เจสฝากดูข้าวโพดให้ด้วยนะ
อืม ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวมานอนที่บ้านเฝ้าข้าวโพดให้ ทำใจดีๆนะ เข้มแข็งนะเพื่อน
ขอบใจนะเจส ไว้ถึงกรุงเทพจะโทรหา
ไปกันเถอะครับน้องแก้วเดี๋ยวตกเครื่อง
ผมยืนฟังคนโน้นพูดที คนนี้พูดทีก็ให้สงสัยเป็นอย่างยิ่งว่าเธอจะไปไหน จู่ๆเธอก็อุ้มผมมากอดและหอมผมอีกหนึ่งที
ข้าวโพดเป็นเด็กดีนะจ๊ะ เจสจะมาอยู่เป็นเพื่อนไม่ต้องกลัวนะ
อ้าวเธอจะทิ้งผมไปอีกแล้วเหรอ ผมไม่ยอมนะ ผมเกาะเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย แต่เธอก็แกะผมออกจนได้แล้วส่งผมให้เพื่อนเธอ
โพดอยู่ที่นี่แหละ ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวแม่แกก็กลับมาแล้ว
แล้วเธอก็ขึ้นรถไปกับพี่มาร์ค นี่เธอไปเที่ยวกับพี่มาร์คโดยไม่พาผมไปด้วยเหรอ ผมน้อยใจจัง ผมร้องเรียกเธอแต่เธอทำได้แค่โบกมือลาผม
ผมคิดในแง่ดีว่าบางทีเธอคงไปไม่นาน เดี๋ยวตอนเย็นคงกลับมาแล้วล่ะ พอคิดได้อย่างนั้นผมก็กลับไปนอนดูการ์ตูนต่อ อิอิอิ
เพื่อนเธอก็ไม่ได้มาวุ่นวายอะไรผมมาก เราต่างคนต่างอยู่ค้าบ พอตกเย็นผมออกมานอนเล่นรับลมหน้าบ้าน นั่งรอ นอนรอจนค่ำเธอก็ยังไม่กลับบ้าน เพื่อนเธอเรียกผมไปกินข้าว ผมหิวก็เลยเข้าไปกิน แล้วก็มานั่งรอหน้าบ้านเหมือนเดิม
ข้าวโพดเข้าบ้านได้แล้วค่ำแล้ว มาดูละครกัน
เออผมเกือบลืมไปเลย ว่าละครหลังข่าวมาแล้ว ว่าแล้วก็เข้าไปดูซะหน่อยกำลังถึงตอนสนุกพอดีเลยค้าบ
คืนนั้นเธอไม่ได้กลับบ้านครับ รวมถึงเช้าวันต่อมาด้วย ผมเริ่มกังวลว่าเธอหายไปไหนแต่ก็จนปัญญาไม่รู้จะถามใคร กลางวันผมได้แต่นั่งๆนอนๆอยู่ในบ้านเพราะเพื่อนเธอไปทำงาน พอตกเย็นผมได้ยินเสียงประตู ผมดีใจมากเลยครับร้องเสียงดังลั่นบ้าน เพราะผมจะได้เจอเธอแล้ว
อ้าวโพดว่าไง
ไม่ใช่เธอนี่ผมรีบวิ่งสวนออกไป เพื่อดูว่ามีเธอตามหลังมารึเปล่าแต่ก็ไม่มี ผมออกไปชะเง้อมองที่ประตูรั้วก็ไม่เห็นแม้แต่เงาเธอ บางทีเธออาจจะแวะซื้อขนมมาฝากผมอยู่มั้ง ผมนั่งรอตรงประตูรั้วนั่นเอง
การรอคอยมันช่างขมขื่นและเงียบเหงา ผมรอเธอจนค่ำก็ไม่เห็นเธอกลับมาหาผมซักที
โพดมากินข้าวเหอะโพด วันนี้พี่แก้วเค้ายังไม่กลับหรอก
ผมไม่รู้สึกหิวเลยครับ ผมนั่งรอเธออยู่ที่เดิม เพื่อนเธอมาอุ้มผมเข้าไปในบ้านเอาอาหารมาให้ผม ผมทำได้แค่ดมๆแล้วก็ออกมานั่งรอเธอตรงที่เดิม
โพดมานี่เร็วแก้วโทรมาหา
เพื่อนเธอมาอุ้มผมเข้าบ้านอีกรอบพร้อมทั้งเอาไอ้แท่งดำๆมาแนบหู ผมสงสัยว่ามันคืออะไร
ข้าวโพด ข้าวโพดได้ยินพี่มั้ย
เอเสียงเธอนี่นา แล้วเธอไปทำอะไรอยู่ในไอ้แท่งดำๆนี่ล่ะ
ข้าวโพด พี่คิดถึงข้าวโพดนะจ๊ะ กินข้าวรึยังจ๊ะ ไปวิ่งออกกำลังกายบ้างมั้ยโพด
ผมมองไปที่ไอ้แท่งดำๆอีกรอบ เอามือลองเขี่ยๆดู ตกลงเธอเข้าไปอยู่ในนั้นเหรอ
แง๊วววว
พี่ก็คิดถึงโพดนะ อีกไม่กี่วันพี่ก็กลับบ้านแล้ว เป็นเด็กดีนะจ๊ะ
แง๊วววว
พี่กลับแน่นอนจ้า ข้าวโพดกินข้าวเยอะๆนะ อย่าอดข้าวเดี๋ยวไม่หล่อนะ
เธออยู่ในไอ้แท่งดำนั่นจริงด้วย เออแปลกจังเธอเข้าไปในนั้นได้ยังไงนะ เพื่อนเธอหยิบไอ้แท่งดำๆนั่นไปพูดต่อสักพักก็วางมันกลับที่เดิม ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเธออยู่ไหน
คืนนั้นผมมองไปที่เตียงอันว่างเปล่าที่ผมและเธอเคยนอนด้วยกันเป็นประจำ ผมไปดมๆตรงหมอนที่เธอเคยหนุน มันยังมีกลิ่นของเธอติดอยู่ ผมนอนซุกหมอนใบนั้นทั้งคืน
จากหนึ่งวัน สองวันผ่านไปเป็นสัปดาห์ เธอก็ยังไม่กลับมาซักที ผมเหงาและคิดถึงเธอมากครับ ทุกเย็นผมจะไปนั่งรอเธอที่หน้าบ้านจนกระทั่งเพื่อนเธอมาอุ้มผมเข้าบ้านนั่นแหละ
จากนั้นผมก็จะไปเขี่ยๆไอ้แท่งสีดำๆหรือที่เค้าเรียกกันว่าโทรศัพท์นั่นเอง ผมได้ยินเสียงเธอในแท่งนี้วันละครั้ง บางครั้งผมนั่งจ้องดูเผื่อเธอจะโผล่ออกมาจากโทรศัพท์เธอจะได้เห็นผมเป็นคนแรก
เย็นวันนึงผมมานั่งรอเธออยู่ตรงที่เดิม ผมเห็นรถมาจอดหน้าบ้านและแล้วในที่สุดผมก็เห็นเธอเดินลงมาจากรถ ผมดีใจมากๆเลยครับ เธอเข้ามากอดผม ผมร้องเรียกเธอไม่หยุด
ข้าวโพด คิดถึงข้าวโพดที่สุดเลย ทำไมผอมอย่างนี้ล่ะเนี่ย พี่บอกแล้วไงว่าให้กินข้าวเยอะๆ ดูซิหน้าตอบหมดหล่อกันคราวนี้
ไอ้โพดแกมันไม่ยอมกินข้าวกินปลา แค่ดมๆแล้วก็ไปนั่งรอแกหน้าบ้านอย่างที่บอกแหละ แล้วแกเป็นไงบ้างล่ะ ทุกอย่างเรียบร้อยมั้ย
เธออุ้มผมเดินเข้าไปในบ้าน กอดผมไว้ตลอดเวลา
อืม ก็โอเคแล้วล่ะ คิดในแง่ดีว่าท่านคงไปสบายแล้ว
แกอย่าคิดมากเลยนะ เดี๋ยวชั้นทำกับข้าวให้กิน ผอมเหมือนปอบทั้งแมวทั้งเจ้าของเลย
เย็นนั้นเรากินข้าวด้วยกัน ผมกินอาหารได้มากเป็นพิเศษเพราะดีใจที่เธอกลับมาซักที ผมเดินตามเธอตลอดไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เพราะผมไม่อยากให้เธอคลาดสายตาจากผม ผมบอกตรงๆว่าผมกลัวเธอหายไปในไอ้โทรศัพท์เครื่องนั้นอีก
ตกค่ำเรานอนดูละครด้วยกัน นี่ผมพลาดไปตั้งหลายตอนเลย ตกลงนางเอกไปท้องกับพระเอกตอนไหนเนี่ย พอละครจบเธอก็ปิดไฟและเปิดเพลงเบาๆ ผมนอนอยู่ข้างๆเธอได้ยินเสียงสะอื้น
ผมหันไปมองใกล้ๆเห็นน้ำตาอาบสองแก้มของเธอ ผมไม่รู้ว่าเธอร้องไห้เพราะอะไร แต่เธอสะอื้นจนตัวโยน ในนาทีนั้นผมอยากกลายร่างเป็นคนจะได้โอบกอดเธอให้หายเศร้า แต่ผมเป็นแค่แมวธรรมดา สิ่งที่ผมทำได้ก็แค่เลียน้ำตาที่หยดลงบนแก้มเธอ
เธอเอื้อมมือมากอดผม น้ำตาเธอรินไหลจนหัวผมเปียกผมร้องถามเธอว่าเศร้าเรื่องอะไร
โพดจ๊ะ พ่อพี่ไปสวรรค์แล้ว พี่เสียใจที่พี่ยังไม่ได้ทำอะไรดีๆให้พ่อเลย
เธอร้องไห้หนักกว่าเดิม ทำเอาผมเศร้าไปด้วย ผมไม่เคยเห็นเธอร้องไห้มาก่อน หากผมรู้ว่าสวรรค์อยู่ที่ไหนผมจะออกไปตามพ่อเธอกลับมาให้ ผมไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ครับ
คืนนั้นและคืนต่อๆมาผมนอนซับน้ำตาให้เธอทุกคืน ตกดึกบางทีเธอหลับไปแล้วผมตื่นมามองหน้าเธอเห็นใบหน้าอันเศร้าสร้อย ทำให้ผมรู้สึกสงสารเธอครับ ผมเลยแอบหอมเธอ และนวดให้เธออยู่บ่อยๆ
คุณล่ะครับพอจะช่วยบอกผมได้มั้ยว่าสวรรค์อยู่ที่ไหน หากมีใครผ่านไปทางนั้นช่วยฝากบอกพ่อเธอด้วยนะครับ ว่าเธอคิดถึงและเสียใจ
จากคุณ :
ข้าวโพดแมวติสต์แตก 
- [
30 มิ.ย. 51 08:22:25
]
เรื่องของแมวติสต์แตก ตอน สวรรค์อยู่หนใด
