ความคิดเห็นที่ 1 ใช่ธัมมจักกัปปวัตนสูตรหรือเปล่านะครับ เลือนๆ ไปเสียแล้ว แหะๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 2 ก.ค. 51 19:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามารอคำตอบค่ะ ไม่ได้เข้ามาอ่านน๊าน นาน เพื่อนๆ พี่ๆ ในถนน สบายดีป่ะเอ่ย จากคุณ : oreocream - [ 2 ก.ค. 51 21:13:02 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ลอกคำตอบคุณพีท จากคุณ : scottie - [ 2 ก.ค. 51 22:55:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แน่ะ คุณก๊อตตี้ เดี๋ยวก็พากันผิดรึเปล่า ฮ่ะๆๆ หนูอ้อม - ไม่ฉะบาย หิวหนม (นับมั้ย ^^) จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 3 ก.ค. 51 07:10:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ความจริงผมก็ชักจะเลือน ๆ ไปแล้วเหมือนกันครับ ที่มาตั้งกระทู้ก็เพราะอยากจะให้ผู้รู้ เข้ามาขยายความให้อ่านน่ะครับ และตอบคุณฮิบโปร้อยฝันที่ขอเมื่อกระทู้ก่อนด้วยครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 3 ก.ค. 51 08:19:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอลอกเฮียพีทกับพี่scottie ด้วยคนนะคะ ขอส่งlink ด้วยค่ะ เว็บหอมรดกไทย มีเรื่องน่าอ่านเยอะแยะไปหมดเลยค่ะทั้งพระมหากษัตริย์ ทหาร การเมือง และศาสนา มีเรื่องของท่านอัญญาโกณฑัญญะ ด้วยค่ะ http://www.heritage.thaigov.net/religion/priest/priest.html แก้ไขเมื่อ 03 ก.ค. 51 10:03:53 จากคุณ : อุณากรรณ - [ 3 ก.ค. 51 10:00:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณคุณอุนากรรณ เปิดเข้าไปอ่านแล้วครับ ละเอียดมากเลย แต่สรุปได้ว่าพระพุทธเจ้าทรงสอนเรื่องอริยสัจสี่ คือทุกข์ เหตุแห่งทุกข์ ความดับทุกข์ และหนทางแห่งความดับทุกข์ แล้วทุกข์คืออะไรเล่าครับ? จากคุณ : เจียวต้าย - [ 3 ก.ค. 51 20:08:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อยังไม่มีใครมาช่วยขยายความ ก็รื้อเอาความทรงจำมาเสนอครับ ทุกข์ แยกออกไปได้เป็น ๒ กลุ่ม คือ ๑.ความทุกข์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คือ การเกิด การแก่ การตาย ทุกชีวิตที่เกิดมาแล้ว ต้องแก่ และต้องตาย ไม่มีใครหลีกเลี่ยงพ้น แต่ก็มีบางคน หรือบางตัว ไม่ทันแก่ก็ต้องตายด้วยโรคภัยไข้เจ็บ หรือประสบอุบัติเหตุตายครับ ๒.ความทุกข์อย่างที่สอง เป็นทุกข์เบ็ดเตล็ด คืออะไรบ้างครับ ลองยกมาดูซิครับ ว่าคุณมีความทุกข์ในเรื่องใดบ้าง จากคุณ : เจียวต้าย - [ 4 ก.ค. 51 08:47:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ทุกข์ข้อหนึ่งเลี่ยงไม่ได้ ถ้าตอบคงซ้ำกับทุกคนนะคะ หนูขอตอบข้อสองแล้วกันค่ะคุณปู่... ทุกข์เบ็ดเตล็ดของหนูตอนนี้คือ เรื่องความอ้วนค่ะ ยิ่งแก่ตัวลงยิ่งอ้วนง่าย ลดน้ำหนักไม่ค่อยลงเลย แถมยังอยากกินโน่นกินนี่ ยิ่งเครียดยิ่งกิน ยิ่งกินยิ่งอ้วน ยิ่งอ้วนยิ่งเครียด แหะๆ ไร้สาระใช่ไหมคะ ปล.เข้ามาเพิ่มเติมว่า...