ความคิดเห็นที่ 1 18. ฤทธิ์รัตติกาล (ครี่งแรก) อุดากันร้องคำรามลั่นบนลานดินขณะที่มันโดนทหารมาตีกำลังเอาปลายทวนทิ่มแทงผ่านเกล็ดหนาเพื่อบังคับให้มันทำงานหมุนกว้านขนาดใหญ่แทนยักษ์หินสองตนที่เพิ่งปลดระวางกลายเป็นอาหารมื้อล่าสุดของอังกา สัตว์เลี้ยงสุดโปรดของเจ้าเมืองมาตี ปีกของมังกรบินถูกพันรอบด้วยเชือกและสายโซ่อย่างแน่นหนาเพื่อกันไม่ให้มันบินหนี หากในขณะเดียวกันก็เป็นการเพิ่มน้ำหนักทำให้มันเคลื่อนไหวไม่สะดวกเช่นปกติ พวกทหารบาดาลส่งเสียงหึๆ แม้พวกมันจะพูดจาไม่ได้เช่นมนุษย์หากทว่าเสียงหัวเราะกลับใกล้เคียงกัน จากนั้นร่างทหารมาตีคนเดิมที่ถูกทิ้งรั้งท้าย ขยับหน้ากากก่อนจะทำตัวค่อมลงจนคล้ายพวกเดียวกัน ทหารบาดาลคนใหม่ที่เพิ่งมาถึงเสหยิบเอาก้อนหินขว้างปาใส่หัวมังกรอย่างสนุกสนาน เพราะตั้งแต่ช่วงคอและลำตัวของอุดากันถูกสายโซ่พันแน่นกับเครื่องกลขนาดยักษ์ทำให้มันไม่สามารถเอี้ยวตัวมาทำร้ายได้สร้างความเครื้นเครงแก่พวกทหารยามอีกเป็นอันมาก หากทันใดนั้นก้อนหินก้อนถัดมากลับกระแทกเข้าใส่หน้าของพวกเดียวกันเอง จนแต่ละตัวล้มระเนระนาดหงายหลังตึง จากนั้นนายทหารที่เพิ่งทำร้ายฝ่ายเดียวกันโยนก้อนหินในมือทิ้ง กระโดดปราดไปหยิบกุญแจที่ผูกไว้ที่เอวของทหารยามคนหนึ่ง ก่อนจะลากพวกมันไปกองซ่อนอยู่ด้านหลัง อุดากันแสนประหลาดใจที่เห็นฝ่ายตรงข้ามทะเลาะกันเอง  หากมันเป็นแมวคงทำพองขนและขู่ฟอดเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้ หากทันใดนั้นเองมังกรบินกลับหยุดชะงักและย่อตัวลงทำอาการสะบัดหางไปมาเบาๆ  ท่าทางผ่อนคลายลงกว่าเดิมและยอมให้นายทหารบาดาลผู้นั้นเข้ามากล่าวบางอย่าง จากนั้นมันทำท่าผงกหัวหงึกๆ ก่อนจะทำทีคล้ายไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นมาก่อน ไม่นานหลังจากนั้นกลุ่มนายทหารยศสูงกองหนึ่งเดินแกมวิ่งเข้ามาในบริเวณรอบลานดิน พากันมายืนเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบ ลานดินแห่งนี้เป็นรูปวงรีขนาดใหญ่ที่มีผนังหินสูงกั้นขวางโดยรอบ หากลานแห่งนี้ตั้งอยู่เหนือพิภพมันอาจเป็นลานบินที่มีขนาดใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในบุราทิศ รอบลานบินมีประตูเข้าออกถึงแปดด้าน แต่ในปัจจุบันเหลือสภาพที่ใช้งานได้เพียงสามประตูเท่านั้น แต่ละมุมเป็นที่ตั้งของหอคอยประจำทิศถูกทิ้งร้าง