มีแต่บะหมี่ ไม่คิดเหมือนกันว่าจะพามาที่บ้านนะ " " ไม่เป็นไร กินได้ๆ " เราสองคนกินไปเรื่อยๆ พอลดความเร็ว ก็คุยกันไปด้วย " พี่เวย์ ปกติมีใครมาบ้านพี่ไหม " " ก็ไม่เหรอก " " แล้วพี่ ...พี่ซี ละ " " ก็ เคยมา " " แล้ว..." " นี่ คิดอะไร ไม่ได้มาทำอะไรกันซักหน่อย ทะลึ่งละ " " เปล่า ก็นึกว่า " " ใครจะเหมือนเธอ คิดแต่เรื่อง นะ " พอจัดการฟาดบะหมี่จนเรียบ ก็ เก็บข้าวของไปล้าง ตี๋ ก็นั่งเล่นเกม รอผมในบ้าน " จะกลับหรือยังละ เดี๋ยวไปส่ง " " ไม่กลับล่ะ " " อ่าว ไม่กลับแล้วจะนอนไหน " " ก็ ที่นี่ไง " " อยู่ดีๆมานอนได้ไงเล่า " " ก็พี่พามาเอง ไม่ได้อยู่ดีๆมาสักหน่อย " กรรม...-*- เอาแล้ว ดาบนั้นคืนสนอง ไม่น่าเลยตู " แล้วพรุ่งนี้ไม่มีเรียนเช้าหรือไง " ตี๋ พยักหน้า แต่ก้ไม่ได้สนใจมองที่ผม มัวแต่สนใจอยู่กับเกม " งั้น เอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่ไปเรียนละเนี่ย " " ก็ ตัวเดิม " " โห เกินไปมั้ง " " งั้นพี่มีให้ยืมไหมล่ะ " หันหน้ามาหาผม ยักคิ้วให้ เออ...เอาไงเอากัน ผมเข้าไปในห้องนอน เปิดตู้เสื้อผ้าดู ไซส์ ผมกับตี๋ จะใส่กันได้ไหมเนี่ย ค้นไปค้นมา " นี่ห้องพี่เหรอ " " เฮ้ย ใครให้เข้ามา " ผมบอกไป แต่ตี๋ไม่สนใจ เดินเข้ามาแล้วก็ กระโดดลงนอนบนเตียงของผม " ผมนอนเตียงนี้ได้ไหม " " ตลกละ ไปนอนอีกห้องไป เตียงห้องอื่นก็มี " " นอนนี่แหละ " ตอบเสร็จ ก็ดึงผ้าห่มมาคลุม คลุกอยู่บนเตียงนั้น ผมดึงผ้าห่ม บอกให้ตี๋ลุกขึ้นมา แต่ตี๋ไม่ยอมลุกเลย พอจะดึงอีกทีตี๋ก็คว้าตรงข้อมือผมไว้ จู่ๆหัวใจผมก็เต้นเร็วขึ้น ผมรีบดึงมืออกโดยเร็ว ก็หันไปค้นเสื้อผ้าในตู้ต่อ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมหัวใจเต้นแรง เป็นอะไรเนี่ย ... " พี่เวย์ " " อะไร " " เป็นอะไร คิดว่าผมจะทำอะไรใช่ไหมล่ะ " " ไอ่นี่นิ ลงมาเลย ไม่งั้นก็เดินกลับไปนอนที่หอ " " ค้าบๆ " ตี๋ เดินออกจากห้อง ไปนั่งอยู่หน้าคอม ผมเดินตามออกมาเอา เสื้อผ้ามาให้ตี๋เปลี่ยน คงใส่ได้นะ ชุดนอนก็ใส่เสื้อบาสฯ พี่นอนไปละกัน ตี๋หยิบเสื้อผมมาดูเบอร์ด้านหลัง " พี่เล่นบาสฯเป็นด้วยเหรอ " " ก็นิดหน่อย นานแล้ว " " ไม่นิดหน่อยแล้ว เลข 8 นี่ยังไงก็ตัวจริงนี่พี่ " " ตั้งนานแล้วน่า ตอนนี้เล่นไม่เป็นแล้วล่ะ " " เหรอ " ตี๋รับคำ แต่เหมือนจะพยายามหา อะไรยืนยันว่าผมเล่นบาสฯเป็นยังไง ที่จริงผมเลิกเล่นบาสฯตั้งแต่ สมัยอยู่ปลายแล้ว เล่นแค่ ม.4-5 แล้วก็ไม่ได้จับอีกเลย เข้ามหาลัยก็ไม่ได้เข้าชมรม ไม่ได้จับลูกบาสฯเป็นจริงเป็นจังอีกเลย ผมอาบน้ำเสร็จก็บอกให้ตี๋ อาบต่อ แล้วผมก็ตัดสินใจ ยกหมอนผ้าห่มมาอีกชุด ให้นอนด้วยกันบนเตียงนี่แหละ ^_^ นอนเล่นกันไปได้พักนึง   " พี่เวย์ ....พี่เวย์ ชอบพี่ซี จริงๆเหรอ " " ถามอีกแล้ว " " ก็พี่ไม่บอกผมจริงๆ สักทีนี่ " " แล้วจะให้บอกว่าไงละ " " ก็ตอบตามความจริง " " ....ใช่ พี่ชอบ ซี เขา " " พี่ซี ก็มีแฟนแล้ว "ตี๋บอกออกมาลอยๆ เหมือนจะดูว่า ผมมีปฏิกริยายังไง " เรื่องนั้น พี่ก็รู้อยู่แล้ว " " แล้วพี่ก็ยังชอบ พี่ซีอยู่ " " ใช่ ....เลิกพูดเรื่องนี้ได้ไหม " " ทำไมล่ะ " " แค่ยังไม่อยากรับความจริงมั้ง " " พี่ไม่มองหาคนอื่นบ้างล่ะ " " ของแบบนี้ มันไม่ได้มีกันง่ายๆนี่ ใช่ว่าพี่จะรู้สึกดีกับใครไปทุกคนหรอก " " แล้วพี่ไม่....รู้สึกเจ็บบ้างเหรอ " " เจ็บสิ แต่จะให้พี่ทำยังไง ... พี่จะทำอะไรได้ละตี๋ " " ..... " " พี่ อยากจะรอเขา แม้บางที มันอาจจะไม่มีหวังก็ตาม... " ก่อนที่ผมจะหลับตานอนลง ผมบอกกับตี๋เบาๆ ว่า " ช่วยพี่อะไรสักอย่างนะ... อย่าถามเรื่องนี้กับพี่อีกได้ไหม ขอร้องนะ " ตี๋ไม่ตอบอะไร แต่เอื้อมมือมาจับมือผมไว้ แทนคำตอบ แทนคำขอโทษ แทนคำปลอบใจ เหมือนกับจะบอกให้ผมได้รู้ว่า อย่างน้อย ผมก็ยังมีเขาอยู่ข้างๆ อย่างน้อยความอบอุ่นที่ผมได้รับผ่านมือที่จับกันไว้ มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 51 19:58:43 จากคุณ : waven - [ 22 มิ.ย. 51 17:44:00 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เช้าวันใหม่ผมลืมตาขึ้นมา พอว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมแขนของตี๋ ก็ว่า ทำไมเมื่อคืนอุ่นๆหลับสบาย หน้าของเราห่างกันไม่มากนัก ผมขยับตัวออกมา พยายามไม่ทำให้ตี๋ตื่น ลุกไปล้างหน้า ล้างตา แล้วก็ ชงอะไรร้อนๆดื่ม วันนี้ผมตื่นเช้ากว่าปกติ(เพราะทุกทีตื่นเที่ยง อ่ะนะ) ตอนนี้เพิ่งจะ 6โมงเช้าเอง แถมฝนตกอีกต่างหาก บรรยากาศเหมาะแก่การพักผ่อนอีกแล้ว 55+ อีก สองวันจะขึ้นดอยแล้ว ฝนคงไม่ตกนะ ถ้าตกคงหมดสนุกแน่เลย ผมหาอะไรทำในบ้านไปเรื่อยเปื่อย..ไม่นานนัก ตี๋ ก็ตื่น พอทำอะไรๆเสร็จ ผมก็พาตี๋ ไปส่งที่หอ " พี่เวย์ วันหลังผมไปค้างบ้านพี่อีก ได้ไหมอ่ะ " " หอก็มี ไม่นอนหอล่ะ " " ไม่อ่ะ หอไม่มีทีวีส่วนตัว ไม่มีคอม " " นะ...งั้น เก็บค่าห้องซะดีไหมเนี่ย แล้วห้ามโดดรับน้องอีกนะ วันสองวันก็ขึ้นดอยแล้ว" " ค้าบ ท่าน ออ แล้วพี่เวย์ ไปขึ้นดอยด้วยไหม " " ไป ทำไมเหรอ " " เปล่า พี่เข้าวัดไม่ร้อนแย่เหรอ " " -*- ไอ่บ้า คนนะ ไปได้แล้ว พี่ต้องไปส่งงานอาจารย์อยู่นะ " " โอเค คับ แล้วไว้เจอกัน " คืนวันก่อนขึ้นดอย ผมยังอยู่ที่คณะ พร้อมกับเพื่อนๆ อีกหลายคนๆ วันนี้ คณะจะคึกคักเป็นพิเศษ เพราะจะมีรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว ปี2-4ก็จะอยู่กันเยอะกว่าปกติ ผมเองกับเพื่อนๆที่อยู่คนละสาขาวิชา ก็มาได้นั่งคุยกันหลังจาก ไม่ได้มีโอกาสแบบนี้ หลังจากที่เสร็จ กับการเตรียมรุ่นน้องสำหรับขึ้นดอย ผมกับเพื่อนๆก็อยู่ประชุม รุ่นพี่กันต่อ หลังจากเสร็จแล้ว ก็แยกย้ายกันไป นัดกัน พรุ่งนี้ ใครเอารถไปบ้าง ใครเตรียมเสบียงบ้าง ใครจะวิ่งกับน้อง ก็แล้วแต่สะดวกของแต่ละคน สำหรับผมเองว่าจะวิ่งขึ้น ปีสุดท้ายแล้วนี่ ขออีกสักที ก่อนกลับบ้าน หลังจากคุยกับเพื่อนๆเสร็จแล้ว เพื่อนผม 2-3 ตกลงจะไปนอนค้างที่บ้าน แล้วตอนเช้าค่อยออกไปด้วยกัน ก็ยกโขยงกันไป พอไปถึงที่บ้าน เพื่อนๆทำตัวตามสบายกันเรียบร้อย -*- กำลังวุ่นวายกันอยู่สักพัก โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น จะคุยในบ้านก็มีแต่เสียงไอ่พวกนี้ ..ออกไปคุยที่ระเบียงดีกว่า " ว่าไง ตี๋ ยังไม่รีบกลับไปนอนเก็บแรงอีก " " พี่ ... ทำอะไรอยู่ " ตี๋ตอบผมมาด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ เบื่อๆ " มีอะไรหรือเปล่า เสียงไม่ค่อยดีเลย " " เปล่า ผมไม่อยากขึ้นแล้วอ่ะพี่ " " ทำไมล่ะ มีไรไหนบอกดิ " " พี่ออกมาหาผมได้ไหม " อ่ะนะ เพื่อนๆเต็มบ้านออกไป ใครจะว่าไรไหมเนี่ย " ตอนนี้เหรอ " ผมตอบไป ยังลังเลอยู่ " นะ ออกมาหาผมหน่อย " " ที่ไหนละ " บ้านตูเองออกไป ใครจะว่า เนอะ อีกอย่างถ้าของหาย ก็หาตัวได้ หึหึ " ผม รอที่ อ่างแก้วนะพี่ " ผมตอบตกลง แล้วก็ บอกเพื่อนๆ ว่าออกไปแปปนึง กลายเป็น ฝากซื้อของกันเยอะแยะ ทำไมไม่ไปซื้อกันเองละเนี่ย 7-11 อยู่ตรงนี้เอง -*- ไปถึง เจอตี๋นั่งเซ็งๆอยู่  " เป็นอะไร ไอ่หล่อ " " อะไรพี่ แค่เซ็ง ๆ " " เป็นอะไรอีกละเนี่ย " " ก็ .... ไม่มีอะไร แค่อยากเจอพี่ " " โดนเล่นอะไรมาอีกละเนี่ย ท่าจะโดนมาหนักนะนี่ " " ก็รู้นี่ ทำไมต้องอะไรกับผมเยอะแยะเนี่ย " " เอาน่า พรุ่งนี้ขึ้นดอยแล้ว ทำใจสบายๆ สนุกๆ ดีกว่า " ผมเข้าไปปลอบใจ จับไหล่ตี๋เบาๆ " ไม่ขึ้นได้ไหม ไม่อยากได้รุ่นแล้ว ผมว่า ซิ่วไปเรียนที่อื่นดีกว่า" " เฮ้ย ไม่เอาน่า คิดมากไปได้ เดี๋ยวก็หมดแล้ว " " ถ้าไม่ได้รุ่น ไม่ต้องรับไปเรื่อยๆเหรอ " " ไม่หรอก อย่าคิดมาก เอางี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ พี่คุ้มครองเอง ไม่ต้องกลัว " นึกในใจมันก็ยังคิดอะไรเป็นเด็กๆอยู่เหมือนกันแหะ " เออนี่  พี่เอามาให้ ป้องกันไว้ก่อน " " อะไรอ่ะพี่ ก็ พวกพลาสเตอร์ ผ้ารัด เอาไว้กันเจ็บเท้าตอนวิ่งขึ้นลง พรุ่งนี้ก็พันไว้ละกัน ขนาดพี่เองวิ่งๆ เดินๆ ลงมา เล็บยังหลุดเลย  " " ขอบคุณคับ " " กลับได้ยัง พี่ต้องไปคุมเพื่อนๆที่บ้านก่อน เดี๋ยวบ้านพัง " ผมลุกขึ้นยืนแล้วก็ดึงตี๋ ให้ลุกขึ้นมาด้วย " เพื่อนพี่นอนกันอยู่ที่บ้านเหรอ " ตี๋ถามผมขณะเดินไปที่รถ " อืม ไอ่ที่บอกจะนอน อ่ะ 2-3 คน แต่ตอนนี้มีเป็นสิบ " พอมาถึงรถ " พี่เวย์ " ตี๋ก็เรียกผม " มีอะไร " ผมหันหน้าไปมอง " ทำไมพี่ดีกับผมจังเลย " " อ่าว หรืออยากให้คอยแกล้งตลอดเวลาไหมล่ะ " ตี๋ ยิ้มๆ ก้มหน้า " งั้นพรุ่งนี้ พี่ต้องมาให้ผมเห็นหน้า ก่อนขึ้นดอยด้วยนะ " " เออ เห็นหน้าพี่แล้วมีแรงหรือไง " ผมบอกไปกวนๆ ไม่ได้คิดต้องการคำตอบอะไร แต่ก็ส่งสายตาบอกไป ว่าจะมาตอนเช้าละกัน น่าจะเข้าใจนะ ...วันขึ้นดอย... นาฬิกาปลุกดังขึ้น ผมตั้งปลุกไว้ 6โมง เอื้อมมือไปปิดเสียง กะว่าจะขอนอนต่ออีกนิดนึง กลับไปคลุกอยู่ในผ้าห่มได้ไม่นาน เสียงมือถือของเพื่อนคนอื่นๆ ดังขึ้น เวลาห่างไปไม่นานนัก ...ไม่มีใครปิด อะไรกันเนี่ย ลุกขึ้นมาปิดเสียงสักคนดิ จะนอน ... ...ยังไม่หยุด -*- ตัดสินใจเดินออกไป ค้นหาโทรศัพท์มือถือ ที่มันดังกวนประสาทอยู่ สภาพเพื่อนๆแต่ละคน พร้อมจะขึ้นดอยกันมากเลย ค้นหามือถือ ท่ามกลางกองอะไรสักอย่าง หมดความอดทน เลยปลุกเพื่อนๆ ให้มันตื่น ทุกคนนี่แหละ ตูไม่ได้นอน ก็อย่าหวังว่าคนอื่นจะได้นอน ..