ความคิดเห็นที่ 1 รีบเขียนเร็วๆนะคะ รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : ทานน้ำ - [ 3 ก.ค. 51 22:16:22 A:222.123.242.54 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ดีๆๆ จะติดตามต่อไปนะ เป็นกำลังใจให้นะ จากคุณ : leyjung - [ 3 ก.ค. 51 22:26:34 A:118.173.244.95 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เอาใจช่วยนะคะน้อง ตราบใดที่เรายังมีชีวิต ก้อต้องสู้มันต่อไป ยังไงพี่สาวคนนี้ก้อยังรักน้องของพี่เหมือนเดิมจ้าาา จากคุณ : พี่สาวคนเดิม - [ 3 ก.ค. 51 22:43:55 A:124.120.203.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขี้เม้าท์น่ะเราอ่ะ...ถึงจะเป็น "นัง" ก็ยอมน่ะค่ะ แบบนี้จิงใจดี รู้สึกดีกับอารมณ์แบบนี้มากกว่า บางคนที่คอยมานั่งหลอกตัวเองว่าฉันไม่ใช่อ่ะ แต่ตัวตนยังหลอกตัวเองแล้วจะจริงใจกะใครได้ แบบนี้ดีแล้วค่ะ ชอบ ชอบ แล้วเขีบนอีกเร็วๆๆน่ะ จากคุณ : นังขวัญ - [ 3 ก.ค. 51 22:51:44 A:125.27.25.70 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบมากค่ะ อยากอยู่ในวงการด้วยคน สมัครได้ที่ไหน อิอิ จากคุณ : H2O - [ 4 ก.ค. 51 01:25:03 A:222.123.242.54 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ใครบอกว่าเตี้ยแล้วจาหาไม่ได้ แค่นี้ก็กิ๊กเยอะจนจำชื่อไม่ได้แล้วไม่ใช่เหรอ 555555 จากคุณ : H20 - [ 4 ก.ค. 51 01:29:26 A:222.123.242.54 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 แวะมาอ่านด้วยคนครับ  เล่าได้สนุกดี  แนะว่าถ้าตั้งใจจะลงงานเขียนที่นี่ ต่อเนื่อง สมัครล็อกอินไว้ก็ดีครับ เผื่อฉุกเฉินจะได้แก้ไขข้อความได้สะดวก (ที่จัดไว้นี่ก็อ่านได้ง่ายดีแล้วครับ) ในหลายแวดวง รูปร่างหน้าตาดูจะมีความสำคัญเป็นอันดับต้นๆ ในการเลือก คบคน  คนเป็นเกย์หลายคนก็อาจจะเป็นแบบนั้น แต่คนที่คบคนโดยไม่ได้ ติดอยู่กับรูปร่างหน้าตาความสูงสีผิว หรืออะไรต่อมิอะไร ก็มีอยู่เหมือนกัน ครับ ผมเชื่อว่างั้นนะ แต่คนดูดี ก็ย่อมมีคนมองมากเป็นธรรมดา  พวกเราก็ยังชอบมองคนที่ดูดี เลยนะครับ อิๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 4 ก.ค. 51 09:33:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เดี๋ยวเย็นนี้จะเขียนอีกคับ จากคุณ : Arthristry - [ 4 ก.ค. 51 09:55:12 A:202.28.78.41 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านไป ก็ขำไป สำนวนง่าย ๆ ดีครับ เดี๋ยวมาอ่านอีกครับ  ที่ขำไม่ใช่เพระว่าตลกน่ะครับ แต่อ่านแล้วรู้สึกว่า ยิ้มได้ อย่าเขียนเรื่องสั้นเลยครับ ผมว่าเขียนเป็นเรื่องยาว คงสนุกกว่านะ จะตามอ่าน แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 51 10:36:01 จากคุณ : รอยยิ้ม ณ ริมเล - [ 4 ก.ค. 51 10:35:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ระวังเรื่องสั้นของคุณ จะยาวกว่าเรื่องสั้นทั่วๆไป (เหมือนของผม)55+ รออ่านคับ จากคุณ : waven - [ 4 ก.ค. 51 11:02:33 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอยืมพื้นที่ทวงคุณเวย์ คคห 10 ลงดอยแล้วมาต่อไวๆ นะครับ อิๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 4 ก.ค. 51 11:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เข้ามาอ่านค่ะ เพราะมีเพื่อนอยู่ในวงการนี้เยอะเหมือนกัน อ่านไปและจินตนาการไปด้วย อมยิ้มอยู่หน้าคอมคนเดียว ชอบค่ะ วันหน้ามาเขียนเล่าอีกนะคะ....เชียร์ค่ะ สู้ ๆๆๆ จากคุณ : roslita - [ 4 ก.ค. 51 11:13:37 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ว้า อดอยู่วงการเดียวกันเลยอ่ะ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 4 ก.