กาลเวลาทำให้ยอดหอคอยที่เคยความสวยงามกลับกลายเป็นเพียงเศษซากปรักหักพัง และรังของเดียรัจฉานชั้นต่ำ ความจริงแล้วหอคอยทั้งสี่นี้สร้างขึ้นเพื่อต้อนรับจ้าวเทวาทิศในยามที่อาณาจักรสุญญากาศยังคงความรุ่งเรืองเมื่อครั้งอดีตกาล หากบัดนี้เหลือแต่เศษหินกร่อน และธุลีดิน ครานั้นเมื่อเสียงระฆังตีครบหกครั้ง จงค่อยปรากฏร่างของเจ้าเมืองมาตีบนหอคอยหนึ่ง อยู่ๆ เสียงรอบสนามกลับพลันเงียบลงด้วยการถึงของจ้าวเกาะมาตี ร่างระหงสวมชุดสีแดงสดแลพริ้วตามลมราวกับกำลังยืนกลางหาว แลดูงดงามดุจมหาเทพี นีรนาทกล่าวเสียงดัง “ข้านีรนาท แห่งเกาะมาตี เนื่องในเทศกาลบูชาสัตว์เทพข้าขอกำนัลร่างสังเวยศักดิ์สิทธิ์แห่งเทวาทิศ และเหล่ามนุษย์ผู้เสพสถุลโสมม! ผู้บังอาจบุกแดนต้องห้าม” จากคุณ : run saya - [ 28 มิ.ย. 51 22:50:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สิ้นวาจาดุจประกาศิตจากพญายม ทั้งสนามก็สั่นสะเทือนเลื่อนลั่นด้วยอารมณ์ร่วมของพลเผ่าชาวมาตีต่างส่งเสียงโห่ร้อง ทั้งตบมือตบเท้าอย่างสะใจ ร่างสูงของคนผู้หนึ่งถูกนายทหารดึงล้มลุกคลุมคลานออกมาจากประตูด้านพายัพ มือและเท้าของคาชา ข่านถูกพันธนาการเข้ากับตรวนเส้นเดียวกันทำให้เคลื่อนไหวได้ค่อนข้างลำบาก หากกระนั้นร่างสูงใหญ่ก็ยังคงเดินมาหยุดตรงหน้าหอคอยที่นีรนาทยืนสั่งการอยู่โดยไม่ล้มลงไปเสียก่อน คาชาหมุนซ้ายแลขวา พลางกล่าวถามด้วยความสงสัย “นี่ท่านหมดตัวขนาดลอกทองไปขายหมดแล้วหรือ? วา...เสียดายจริง” ทันใดนั้นเจ้าเมืองมาตีประกาศลั่น “ไอ้พวกมนุษย์สุดทราม! ยังมีหน้ากล่าววาจาอวดดีอีกเรอะ? ดีล่ะ วันนี้ข้าจะให้พวกเจ้าตายไปพร้อมกับพวกของเจ้าก็แล้วกัน” จากนั้นนีรนาทส่งสัญญาณมือ ฝ่ายทหารจึงกระแทกด้ามอาวุธกับพื้นสนามสามครั้ง จากนั้นทหารแห่งเมืองมาตีจึงส่งสัญญาณเพื่อบังคับกลไกให้ทำงาน ทันที่เครื่องกลถูกชักรอกขึ้นด้วยแรงกำลังมหาศาล กว้านยักษ์เริ่มหมุนฟันเฟืองจนทำให้พื้นด้านบนค่อยๆ แยกออกเป็นช่องโล่ง ร่างของนักโทษที่ถูกตรึงร่างไว้บนเสาไม้รูปกากบาท ก็ถูกดึงชักขึ้นไปอย่างพร้อมเพรียง กลไกขนาดมหึมาส่งเสียงลั่นเปรี๊ยะ และโยกคลอนไปมา ราวกับจะหยอกล้อกับเหล่านักโทษ พอถึงตอนนี้ใครบางคนถึงกับขวัญกระเจิง พยายามดิ้นสุดกำลังเพื่อให้พ้นจากสภาพที่น่าเวทนา ไม่นานนักช่องที่เปิดโล่งก็ถูกแทนที่ด้วยเสาไม้กากบากเก้าหลัก