ความคิดเห็นที่ 1 สักครู่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์อย่างไม่รีบเร่งนัก ปล่อยให้ผู้โทรได้มีอารมณ์ผ่อนคลายกับเพลงรอสาย “รักแห่งสยาม” เพลงโปรดของผม ก่อนที่จะได้ยินเสียงโทนต่ำของผม “ดีคับ” “ดีคัฟ” เค้าคงเป็นเด็กหนุ่ม อายุราวๆ 16- 17 ปี ตามที่เค้าบอกจริงๆ แต่ที่แปลกประหลาดกว่าใครอื่นคือ เค้าพูดไม่ค่อยชัด บางทีพูดติดๆขัดๆ ทำให้ผมนึกถึงเด็กออทิสติก (ขอโทษที่กล่าวพาดพิง) กว่าจะงัดคำพูดออกมาแต่ละคำ เล่นเอาผมเหนื่อย หรือบางทีก็ผสมคำแปลกๆ มันยิ่งทำให้ผมสนใจใคร่รู้ว่าเขาเป็นใคร มีชีวิตปกติดีหรือไม่ “พะพี่เป็นแบบหนาย เกย์รับปะ” โทซงคุงถาม “ได้หมดล่ะ” ผมส่งยิ้มผสมเสียงไปด้วย “แล้วววส่วนใหญ่รัฟหรือรุกล่ะ” “ก็เป็นโบทอ่ะ แล้วแต่อ่ะ ทำไมเหรอ” “เกย์โบท (boat) แบบ....เกย์เรืออะไรอย่างเนี้ยเหรอ” “ไม่ใช่เกย์เรือ!! Bothที่แปลว่าได้ทั้งสอง” ผมขำในความใสซื่อของเขา... พลางแอบนึกว่ากรูเจอเด็กติงต๊อง แอบแม่มาเล่นหรือเปล่าวะเนี่ย แต่ผมก็ยังอยากคุยเพราะอยากรู้ว่าคนที่เราคุยนั้นเป็นยังไง “โผมเพิ่งออกมาจาก...โรงบาล” จินตนาการผมยิ่งเตลิดปัญญาอ่อนแหงๆ?!? “ไม่สบายเหรอ...เป็นอะไร..” โทซงคุงเงียบไปอึดใจ ผมจึงทำลายความเงียบโดยแซวเล่นไปว่า “ไม่สบายเป็นอะไร เป็นโรคหัวใจเหรอ ให้พี่ช่วยรักษาให้มั้ย” แต่มุขแป๊กปลายสายไม่รับมุขเลย....กลับบอกว่า “เป็นโรค.... อะไรวะ เกี่ยวเกี่ยวกับ ทางเดิน...หายใจ” ผมฟังแล้วก็เหนื่อยแทน พอๆกับที่ปลายเสียงพยายามอธิบาย “พะพะพ่อผมเป็นคนอิยิปต์” โทซงคุงพ่นคำอธิบายออกมา ความจริงแล้ว เค้าชื่อสั้นๆว่า “โท” แต่ผมใส่คำว่า “ซงคุง” ลงไป เพื่อให้ฟังดูเป็นหนุ่มเกาหลี-ญี่ปุ่นตามสไตล์ที่ผมชอบ...อิๆ ฟังดูน่ารักดี ^_^ “แล้วแม่ล่ะ” “แม่เปนนไทยจีน” เค้ายังพูดติดๆขัดๆ ผมยิ้มและรู้ที่มาของการพูดไม่ค่อยชัด ปนกับการโล่งอกของผม ^_^" จากคุณ : ดวงไฟแดงบนยอดตึกกระพริบริบหรี่ - [ 28 มิ.ย. 51 18:54:08 A:58.8.175.80 X: TicketID:180200 ]

ความคิดเห็นที่ 2 โทซงคุงเล่าว่า เค้าสูบบุหรี่ตั้งแต่เด็กและสูบมาก ทำให้เป็นโรคถุงลมโป่งพอง (อายุ 16-17เนี่ยนะ) “ค้าบบ...ผมสูบบุหรี่เยอะคัฟ” “แล้วว่างๆนายชอบทำอะไร” ผมถาม “เล่นเกม” โทซงคุงเล่าว่าติดเกมทั้งวันทั้งคืน ถ้าง่วงก็ฟุบตัวนอนที่ร้าน ศุกร์เสาร์อาทิตย์ไม่เคยอยู่บ้าน จนกระทั่งร่างกายต้องการเรียกร้อง.. มือสั่นใจสั่นเจ็บหน้าอก อันที่จริงโทซงคุงเจ็บหน้าอกมานานแล้ว แต่ไม่ได้บอกใคร คืนนั้นร่างกายที่ไม่ได้พักผ่อนสะสมมาหลายวัน จึงไม่ไหวพอกำลังจะก้าวเดินร่างกายก็ล้มลง เพื่อนของโทซงคุงเล่าว่าตอนนั้นมือเขียว ตัวเขียว หน้าซีด ต้องแอ็ดมิดเข้าโรงพยาบาลด่วน “โผมอยู่โรงบาลมาตั้งแต่เดือนสิงหาาปีที่แล้ว เพิ่ง...