๐ ขอโทษนะ
สักขณะขอหยุดนิ่ง
ผ่อนพักดวงใจล้า..อ่อนล้าจริง
ขอประวิงเวลา..กว่าแข็งแรง
๐ โปรดทิ้งฉันไว้ให้ไกลจากเศษซากห้วงความหลัง
ทุกสิ่งไม่เคยจีรัง..หัวใจไม่เคยเข้มแข็ง
ทำอย่างไรเล่า กมลจึงจะแกร่ง
ทำเช่นใดจักเสแสร้งได้เหมือนจริง..ว่าลืมเธอ
๐ ขอโทษนะ
สำนึก..ระยะห่างนั้นเสมอ
รู้แล้วเหตุใดจึงกีดกั้นไม่พบเจอ
ขอโทษนะที่เผลอเดินเข้ามา
๐ จากนี้..
ขอหลีกลี้..จากวิถีสิเน่หา
จากครรลองแห่งห้วงกมลา
จากสายตาพาหวั่นไหว..จากใครบางคน
๐ ขอโทษหากฉันนั้นเป็นต้นเหตุ
มอบใจให้พิเศษ..ทำเธอสับสน
ขอโทษที่หวั่นไหวในคำปรน-
เปรอกมลจากเธอ..เผลอมอบใจ
๐ ขอโทษนะ
สักขณะ..ขอหยุดพักความอ่อนไหว
ขอได้โปรดยับยั้งความห่วงใย
แคร์ทำไมกับใจฉัน..ไม่สมควร
๐ ขอโทษ..
ขอได้โปรดอย่าจำคำแย้มสรวล
ขอได้โปรดเลือนลบอย่าทบทวน
ขออย่าได้เรรวนจากนี้ไป
๐ อย่าสน
ว่าตัวตนฉันตั้งมั่น ดำรงไหน
อาจเลือนลับสูญสลายอย่าห่วงใย
อาจอยู่ใกล้ในสายลมพรมผ่านเลย
๐ อาจยังคงเก็บงำทรงจำนี้
อาจไหลรี่ไปกับฝัน..ยากเฉลย
อาจน้ำตาพรมพร่างเหมือนอย่างเคย
จงวางเฉย..อย่าแคร์เลย..อย่าสนใจ
๐
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=nakamol&month=25-06-2008&group=9&gblog=58
แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 51 02:18:09
จากคุณ :
ณ กมล
- [
25 มิ.ย. 51 01:50:02
]