ค. 51 12:21:40 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ต่อคับ ต่อ ๆ บทที่ 1 จุดเริ่มต้นและการปกปิด “ตั้ม โก้ เข้าบ้านกินข้าวเย็นได้แล้ว!!” เสียงแม่ตะโกนเรียกบริเวณริมรั้วไม้เล็ดลอดออกมาถึงสนามหญ้ากว้างข้างบ้าน ในซอยบ้านฉัน ตอนนั้นเหมือนในการ์ตูนโดเรม่อน ที่มีสนามหญ้าว่างอยู่ ระหว่างบ้านฉันกับบ้านพี่โด่ง (ชาย) ต่างกับสนามหญ้าของโนบิตะที่ไม่มีท่อคอนกรีต 3 ท่อวางซ้อนกันเท่านั้นเอง เมื่อ 20 ปีก่อนในซอยยังไม่มีบ้านแน่นขนัดเหมือนทุกวันนี้ ฉัน และพี่ชายชื่อโก้ และเด็กผู้ชายข้างบ้าน คือพี่โด่ง (ชาย) และน้องโดด (ชาย) เป็นเพื่อนเล่นกัน 4 คน เพราะมีเด็กแค่นั้น เล่นฟุตบอล (ซึ่งฉันไม่ชอบ เพราะเจ็บขา เจ็บทีน) ปั่นจักรยานแข่งกัน (ฉันแพ้ตลอด) เป็นเด็กแว้นประจำซอยประมาณในหนังเรื่อง “แฟนฉัน” ต่างกันตรงที่ไม่มีเด็กผู้หญิงในเรื่องเท่านั้นเอง ฉันและครอบครัวย้ายจากนอกเมืองเข้ามาอยู่ในซอยนี้ซึ่งอยู่ในตัวเมืองตอนฉันอายุ 6 ปี (เข้าอนุบาล1) ก็มีเพื่อนเล่นคือพี่โด่งกับน้องโดดทันที เพราะบ้านนี้อยู่มาก่อน ต่อมาอีก 2-3 ปีก็มีเพื่อนบ้านเพิ่มขึ้น คือบ้านน้องกาย (ชาย) และน้องกี้ (หญิง) ย้ายเข้ามาเช่าอยู่ถัดจากบ้านฉันไปอีกหลังนึง ทำให้แก๊งนี้ใหญ่ขึ้น โดยมีน้องกายเป็นน้องที่สุด (จริง ๆ แล้วอายุเท่าน้องโดด แต่ตัวเล็กและอ่อนแอกว่า) น้องกายก็กลายเป็นคนโดนแกล้งตลอดเวลา แทนตำแหน่งฉันที่เตี้ยกว่าคนอื่น อิอิ ดีใจจัง ความเชื่อที่ว่าเมื่อตอนเป็นเด็ก (ต่ำกว่า 8 ปี) เราทั้งหลายจะยังไม่รู้เพศตัวเอง เห็นท่าจะจริงนะ เพราะเวลาฉันไปเรียนที่โรงเรียนฉันก็รู้สึกชอบเด็กผู้หญิงนะ เป็นแฟนคนโน้นคนนี้ เวลาโดนแซวก็จะหน้าแดงตามระเบียบ จนกระทั้งขึ้น ป.2 ฉันก็เริ่มมีอาการแปลกไป “ตั้ม กาย พี่มีเกมเกมนึงจะมาเล่นแหละ” พี่โด่งบอก (พี่โด่งอายุมากกว่าฉัน 3 ปี ส่วนน้องกาย เป็นน้องฉัน 1 ปี) “อะไรเหรอ” เราสองคนตอบพร้อมกัน “ชื่อว่า เกมครอบครัวพ่อแม่ ให้กายเล่นเป็นพ่อ และให้ตั้มเล่นเป็นแม่” แหมมม ช่างรู้นะว่าชั้นจะเป็น พี่โด่งนี่ แต่ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดอะไรจริง ๆ “อ้าว แล้วพี่โด่งล่ะ” ฉันถาม “พี่เล่นเป็นคนข้างบ้าน” “ครับ” เราสองคนขานรับ อย่างไม่รู้เลยว่ามันจะขยายลุกลามมาถึงทุกวันนี้ จากคุณ : Arthristry - [ 4 ก.ค. 51 21:20:29 A:202.91.19.192 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จากวันนั้น ถ้าเราสองคนไม่ได้ไปเล่นกับผู้ชายเหล่านั้น ซึ่งขี่จักรยานขึ้นกองดินทรายที่สูงใหญ่ เตะบอล เล่นตะกร้อ เพราะฉันไม่ชอบเล่น ส่วนน้องกายก็ไม่ค่อยแข็งแรง เราสองคนก็จะเล่นครอบครัวพ่อแม่กันเสมอ ตอนนั้นน้องกี้ (น้องสาวของกาย) ยังไม่เกิด แต่ตอนนั้นเล่นไปก็ไม่ได้มีอะไร แต่รู้สึกชอบเล่นเกมนี้มาก (ทั้งคู่เลย) ชอบชวนกันเล่นตลอดเวลา จนมืดค่ำแทบทุกวัน จนเราสองคนเห็นเค้าจูบกันในทีวี ... ก็เลยลองบ้าง แต่ก็แค่เอาริมฝีปากแตะกันนะ ไม่ได้เกินกว่านั้น แต่แล้ว ฉากหนึ่งในหนัง “แฟนฉัน” หรือใครเคยดู “รักแห่งสยาม” ก็เกิดขึ้นกับชีวิตฉัน “ตั้ม โก้” “ครับ” “บ้านน้องกายกับน้องกี้ เค้าจะย้ายไปต่างจังหวัดนะลูก” พ่อกับแม่บอกเราสองคน ขณะที่ทานอาหารเย็นกันอยู่ ตอนนั้นอยู่ ป.3 แล้ว “อ้าว ทำไมล่ะ” ฉันถามด้วยความสงสัย “พ่อเค้าได้ย้ายไปรับราชการที่จังหวัดนั้น เป็นจังหวัดบ้านเกิดของเค้า” แม่ตอบ ความรู้สึกตอนนั้น ฉันก็เฉย ๆ ย้ายก็ย้ายไป ฉันแค่รู้สึกว่า ต้องสูญเสียเพื่อนเล่น และไม่ได้เศร้าเหมือนในหนัง และไม่ได้มีฉากที่ฉันต้องวิ่งตามรถน้องกายไป... จนลับตา แล้วก็ก้มหน้า เหมือนในหนัง (สงสัยผู้กำกับสมัยนั้นลืมบอกฉัน) จากนั้น จนกระทั่ง ป.6 ฉันก็พบเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อ “ออย” เด็กคนนี้ทำให้ฉันมีพฤติกรรมอย่างทุกวันนี้คือ การอารมณ์ดี ยิ้มได้กับทุกเรื่อง เด็กคนนี้ตัวเล็ก ๆ กลม ๆ ผิวสีน้ำผึ้ง น่ารัก หน้าตาจิ้มลิ้ม เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ฉันกล้ายิ้ม