เพิ่งออกมาได้ไม่ถึงสัปดาห์เลย” “โห”...แล้วมาเล่นเกมเนี่ยนะ ถึงตอนนี้ ผมยิ่งเป็นห่วงน้องมันมากขึ้น.... และไม่คิดว่าน้องจะแต่งเรื่องโกหกหลอกลวงโลก น้องดูมีเรื่องราวในชีวิตพอสมควร เพิ่งจะเข้าสู่วัยรุ่นแท้ๆ แต่ก็ต้องมานอนโรงพยาบาลเกือบปี และเข้าออกโรงพยาบาลอยู่เรื่อยๆ เรื่องเรียนจึงต้องหยุดไป เราคุยกันต่อจนรู้ว่า โทซงคุง เปิดร้านทิ้งไว้และออกมาคุยกับผม “นี่ออกมาคุยข้างนอกเหรอ” ผมหมายถึงด้านนอกร้านเน็ต “คัฟ...เปิดร้านทิ้งไว้” ห๊า...หรือว่าเป็นลูกเจ้าของร้านเน็ตผมคาดเดาเล่นๆ “ร้านอะไร” ผมถาม “อ๋อ....ร้านขายอาวุธคัฟ” “ฮะ!!!!...ร้านอะไรนะ..” “อ๋อ.... ร้านขายอาวุธในเกมคัฟ” “อ๋อ...แล้วไป!! คิดว่าคุยอยู่กับลูกเจ้าพ่อซะอีก...." เรื่องเกมพี่เล่นไม่เป็นหรอก...” จะต่อท้ายว่าเล่นเป็นแต่เรื่องรักก็กระดากปากตัวเอง ดีที่โทซังคุงรับคำมาก่อน “ดีคัฟ.... อย่าเล่นคัฟเดี๋ยวติด” โทซงคุงลงท้ายประโยค “คัฟ” เสียงเล็กๆฟังดูเป็นเด็กน่ารักและเชื่อฟัง ผมชักเริ่มชอบแล้วซิ...อิๆ โทซงคุงออกมาคุยโทรศัพท์นอกร้าน เพราะหากคุยในร้านเพื่อนอาจสงสัยว่าคุยอยู่กับใคร ในโลกนี้มีเพียงคนสนิทไม่กี่คนที่รู้ว่าโทซงคุงเป็นอะไร ในนั้นมีพ่อของเขาที่ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ต่างประเทศ และรับรู้เรื่องราวของเขา และอีกคนคือ “หวาน” เพื่อนสนิทของโทซงคุงที่เป็นคนสืบค้นเว็ปเกย์ให้กับเขา "หวาน" เธอชื่อหวานหาใช่หวานตามชื่อ หวานเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในกลุ่มเพื่อนผู้ชาย ที่รู้ว่าโทซงคุงเป็นอะไร ซึ่งต่างกับที่ใครๆก็รู้ว่าหวานเป็นทอม เพราะภายนอกหวานมาดแมนมั๊กมากก “ไม่ต้องบอกใครแล้วรู้ป่าว” หวานสั่งห้ามไม่ให้โทซงคุงเล่าเรื่องนี้กับใครอีก โทซงคุงเล่าว่าพ่อรู้ว่าเขาเป็นอะไร เพราะพ่อเขามีเหตุผลมากกว่าแม่ เขาจึงกล้าเล่าให้พ่อฟัง “ผมไม่เข้าใจแม่ หลังจากออกโรงบาล แม่เปลี่ยนไปมาก ตอนกลับมาบ้านวันแรกผมเห็นรถป้ายแดงจอดอยู่ ..... มันเป็นของแฟนใหม่ของแม่ มันอายุ 22 ปี เรียนอยู่ ม.XX ....” “คับ” ผมรับฟังอย่างนิ่งเงียบ “เงียบทำไม” "เปล่า"..... จากคุณ : ดวงไฟแดงบนยอดตึกกระพริบริบหรี่ - [ 28 มิ.ย. 51 19:03:42 A:58.8.175.80 X: TicketID:180200 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “เปล่าฟังอยู่” “ถ้าพี่ไม่อยากคุยบอกผมนะ..... รู้ป่าว” “ค๊าบ คุย ค้าบ” “พี่รู้ไหม ผมชอบพี่นะครับ” ผมเหวอ....