ชานเมืองกรุงเทพฯ ด้านตะวันออก เวลา 22.15 น.

" ผู้ที่อยู่ในบ้านหลังนี้ ขอให้เดินออกมาช้าๆ เอามือประสานไว้ตรงท้ายทอยทุกคน ขอย้ำ! ตำรวจได้ล้อมบ้านหลังนี้ไว้แล้ว อย่าได้คิดหลบหนีหรือใช้กำลังขัดขืนการจับกุม มิเช่นนั้นทางตำรวจจำเป็นที่จะต้องทำการวิสามัญ ขอย้ำ! ขอให้ออกมามอบตัวโดยดี "

เสียงประกาศซ้ำแล้วซ้ำเล่า รอบบ้านนั้นมีทั้งตำรวจสวมเครื่องแบบสีกากีขณะที่บางส่วนก็เป็นกำลังเสริมจากหน่วยอรินทราชฯ เจ้าหน้าที่ทั้งหมดเล็งอาวุธไม่ว่าจะเป็นปืนพก ปืนลูกซองและปืนกลมือขนาดเล็กเอ็มพี 5 เข้าไปยังบ้านหลังดังกล่าวที่อยู่ห่างจากชุมชนเข้าไปในซอยลึก

" มันจบแล้วสินะ เส้นทางของเรา น่าเสียดายที่ไม่อาจจะจัดระเบียบโลกใหม่ได้จริงๆ "

" พี่! เอาไงดี ตำรวจล้อมบ้านเราไว้หมดแล้ว พวกเราไม่รอดแน่ๆ "

ภายในบ้านบนชั้นสอง ร่างไร้วิญญาณของหญิงสาวและชายหนุ่มคู่หนึ่งถูกมัดมือมัดเท้า ที่ขมับมีรูกระสุนปืนเลือดไหลออกมาจนแห้งเป็นคราบ ชายคนหนึ่งมองออกไปทางหน้าต่างเห็นตำรวจล้อมบ้านอยู่ก็โวยวายราวกับคนขาดสติ ขณะที่ชายอีกคนกุมปืนพกลูกโม่ขนาด .38 พลางพูดเบาๆ กับตัวเอง

" อย่าเข้ามานะโว้ยพวกเมิง ไม่งั้นกุยิงคนในบ้านนี่ตายหมดแน่ " ชายที่อายุน้อยกว่าตะโกนลงไปอีกรอบหนึ่ง น้ำเสียงและแววตาบอกได้ถึงสีหน้าที่เริ่มหวาดกลัว

" พี่! เขาจะมาช่วยเราไหม? " เขาหันกลับมาถามรุ่นพี่ที่ยังนั่งกุมปืนอยู่ใกล้กับประตูห้อง

------------------------------

1 ปีก่อน

" พี่ย้ง ผมว่าพี่อย่าเครียดดีกว่าไหมพี่? "

" จะไม่ให้กุเครียดได้ไงวะไอ่ชาย เดี๋ยวนี้แฟนกุดูแปลกๆ ไปว่ะ ไม่ค่อยไปไหนกับกุเท่าไร อะไรๆ ก็อ้างไม่ว่างตลอด "

นั่นคือเรื่องของพวกเรา แม้จะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่พวกเราสองคนก็รักกันเหมือนพี่น้องที่คลานตามกันมาจริงๆ พี่ย้งเป็นคนตัวสูง หุ่นดี เท่แบบเซอร์ๆ เสียดายอย่างเดียวที่เขาไม่ขาว ไม่งั้นคงจะเป็นดาราไปแล้ว แต่พี่เขาเก่งนะ เป็นสารพัดช่างเลย คอมพิวเตอร์ มือถือ มอเตอร์ไซค์เขาซ่อมได้หมด ส่วนผมน่ะชื่อชาย ตัวเตี้ยกว่าพี่ย้งเขาพอสมควร แต่ขาวกว่า บ้านผมค่อนข้างมีฐานะ แต่ผมเบื่อทางบ้าน พี่ย้งเป็นรุ่นพี่ที่ดี แกสอนผมทำโน่นทำนี่หลายอย่างน่ะล่ะ เพียงแต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป ตั้งแต่วันที่พี่ดาแฟนพี่ย้งเขาเปลี่ยนไป

1 สัปดาห์ต่อมา

" โธ่เว้ย! แมร่ง ทำไมเป็นงี้ไปได้วะ? "