กล้าหัวเราะได้อย่างเต็มปาก เพราะตอนเด็ก ๆ ฉันฟันผุทั้งปาก ไม่กล้ายิ้ม พอฟันแท้ขึ้น มันก็ดันเกเรเกตุง อยากขึ้นตรงไหนก็ขึ้น อยากเอียงไปทางไหนก็ตามใจมัน จนฉันไม่มั่นใจที่จะยิ้มจะพูด ขี้อาย อีกอย่าง ใคร ๆ ก็ล้วนชม “พี่โก้” ของฉันทุกคนว่า หล่อ ขาว โตขึ้นต้องสาว ๆ ติดเยอะแน่นอน ส่วนฉัน เค้าก็พูด (ปลอบใจ) ว่า “ตั้มก็มีเสน่ห์ ตาหวาน” เสมอ ฉันก็เลยไม่มั่นใจเอาเสียเลย อย่างที่ฉันเคยเล่าแหละว่าฉันผิวไม่ขาว เรียกว่าคล้ำละกัน และผอมด้วย (กรี๊ด เคยผอมด้วย เพิ่งจะมาอ้วนตอน ม.5 เพราะกินและนอนมากเกินไป) ส่วนคุณโก้เค้าก็ขาว สูง หน้าคม ฟันเป็นระเบียบ โอย เรียกได้ว่า ดีกว่าฉันไปทุกเรื่องนั่นแหละ ออยเป็นคนยิ้มง่าย หัวเราะได้กับทุกเรื่อง ฉันรู้สึกชอบเด็กผู้หญิงคนนี้จัง เธอช่างมองโลกในแง่ดีไปซะทุกอย่าง เห็นหมาแมววิ่งผ่าน เธอก็ขำ เห็นใบไม้ไหว เธอก็ยิ้ม ฉันก็เริ่มสนิทกับเธอมากขึ้น ไปมาหาสู่ โดยใช้จักรยานตามประสาเด็กในสมัยนั้น จนใคร ๆ ก็แซวว่าเป็นแฟนกัน ฉันก็เลยติดนิสัยยิ้มง่าย ร่าเริง มาจากออยนี่แหละ แล้วในแก๊งก็จะมีนังมงกุฎ (ที่เรียกนังเพราะมันสมควรเป็นนัง) นังมงกุฎนี่เป็นหญิงร่างใหญ่ผิวเข้ม ทำตัวทโมนเป็นเด็กผู้ชาย จำได้ว่าวันแรกที่มันเป็นเมนส์ตอน ป.6 มันมากระซิบฉันเป็นคนแรกว่า “กรูเป็นเมนส์ว่ะ อายคน” ทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครรู้ อีนี่มันจะอายไปทำไมกันนะ ฉันก็สงสัย เรา 4 คน (พี่โก้ ฉัน ออย และนังมงกุฎ) ไปปั่นจักรยานด้วยกันตลอด จนจบ ป.6 ออยก็ย้ายไปอยู่ที่นครปฐม ฉันส่งจดหมายไป-กลับกับออยเป็นประจำ จนเริ่มห่างหายไป หายไป ในที่สุด เธอก็หายไปแบบสนิท ตอนฉันอยู่ ม.3 อีนังมงกุฎก็ไม่รู้ว่าออยหายไปไหน จากคุณ : lowtum@yahoo.com - [ 4 ก.ค. 51 21:22:39 A:202.91.19.192 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตอน ม.3 นี่เองแหละ ที่ฉันมาชอบผู้หญิง แต่คราวนี้ไม่ได้ตั้งใจ ลืมเล่าไปว่า พอขึ้น ม.1 ฉันสอบได้โรงเรียนประจำจังหวัดที่มีคนสอบแข่งเยอะมากกกกก .. ได้อยู่ห้องคิงด้วย (ห้องเก่งสุด) ซึ่งโรงเรียนนี้ ม.ต้น จะเป็นชายล้วน ม.ปลาย ก็ผสมผเสเฮฮาทุกเพศ วันแรกที่เข้าห้องเรียนตอน ม.1 อาจารย์ให้เลือกหัวหน้าห้อง ฉันก็มองไปเห็นผู้ชายคนนึง สูง หุ่นดี มีมัดกล้าม ขาว หน้าตี๋ ๆ เพราะมีเชื้อสายญวน เพื่อน ๆ ต่างก็โหวดให้คนนี้เป็นหัวหน้าห้อง เค้าชื่อว่า “บาส” ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่เทคะแนนให้ ทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน และก็เริ่มรู้ตัวว่าแอบชอบบาส บาสเป็นนักเทนนิสที่มีฝีมือมาก ได้แชมป์รายการใหญ่ ๆ ระดับจังหวัด และเขต หลายครั้ง ทุกครั้งที่บาสไปแข่งกีฬา ฉันก็จะคอยลุ้นตลอดเวลาว่าจะชนะมั๊ย ซึ่งก็ชนะเป็นส่วนใหญ่ (เก่งว่ะ) ซึ่งยิ่งทำให้ฉันชอบบาสมากขึ้นทุกที แต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมากหรอก เพราะเพื่อนเป็นชายแท้กันซะส่วนใหญ่ อีกอย่างนึงนะ สมัยนั้น เค้าไม่ฮิดตัดผมสั้น ใส่เกาะอกแต่งหน้ากัน จะอยู่กันเงียบ ๆ ทำให้เรด้าร์ของฉันไม่ทำงาน หาเพื่อนแก๊งไม่เจอ บาสเป็นนักเทนนิสที่มีฝีมือมาก ได้แชมป์รายการใหญ่ ๆ ระดับจังหวัด และเขต หลายครั้ง ทุกครั้งที่บาสไปแข่งกีฬา ฉันก็จะคอยลุ้นตลอดเวลาว่าจะชนะมั๊ย ซึ่งก็ชนะเป็นส่วนใหญ่ (เก่งว่ะ) ซึ่งยิ่งทำให้ฉันชอบบาสมากขึ้นทุกที แต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมากหรอก เพราะเพื่อนเป็นชายแท้กันซะส่วนใหญ่ อีกอย่างนึงนะ สมัยนั้น เค้าไม่ฮิดตัดผมสั้น ใส่เกาะอกแต่งหน้ากัน จะอยู่กันเงียบ ๆ ทำให้เรด้าร์ของฉันไม่ทำงาน หาเพื่อนแก๊งไม่เจอ “เฮ้ย ตั้ม มิงว่าสาวโต๊ะนั้นสวยป่าววะ” พี่โก้ถาม ตอนที่นั่งกินข้าวที่ตลาดโต้รุ่งตอนเย็น “อืมม... ก็น่ารักดี” ฉันตอบไปตามประสา (ตอนนั้นอยู่ ม.3 แล้ว) “ไปจีบกันเหอะ มาสองคนพอดี มิงเอาคน กรูเอาคน” พี่โก้ชักชวน และทำหน้าหื่นใส่อีกต่างหาก “ได้” ฉันตอบไป ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้อยากทำเลยยยยย “โทษนะ .. ชื่ออะไรครับ...