แต่ละหลักมัดร่างของผู้ต้องโทษโดยไม่เกี่ยงว่าพวกเขาจะเป็นเทพ สัตว์เดียรัจฉาน หรือ มนุษย์ ธรรมดา คาชาเหลียวหลังไปดู จึงพบว่าร่างของผู้ต้องโทษที่ถูกมัดติดกับหลักไม้รูปกากบาท แท้จริงคือบุคคลที่เดินทางมาพร้อมกับรามิตนั่นเอง มัสลินและหัสรังสี อยู่ในสภาพที่อิดโรย โดยเฉพาะคนหลังตามลำตัวและใบหน้าบวมช้ำคล้ายเกิดจากการทำร้ายโดยฝีมือทหารเมืองมาตีทำให้ไม่เหลือคราบว่าที่จ้าวแดนตะวันออกอีกเลย ส่วนมัสลินนั้นมีเพียงรอยเลือดที่แห้งแล้วบริเวณข้างใบหน้าเท่านั้น ดวงตาคมคายของเธอทอประกายเล็กน้อย หากทว่าดวงตาของเทพตะวันออกกลับแห้งผาก และยิ่งลุกโชน...เขากำลังมองไปยังผู้ที่กำลังยืนในแท่นพิธี ส่วนอุรุและพรรคพวกของมันก็ถูกล่ามด้วยโซ่เส้นโตติดกับเสากากบาทเช่นกัน “ข้ารู้แต่แรกแล้วว่า พวกเจ้าเข้าเมืองมามิได้ประสงค์ดี...หึ! ไอ้เด็กยโสนั่น” นีรนาทชี้นิ้วไปทางหัสรังสีที่กำลังมองอีกฝ่ายด้วยดวงตาเกรี้ยวโกรธ “ช่วยไม่ได้ที่มันปากแข็งนัก ไม่ยอมเผยมาว่า ใครกันที่บุกรุกแดนของข้า รวมทั้งยังบังอาจไล่ล่าผีเสื้อน้ำของข้า” “เชอะ! นังแก่แร้งทึ้ง!” แม้จะบาดเจ็บไม่น้อยและอยู่ในเครื่องพันธนาการ หากว่าที่จ้าวแดนตะวันออกก็ยังสามารถสามหาวได้ทุกสถานการณ์ “เจ้าช่างบังอาจนัก...หากเจ้าอยู่ในแดนข้าจะต้องถูกตัดหัว ฐานบังอาจทำกับข้าขนาดนี้” นีรนาทหัวเราะเสียงใส “ชะ! เจ้าเด็กสามหาว มาบัดนี้เจ้ายังไม่สำนึก” จากคุณ : run saya - [ 28 มิ.ย. 51 22:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “ข้าคือเทพตะวันออก!” หัสรังสีตวาด “อยากเป็นศัตรูกับทัพตะวันออกนักหรือ?” เจ้าเมืองมาตียิ่งหัวเราะดังกว่าเดิม “ว่ากันว่าเทพตะวันออกมีกำลังเวทเป็นอันดับหนึ่งเหนือพิภพโลกา แต่เหตุใดท่านจึงถูกจับมาตรึงกากบาทเพื่อเป็นอาหารให้แก่สัตว์เลี้ยงของข้าได้เล่า?” “แกจะต้องโทษประหาร!” หัสรังสียังคงแผดเสียงใส่ “นั่นคือประโยคของข้าต่างหาก” พูดจบเธอก็ทำท่าจะหันหลังกลับคล้ายไม่อยากจะโต้เถียงกับเด็กๆ เธอมองกลับมองมาที่คาชา ที่ยังอยู่ในความควบคุมของทหารหน้ากากเหล็ก นีรนาทยิ้มอย่างมีเลศนัย “ข้าจะให้โอกาสเจ้าทั้งสองอีกครั้ง...