" อะไรอ่ะพี่? "

" ไอ่ชาย เมิงดูคลิปนี้ดิวะ เมิงว่าเหมือนไหม? "

" โหพี่ ดึกแล้วยังจะลงมาหาคลิปอย่างว่าดูอีกนะ ดีนะเด็กมันไม่มาเห็น เดี๋ยวมันจะหาว่าเจ้าของร้านเน็ตอย่างพี่ย้งบ้ากาม "

" เออกุไม่ตลกนะ เมิงดูดิว่าหน้าผู้หญิงน่ะเหมือนเมียกุไหม? "

พี่ย้งทำกิจการร้านเน็ตเล็กๆ อยู่แถวมหา'ลัยที่แกเรียนนั่นล่ะ ส่งตัวเองเรียนได้ ขณะที่ผมยังใช้เงินทางบ้าน ลูกค้าแต่ละวันก็เยอะพอสมควร แม้บางทีก็ยังรำคาญพวกเกรียนที่ชอบทะเลาะกันเพราะเกมแพ้คนไม่แพ้ก็ตามที แต่พี่ย้งแกเคลียร์ได้ เด็กๆ มักจะนับถือแกพอสมควร และมันควรจะเป็นแบบนี้ไปตลอด หากสิ่งที่ผมและพี่ย้งเห็นน่ะไม่ใช่เรื่องจริง

" ไม่ผิดแน่พี่ "

" โธ่เว๊ย " พี่ย้งโมโหขนาดเอาแก้วน้ำขว้างลงกับพื้นจนแตก นั่นเป็นครั้งที่สองที่พี่เขาเป็นแบบนั้น หลังจากครั้งแรกเมื่อปีก่อน พี่ย้งโมโหที่มีพวกเด็กที่อื่นมาเล่นเกมที่ร้านแล้วโชว์พาวไถตังเด็กติ๋มๆ คนนึง ยังดีนะว่าพี่ย้งไม่ใช้อาวุธ แต่แค่มือเปล่า หมอนั่นโดนต่อยจนสลบนอนกองไปเป็น ชมๆ แม้แต่ผมก็ยังกลัวพี่เขาไปเลย

" ใจเย็นๆ น่ะพี่ เห็นแบบนี้แสดงว่าเขาไม่รักพี่ แบบนี้จะไปโกรธทำไมล่ะครับ "

" ไม่! มันต้องมีเรื่องมากกว่านี้ เชื่อดิ มันไม่ทำแบบนี้หรอก "

ผมอยากจะขอโทษพี่ย้งที่ผมไม่ได้บอกบางเรื่อง ความจริงแล้วพี่ดาแฟนพี่ย้งน่ะ มีคนมาจีบหลายคนแล้ว ในเว็บอย่าง Hi5 ก็มีหนุ่มๆ เข้ามาจีบตั้งเยอะ ก็แหงล่ะ สวย ขาว อึ๋มด้วยแบบนี้ เป็นที่ต้องตาต้องใจหนุ่มๆ ที่อยากหาคนมาสนุกด้วยในยามค่ำคืน แน่นอนพวกเขาดีกว่าในเรื่องฐานะ แต่ผมไม่อยากบอกพี่ย้ง เพราะผมกลัวว่าความเลือดร้อนของพี่เขาจะทำให้เกิดอะไรขึ้นอีก แต่ในที่สุด ความลับก็แตกจนได้ ใครคนหนึ่งส่งคลิปดังกล่าวมาให้พี่ย้งทาง E - Mail

" ไอ่ชาย เมิงดูร้านไปก่อนนะ เดี๋ยวกุมา "

พี่ย้งบอกผมสั้นๆ แค่นั้นก่อนจะออกจากร้านเน็ตไปอย่างรีบร้อน เขาขี่มอเตอร์ไซค์ขนาด 150 cc คันเก่งออกไปบนถนนที่โล่งเพราะเป็นเวลาเกือบเที่ยงคืน บนถนนนั้นแทบจะไม่มีรถคันอื่น แต่ที่แปลกออกไป รถสปอร์ต 2 ประตูสีดำโหลดต่ำจนเกือบติดพื้นวิ่งเลี้ยงความเร็วให้เท่าๆ กับมอเตอร์ไซค์ของพี่ย้งราวกับท้าทายจะแข่ง

