เราจะมักเปรยๆกันเสมอว่า หาวรรณกรรมเด็กกลิ่นน้ำพริกปลาทูไทยๆไม่ค่อยมี
ต้องไปพึ่งบรรดาพ่อมด แม่มดจากแดนไกลทั้งหลาย
ยิ่งเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับธรรมะด้วยยิ่งแล้ว
ก็ขอแนะนำผลงานใหม่ล่าสุดจากนักเขียนท่านนี้เลย

“ขวัญสงฆ์” : ถ้อยธรรม วรรณกรรมเด็ก
จากปลายปากกาของ บุณฑริกา (ชมัยภร แสงกระจ่าง)
เป็นนวนิยายลงเป็นตอนๆในนิตยสารเก่าแก่เล่มหนึ่งของประเทศ
เพิ่งได้อ่านตอนจบวันนี้เอง แล้วรู้สึก “โดน” จริงๆ
เลยนำมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง
เผื่อมีโอกาสหาซื้อเป็นรูปเล่มมาอ่านภายหลัง

นอกจากเรื่อง “หลวงตา” ของแพรเยื่อไม้  
หาวรรณกรรมสงฆ์ยากมากๆ ที่จะให้เด็กอ่าน
และเข้าใจหลักธรรมคำสั่งสอน ปฏิบัติแบบง่ายๆ
เพื่อให้เป็นคนสมบูรณ์แบบ
โดยใช้เนื้อเรื่อง ตัวละครและบทสนทนาเป็นสื่อนำ
ให้ความเพลิดเพลิน ชวนติดตามแบบนวนิยาย
ขณะเดียวกัน สามารถส่งสาสน์แห่งธรรมเข้าถึงแก่นแท้ของชีวิต

เหนืออื่นใด  แทนการเล่าเรื่องแบบร้อยแก้วธรรมดา
“ขวัญสงฆ์” ถ่ายทอดออกมาเป็นกลอน 8 ด้วยคำร้อยที่เรียบง่าย
สละสลวย ได้อารมณ์ ไม่ได้ใช้ศัพท์วิลิศมาหราแต่ประการใด
แสดงถึง "คลังศัพท์" ที่ผู้ประพันธ์สะสมไว้แล้วหยิบมาใช้อย่างพิถีพิถัน
พลอยให้นึกถึงสมัยอ่านพระอภัยมณี ขุนช้าง ขุนแผน

เนื้อเรื่องก็แสนธรรมดา ชีวประวัติของเด็กผู้ชายกำพร้าคนหนึ่งที่ถูกนำมาทิ้งไว้ที่ลานวัด
หลวงตา เจ้าอาวาสเห็นจึงเอ็นดู นำมาเลี้ยง ตั้งชื่อเด็กน้อยอย่างมีความหมายว่า “ขวัญสงฆ์”
เด็กชายเติบโตภายใต้ร่มธรรม ภายใต้คำพร่ำสอนของหลวงตาผู้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต

แต่เด็กก็คือเด็ก ฟุ้งเฟื่องด้วยจินตนาการ ซุกซน ชอบหาเรื่องวุ่นวายสารพัด
เช่น ฝันฟุ้งว่าตัวเองอาจเป็นลูกของลูกสาวมหาเศรษฐีที่ยังไม่พร้อมจะเลี้ยงดู
เลยเอามาฝากพระเลี้ยง รอวันจนโต ค่อยเดินทางกลับไปหาแม่เศรษฐีที่แท้จริง
ฝันกระเจิงไปโน่น  เลยหนีวัดไปผจญภัยหาแม่ กลับเจอแก๊งค์ลวงเด็กในเมืองหลวง
โชคดีที่กลับลำได้  รีบกลับมาหาหลวงตา  แม่..เมื่อ ไม่ต้องเจอก็ได้(ฟะ)