อะไรมันจะเร็วปานนั้นน้อง ด้วยความที่ผมนั้นก็ผ่านประสบการณ์ การคุยทางmsnผมรู้ว่า มันไม่มีความเป็นจริงได้หรอก ครั้งหนึ่งผมเคยเชื่อมัน แต่ ณ ตอนนี้ผมผ่านอะไรมามาก ประสบการณ์เก่าก่อนเตือนสติผมว่า ความรักมันไม่มีตัวตนในโลกออน์ไลน์.... ทุกอย่างมันเป็นเพียงเรื่องสมมุติและจินตนาการของเราเอง ผมไม่ได้บอกอย่างนั้นหรอกเพียงแค่บอกว่ามันเร็วไป อีกอย่างเขายังไม่เห็นหน้าตาผมเลย ว่ารูปร่างหน้าตาผมเป็นยังไง “นั่นไม่สำคัญเท่ากับความรู้สึกข้างในหรอกคัฟพี่ ข้างในมันสำคัญกว่าสำหรับผม” ผมเจอประโยคนี้เข้าไปอีก น้ำเน่าดีไหมเนี่ย “แล้วทำไมถึงชอบพี่ล่ะ” “ผมชอบอ่ะ... พี่ไม่พูดถึงเรื่อง....!@#$%^^& (เค้าเอ่ยคำอวัยวะเพศชาย)ไม่ถามถึงเรื่องนั้น รู้มั้ยว่าผมเหนื่อยมากกับการเล่นM ใครๆก็พูดแต่เรื่องนี้ .... อย.นน. สส. ...อะไรวะ อ้าย....... yes เข้... งงไปหมด” ผมยิ้มในสิ่งที่โทซงคุงเล่า บางทีเพียงเพราะ ตัวเลข อย. นน.สส (อายุ น้ำหนัก ส่วนสูง) ก็อาจกำจัดความสนใจหรือปิดกั้นขอบเขตของการพูดคุยกัน บางทีเราก็บล็อก(Msn) ไปซะ เมื่อเห็น สัดส่วน อายุ น้ำหนัก ส่วนสูง ไม่สมประกอบ ไม่พึงประสงค์ในใจเรา... “พี่รู้ไหมว่า.... ผมรู้สึกดีจริงๆที่ได้คุยกับพี่” “ค้าบ” “แล้วพี่ล่ะ” “พี่ก็รู้สึกดีนะ” ความจริงผมก็รู้สึกดีจริงๆได้กลับมามีความรู้สึกแบบเด็กๆอีกครั้ง แต่เหมือนผมรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าว่า อะไรข้างหน้ามันจะเกิดขึ้นกับผมบ้าง ด้วยวัยและความคิดอ่านเราต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ลึกๆแล้วผมก็รู้สึกดี และแอบเป็นห่วงโทซงคุงในด้านสุขภาพมากๆ ในระหว่างที่เราคุยกันนั้น ผมมักถามโทซงคุงเสมอว่าๆ เค้าเหนื่อยหรือเปล่า เพราะแต่ละคำ ที่พูดออกมา บางทีโทซงคุงก็ต้องเรียงลำดับภาษาให้เข้าใจ เพราะโทซงคุง อยู่อียิปต์มาตั้งแต่เด็กๆ เพิ่งมาอยู่ที่เมืองไทยเมื่อตอนม.2 แต่ที่ตลกก็คือเวลาโทซงคุงด่าเพื่อนๆที่เดินผ่านมาใกล้ๆ กลับด่าได้ชัดถ่อยชัดคำ สมควรได้รับรางวัลเยาวชนผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่น “อ้าย...เชี่ยร์(ห) yes เข้ สาดดดด :-)งงงง อ้าย.... yesโด้ ” โทซงคุงนั่งคุยโทรศัพท์กับผมที่หน้าร้านเกม ส่วนผมลากโน้ตบุคมาเล่นริมระเบียงห้อง ท้องฟ้าค่อยๆสว่าง ไม่รู้ท้องฟ้าที่หน้าร้านเกม กับริมระเบียงห้องผมจะเป็นสีเดียวกันหรือเปล่า แต่อย่างน้อย เช้านี้มันก็ทำให้ผมสดชื่นรื้นในหัวใจ ผมไม่ทันได้มองดอกไม้ริมระเบียงว่าพวกมัน เบิกบานตามเจ้านายของมันหรือเปล่า.... จากคุณ : ดวงไฟแดงบนยอดตึกกระพริบริบหรี่ - [ 28 มิ.