สุดท้าย ก็ตื่นกันหมดทุกคน ดูท่าจะอีกนาน ขบวนจะเริ่มกี่โมงหว่า ดูเวลาจะ 7 โมงครึ่งแล้ว ผมเลยแต่งตัวออกไปก่อน บอกให้คนอื่นๆ ปิดบ้านให้ด้วย แวะซื้ออะไรไปให้ ตี๋ กินอะไรรองท้องหน่อย ไปถึงหน้ามอ คนเต็มเลย คณะตูอยู่ไหนเนี่ย มองหาไป แวะทักเพื่อนคณะอื่นๆไปด้วย ถึงคณะตัวเองพอดี ...อืม อยู่ไหนกันละ ไม่เห็น ซีเลย จะมาตามนัดไหมอ่ะ แล้วไอ่หล่อไปไหนแล้ว อืม.. ออ อยู่นั่นเอง ผมมองไปเห็นตี๋ตอนนี้  มีรุ่นพี่ผู้หญิง 2-3 คนเอาของมาให้เต็มเลย แบบนี้ผมไม่ต้องเข้าไปก็ได้มั้ง ส่วนไอ่ของที่ซื้อมา ทำไงดี ระหว่างที่คิดอยู่นั้น ตี๋ก็เดินออกมาจากแถว มาหาผม " พี่เวย์ นึกว่าจะไม่มาแล้ว " " อืม เป็นไง นึกว่าจะหนีไปที่อื่นแล้ว " ผมตอบ พร้อมเอาถุงที่ซื้อมาหลบไว้ข้างหลัง " ก็ ถ้าไม่เจอพี่ ผมก็ว่าจะหนีไปเหมือนกัน " สังเกตรอบข้างก็มี รุ่นพี่คนอื่นๆ มองมาทางผม กับตี๋ เหมือนกัน " แล้วเมื่อกี้มี สาวๆ เอาของมาให้เต็มเลยนะ " " ธรรมดา คนมันหล่อก็งี้แหละ " " เออ เอาเหอะ มาให้เห็นหน้าแล้วนะ พอใจแล้วใช่ไหม ไปเข้าแถวต่อเลยไป เดี๋ยวคนอื่นๆจะว่า " " แล้วพี่ไม่มีอะไรให้ผมมั่งเหรอ " " ก็ได้จากคนอื่นมาแล้วนี่ " " แล้วที่อยู่ข้างหลังนั่นละ ไม่ให้ผมเหรอ " ตี๋เหลือบมองถุงข้างหลังผม แล้วก็ทำหน้ากวนๆ " เออ เอาไปๆ " ไอ่นี่นะ ผมยื่นถุงให้ " มีตั้งเยอะแล้วยังจะเอาอีก " " ก็เดี๋ยวที่ได้มาก่อน ก็เอาให้เพื่อนๆ ส่วนของพี่นี่ผมกินเอง " " ไปได้แล้ว ใกล้เวลาแล้ว มายืนคุยตรงนี้เดี๋ยวก็เป็นเรื่องทั้งคู่หรอก " " ครับๆ " พอตี่กลับเข้าไปในแถว ผมก็ หันมาหา ซี น่าจะมาได้แล้วนะ ไหนว่า จะขึ้นไปกับรุ่นน้องไงเนี่ย หาอยู่สักพัก หลังจากออกกันไปได้ 2-3 คณะแล้ว ผมเลย ไปสมทบกับเพื่อนที่จะเอารถยนต์ขึ้นไป บรรยากาศการรับน้องขึ้นดอย ไม่เหมือนที่ไหน และไม่มีที่ไหนเหมือน 17 กิโล(มั้ง ) จากข้างล่างสู่ พระธาตุดอยสุเทพ ดูเหมือนไกล แต่พอมีเพื่อนร่วมสถาบัน รุ่นพี่ รุ่นน้อง การขึ้นดอยไม่ได้ทำให้รู้สึกเหนื่อย มันเหมือนกับการได้มาทำกิจกรรมร่วมกัน นอกจากนี้ ยังมีคนอื่นๆ ที่มาดูประเพณีการรับน้องขึ้นดอยนี้ แม้จะทำให้กาจราจรติดขัดไปบ้างก็ตาม ผมเองขึ้นไปไม่เดินแล้วเปลี่ยนใจ เหนื่อยแน่ๆ ขึ้นรถเพื่อนไปดีกว่า เนื่องจาก จะมีรถที่ใช้เป็นสวัสดิการ ของแต่ละคณะ รถจำนวนนี้ จะต้องขึ้นไปรอตามจุด