หรือเมื่อหลวงตาตัดสินใจให้ ขวัญสงฆ์ไปเป็นบุตรบุญธรรมของครอบครัวครูที่โรงเรียน
เพื่อเรียนรู้ชีวิตแบบปุถุชนฆราวาส  หากเมื่อพ่อแม่บุญธรรมมีลูกของตัวเอง
เจ้าตัวกลับน้อยใจในโชคชะตา ใครๆก็เริ่มหมดรัก จึงแอบหนีครอบครัวไปไกล
เกือบจะไถลลื่นหลุดขอบชีวิตไปเป็นแก็งคอันธพาล
ก็ได้หลวงตาอีกนั่นแหละที่ให้สติกลับเนื้อ กลับตัวใหม่

และอีกสารพัดเรื่องราวที่เด็กชายแก่นแก้วอย่างขวัญสงฆ์
ทำวีรกรรมไว้ให้หลวงตาผู้เฒ่าต้องลุกขึ้นมาปราบเซียนตัวน้อย
ทั้งขู่ เฆี่ยน ตีให้หลาบจำ
ทั้งกักขังให้ไปนั่งสมาธิในป่าช้า
ผีก็กลัว  แต่กลัวหลวงตามากกว่า..แห่ะ แห่ะ

ด้วยคำพร่ำสอนของหลวงตาที่ซึมลงไปในใจแก่นเสี้ยวของเด็กน้อย
กลายเป็นความรัก ความผูกพันระหว่างบุคคลสอง
กระทั่งหลวงตาอาพาธ  เสียชีวิตลง ท่ามกลางสายตาเฝ้าอาวรณ์ของผู้น้อย
ขวัญสงฆ์จึงขอบวชทดแทนคุณ  ระหว่างบวชก็ศึกษาธรรมจนแตกฉาน
พร้อมย้อนรำลึกคำเทศนาของหลวงตาที่จำติดตรึงใจตั้งแต่เด็ก
ดื่มด่ำในการแสวงหาความรู้ทางธรรม ขอต่ออายุบวชออกไป
แล้วออกเดินธุดงด์เป็นพระป่า จนถึงวุฒิภาวะ
กลับมาประจำวัดเดิมของหลวงตา รับภาระกิจของสงฆ์สืบไป

จากทารกถูกทิ้งวางกลางลานวัด
วันนี้งามเจิดจรัสเป็นพระใหญ่
มีธรรมดีมีธรรมงามประจำใน
เป็นผู้สอนเป็นผู้ให้ไม่ธรรมดา

พระขวัญสงฆ์กลับมาจากลานวัด
ใดติดขัดจัดการงามสง่า
ซ่อมกุฏิซ่อมใจไม่รอช้า
ค่อยปรับวัดพัฒนาคนและใจ

ปลูกต้นไม้ท้ายวัดจนเต็มเขียว
ผลิใบอ่อนโค้งเรียวแตกต้นใหม่
มีอบรมธรรมะประจำไว้
ให้ญาติโยม ผ่องใสไม่ทุกข์ท้อ

เมื่อจะเกิดเลือกไม่ได้ไม่ใช่หรือ
แต่เกิดแล้วนั่นคือต้องสานต่อ
หากเลือกทำเลือกเป็นเห็นเพียงพอ
กรรมย่อมก่อกรรมให้ได้กรรมดี

เมื่อจะเป็นเลือกได้ไม่ใช่หรือ
มีสองมือสรรค์สร้างไปให้เต็มที่
เมื่อเลือกเป็นแล้วเป็นเต็มชีวี
ทุกนาทีคือชีวิตลิขิตตน

ขวัญสงฆ์ : วรรณกรรมถ้อยธรรม ผู้ใหญ่อ่านได้ เด็กยิ่งอ่านดี
คาดการณ์ล่วงหน้าเลยว่า
จะได้รับการคัดเลือกให้เป็นหนังสืออ่านนอกเวลาในวิชาภาษาไทย
หรือหน้าที่ศีลธรรมต่อไป เออ..ยังมีสอนอยู่หรือเปล่าเนี่ย

รอวันรูปเล่มออกจำหน่ายเร็วๆนี้แล้วกันคร้าบ

แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 51 07:00:18

แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 51 06:54:08

แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 51 06:33:24