ย. 51 19:17:36 A:58.8.175.80 X: TicketID:180200 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “พี่เคยมีแฟนไหม” “มีสิ” ผมตอบไปสั้นๆ “แล้วทำไมถึงเลิกกันละ” “เค้าเจ้าชู้มั้ง” ความจริงผมเป็นเพียงแค่ขนมหวานสำหรับเขาเท่านั้นแหละ ไม่อาจเรียกว่าแฟนได้ด้วยซ้ำ เราคบกันได้ไม่นานคบกัน โดยที่ไม่เคยได้ยินคำว่าเราเป็นแฟนกันเลย ถ้าผมเรียกว่าแฟนบางทีมันอาจจะไม่แฟร์สำหรับเขาก็ได้ ผมอาจขี้ตู่ไปเองคนเดียว “พี่มีแฟนมาแล้วกี่คน” ครั้งหนึ่งผมก็เคยใช้ประโยคนี้กับแฟนคนแรกเหมือนกัน “สองคน..มั้ง....” ผมนับแค่สองคน “รู้จักกันที่ไหน.....” “คนแรกที่เรียน คนที่สองที่ทำงาน” “แล้วทำไมถึงเลิกกัน” “เค้าใจร้อนอ่ะ” “เลิกกันนานหรือยัง” “นาน...น..แล้ววววววววววววววววววววววว” ผมทำเสียงราวกับคุยถึงเรื่องประวัติศาสตร์สมัยอยุธยาตอนต้น “.....นายใจร้อนหรือเปล่า” ผมถามกลับ ไม่ต้องบอกผมก็พอเดาได้ว่าโทซงคุงน่าจะใจร้อนเกินไฟ เป็นลูกคุณหนู พ่อแม่ตามใจ (จากข้อมูลที่คุยนะ..... ) ทำให้ผมจินตนาการไปถึงภาพตอนที่ผมโดนเหวี่ยง โทซงคุง ฮุกเข้าที่ข้างลำตัว เตะเข้าที่ก้านคอ ต่อยหน้า ถีบตูด ทำร้ายร่างกายผม เอาพวกมารุมยำ แค่นี้ก็ไม่อยากคิดต่อแล้ว ถ้าเป็นแฟนกับเด็กนี่ กรูต้องเป็นอัมพาตก่อนอายุ 35 แน่ๆ อาจจะรุนแรงกว่าแฟนคนที่สองที่ผมเดินจากเขามา (เดินเท้าเปล่ากลับบ้าน) และทิ้งรองเท้าแตะของผมไว้ในตู้เย็นของเขา ทันทีที่ผมนึกถึงใบหน้าของเขายามที่เขาเปิดตู้เย็น มีรองเท้าของผมแช่อยู่ในนั้น...... ผมเลิกกับเค้าเพราะเค้ามีอารมณ์อันร้ายกาจ... ผมจึงเลือกการจากลาที่ไม่น่าจะเหมือนใคร และไม่คิดว่าจะเจอเขาอีกเลย... และผมคิดว่า...โทซงคุงคงไม่ต่างจากเขา ทำไมทำให้คิดเช่นนั้นนะเหรอ....... มาดูกันว่าโทซงคุงภายนอกแต่งตัวยังไง ไม่ได้แปลว่า แต่งตัวแบบนี้แล้วจะเป็นคนไม่ดีหรอกนะ แต่ความรู้สึกผมบอกอย่างนั้น **** อ๋อ...ผมลืมเล่าไปว่า ผมกับโทซงคุงยังไม่เคยเห็นหน้าตากันเลย แม้แต่คุยในM รูปก็ยังไม่เคยเห็น โทซงคุงไม่เคยหลุดประโยคคำถามถึงเรื่องรูปร่างหน้าตาผมเลย มีแต่ผมเท่านั้นที่ถามถึงรูปลักษณ์ภายนอกของเขา รู้แต่ว่าหน้าตาเขาน่าจะคมเข้มแบบแขกขาวขายเพชร “โทซงคุงแต่งตัวแบบไหนอ่ะ” ผมถาม “ก็เสื้อยืด....กางเกงยีนต์ กางเกงยีนต์เป็นปีๆเลยไม่ได้ซัก” “ซักด้วยซิเดี๋ยวก็เป็นขี้กากหรอก” ผมเย้าเล่น “ผมล่ะ...แบบไหน” หมายถึงทรงผมไม่ใช่หัวกระบาลของผู้เขียน ถ้าไม่เข้าใจ...รีบอ่านบรรทัดข้างล่างถัดไป!! ก่อนจะงงไปมากกว่านี้ “โมฮ็อกคัฟ ไถด้านข้าง ข้างหลังยาวถึงคอ” (เข้าใจแล้วนะ) ถ้างั้นมาจินตนาการตามกันต่อ “เจาะหูด้วยคัฟ ทั้งล่างและบนคัฟ ดามหูไขว้ กากบาท.... ระเบิดหู 8 มิลคัฟ” (ผมอุทานในใจ...โอ้ววววแม่เจ้า!! .... ผมได้คุยกับพระเจ้าจอร์ดตัวจริง!!