เพื่อแจกน้ำ หรือ เตรียมเสบียง ต่างๆ แก่ รุ่นน้อง อารมณ์ที่เกิดขึ้นนี่ไม่สามารถบรรยายได้หมด ต้องลองมาเอง ประมาณเที่ยง ก็ไปถึงที่พระธาตุฯ หลังจากเข้าไปกราบไหว้ เสร็จแล้ว ผมก็มารอซี ตามสัญญา ที่จุดชมวิว จากมุมนี้ สามารถมองเห็นทัศนียภาพของเมืองเชียงใหม่ได้ หลายๆคน เพิ่งจะพักกินข้าวกัน ผมเอง ตอนนี้ ยังไม่ค่อยหิวสักเท่าไหร่ รอ ซีมาค่อยกินพร้อมกันดีกว่า...มองไปดูรอบๆ มีคนอื่นอยู่กันเป็นคู่ๆ น่าอิจฉาจัง ของเราเมื่อไหร่จะมานะ ...รอไปสักพัก บ่ายโมงแล้วแหะ การแสดงของแต่ละคณะ อีกไม่นานก็คงจะเริ่มแล้ว อยากไปดูจังเลย แต่ถ้าออกไปแล้ว ซี มาคงไม่ได้เจอกันแน่เลย รออยู่ตรงนี้ละกัน ไปดูทีหลังคงไม่เป็นไร   บ่ายสองโมงครึ่ง เด็กมหาลัยเริ่มน้อยลง นักท่องเที่ยวก็เยอะขึ้น สงสัย การแสดงเริ่มแล้ว คงไปดูกันหมด แม้ว่าฝนจะเริ่มตกลงมาปรอยๆ เบาๆ คนก็ยังเยอะอยู่ ผมนึกๆดูแล้ว สงสัย ซีคงไม่มาแล้วมั้ง รอมาตั้ง สองชั่วโมงแล้วนี่ จะกลับเลยดีไหม ผิดหวังเหมือนกันนะ แต่ทำไงได้ ตัดใจกลับดีไหม เสียดายจังแหะ เอายังไงดีหว่าเรา บ่ายสี่โมง ผมยังอยู่ที่เดิม คนเริ่มบางตา อาจจะเป็นเพราะฝนที่เริ่มตกลงมาแรงขึ้นด้วยมั้ง ผมเดินออกมาท่ามกลางสายฝน ไม่รู้จะคิดอะไรดี ผิดหวัง เสียใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ถึงหน้าบันไดที่จะลง หันกลับไปดูข้างหลังอีกครั้ง เผื่อว่า ซี จะอยู่ตรงนั้น ผมยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับไปไหน ฝนก็ยังตกอยู่ อยู่ก็รู้สึกอึดอัดใจบอกไม่ถูก สรุปแล้ว ผมมารออะไรเนี่ย ผมนั่งลงที่ข้างๆบันไดนั้น ฝนยังคงตกลงมาเรื่อยๆไม่ขาดสาย แต่ก็ไม่มีอารมณ์จะลุกไปที่อื่นแล้ว ผมยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ก้มหน้ามองพื้นไม่อยากเห็นอะไรทั้งสิ้น นึกในใจ หวังว่าคงมีใครมาพาออกไปจากตรงนี้ได้บ้าง ผมไม่มีแรงจะทำอะไรแล้ว ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น แต่ ไม่ไหวแล้ว อยู่ๆ ก็มีคนมาบังฝนให้ผม ตรงหน้า คนๆนั้นก้มลงมาพูดกับผม ... " พี่เวย์  " ------- ติดตามต่อตอนหน้าครับ แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 51 19:34:48 จากคุณ : waven - [ 22 มิ.