ขอนั่งด้วยได้มั๊ย” ฉันถามเด็กหญิงสองคนนั้น “ได้ค่ะ เราชื่อ เอ ส่วนคนนี้ น้องบี ค่ะ” (ฉันสมมติชื่อเอา เพราะจำชื่อไม่ได้ ไม่ควรอยู่ในเมมโมรี่) “งั้นเรากินข้าวด้วยกันนะ” พี่โก้บอก บรรยากาศการ Dinner ครั้งนั้น ช่าง เชี๊ยะ ได้ใจจริง ๆ ในใจฉันคิดว่า เมื่อไหร่จะจบสิ้นเสียที พี่โก้เค้าก็มีความสุข ส่วนฉันนั่งยิ้มฝืน ๆ และแล้วก็แลกเบอร์บ้านกัน (สมัยก่อนไม่มีมือถือนะ เทคโนโลยียังไม่ล้ำ) “เบอร์เอ บี เบอร์ไรอ่ะ” พี่โก้ถาม “0 .” สองคนนั้นตอบ “แต่เป็นเบอร์หอหญิงนะ เวลาโทรไปต้องรอหน่อย ต้องมีคนไปตาม” สองสาวนั่นเป็นนักเรียน ร.ร.นาฎศิลป์ของจังหวัด “ส่วนเราสองคน เบอร์ 0 .” และเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ต่อจากนั้น เรา 4 คนก็โทรติดต่อกันไปเรื่อย ๆ บางครั้งมีบ้างที่พี่โก้จะลากฉันไปหอพักสองคนนั้น ปรากฏว่า พอไปถึงหอ “สวนผึ้ง” ก็มีหนุ่มกระทงวัยเดียวกันมากมาย ไปตามจีบสาวหอนี้ เพราะว่าขึ้นชื่อว่าเป็น ร.ร.นาฏศิลป์ แปลว่ามีสาวสวย สำหรับสมัยนั้น หนึ่งในผู้ชายวัยกระทง คือ ไอ้ (อี) บี ซึ่งภายหลังฉันมารู้ว่ามันเป็นเพื่อนสาวร่วมแก๊งกับฉันคนแรก อีบีนี่หล่อมาก แมนสุด ๆ ตอน ม.ปลาย มันไปต่อ ร.ร.เทคนิคด้วย เชื่อมั๊ยล่ะ ทำให้ไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นสาว แม้แต่ฉันเองก็ไม่ได้รู้เรื่อง จากคุณ : Arthristry - [ 4 ก.ค. 51 21:24:59 A:202.91.19.192 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 17 วันนั้นเป็นวันที่วุ่นวายมาก หลังจากที่พี่โก้และฉันไปหอสวนผึ้งบ่อย ๆ ก็เริ่มมีข่าวว่าฉันไปจีบสาวหอสวนผึ้ง นำโดยอีบี ที่มาแถลงข่าวให้ลิง ๆ ทั้งหลายฟัง วันนั้น พวกเราเรียนวิชาภาษาอังกฤษกับอาจารย์นกยูง ซึ่งเป็นคุณนายตำรวจผู้ไฮโซมาก มาสอน อาจารย์คนนี้มีศักดิ์เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องเราด้วย (3/1) ดุมาก แต่พวกเราหมู่ทะโมนลิง ก็ไม่ได้กลัวเลย ซ้ำร้ายยังกวนประสาทแกได้อีก แต่ก็สนิทกันจนถึงทุกวันนี้ “เฮ้ย วันนี้จะไปจีบสาวที่ไหนดีวะ” เสียงอีบีตะโกนมาจากโต๊ะริมหน้าต่างในช่วงบ่าย “....” ทุกคนเงียบ แว๊บเดียวเท่านั้น เสียงนกกระจอกแตกรังก็ดังหึ่ง ๆ ขึ้นมา ส่วนคุณนายยกยูงก็ยังคงสอนต่อไป “เฮ้ย ตั้ม กรูถามมิงว่าจะไปจีบสาวที่ไหน” อีบีถามอีกรอบ แต่ฉันกำลังลอกการบ้านอยู่ อีกอย่าง วันนั้นได้นั่งข้างบาสสุดที่รัก ซึ่งมันนั่งหลับฟุบอยู่ ตำแหน่งที่เรานั่งคือ แถวหลังสุด กลางห้อง ตรงกับคุณนายนกยูงพอดี “ไม่รู้ว่ะ” ฉันตอบแบบเสียมิได้ เมื่อเห็นสายตามัน “ต้องรู้สิวะมิง” อีบียังคงเซ้าซี้ “หอสวนผึ้ง.....” ฉันตะโกนเพื่อตัดรำคาญ “เปรี๊ยะ....ป๊อก” สิ้นสุดเสียงนี้ ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ ฉันรู้สึกเจ็บที่หัวอย่างบอกไม่ถูก ในใจคิดว่า ไอ้บาสคงตีหัวมั๊ง เพราะบาสเนี่ย ชอบเล่นหัว ลูบหัวฉันตลอด แต่คราวนี้มาตีกบาลฉันทำไม เงยหน้าขึ้นมา ก็พบฝุ่นสีขาวฟุ้งกระจายรอบทิศทาง ฉันก็งง ว่ามันคืออะไร “ขอโทษ ๆ ครูขอโทษเธอนะ ครูไม่ได้ตั้งใจ” เสียงคุณนายนกยูงนั่นเอง เสียงแหลมมาเชียว “ครูตั้งใจขว้างแปรงลบกระดานใส่ไอ้บาส ในข้อหาที่มันหัวเราะปากกว้าง” (มารู้ทีหลังว่าไอ้บาสหันไปขำเรื่องไรไม่รู้กับเพื่อนข้าง ๆ) “ครูขอโทษจรวยด้วยนะ” ไอ้จรวย ได้เสียง ป๊อก ส่วนฉันได้เสียง เปรี๊ยะ สรุปก็คือ ด้านนุ่ม ๆ ของแปรงลบกระดานแบบชอล์ก โดนหัวฉัน แต่สะท้อนไปเอาด้านไม้ เคาะหัวไอ้จรวย .... จากนั้นเสียงหัวเราะจากทุกสารทิศ ก็พุ่งมาที่ฉันกับไอ้จรวย ส่วนไอ้บาส ยิ่งขำหนักกว่าเก่า คุณครูนกยูง บินหายจากห้องนี้ไปแล้ว ไอ้จรวย ก็พุ่งมาด่าฉันทันทีว่า เป็นเพราะหอสวนผึ้ง มันถึงได้เจ็บหัว ... ฉันผิดตรงไหนวะ ต่อมาอีกไม่นาน ฉันและพี่โก้ ก็ไม่ได้ติดต่อสาวสวยสองคนนั้นอีกเลย เพราะแม่เริ่มบ่นเรื่องค่าโทรศัพท์ที่แพงมากขึ้น อีกอย่างก็ต้องสอบเข้า ม.4 แล้ว เออ ลืมเล่าถึงเพื่อนอีกคนนึงชื่อ “บีม” ไอ้นี่เป็นเจ๊กในตลาด วัน ๆ เที่ยวนั่งจับช้างน้อยเพื่อนผู้ชายเค้าไปทั่ว ไม่เว้นกระทั่งฉัน แต่แปลก พอขึ้น ม.