มันยอดมากเรยยย) “แล้วก็เจาะลิ้น เจาะสะดือด้วยคัฟ O_o” “หมดรึยัง.....” 0_o “ยังคัฟ.....สักใต้ตาสีดำด้วยคัฟ” “ผมชอบขับรถ แต่งรถมอเตอร์ไซค์ด้วยคัฟ” เสียง แว๊นๆๆๆๆดังเข้ามาประทะโสตประสาท.. ต่อมจินตนาการทำงานหนัก เสียงบิดมอเตอร์ไซค์แว๊นๆแป๊ดมาตั้งแต่ปากซอย ทะลุทะลวงแก้วหู “แว๊นตัวจริง!!” “อะไรนะคัฟ” 0_o “อ๋อ....เปล่าๆครับ” ภาพมโนความคิดแตกซ่านกระจาย เมื่อนึกถึงตัวเองนั่งซ้อนท้ายเป็นสก๊อยสาวววว อึ๋ย..ผมคงเป็นสก๊อยที่มีขนหน้าแข้งเยอะที่สุด 55 “.....แล้วสักด้วยป่าว” จะขาดได้ไงล่ะ แว๊นมีเหรอจะไม่สัก!!ผมแค่คิดในใจ “ไม่คัฟไม่ชอบคัฟ ผิวสวยๆอยู่แล้วสักทำไมคัฟ” แหมไอ้น้อง ชิส์!! จากคุณ : ดวงไฟแดงบนยอดตึกกระพริบริบหรี่ - [ 28 มิ.ย. 51 19:25:08 A:58.8.175.80 X: TicketID:180200 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “แล้วทำไมพี่ถึงเลิกกับแฟนล่ะ ....” อ้าวไอ้น้องดันเปลี่ยนเรื่องซะงั้น ยังงี้ผู้อ่านปรับอารมณ์ไม่ทันแย่ซิ ความจริงผมเล่าข้ามเรื่องเองแหละหุ หุ แอบโยนความผิดให้โทซงคุงไปซะอิๆ เพราะเราคุยกันนานหลายชั่วโมง เรียบเรียงไม่ถูกขอเล่าแบบกระโดดไปกระเด้งมาแล้วกัน “แล้วทำไมพี่ถึงเลิกกับแฟนล่ะ ....” “เวลาโมโหเค้าอารมณ์ร้อนบางทีมีผลักหน้าอกพี่ด้วย” “โห..อ้าย yes เข้....ไอ้เชี่ยร์(ห) ทำงี้ด้ายไงวะ แม๊งงงไม่ใช่ผู้ชายแล้ว ยังงี้ต้องเอาพวกแม๊งงงไปรุม ส่า(ด) ” “แล้วนายจะใจร้อนแบบเขาหรือเปล่า” “ไม่หรอกพี่...” เป็นคุณจะกล้าเชื่อไหมเนี่ย.... “ผมอ่ะ แยกแยะออกว่าอะไรเป็นอะไร ผมไม่ทำหรอก เราก็ต้องให้เกียรติคนที่เรารัก คนเราก็ต้องมีสิ่งที่ดีและไม่ดี ก็ต้องยอมรับให้ได้จริงมั้ยคัฟ” “แล้วนายจะชอบพี่ได้เหรอ นายยังไม่เห็นหน้าพี่เลยว่าเป็น แบบไหนยังไง” ผมพยายามย้ำอีกครั้ง.... “ทำไมพูดแบบนี้ง่า....ตรงนั้นไม่สำคัญหรอกคัฟ...” (แต่ตรงนี้มันก็สำคัญสำหรับพี่นะ ผมคิดในใจ ไม่อย่างนั้นผมคงมีแฟนไปนานหลายคนแล้วล่ะ) “ผมชอบพี่จริงๆ พี่รู้มั้ย เมื่อกี้นี้ผมคุยกับพ่อแล้วว่าผมเจอ คนที่ใช่” **** อย่าเพิ่งสงสัยว่าเอ๊ะมันไปคุยกับพ่อมานตอนไหนฟระ อันนี้เขียนรวบรัดมาให้อ่าน เพราะความจริงคุยโทรศัพท์เป็นช่วงๆ พักนอนบ้าง...พักกินข้าวบ้าง.....บ่ายๆเย็นๆน้องมันก็โทรมาอีก ผมเลยเล่าเรื่องผสมๆกันแบบค็อกเทล.....อย่าเพิ่งมึนละกัน “แล้วพ่อนายบอกว่าไง” “พ่อบอกว่าให้จีบให้ติด” ผมแอบดีใจ *_* “พี่รู้มั้ยว่า พ่อบอกว่าไม่เคยเห็นผมอารมณ์ดีแบบนี้มานาน แล้ว” ถึงตอนนี้ ทำคนแก่อย่างผมถึงกับเคลิบเคลิ้ม...