จงบอกมาว่าเหตุใดจึงล่วงล้ำเขตแดนเข้ามา” เมื่อนั้นนายโจรใหญ่และหัสรังสีหันมามองกันชั่วครู่หนึ่ง ความจริงว่าที่จ้าวแดนตะวันออกไม่เคยพบหน้าคาชามาก่อน ตอนนั้นเด็กหนุ่มทำท่าจะอ้าปากบอกบางอย่าง แต่ทันใดนั้นเขากลับเงียบงัน... บางสิ่งบางอย่างที่แฝงมาในตัวของนายพ่อค้าใหญ่ ทำให้เขาต้องหุบปากชั่วคราว แม้ในภายหลังเมื่อหัสรังสีคิดทบทวนในเหตุการณ์ครั้งนี้ ก็ยังไม่สามารถรู้สาเหตุที่แน่ชัด และแล้วนัยน์ตาของคาชาก็ฉายแววประดุจสุนัขล่าเนื้อแสนเจ้าเล่ห์ขึ้นมาอีกครา “เรียนท่านเจ้าเมือง...ข้าหรือจะมีกำลังขวัญต่อต้านท่าน ข้าเพียงแต่มาส่งของให้แก่ท่านเจ้าเมืองเท่านั้น” “ส่งของให้ข้าอย่างนั้นหรือ? คาชา...” เธอทวนคำ แล้วจึงชูสิ่งของอย่างหนึ่งตรงหน้า “แล้วเจ้าจะอธิบายมุกโบกขรณีในสระของข้าว่ากระไร? นี่คือมุกโบกขรณี..มุกที่ควรประดับในห้องสมบัติของข้าเท่านั้น” นายโจรใหญ่อ้าปากค้าง คล้ายคิดคำแก้ตัวไม่ทัน และนีรนาทเองก็ไม่เปิดโอกาสให้เขา “ทหารแห่งข้า!” เธอสั่งเสียดัง “จับมันในฐานลักขโมยของในสระของเรา ความผิดอุกอาจถึงขนาดขโมยมุกล้ำค่าเช่นนี้ ข้าสั่งให้มันโดนประหารพร้อมกับพวกที่บังอาจรุกล้ำแดนบาดาล” ว่าจบ นายทหารที่ยืนล้อมกรอบอยู่ห่างๆ  ทำท่าจะกรูเข้ามา หากในทันใดนั้น... “ช้าก่อน!” นีรนาทขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินเสียงกังวาลดังมาจากปลายสุดของสนามด้านล่าง กลับปรากฏร่างนายทหารชาวบาดาลยศสามัญคนหนึ่งเดินดุ่มๆ ออกมาจากแท่นมังกร นายทหารปริศนาหันไปส่งสัญญาณบางอย่างกับมังกรบินที่ทำท่าเหมือนจะบินตามอารักขา “อยู่เฝ้าประตูตรงนั้นอุดากัน” เสียงของผู้ที่อยู่ในชุดทหารบาดาลปริศนาร้องห้าม “หากข้าไม่เรียก ไม่ต้องมา” ***** คาชาแอบยิ้มแต่ก็ยังคงแสร้งทำหน้าสงสัย ข้านึกอยู่แล้ว เจ้าไปไหนไม่ไกลหรอก... ***** จากคุณ : run saya - [ 28 มิ.ย. 51 22:57:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “เจ้าเป็นใคร...?” นีรนาทถามเสียงค้าง ขณะที่จ้องมองฝ่ายตรงข้ามอย่างแคลงใจ หากอีกฝ่ายก็แสดงตนโดยไม่ต้องรอให้นีรนาทถามมากความ มันถอดหน้ากากอสุราทิ้งลงกับลานหินและค้อมคำนับลงอย่างสง่างาม จึงเห็นว่าใบหน้าเบื้องหลังหน้ากากเหล็กเป็นเพียงแค่เด็กหนุ่ม แม้ดูอย่างผิวเผินคล้ายมนุษย์ธรรมดาแต่ทว่าสีผมกลับเป็นสีเงินอมทอง แลคล้ายแสงสว่างของดวงอาทิตย์ แววตาของเขาก็ทอประกายคมกล้า เมื่อนั้นความรู้สึกอย่างหนึ่งแล่นปราดเข้ามาในห้วงความคิดของเจ้าเมืองมาตี... แต่เมื่อเธอมองอย่างพิเคราะห์แล้วกลับไม่สามารถจับไอวิญญาณแห่งเทพ เจ้าเมืองมาตียกมือเป็นเชิงให้ทหารหยุดชั่วขณะ จึงกล่าวถามด้วยน้ำเสียงฉงน “เจ้ามนุษย์ตัวน้อย เจ้าเป็นใครกัน?” แม้แต่หัสรังสียังมองรามิตด้วยสายตาประหลาดใจ เป็นครั้งแรกที่นายน้อยแห่งแดนตะวันออกรู้จักเงียบฟังและสังเกตการณ์ รามิตขยับเท้าขึ้นมาก้าวหนึ่ง เขาไม่สนใจสภาพทุลักทุเลของเทพตะวันออกและมัสลินแม้แต่จะชายตามอง “ข้าขอคำนับเจ้าเมืองมาตี...” เขากล่าวพร้อมคำนับกายลงอีกครั้งและผายมือไปทางเหล่านักโทษ “ขออภัยที่คนของข้าทำให้ท่านเดือดร้อน” ครู่หนึ่งรามิตปรายตามองที่หัสรังสี คล้ายกำลังตัดสินใจบางอย่าง จากนั้นจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงก้องกังวาล “ข้าคือว่าที่จ้าวแดนตะวันออก!” ***** ตีท้ายบท : เจอมุขรามิตเข้าไปเต็มๆ เลยค่ะ สำหรับเจ้าเมืองมาตี ส่วนแกจะหลงกลหรือไม่ แล้วพระเอกเราจะทำอย่างไรต่อ ค่อยมาต่อครึ่งหลังนะคะ คราวหน้าแอ็คชั่นกระจายแน่นอนจ้า จากคุณ : run saya - [ 28 มิ.ย. 51 23:01:29 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โห... รามิตช่างกล้านัก หัสรังสีโดนเข้าไปแบบนี้ได้โวยลั่นแน่ หึหึหึ... จากคุณ : Caje - [ 29 มิ.ย. 51 01:27:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สั้นจริงๆ ตอนนี้ กี่หน้ากันนี่ มาล่อให้อยากแล้วจากไปอีกแล้ว คุณรัน เอามาแถมซะดีดี จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) - [ 29 มิ.ย. 51 10:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โอ้... ช่างกล้าสุดๆเลยรามิต จากคุณ : Ezel - [ 29 มิ.ย. 51 11:41:11 ]

ความคิดเห็นที่ 8 วัดใจหัสรังสีล่ะว่าจะทำเสียแผนเปล่า แต่เดายาก ไม่รู้รามิตตั้งใจทำให้โมโหด้วยเปล่าซี ตอนหน้าอุดากันได้โชว์ฟอร์มพระเอกอีกแน่เลย (หรือนางเอกหว่า) จากคุณ : scottie - [ 29 มิ.ย. 51 12:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ต้องเป็นตัวเอกครับคุณรักษ์ พระเอกกะนางเอกใช้กะคน เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 29 มิ.ย. 51 18:33:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามมาทันแล้วครับ หลังจากพลาดไปตอนหนึ่ง ช่วงท้ายๆนี่ดุเดือดดีจริงๆ (ได้อ่าน 2 ตอนรวด ได้เปรียบคนอื่น ฮ่ะๆๆนี่ล่ะข้อดีของการสะสมกระทู้) สารภาพว่าอ่านไปนึกไปแล้วขำ(เอง)ไป เพราะจำได้ว่าเพิ่งแซวว่าเรื่องนี้ทำให้นึกถึงพระอถัยมณีกับขลุ่ย ตอนที่แล้วมีถ้ำสังข์อีกทำให้คิดถึงเรื่องสังข์ทองอีกแล้วครับ แฮ่ะๆ และนีรนาทก็ออกมาให้หัวใจหวั่นไหวเล็กๆอีกแล้ว แต่คิดไปคิดมาเธอน่ากลัวแฮะ...ไม่เอา หาบุษบรรณาดีกลัว ^__^.... คาซานี่มีหลายอิมเมจ เลยดูบ้าๆบอๆ แตค่นิสัยก็ไม่เลวเท่าไรนา จากคุณ : GTW - [ 30 มิ.ย. 51 05:11:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาอ่าน หัสรังสีจะระเบิดลงรึเปล่าน้า เหอเหอ จากคุณ : Hexi - [ 1 ก.ค. 51 19:55:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผ่านมาอ่าน... จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 2 ก.ค. 51 08:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ^ ^ คุณ ชายยอดนักทดลอง...ณ คห. สิบสอง คุณร่อนความเห็นในนี้ไปเกือบทุกกระทู้ เลยนะเจ้าคะ? ถ้าอ่านจริงเราขอนับถือมั่กๆ หรือตั้งใจจะสร้างเรตติ้งอะไรหรือเปล่าเหนาะ? อืม...ไหนๆ ก็เข้ามาแล้ว ขอแวะคุยนิดหนึ่ง ขออนุญาตตอบแบบแพ็กเกจเหมานะคะ ตอนหน้ามาตามอ่านดูว่ารามิตจะช่วยคนที่เหลืออย่างไร? นะคะ คุณน้องเคจ กับคุณ Ezel แหม...แล้วตารังสีไม่กล้าเหรอ อุตส่าห์ตะโกนประกาศตัวจนเสียงแหบเสียงแห้งขนาดนั้น คุณ y4uc : รออ่านบทแอ็คชั่นยาวๆ ตอนหน้านะขอรับ คุณ Scottie : (นอกเรื่องเล็กน้อย) หากมีผู้ใดมาบังอาจล่วงเกินคุณ...ถ้ามาแถวนี้เดี๋ยวเรากระโดดกัดให้ คุณ ลูนาติก : จากเนื้อความข้างบน คุณห้ามแกล้งคุณสก็อตตี้เรานะ, ข้าเจ้ากัดไม่ปล่อย....(ยังไม่ได้ฉีดยากันบ้าด้วย) คุณ GTW : โอ้...ระหว่างเราช่างมีเรื่องต้องคุยกันยาวๆ อีกแล้ว ขอตอบยาวๆ ตอนหน้านะคะ ปล. อ่านสองตอนควบ...มึนไหมล่ะนั่น? ปล.2 : บอกข่าวจ้า...ที่เว็บเจเจ บ้านเก่า (รึเปล่า?) ของคุณจี มีกิจกรรมรวมเล่มหนังสือค่ะ น่าสนุกนะ คุณ Hexi : ฮื่อ...เธอกลับมาเมื่อสเปนได้แชมป์...(แซวคนบ้าบอลจ้า) แล้วเจอกันตอนหน้าในคืนวันเสาร์นะคะ จากคุณ : run (run saya) - [ 2 ก.ค. 51 22:56:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 น้อยนักที่จะได้เห็นหัสรังสีมีสติ คงต้องโดนจับซ้อมขึงไม้ไว้แบบนี้ ถึงจะดีกว่านั่งสมาธิ และรามิตใช้แผนอันมีความเสี่ยงสูงจริงๆ ที่จะวัดดวงเอากับหัสรังสีที่มีจริตเช่นนั้น (แอบไปเตี๊ยมกันไว้ก่อนหรือเปล่า บอกมานะ ทำไมถึงกล้าเสี่ยงขนาดนี้) จากคุณ : ซาซา (ซาลาสซา) - [ 3 ก.ค. 51 13:55:15 ]