ปลาย มันกลับไปจีบสาวซะงั้น แล้วก็มีแฟนเป็นหญิงซะด้วย แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจหรอก เพราะไม่ใช่สเปก ...โธ่ น่าเสียดาย ตอนนี้เป็นนักบินสายการบินแห่งชาติไทยไปแล้ว ...น่าจะจิกไว้ ขอเล่าความประทับใจกับไอ้บาสหน่อยเหอะ ช่างเป็นภาพที่งามงดเหลือเกิน ตอนอยู่โรงเรียนเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันหรอก เพราะอยู่คนละกลุ่ม ฉันอยู่กลุ่มเด็กเรียน ส่วนบาสอยู่กลุ่มเด็กเลว แต่มันก็ดีนะ ที่ใฝ่เรียน ในขณะที่มันไปแข่งกีฬา ก็จะฝากให้ฉันทำการบ้านไว้ แล้วกลับมาลอกเสมอ มีครั้งหนึ่งมันต้องไปแข่งเทนนิสช่วงสัปดาห์สุดท้ายก่อนสอบ Midterm หรือ Final จำไม่ได้ พอมันกลับมา ก็โทรให้ฉันติวให้ก่อนสอบตอนกลางคืน 3 คืนติดกัน ฉันรู้สึกดีมาก ขยัน และตั้งใจติวให้เค้า จนสอบผ่านทุกวิชา ... ช่วงนั้นฉันกังวลใจมากขึ้น เพราะยิ่งรักเค้ามากขึ้น แล้วก็ดีใจที่เค้าเลือกเราเป็นคนติว เพราะคนอื่นเก่ง ๆ กว่าฉันก็มีอีกตั้งเยอะ พอขึ้น ม.ปลาย เราก็ต้องสอบเพื่อแบ่งห้องอีกรอบ เพราะได้โควตาเข้า ม.4 อยู่แล้วเพราะเป็นเด็ก โรงเรียนเดิม ฉันนี่แหละ เป็นคนส่งโพยชิ้นน้อยแทนใจ บรรจงจดคำตอบให้บาสลอก ในวันสอบนั่นแหละ และแล้วเราก็ได้อยู่ห้องเดียวกันอีก แต่กระเถิบมาเป็นห้องควีน เพราะมีพวกชะนีจาก โรงเรียนหญิงมาแทรก ทำให้อันดับฉันต้องขยับไป ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ฉันรู้สึกอิ่มเอมกับความรักจริง ๆ พอปิดเทอมก็ให้บาสสอนเทนนิสให้ จนฉันชอบกีฬาเทนนิสมาถึงทุกวันนี้ ไม่ใช่ว่าบาสมันจะไม่มีใครนะ มันก็มีแฟนสาวมากหน้าหลายตา เจ้าชู้มากกกกกกก ค่ะ ยิ่งตอน ม.5 มันสอบเข้าโรงเรียนนายร้อยตำรวจได้ ยิ่งเท่ห์ไปใหญ่ กลับมาเยี่ยมโรงเรียนทีไร สาว ๆ ตามกรี๊ดไม่เลิก แต่เค้าก็เลือกฉันเป็นคนถือหมวก และนั่งรถยนต์ออกไปจากโรงเรียน ฝ่าฝูงชะนีออกไป แต่ว่า ไปรับสาวคนอื่น และไปส่งฉันที่บ้าน ฟัง ๆ แล้วเหมือนเค้าหลอกฉันตลอดเวลานะ แต่ฉันก็ยอม ก็รักเค้านิ จนฉันสอบเข้ามหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้ (ป.ตรี) สมัยนั้น เป็นยุค .5 G เทคโนโลยีเพจเจอร์ เป็นเทคโนโลยีที่ดีที่สุด ฉันเพียรส่งข้อความเป็นห่วง ทานข้าวยัง คิดถึง ... หาบาสเสมอ จนวันหนึ่ง ขณะที่ฉันรับน้องอยู่ปีหนึ่ง วันนั้นเป็นวันที่พี่ ๆ เค้ากำหนดให้มีการนอนค้างที่คณะกัน และให้ทาแป้งพรางหน้าพรางตาด้วย ตอนนั้น เกือบหกโมงเย็นแล้วมั๊ง ก็วิ่งมาจากหอพักชายกับเพื่อน ๆ อีกสองสามคน หอบหมอนมุ้งเสื้อผ้ามา เพื่อนอนคณะกันอย่างเต็มที่ “เฮ้ย ตั้ม” เสียงเรียกคุ้น ๆ จากด้านข้าง พอมองไป ก็เห็นกลุ่มผู้ชาย 2-3 คน แต่งชุดกีฬาเทนนิส กางเกงขาสั้น (โอย เซ็กซี่ที่ซู๊ดดดด) ฉันหันรีหันขวางเพื่อหาเจ้าของเสียงคุ้น ๆ นั่น ทันใดนั้น มือใหญ่ที่คุ้นเคย ก็ลูบที่หัวฉัน ฉันรู้สึกได้เลยว่าเจ้าของเสียงและมือนั้นคือ บาส ... สุดที่รักของฉัน “เฮ้ย บาส มิงมาได้ไงวะ” ฉันกับบาสเรียกกันกรู มิง มาตลอด “ก็มาหามิงนี่แหละ” บาสบอก “อ้าว เหรอ แล้วนี่มากับใคร” ฉันหันหน้าไปยังหนุ่ม ๆ ที่เหลือ ในขณะที่เพื่อนฉันวิ่งเข้าคณะไปแล้ว “ก็...