" แข่งกันไหม สหาย! " กระจกด้านซ้ายถูกลดลง ชายหนุ่มวัยยี่สิบปลายๆ ตัดผมลองทรงต่ำ สวมหน้ากากครอบบริเวณใบหน้าด้านบน แววตาท่าทางดูสง่างามราวกับเป็นเจ้าชายผู้ทรงอำนาจ ไม่รู้ว่าพี่ย้งคิดอย่างไร แต่มันเหมือนกับว่าดวงตาของชายผู้นั้นได้สะกดให้พี่ย้งขี่รถตีคู่กับรถสปอร์ตคันนั้นไปเรื่อยๆ ก่อนจะหยุด ณ บริเวณนอกเมืองที่ไม่มีหมู่บ้านหรือชุมชนใดๆ อยู่แถวนั้น

" หยุดทำไมวะ? "

" สหาย! ไม่รู้สึกเจ็บปวดบ้างหรือ? นายกำลังถูกหลอก คนที่นายรักน่ะหลอกนาย ไม่สิ ทั้งโลกต่างหลอกนาย " ชายผู้นั้นออกมาจากรถ เขาใส่สูทสีดำทั้งชุด แม้แต่แหวนก็ยังเป็นอัญมณีสีดำ เขาพูดกับพี่ย้งด้วยน้ำเสียงแหบๆ แต่ดูมีพลังราวกับเสียงแห่งการปลุกระดมของลัทธิอะไรสักอย่างที่เรามักจะได้ยินในภาพยนตร์อยู่เสมอ

" คุณเป็นใคร ดูเหมือนว่าคุณจงใจพาผมมาที่นี่ใช่ไหม? "

" เก่งมาก! แต่น่าเสียดายแท้ๆ ความเก่ง สติปัญญาไม่ได้ถูกใช้ออกมาเต็มที่ เพราะเมฆหมอกแห่งศีลธรรมจอมปลอมมันบดบัง และสะกดไม่ให้นายกระทำสิ่งต่างๆ ได้ตามใจต้องการ น่าเสียดาย น่าเสียดาย "

" คุณต้องการอะไรบอกมาตรงๆ เลยดีกว่า ผมไม่มีเวลาจะมาฟังอะไรบ้าบอแบบนี้หรอกนะ " พี่ย้งเริ่มโมโหคำพูดที่ดูเป็นคำคมของชายคนดังกล่าว

" ความโกรธเป็นสิ่งที่ดี แต่ควรใช้มันให้ถูก สิ่งที่ควรโกรธจริงๆ คือมนุษย์ทั่วไป มนุษย์ที่ลุ่มหลงเงินทอง ฝักใฝ่ธุรกิจและอำนาจ รักแต่ความสบายไม่สนใจผู้ที่มีความจริงใจ อย่างแฟนนายไง " ชายลึกลับผู้นั้นเริ่มจี้คำถามเข้าไปในใจของพี่ย้งเรื่อยๆ ดวงตาคู่นั้นยังคงจ้องเขม็งไปที่ดวงตาของพี่ย้งอย่างไม่กระพริบเช่นกัน

" นั่นเรื่องของกุ เมิงไม่เกี่ยว "

" แต่ชั้นว่า นายอยากให้ชั้นเกี่ยวนะ ชั้นน่ะจะไม่ว่าที่นายขึ้นเมิงกุกับชั้นที่อายุเยอะกว่านาย เพราะชั้นเข้าใจความรู้สึกของผู้ผิดหวังอย่างดีเลย ใช่ แบบนั้นล่ะ กำหมัดแน่น ตาจ้องเขม็งไปข้างหน้า ในใจลึกๆ ก็คงคิดอยากเอาคืน แต่เมฆหมอกแห่งศีลธรรมจอมปลอมที่พวกชนชั้นจารีตสร้างมันขึ้นมากลั่นแกล้งคนอย่างพวกเราก็บอกกับนายว่าไม่นะ ไม่ดี ไม่ควรทำ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า "

" เลิกพูดไม่รู้เรื่องได้แล้ว " พี่ย้งตะโกน

" นายไม่เชื่อสินะ รับนี่ไปสิ " ชายผู้นั้นยิ้มที่มุมปากเบาๆ พร้อมกับหยิบปืนพกขนาด 9 มม. ออกมาแล้วค่อยๆ เดินเข้าไปเอามันยัดใส่มือพี่ย้งแล้วดึงให้จ่อลำกล้องปืนไปที่หัวของเขา