ระลึกถึงคุณปู่เจียวต้ายอยู่เสมอนะคะ แต่พักหลังไม่ค่อยมีเวลาทักทายกันเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 51 00:02:09 จากคุณ : หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก - [ 5 ก.ค. 51 00:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมก็ระลึกถึงคุณหมออยู่เสมอ ทุกข์เรื่องความอ้วนเป็นทุกข์เบ็ดเตล็ด เมื่อพยายามทุกอย่างแล้วน้ำหนักไม่ลดก็เป็นทุกข์ แต่ถ้าอ้วนถาวรก็เป็นทุกข์หนักอีกอย่างหนึ่งคือ ได้ประสบสิ่งที่ไม่รักไม่พอใจก็เป็นทุกข์ ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 5 ก.ค. 51 09:20:28 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมมีทุกข์เบ็ดเตล็ดเล็กๆ น้อยๆ อยู่เรื่อยๆ อะครับ มีบ่อยจนน่าจะชิน แต่ก็ ยังไม่ชินซะที  แค่เขียนนิยายไม่ออก เขียนไม่ทัน แค่นี้ก็ทุกข์แล้วนะเนี่ย ส่วนทุกข์ประเภทแรกก็มีเป็นช่วงๆ ครับ บางช่วงปวดฟัน บางช่วงเป็นหวัด บางช่วงนอนไม่หลับ แต่ตอนนี้ยังไม่มีอะไรร้ายแรง จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 5 ก.ค. 51 15:30:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ทุกข์เบ็ดเตล็ด คือ ๒.๑ ความโศกเศร้าเสียใจ อาลัยอาวรณ์ (เช่นอกหัก รักคุด) ๒.๒ ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจ ๒.๓ ความประสบกับสิ่งที่ไม่รักไม่พอใจ (ได้ในสิ่งที่ไม่อยากได้) ๒.๔ พลัดพรากจากสิ่งที่รักที่พอใจ (ไม่ได้ในสิ่งที่อยากได้) ๒.๕ สิ่งที่มีอยู่แล้วเสื่อมสลาย สูญหายไป ทุกข์ของคุณพีท ตรงกับข้อ ๒.๒ ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 5 ก.ค. 51 19:46:52 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จริงด้วยครับ ทุกข์เบ็ดเตล็ดของผม เป็นพวกกังวลใจซะมากแฮะ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 5 ก.ค. 51 21:44:07 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ทุกข์เบ็ดเตล็ด อ่านดูแล้วมันเหมือนแผนกสินค้าเบ็ดเตล็ด คือ ทุกรวมๆไปทุกสิ่งทุกอย่าง ขออนุญาตยกคำในหลวงท่านมาว่า "จงเป็นคนที่ทุกข์ยาก แต่สุขง่าย" โพดชอบมากๆเลยค้าบ แง๊วววว ปล ไม่รู้โพดใช้ประโยคถูกรึเปล่า หากผิดรบกวนช่วยชี้แจงด้วยค้าบ จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก - [ 6 ก.ค. 51 12:48:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ยินดีที่คุณข้าวโพด ออกความเห็นแบบมีคติก็ได้ ในทางพุทธศาสนา ท่านว่าชีวิตนี้ ตั้งแต่เกิดก็เป็นทุกข์เสียแล้ว เมื่อความทุกข์ลดลง จึงเรียกว่าเป็นความสุข การที่ไม่ทุกข์ได้นั้น จะต้องเลิกยึดมั่นถือมั่น ว่านี่เป็นเรา นั่นเป็นของเรา (สังเกตุได้ว่า คนอื่นตายเราไม่ทุกข์ คนอื่นของหายเราก็ไม่ทุกข์) คืออย่าให้ความทุกข์มาครอบงำได้นั่นเอง ท่านจึงสอนว่า สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบไม่มี ความสงบก็คือสิ้นทุกข์ ไงครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 7 ก.ค. 51 09:40:26 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พระพุทธเจ้าท่านสอน อริยสัจสี่ประการ คือ ทุกข์ สมุทัย เหตุแห่งทุกข์ นิโรธ  ความดับทุกข์ มรรค หนทาง ๘ ประการที่จะเดินไปสู่ความดับทุกข์ ใครช่วยอธิบายเรื่อง เหตุแห่งทุกข์ หน่อยซิครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 8 ก.