มากับเพื่อน มาแข่งเทนนิส แล้วก็เลยเข้ามา เพราะรู้ว่ามิงอยู่นี่” หัวใจฉัน เต้นไม่เป็นจังหวะ รู้สึกเหมือนจะเป็นลม หัวใจพองโต เหมือนจะลอยไปจากตรงนั้น แล้วก็หน้าชาไปเลย ... รู้สึกดีใจ และตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก “แล้วมิงจะกลับกรุงเทพฯ เมื่อไหร่” ฉันถาม “เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็กลับแล้ว มิงจะไปไหนเนี่ย” “อ๋อ เดี๋ยวกรูมีรับน้องว่ะ ยังไงก็ขอตัวก่อนนะ” ฉันเอ่ยลา ทั้ง ๆ ที่ไม่อยากเอ่ยเลยสักนิด “เออ บาย ไว้เจอกัน” บาสบอก พร้อมด้วยมือที่คุ้นเคย ลูบหัวฉันอีก ฉันแทบอยากล้มลงไปกองกับพื้น ทุกครั้งที่บาส ลูบหัว ฉันรู้สึกดีมาก มาก มาก อบอุ่น ปลอดภัย รู้สึกอย่างนั้นเสมอ แต่ก็ต้องจากกันไป “บาย ๆ” ฉันเอ่ย ต่อจากวันนั้นฉันก็ยังส่งข้อความหาบาสเสมอ ๆ แต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับเลย จนกระทั่งขึ้นปี สาม ที่เทคโนโลยี 1G เข้ามา นั่นคือ เป็นโทรศัพท์ระบบ 800 และ 900 และเพิ่งมีระบบเติมเงินเป็นครั้งแรก ของ 1-2-Call ฉันเก็บตังซื้อเองด้วยแหละ เครื่องตั้งเป็นหมื่น แต่ก็เก็บจนซื้อได้แหละน่ะ เก่งมะหละ วิธีการน่ะเหรอ ก็คือการสอนพิเศษ ซึ่งสมัยนั้นได้ชั่วโมงละ ไม่ต่ำกว่า 80 บาท ต่อคน ต่อชั่วโมง นั่งแป๊บ ๆ ก็ได้แล้วหนึ่งพัน สองพัน ทำให้ฉันมีเงินซื้อมือถือได้ เอาหละ พอถึงปีสาม ฉันก็ได้ไปงานเลี้ยงรับปริญญาเพื่อนฉันที่เค้าสอบพาสชั้นได้ เลยเรียนจบก่อนฉัน 1 ปีที่กรุงเทพ งานเลี้ยงครั้งนี้ ก็มีบาสไปงานเลี้ยงด้วย แล้วก็ต่อกันที่ผับ Route 66 ที่ RCA สมัยนั้น ไฮมาก ฮิตมาก บาสก็ไปกับเพื่อนกลุ่มนายร้อยอีกกลุ่มหนึ่ง แล้วก็แนะนำให้ฉันรู้จักกับเพื่อน ๆ ของเค้า โดยบอกว่าฉันเป็นแฟนของบาส ฉันหน้าแดง อาย และเขินมาก ก็เลยบอกว่า จะว่าเป็นแฟนได้ยังไง (ในใจโคตรจะดีใจ อยากกระโดดกอดเค้ามาก) “ก็มีมิงคนเดียว ที่ส่งข้อความหากรู ตลอดเวลาที่กรูเรียนอยู่ที่ ร.ร. นายร้อย มีมิงเพียงคนเดียวที่คิดถึง ห่วงใย และเป็นห่วงอยู่เสมอ” โอ้โห โลกใบนี้กลายเป็นสีชมพู ชมพู ชมพู และชมพู แต่ฉันก็ต้องห้ามใจให้ได้ แล้วก็กล่าวว่า “บ้า กรูก็ส่งแบบนี้หาทุกคนแหละ” ทั้ง ๆ ที่ส่งให้มันนั่นแหละ คนเดียว แล้วฉันก็กินเหล้าเมา บาสอีกนั่นแหละ ที่เป็นคนหิ้วฉันกลับหอ ฉันเกือบจะตกบ่อน้ำโคลนข้างถนน บาสก็ดึง และกอดไว้ ขึ้นแท็กซี่ พาไปนอน จนถึงเช้า.... จากวันนั้น ฉันก็โดนแซวตลอดว่าเป็นแฟนบาส ช่างเป็นความรู้สึกที่ดีจริง ๆ และไม่เคยรู้เลยว่าอีกห้องของหอพักเดียวกันของบาส มีห้องแฟนสาวของเค้าอยู่ด้วย มารู้ทีหลัง ก็เจ็บแปลบตามเคย แต่ก็ช่างเหอะ ยังไงก็รักมาตลอดอยู่แล้ว แล้วและก็ต้องอกหักตลอดอยู่แล้ว แต่ขณะนั้น ฉันก็ยังไม่แสดงออกให้สาธารณชนรู้นะ ว่าเป็นสาว หลายคน (ส่วนใหญ่) ยังคงเชื่อว่าฉันเป็นชาย ทั้งที่มีเรื่องราวมากมาย ตอนเรียน ป.ตรี จะเล่าให้ฟังอีกส่วนนึง แต่วันนี้ขอเล่าแค่นี้ก่อนนะครับ จะมาต่ออีกทีพรุ่งนี้ วันนี้ยุงทั้งหลาย แห่แหนมาที่ตัวของฉัน เหมือนกับว่า เป็นฝูงบินรบ ที่พร้อมที่จะฆ่าฉันให้ตายได้เลยทีเดียว ... กลับไปเกาที่บ้านดีกว่า คันดีพิลึก ... แปลกจัง วันนี้ไม่เห็นมีเด็กปีหนึ่งมาวิ่งมาเดินรับน้องกัน อาจเป็นเพราะเป็นวันศุกร์ ..มั๊ง ก็เลยไม่รับน้อง... ช่างเหอะ กลับก่อนแล้วครับ เดี๋ยววันหน้ามาเล่าใหม่ จากคุณ : Arthristry - [ 4 ก.ค. 51 21:28:05 A:202.91.19.192 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เล่าตั้งแต่สมัยเด็กๆเลยนะคะ แล้วอีกนานมั้ยคะจะถึงปัจจุบัน อัพเร็วๆนะคะ รออ่านทุกวัน อิอิ จากคุณ : เด็กหญิงธารน้ำ - [ 4 ก.ค. 51 21:30:50 A:222.123.242.54 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 อิอิ มีตอนเด็กด้วย อ่ะ จากคุณ : leyjung - [ 4 ก.ค. 51 21:49:21 A:118.173.244.17 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 ออ คนนี้นี่เอง ที่ลูบหัว น้อง ออ เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง จากคุณ : leyjung - [ 4 ก.