" ไม่ต้องตกใจ ยิงได้เลย ยิงเลย แล้วนายจะเกิดความเชื่อมั่น ยิงสิ ยิง ยิง ยิง...... "

" อ๊ากกกกก! "

เสี้ยววินาทีก่อนความกดดันจะทำให้พี่ย้งลั่นไก ชายลึกลับตบไปที่ข้อมือด้านในของพี่ย้งเบาๆ ปืนกระบอกนั้นหลุดมือทันทีพร้อมกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด พี่ย้งกุมข้อมือข้างนั้นไว้แน่นพร้อมกับอึ้งว่าชายผู้นั้นทำได้อย่างไรราวกับรู้ล่วงหน้า

" ไม่ต้องตกใจ มือไม่หักหรอก แค่ชาไปสักครู่หนึ่งเท่านั้น เมื่อกี้ 2 วินาทีก่อนหน้า นายคิดจะเหนี่ยวไกใช่ไหมล่ะ? "

" เหลือเชื่อ คุณมองเห็นล่วงหน้า คุณทำได้ยังไง? "

" ชั้นเป็นผู้ถูกเลือก แน่นอนชั้นคนเดียวไม่อาจจะจัดระเบียบโลกใหม่ได้ จำเป็นต้องขอคนช่วยมากมาย น่าเสียดายที่พวกคนทั่วไปมันหลงกระแสไปหมดแล้ว ให้เปลี่ยนโลกเพื่อส่วนรวมน่ะหรือ สวะพวกนั้นทำไม่ได้หรอก มีก็แต่พวกเราเท่านั้นที่ทำได้ นายเป็นหนึ่งในนั้น "

หลายวันต่อมา

" คิดดีแล้วหรือพี่? ฝ่ายนั้นรวยกว่าพี่เชียวนะ "

ในห้องทำงานหลังร้าน บนโต๊ะมีรูปของพี่ดากับรูปของแฟนใหม่ของเธอ รูปทั้งสองใบถูกปักด้วยมีดพกที่พี่ย้งชอบเอามาควงเล่นโชว์ผมประจำยามว่าง ขณะที่มุมหนึ่งมีกล่องโลหะมีสายไฟต่อออกมาหานาฬิกาที่ถูกผูกติดไว้ด้วยกัน

" พี่....นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้วนะ ระเบิด ปืนพวกนี้พี่เองมาจากไหนเนี่ย? "

" หนวกหู ถ้าเมิงไม่ช่วยกุ กุทำคนเดียวก็ได้ "

" เออ ผมไม่ช่วยหรอก พี่ย้งบ้าไปแล้ว ไม่เข้าใจแค่ผู้หญิงคนเดียว หาใหม่ก็ได้ นี่มันหลอกพี่นะ พี่ดูคลิปก็รู้แล้ว มันไม่ได้ถูกข่มขืน มันเต็มใจได้ยินไหม "

" งั้นเมิงก็ไป ไปตามทางของเมิง "

ผมโดนพี่ย้งที่เปลี่ยนไปเป็นคนละคน หลังจากที่พบกับชายผู้นั้น พี่ย้งก็เอาแต่หมกมุ่นกับเว็บไซต์แห่งหนึ่ง เจ้าของเว็บนั้นใช้ชื่อว่า " หลิวเซิน " จากที่ผมหาข้อมูลคร่าวๆ หลิวเซินเป็นคนจีนที่ไปเรียนที่อเมริกา และเขียนบทความต่างๆ ในด้านมืดออกมามากมาย หลิวเซินนั้นราวกับว่าเขาเป็นพ่อมดผู้ทรงอำนาจทางจิต และเป็นผู้รอบรู้ ในสังคมของเว็บบอร์ดใต้ดิน ชื่อของเขาปรากฏในหลายประเทศ เขาสอนทำทั้งระเบิด การจารกรรมทางอินเตอร์เน็ต ยาพิษ ศาสตร์การฆ่าคน เหนืออื่นใดเขาเขียนบทความโจมตีโครงสร้างสังคมโลกอยู่มากมาย โดยพุ่งเป้ามาที่ประเทศไทยมากที่สุด ผมเดินออกมานอกร้าน แต่ทว่า.....