ย. 51 17:50:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เอ่อ รับรักน้องตี๋ไปเถอะ เวย์ อย่ารอซีอีกเลย จากคุณ : ริวไผ่ - [ 22 มิ.ย. 51 18:57:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขึ้นดอยวันไหนเนี่ย... จะได้ไปดูเด็กๆ ขึ้นดอย อิอิ จากคุณ : waidhaya - [ 22 มิ.ย. 51 20:03:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลงชื่ออ่านจ๊ะ ทามไมซีทามแบบนี้อ่ะ งือๆๆ อุสาเข้าข้าง ไม่รักแล้ว งือๆๆ จากคุณ : Sakina - [ 22 มิ.ย. 51 20:04:52 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ้าวววว ไหงเป็นงั้นล่ะ...ซีมาช้า??? หรือว่านั่นไม่ใช่ซี?? จากคุณ : teansri - [ 22 มิ.ย. 51 20:23:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่า สงสัยจะมีคนมาดับดาวพีทคุงอีกคนต่อจากคุณพระนายแล้ว ระยะทางจากรูปปั้นเชิงดอยไปถึงพระธาตุ สิบสามกิโลจ๊ะ จากคุณ : sugarhut - [ 22 มิ.ย. 51 21:12:07 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ใครบอก คิดเองเออเองคนเดียว ไม่มีใครบอกตกลง ซักหน่อย " ผมตอบ ซี แล้วก็คว้าหมวกกันน๊อกมาสวม <<<<~ น่าจะเป็น ตี๋ นะ แล้วก็ดูจบดิ ต้องให้รอลุ้นอีกอ่ะ ไม่ว่าใครมาเรียกก็รักเค้าไปละกันนะ แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 51 22:25:07 จากคุณ : กริชครับผม - [ 22 มิ.ย. 51 22:17:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอน1-8 เปิดอ่านไม่ได้แล้วค้า ช่วยลงใหม่อีกรอบน้า ขอบคึณค้า จากคุณ : เน (nayneville) - [ 23 มิ.ย. 51 22:38:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 Torn Between Two Lovers เฮ้อ สงสารนายซีเหมือนกันนะ โดนเจ้าตี๋ดับรัศมี 555 แต่ไม่สงสารไอ่พี่เวย์หรอก - อิจฉามากกว่า รับน้องขึ้นดอยปีนี้ ทำไมไม่รู้สึกตื่นเต้นเลยอ่ะ จากคุณ : เบนนี่ทักกี้ - [ 24 มิ.ย. 51 16:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีคับทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่าน ถึงคุณ ริวไผ่ ..อันนี้ ติดตามต่ออีกนิดนะครับ ที่จริงผมเองเวลารักใครอยู่ จะไม่ทันได้สังเกต ความรักจากคนอื่นอ่ะคับ ไม่รู้เป็นเหมือนกันไหม ถึงคุณ waidhaya รับน้องขึ้นดอยปีนี้วันที่ 5 ก.