ประสบการณ์ความลี้ลับ เรื่อง ใคร
สังคมทุกยุคทุกสมัยมักจะมีคนถกเถียงกันว่า ”ผีมีจริงหรือ” ผู้ที่ไม่เคยพบเห็นจะบอกว่าไม่มีผี ที่ว่ามีผีเพราะตาฝาด ประสาทหลอนหรือพูดว่ามีเพราะอยากหลอกลวงชาวบ้าน ฯลฯ ส่วนผู้ที่เคยพบเห็นหรือถูกหลอกมาแล้ว ซึ่งเป็นส่วนน้อยแม้จะเถียงว่า “ ผีมีจริง “ แต่ก็ไม่สามารถหาหลักฐานมายืนยันได้ ตัวผู้เขียนเองก็เคยมีประสบการณ์เห็น “ ผี “ มาแล้ว
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นตอนที่ผู้เขียนกำลังตั้งท้อง ผู้เขียนได้ย้ายตามสามีไปอยู่ที่บ้านเกิดของสามีที่ จังหวัด เพชรบุรี คนเพชรบุรีนั้นมีความเชื่อในเรื่องภูตผีวิญญาณอาคมเวทมนต์และไสยศาสตร์กันมากพอสมควรซึ่งเรื่อราวเหล่านี้ข้าพเจ้าได้ทราบที่มาหลังจากประสบเหตุแล้ว
เรื่องมีอยู่ว่าค่ำวันหนึ่งหลังจากที่ฝนพึ่งหยุดตกไปเมื่อตอนเย็นทำให้บรรยากาศโดยทั่วไปดูเยือกเย็นและวังเวงมากกว่าทุกวัน แม้บ้านทุกหลังในซอยจะอยู่ใกล้กันก็ตาม คนท้องอย่างข้าพเจ้าจะถูกสั่งนักสั่งหนาให้อาบน้ำให้เสร็จก่อนมืด คนเฒ่าคนแก่บอกว่าถ้าอาบน้ำมืด ๆ ค่ำ ๆ เดี๋ยวผีจะมาหลอกมากินแล้วก็จะแฝดน้ำ(มีน้ำออกมาก่อนคลอดลูก)ผู้เขียนจึงอาบน้ำไปแล้วตั้งแต่เย็นหลังจากกินข้าวเสร็จแล้วประมาณเกือบ 2 ทุ่มข้าพเจ้าก็เข้าไปนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องโดยเปิดประตูห้องทิ้งไว้แล้วเปิดโคมไปเล็กอ่านหนังสืออยู่ในห้อง โดยเปิดประตูห้องทิ้งไว้แล้วเปิดโคมไฟเล็กอ่านหนังสือการเปิดประตูไว้ทำให้ผู้เขียน ได้เห็นพฤติกรรมของทุกคนในบ้านและที่หน้าประตูห้องมีตู้เสื้อผ้าที่มีกระจกบานใหญ่ติดที่ประตูตู้ขณะที่กำลังนั่งอ่านหนังสือผู้เขียนสังเกตเห็นพี่สาวลูกพี่ลูกน้องของสามีมาส่องกระจกแต่ว่าไม่เปิดไฟข้าพเจ้าก็แปลกใจว่ามาส่องกระจกหวีผมแต่ไม่เปิดไฟจะเห็นชัดเหรอจึงร้องทักไปว่า “ พี่มาหวีผมส่องกระจกไม่เปิดไฟจะมองเห็นเหรอ” เงียบไม่มีคำตอบใด ๆ กลับมา ผู้เขียนจึงนั่งมองดูต่อไปว่าจะเป็นยังไงในเมื่อหวีผมส่องกระจกไม่เปิดไฟผ่านไปราว 1 นาที ร่างของพี่สาวก็หายไปต่อหน้าต่อตาข้าพเจ้านึกแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ตกใจอะไรเพราะคิดว่าเค้าอาจเลิกหวีผมส่องกระจกตอนที่ข้าพเจ้ากระพริบตาเพื่อความแน่ใจ ผู้เขียนจึงลุกขึ้นไปเปิดไฟและเรียกหาพี่เสียงของพี่ดังอยู่ในห้องพี่เปิดประตูห้องออกมาหาข้าพเจ้าสิ่งที่ข้าพเจ้าสังเกตเห็นคือพี่ใส่เสื้อสีเขียวซึ่งตอนที่ผู้เขียนเห็นไปส่องกระจกเมื่อครู่สีขาวผู้เขียนจึงถามพี่ว่า” เมื่อกี้ได้เปลี่ยนเสื้อหรือเปล่า” พี่ตอบว่า “ เปล่า “ แล้วถามตอว่า “พูดจริงๆ นะเมื่อกี้ได้ใส่เสื้อสีขาวไปส่องกระจกหวีผมมั้ย “ทั้งพี่ทั้งสามีพี่และสามีผู้เขียนทุกคนร้อง”เฮีย” พร้อมกันและต่างปฏิเสธและช่วยกันยืนยันว่าตั้งแต่ที่กลับมาจากทำงานก็ใส่เสื้อสีเขียวยังไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย ทุกคนต่างหากันตกใจบอกว่าผู้เขียนคงเห็นของดีเข้าให้แล้ว วันรุ่งขึ้นผู้เขียนได้เล่าให้น้าของสามีฟังก็เอาไปเล่าให้แม่ของน้าซึ่งเป็นเจ้าของบ้านฟัง แม่ของน้าของสามีบอกว่า “เค้าคงมาดีเราคงมีบุญที่ได้เห็นเค้าในบ้านนี้ยังไม่มีใครเคยเจอแต่เชื่อได้ว่าเค้าคงมาดีให้เราเห็นเค้าสวย ๆ งาม ๆ ไม่น่ากลัว เราเองก็ไม่ได้ตกใจอะไร “ น้าสามีบอกว่าอาจเป็นองค์ของร่างทรงของแม่น้า เพราะแม่ของน้าไปรับขันรับองค์มาแต่ว่าไม่ได้เป็นของร่างทรงเหมือนกับคนที่เค้าเปิดตำหนักเราแค่รับขันมายอมให้เค้าได้อาศัยร่างเราช่วยปกป้องคุ้มครองเราเป็นการตอบแทนกัน”ซึ่งข่าพเจ้าก็เชื่อตามนั้นเพราะว่าไม่ใช่คนในบ้านแต่อยู่ในบ้านเราถ้าไม่ใช่คนก็ “วิญญาณ” ผู้เขียนของยืนยันว่าไม่ได้ตาฝาดหรือประสาทหลอนเพราะผู้เขียนเห็นและจ้องมองด้วย”สองตา” คนอะไร ? จะหาบไปได้ดีในพริบตา
ก.อชิต