ค. 51 08:31:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ท่านสอนไว้ว่า เหตุที่ทำให้เกิดทุกข์เรียกว่า สมุทัย มี ๒ ประเภทคือ กิเลส ประกอบด้วย ความโลภและความรัก ความโกรธ ความหลง หรือความโง่ ตัณหา ประกอบด้วย ความอยากได้ ความอยากเป็น ความไม่อยากเป็น กิเลสและตัณหาก่อให้เกิด อุปาทาน คือความยึดมั่น ว่าเป็นตัวตน ว่าเป็นของตน นี่แหละคือต้นเหตุที่ทำให้เกิดเป็นทุกข์ ถ้าเราขจัดกิเลส คือ ความไม่ดีในจิตใจทั้งหกประการที่ว่ามาแล้ว เราก็จะไม่มีความทุกข์ สิ่งที่เราจะต้องทำเพื่อขจัดต้นเหตุของความทุกข์นั้น ต้องทำพร้อม ๆ กันถึงแปดประการ ท่านเรียกว่า มรรค หรือหนทางแห่งความดับทุกข์ ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 8 ก.ค. 51 19:56:51 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แงแง ตอนนี้กิเลสหนา ขอฉะแว้บ ออกกระทู้นี้ไปอย่างไร้ร่องรอย จากคุณ : ฮิปโปร้อยฝัน - [ 8 ก.ค. 51 21:43:50 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เก็บความจากหนังสืออภิมหามงคลคาถา มาบันทึกไว้ว่า การรักษาศีล คือ รักษาวาจาให้ถูกต้อง ได้แก่ ไม่พูดเท็จ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ และไม่พูดเพ้อเจ้อ กระทำสิ่งที่ถูกต้อง ได้แก่ เว้นจากการฆ่าสัตว์ เว้นจากการลักทรัพย์ เว้นจากการประพฤติผิดในกาม เลี้ยงชีวิตในทางที่ถูกต้อง ได้แก่ การประกอบอาขีพที่สุจริต ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดศีลธรรม และไม่ทำให้ใครเดือดร้อน รักษาสมาธิ คือ มีความเพียรที่ถูกต้อง ได้แก่ ละเลิกการประพฤติชั่ว กระทำความดีให้เพิ่มขึ้น มีความระลึกที่ถูกต้อง ได้แก่ การรักษาสติให้อยู่กับตัว พยายามระลึกที่จะทำให้กิเลสลดน้อย หรือเบาบางลงไปตามลำดับ มีความตั้งใจมั่น ที่จะสร้างสมาธิ ให้ได้ฌาณเพิ่มขึ้นไปตามลำดับ มีความเห็นถูกต้อง คือ เชื่อมั่นว่า ความเกิด ความแก่ ความตาย เป็นทุกข์ ตั้งใจมั่นว่าจะพยายามละ ความพยาบาท ความเกลียด ความโกรธ ให้หมดไปจากจิตของตน ทั้งหมดทุกประการนี้ ต้องปฏิบัติพร้อม ๆ กันไป ถ้าทำได้สำเร็จ ก็จะถึงซึ่งความหมดทุกข์ทั้งปวง จากคุณ : เจียวต้าย - [ 10 ก.ค. 51 09:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ความหมดทุกข์ หรือ นิโรธ ก็คือความว่าง(จากทุกข์) นั้นเอง ความว่างที่เกิดจากการปฏิบัติหน้าที่อันถูกต้องนั้น จะเป็นปัจจัยส่งให้ผู้ปฏิบัติมีกำลังใจที่จะปฏิบัติซ้ำ เพื่อให้เกิดความว่างขึ้นในจิตใจบ่อยขึ้น เมื่อความว่างเกิดขึ้นติดต่อกันสม่ำเสมอ จนความทุกข์อันเกิดจากกิเลสตัณหาอุปาทาน ไม่สามารถเข้ามาแทรกอยู่ในจิต แม้แต่ขณะเดียว กายนั้นก็มีจิตที่ว่างอยู่ตลอดเวลา นั่นแสดงว่าเราได้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า โดยสมบูรณ์แล้ว. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 11 ก.ค. 51 10:39:21 ]