ค. คับ ถึงคุณ sugarhut ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ 13 กม. จริงๆด้วย ว่าแตเรื่องดับดาวนี่หมายถึงอ่ะไรอ่ะคับ ถึงคุณ Sakina อย่าเพิ่งว่าอะไรเขาเลย มันมีเหตุผลอยู่นะคับ ถึงคุณ teansri ตอนหน้าได้ทราบแน่ว่าเป็นใคร แต่อยากให้เป็นใครดีละคับ ถึงคุณ กริชครับผม ขอบคุณครับ พิมพ์ไป พิมพ์มา ตาลายเหมือนกัน ถึงคุณ เน (nayneville) ตแนนี้กำลังหาที่ลงตอนเก่าๆ อยู่นะคับ ยังไง จะแจ้งบอกอีกทีคับ ถึงคุณ เบนนี่ทักกี้ งั้นสงสัยเรื่องนี้ ฆ่านายเวย์ ตายตอนจบเลยละกัน 55+ ล้อเล่นครับ ขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง..ยังไงจะตามมาตอบทุกท่านคับ จากคุณ : waven - [ 25 มิ.ย. 51 12:42:34 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เศร้าง่ะครับ TT  ทำไมซีถึงทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า  ทำไมเวย์ถึงยังปล่อย ให้ซีทำ เฉ้าว้อยยยยย... จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 25 มิ.ย. 51 15:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อืม อ่านไปอ่านมา นึกได้ว่ามือถือก็มี บนดอยสัญญาณก็ดีมาก ทำไมไม่โทรหาล่ะ จากคุณ : กริชครับผม - [ 25 มิ.ย. 51 22:24:30 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณกริช..สงสัยมากนักเดี๋ยวตอนหน้า คนเขียนน้อยใจไม่แปะให้อ่านนะคะ...รอบนี้คุณพีทมาช้ากว่าอิฉันอีกแฮะ.. จากคุณ : teansri - [ วันสุนทรภู่ 05:21:38 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แน้ คุณเทียนสี มีแซว จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ วันสุนทรภู่ 20:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เรื่องที่ว่าทำไมไม่โทรไปหา...ก็ คือ ผมอธิบายไม่ถูกอ่ะ อารมณ์ตอนนั้น จะให้โทรไปถามว่า " รออยู่นะ ทำไมยังไม่มา " อืม...มันไม่ใช่อ่ะ ไม่รู้สิ แต่มันก็เป็นไปแล้ว ก็เลยไม่ได้โทรตาม ผมตอบได้แค่นี้อ่ะคับ ... ตอนต่อไปอาจจะมาเร็วกว่าที่บอกไว้นะคับ จากคุณ : waven - [ 27 มิ.ย. 51 13:01:07 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อยู่ๆ ก็มีคนมาบังฝนให้ผม ตรงหน้า คนๆนั้นก้มลงมาพูดกับผม ... " พี่เวย์  " <<<< ลุ้นแฮะ ว่า ซี หรือ ตี๋ แอบหวังให้นายตี๋มาคอยดูแลยามเปียกปอน ^ ^ จากคุณ : แค่ก้อนหินที่อยากบินได้ - [ 27 มิ.ย. 51 14:40:40 ]