ไม่หรอก!! เป็นความรู้สึกดีมากกว่าที่ทำให้คนหนึ่งคน หรืออีกสองคน (รวมพ่อเขาด้วย) ได้เกิดความรู้สึกดีๆขึ้นมา ตลอดทั้งวัน ตั้งแต่ตีห้า ถึงหนึ่งทุ่ม โทซงคุงโทรมาเป็นระยะๆ ทำเอาผมไม่ได้หลับได้นอน...(กลางวัน) แต่ก็เป็นความรู้สึกอบอุ่นดี.... มีคนพิเศษให้เราได้นึกถึงและไม่มีครั้งไหนเลย ที่โทซงคุงจะไม่พูดคำว่า “คิดถึงนะคัฟ” ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลเหมือนเด็กๆเชื่อฟังครู แต่กระนั้นก็มีเสียงปนกับการกระไอของอาการเจ็บคอ และเป็นหวัดอยู่เนื่องๆ โทซงคุง ในเวลานี้ไม่ค่อยแข็งแรงนัก เพิ่งออกจากโรงพยาบาลภูมิคุ้มกันก็ยังไม่มี นอกจากนั้นยังติดบุหรี่อีกด้วย “พี่รู้มั้ย ผมไม่เคยมีแฟนผมไม่รู้ว่าเค้าจีบกันยังไง” โถเด็กน้อย “แล้วพี่เล่นMบ่อยไหม” “ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เล่นหรอก” (เล่นแต่แคมฟรอง!! หนักกว่าเดิมอีกกรู แต่ข้อนี้ไม่ได้บอกโทซงคุงหรอกเดี๋ยวต้องอธิบายยาว:P ) “เพื่อนผมเป็นห่วงผม กลัวว่าผมจะเจอคนไม่ดี เพราะคนที่ เล่นM หมายถึงคนที่โพสข้อความ แบบพี่ก็ต้องมีคนมาคุยอีก พี่เลิกเล่นได้ไหม” “ได้ครับ...” ผมรับคำเพื่อให้น้องสบายใจ “แล้วเวลาคุยเอ็มแล้วยังไงบ้าง .. หมายถึงแบบ...คุยอย่างเดียวเหรอ หรือว่า...” “ก็มีทุกอย่างแหละ” ผมพูดกลางๆ “แล้วยังไงล่ะ” “เอาจริงๆนะ พี่พูดความจริงนะ พี่ไม่ชอบพูดโกหก นายจะรับความจริงได้ไหม ว่าพี่เป็นคนยังไง” “ได้คัฟ” “พี่ก็..... คุย....แล้วก็......เอ่อ....แล้วกันไป หมายถึง คุยโทรศัพท์แบบเนี้ยแหละ ก็.....คุยๆๆๆๆ แต่แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกัน ก็หายไป หรืออย่าง....บางทีก็มีอะไรกัน” “หมายถึงพามามีอะไรที่ห้องใช่ไหม” เขายิงคำถาม “ใช่””” ผมสงบลง ถึงตอนนี้โทซงคุงเงียบไป... “พี่รู้ไหมว่า ถ้าจะให้ผมไปเอาใครอ่ะ ผมไม่เอาหรอก ผมทำเพราะผมไม่รักไม่ได้!! มีหลายคนที่เห็นหน้าผมแล้ว จะเอาเงินซื้อผม ผมบอกมันไปว่า ผมมีเงินเยอะแล้ว แล้ว ผมก็บล็อกMมันเลย” จากคุณ : ดวงไฟแดงบนยอดตึกกระพริบริบหรี่ - [ 28 มิ.ย. 51 19:35:17 A:58.8.175.80 X: TicketID:180200 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ในวัยเดียวกันผมก็คิดแบบโทซงแหละ .... ... ผมไม่ยอมมีอะไรกับคนที่ผมไม่รัก หรือไม่รู้สึกชอบเลยแม้แต่น้อย จนมาเมื่อ สี่ห้าปีให้หลังเมื่ออายุมากขึ้น รู้สึกอิสรเสรีและมีทัศนะคติ ในเรื่องของความรักและSexเปลี่ยนไป ผมว่าSexมันก็เหมือนกับขนม กินก็ได้ไม่กินก็ได้ หรือบางทีภาวะร่างกายเราขาดน้ำตาล เราก็อยากสนุกกับรสชาติที่หอมหวาน. หรือบางครั้งมองภายนอก ขนมนี้น่ากินจังแฮะ.... อยากกินแต่พอกินแล้วรสชาติมันอาจไม่ถูกกับเราก็ได้... บางทีติดใจอยากกินอีก.. แต่ขนมมันดันมีห่อเดียวสำหรับเรา บางทีอยากท้าท้ายกับชีวิตกับบางสิ่ง อยากฟังเสียงหัวใจตัวเองเต้นโครมคราม หรือบางครั้งเมื่อความเหงาเข้ามาย่ำกราย หรือต้องการเพียงแค่ เพียงแค่.... แค่.... ทำเพราะประชดสำหรับคนที่เราแอบหลงรัก หวังให้เค้ามาหึงหวงเราบ้าง แต่นั่นก็ไม่เป็นผล..... แม้จะมีร่องรอยตรงซอกคอช้ำๆกลับห้อง เผยให้เขาได้เห็นร่องรอย แต่มันก็ไม่มีผลอะไรเลยสำหรับเขา กาลเวลาผ่านมา... ผ่านเลย ตั้งแต่นั้น..... เรื่องเซ็กส์กับเรื่องความรัก จึงเป็นเส้นคู่ขนานสำหรับผมมาตลอด หลังๆมานี้ผมรู้สึกว่า ความใคร่ย่อมมาถึงตัวก่อนเสมอ..... ความ รัก ห่าง หาย ไป ความรักสำหรับผมเปรียบเสมือนคนหลงทาง... เขาหาทางกลับบ้านไม่เจอ.. . เพราะไม่ว่าจะนานสักเท่าไร ผมก็ยังรอคอยคนหลงทางคนเดิมคนนั้นกลับมา...... บางครั้งผมก็สับสน..... ผมไม่รู้ว่าจะแบ่งปันความรักให้ใครดี ผมไม่กล้าให้ใครอีก..... ทั้งๆที่ได้สร้างความรู้สึกดีๆขึ้นมาแล้ว แต่กลับทำลายมันเสียเอง.... เพียงเพราะไม่อยากให้ถึงวันนั้น วันที่มีการจากลา.... “ต่อไปนี้พี่ห้ามทำแบบนั้นอีกนะ” “ค๊าบ...เพราะพี่ไม่มีแฟนนี่ ถ้าพี่มีแฟนพี่ก็ไม่ทำอย่างนี้ หรอก พี่ก็ต้องให้เกียรติแฟนพี่ซิ....” “ถึงไม่มีแฟนพี่ก็อย่าทำอีก มันไม่ดีหรอก” “ค๊าบ.... พี่เข้าใจ ” นายยังเด็กนักนายยังไม่เข้าใจโลกในความเป็นจริงหรอก... “งั้นพี่เป็นแฟนกับผมนะ” ผม "........." .............................................................จบตอนที่ 1.................... จากคุณ : ดวงไฟแดงบนยอดตึกกระพริบริบหรี่ - [ 28 มิ.ย. 51 19:41:17 A:58.8.175.80 X: TicketID:180200 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อยากถามสมาชิกว่า เวลาเราพิมพ์เรื่องจัดค่าหน้ากระดาษที่เท่าไรกันบ้างครับ เพื่อเวลาเข้ามา paste จะได้ไม่ต้องมาจัดหน้ากระดาษกันใหม่ แอบเหนื่อยกับการจัดหน้ากระดาษอ่ะ ....เมื่อกี้เขียนในกระทู้แรก โดนลบไปแล้วสงสัยคำบางคำไม่ผ่าน... โดนลบเลย ขอบคุณที่อ่านจนบรรทัดสุดท้ายนะครับ... จากคุณ : ดวงไฟแดงบนยอดตึกกระพริบริบหรี่ - [ 28 มิ.ย. 51 19:45:13 A:58.8.175.80 X: TicketID:180200 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สปาร์คง่ายจัง จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 28 มิ.ย. 51 19:49:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยังไม่จบใช่ป่ะเนี้ยะ จากคุณ : กริชครับผม - [ 29 มิ.ย. 51 22:22:59 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น้องโทซงพูดจาน่ารักเหลือเกิน แต่ช่างซื่อใสจนน่าเป็นห่วงนะครับ เฮ้อ... คุณดวงไฟจัดหน้าแบบไหนครับ  แบบจัดเองด้วยมือทุกบรรทัดเหรอครับ มันมีวิธีจัดหลายแบบ  ของผมพิมพ์ในเวิร์ด แล้วก๊อปลงทั้งอย่างนั้น เพียงแต่ เว้นบรรทัดเปล่าเพิ่มระหว่างย่อหน้า ไม่ให้ติดกันเป็นพรืดเท่านั้นเอง ส่วน ความกว้างผมปล่อยชาย บางคนตัดด้วยมือ คือพอบรรทัดยาวขนาดหนึ่งแล้วก็กดเอ็นเทอร์ ขึ้นบรรทัด ใหม่ กะให้ทางขวาเสมอกัน  ถ้าเป็นแบบนี้ก็แล้วแต่ชอบครับ บางคนชอบ แคบๆ บางคนชอบกว้างหน่อย  (ตัวอย่างเช่น คำตอบของผมนี้) ถ้าจะจัดหน้า ควรจะจัดก่อนข้างนอก แล้วค่อยก๊อปมาแปะในช่องครับ ใน ช่องมันเล็ก ดูยาก จัดยาก รอติดตามต่อนะครับ แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 51 20:26:00 แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 51 20:25:00 จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 30 มิ.ย. 51 10:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาอ่าน คนเขียนก็เก่งจังค่ะ - -อ่านไปขำไป ชอบ โทชงคุงจังคัฟ น่ารักจริงๆ จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 30 มิ.ย. 51 16:01:06 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอบ... คห. 9 ยังไม่จบครับ มีต่อตอนที่ 2 " เรื่องที่โทซงคุงขอร้องให้ผมไปพบกับหวาน" ขอบคุณ คุณพีทคุง ที่แนะนำการจัดหน้ากระดาษนะครับ จะลองทำดู ตอนนี้ใช้วิธีเข้ามา เคาะทีละบรรทัด... ใช้บัตรผ่านถ้า....เขียนผิด แก้ไขไม่ได้ด้วย.... แย่จัง รู้งี้....ใช้ชื่อเดิมดีกว่า แฮๆๆ เขียนผิดแล้วแก้ไขได้ด้วย ขอบคุณ คุณ "ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี" ที่เข้ามาอ่าน คุณ โก้ เข้ามาคนแรกเลย และผู้อ่านท่านอื่นๆทุกคนนะครับ.... **** ตอนที่สอง แอบเขียนในระหว่างรอลูกค้ามาซื้อของ แสดงให้เห็นว่า....ร้านข้าพเจ้าขายดีมากเรย -_-" จึงมีเวลาเขียนได้มากมายขนาดนี้.... เซ็งเรยยย ลูกค้าไม่มี จากคุณ : ดวงไฟแดงบนยอดตึกกระพริบริบหรี่ - [ 30 มิ.ย. 51 17:34:49 A:58.8.177.225 X: TicketID:180200 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เป็งงั้นไป  ขอให้ลูกค้าเข้าร้านเยอะๆ นะครับ แต่ขอให้อดหลับอดนอนเขียน เพราะคนอ่านยังรออยู่หลายชีวิต ฮ่าๆๆ ถ้าล็อกอินเดิมหายไปแล้ว ลองสมัครใหม่ด้วยระบบมือถือสิครับ  แก้ไขข้อ ความได้ตามปกติ เพียงแต่กดโหวตกระทู้ไม่ได้เท่านั้นเอง  ถ้าจะลงนิยาย มีล็อกอินจะสะดวกขึ้นเย้อ เลยครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 30 มิ.ย. 51 20:28:22 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน... จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 1 ก.ค. 51 21:02:47 ]