ค. 51 21:52:44 A:118.173.244.39 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 หุหุ...แรงแต่เด็กน่ะเราอ่ะ การพลิกชีวิตสาวมันส์ม๊ากมาก แต่โดนจับ....เนี่ยรู้สึกไรป่ะค่ะ ไม่เปกก็คงเฉยๆๆช่ายป่ะ แล้วเขียนอีกน่ะค่ะ จะติดตามคร้า คริคริ จากคุณ : นังขวัญ - [ 4 ก.ค. 51 22:01:55 A:125.27.4.117 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ถึงแม้จะไม่เป๊ก แต่พอไอ้บีมมาจับ ก็...สู้นะ จากคุณ : Arthristry - [ 4 ก.ค. 51 22:29:24 A:202.91.19.192 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่ลงชื่อล่ะกัน เดี๋ยวเพื่อนจะรู้ว่าอยู่วงการเดียวกับเจ้าของเรื่อง อิอิอิ สนุกครับ ๆ มาอ่าน ๆ จากคุณ : shadow of dream - [ 4 ก.ค. 51 23:13:18 A:202.91.19.204 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 แวะมาอ่านแล้วนะ สนุกดีอ่ะค่ะ ว่าแต่ไม่มีเหตุการณ์ที่ช้านอยู่ด้วยมั่งหรอ อิ อิ แล้วจะมาอ่านบ่อยๆ นะ (ยะ) ว่าแต่คุณเพื่อนจะตั้งชื่อเราว่าไงน๊า..... จากคุณ : เพื่อนร่วมแก๊ง - [ 4 ก.ค. 51 23:19:34 A:202.91.18.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นผู้ชายป่าวล่ะ ถ้าไม่ใช่ผู้ชาย โอกาสที่จะได้อยู่ในนิยายเรื่องนี้ ก็เรือนรางนะ จากคุณ : Arthristry - [ 5 ก.ค. 51 00:06:45 A:202.91.18.192 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ใช่ ถ้าไม่ใช่ผู้ชายโอกาสที่จะได้อยู่ในนิยายเรื่องนี้ ก็เรือนรางนะ เพราะแก๊ง เจ้ตั้ม ถ้าไม่เป็นเกย์ คิง ก็ เกย์ ควีน จากคุณ : keanolimput - [ 5 ก.ค. 51 09:11:22 A:192.168.212.157 X:202.29.53.6 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ถ้าเป็น หญิง ก็เปงทอม อย่างเจ้ leyjung หรือเป็นดี้ อย่างเจ้ ek จากคุณ : keanolimput - [ 5 ก.ค. 51 09:27:43 A:192.168.212.157 X:202.29.53.6 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาอ่านต่อครับ เล่าได้สนุกมากๆ  ยินดีด้วยที่ได้มีความรู้สึกอบอุ่นกับบาสนะ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 5 ก.ค. 51 15:27:13 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เพิ่งมาอ่าน สนุกอะค่ะ ไม่ได้อยู่ในวงการเพราะบังเอิญว่าเป็นผู้หญิง แต่กำลังเริ่มคิดว่าเลือกเป็นทอม หรือ ดี้ ดูสักทีจะดีไหมน้อ...(หือ?) จากคุณ : BestChild - [ 5 ก.ค. 51 20:20:59 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คุณนายพี่...นังน้องนอนตะแคงฟังเสียงโทรศัพท์จากคุณนายพี่ทั้งคืน เช้ามาก็ยังไร้วี่แวว คุณนายแกจะเขียนบทที่ 2 เฮ้อ...สิ่งเดียวที่ทำให้ คนเราลืมพี่ลืมน้องคือผู้ชาย ชริชริ มาเขียนให้ไวๆๆเลยทำให้ติดแล้ว ทำงี้ได้ไงคุณนาย เคืองว่ะ เย็นนี้ไปบิ้วอารมณ์ต่อเลยน่ะนังน้องขอสั่ง 555+ จากคุณ : นังขวัญ - [ 6 ก.ค. 51 09:51:31 A:125.27.22.151 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 บทที่ 2 การปกปิด (ภาคต่อ) จากความรัก หรือความอบอุ่น หรือความผูกพันกันก็เหอะ ฉันกับบาสก็ไม่ได้เจอกันอีก แต่ฉันก็ยังคงส่งข้อความทางเพจเจอร์ให้ไปเรื่อย ๆ แต่ก็ทิ้งระยะห่างไปเรื่อย ๆ เพราะว่า.... ก็ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันนะ ฉันเองนับเป็นผู้หญิงที่โลเลที่สุดในโลก ไม่รู้จะเป็นผู้ชาย หรือเป็นผู้หญิงดี เคยไปหาหมอดูคนนึง เค้าบอกว่า ฉันน่ะเป็นลูกสาวพระพรหมคนที่สี่ หนีลงมาเกิด เลยมีลักษณะเป็นชายบ้าง หญิงบ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคืนข้างขึ้น จะมีอารมณ์อ่อนไหว เพ้อฝัน ละเมอ คล้าย ๆ กับอาการของหญิงสาว นั่นคือ ยิ่งพระจันทร์เต็มดวงเท่าไหร่ ความเป็นหญิงก็จะทวีความรุนแรงขึ้น... เห็นท่าจะจริง แต่ก็ไม่เคยดูปฏิทินหรอกว่าวันไหนข้างขึ้นข้างแรม แต่ก็รู้สึกตัวเองว่า เออว่ะ เดี๋ยวฉันเกรี้ยวกราดแบบชาย เดี๋ยวฉันอ่อนหวานเป็นหญิง ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ความสับสนที่ว่ามันรุนแรงยิ่งนัก ฉันทำสิ่งที่พลาดในชีวิตหลายครั้ง ฉันพยายามปกปิดตัวเองว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิง เกิดจากสาเหตุหลายประการคือ มีวันนึงน้องข้างบ้านชื่อ “บาท” น้องบาทนี่แสดงอาการกระเทยอย่างเห็นได้ชัด ชีตัวผอม บาง ขาว ชอบกินของเปรี้ยวมาก แม่น้องบาทถามน้องบาทในตลาดว่า “น้องบาท ชมพู่กับมะม่วง จะกินอะไรลูก”... น้องบาทตอบว่า “มะม่วง ถ้าไม่ใช่มะม่วงเปรี้ยว บาทก็ไม่กิน!!” ดูมัน ตอนนั้นมันอายุแค่ 4-5 ขวบนะ สำแดงยิ่งนัก ยังไม่พอ นังบาทชอบพอกหน้าเป็นแป้งสีขาว เดินลอยนวลเฉิดฉายไปมาอยู่ในซอย แต่ด้วยเหตุว่าซอยนี้เป็นซอยผู้ดี ...จริง ๆ นะ เพราะว่าซอยนี้เป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ทั้งหมด มีอยู่หลังนึงเป็นชาวนา แต่ว่าไฮโซ เพราะเป็นชาวนาในเมือง และบ้านนี้แหละที่ขับรถรับส่งฉันตอนเรียนอนุบาล-ประถม ...น่าดีใจเนอะ มีคนขับรถรับส่ง แต่เป็นสามล้อค่ะ สามล้อถีบด้วย ชื่อลุงประหยัด แกดุมาก และมีพละกำลังมาก ฉัน พี่โก้ และน้องกาย ต้องไปโรงเรียนตรงเวลา กลับตรงเวลา มิฉะนั้น จะโดนเพ็ดทูลไปยังหม่อมพ่อหม่อมแม่ และพวกเราก็จะโดนลงโทษ ด้วยการโบยแซ่ กุญแจมือ ยังกับอีเย็นในนางทาสก็ไม่ปาน ... หลังจากฉันเจอบาสโดยบังเอิญ และเป็นความประทับใจที่สุดที่ฉันมีกับบาสแล้ว ก็เริ่มร่ำเรียนด้วยความตั้งใจ วิชาที่เรียนเนี่ย มีเคมี ชีวะ ฟิสิกส์ด้วยนะ เป็นอะไรที่ไฮโซมาก ๆ ฉันก็เรียนค่อนข้างเก่งอยู่แล้ว และมาเจอกิจกรรมมากมายในมหาวิทยาลัย ก็ติดกิจกรรม ทำให้ฉันประมาทมาก ไม่สนใจการเรียน ยกเว้นวิชา ปฏิบัติการเคมี และฟิสิกส์ เพราะได้เข้าห้อง Lab รู้สึกเท่ เพราะชีวิตนี้คงไม่ได้มีโอกาสไปยืนเท่ ๆ เขย่าขวดสารเคมี ไปตวง ไปชั่ง โอ๊ย สารพัด มันดูเท่อ่ะ บอกไม่ถูก และไอ้สองวิชานี้เค้าก็ต้องมีกลุ่ม..มีคู่ในการทำ Lab ฉันได้คู่กับสาวเหนือคนนึง ชีเป็นสาวเหนือที่แปลกที่สุดที่ฉันเคยเห็น ชีไม่ใช่คนขาวอย่างชาติพันธุ์ที่เค้าเป็นกันมา แต่ชีมีเสน่ห์เหมือนกับออย ที่จากฉันไปเมื่อตอน ม.3 แต่ชีผอมกว่า เสียงแหลมกว่า เกรี้ยวกราดกว่า แต่ว่าน้ำใจงามเป็นอันดับหนึ่ง ขยัน เก่ง และที่สำคัญ ... ชีอารมณ์ดี ซึ่งก็เป็นสเปกสาวของฉันอยู่แล้วว่า ถ้าหญิงคนไหนอารมณ์ดีฉันจะชอบมาก ... “ยิ่งใกล้กัน ยิ่งหวั่นไหว ห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย” ฉันเริ่มรู้สึกอยากจะจีบชีคนนี้ขึ้นมา (ซะงั้น) ฉันก็เริ่มซื้อของไปฝาก ไปมาหาสู่ หอหญิง เพื่อหาชีคนนี้เรื่อย ๆ จนกระทั่งเพื่อนกลุ่มชาวเหนือรู้สึก คือว่า ในห้องเรียนของฉัน มีกลุ่มชาวเหนือประมาณ 4-5 คน ประกอบด้วยผู้ชายคนนึง หน้าตาดี สูง ขาว ตามสเปกของชาวเหนือ ชื่อว่า แปร์ (แต่ตอนนี้มันอ้วนแล้ว) นอกนั้นก็มีชีคนนี้ที่ฉันจีบ ชื่อว่า “ภาพ” และมีผู้หญิง หรือชะนี อีก 3 คน ที่ขาว หน้าตาเหนือ ๆ ทั่วไป แต่สวย มีฉันเพียงคนเดียวที่ประหลาดอยู่ในกลุ่ม คือเป็นคนอีสาน แต่ดั้งไม่หัก หน้าไม่เหลี่ยม สำเนียงไม่ออกอีสาน ไรเงี้ย ก็เลยเข้ากับแก๊งนี้ไปเลย ฉันชอบคุณภาพมาก ส่งของขวัญไปให้ตามโอกาสต่าง ๆ จนกระทั่งถึงวันเกิดของชี ฉันก็ไม่รู้ว่ามีอีกคนนึงที่ชีทำกิจกรรมด้วยบ่อย ๆ จีบชีอยู่ พอถึงวันเกิด ซึ่งมาถึงก่อนวันเกิดฉัน 2 วัน คุณภาพเกิดก่อนฉันเพียง 2 วัน ปีเดียวกัน เดือนเดียวกัน ยิ่งทำให้ฉันรู้สึก ... ใช่ แน่ ๆ เลย ฉันชอบชีมาก มีครั้งนึง แม่ชีมาจากเหนือ มาพร้อม ๆ กับเพื่อน ๆ ที่เป็นพ่อแม่ของแก๊งชาวเหนือนี่แหละ ฉันจำได้ว่าฉันตามติดสถานการณ์ คอยแบกเสื่อ ซื้อของ เอาใจแม่ยาย อย่างแรง จนเค้าแซวกันไปทั่วว่า แม่ของภาพจะได้ลูกเขยแล้ว ... เล่าถึงวันเกิดของชีก่อน ฉันก็ไปซื้อตุ๊กตาน้องหมา ที่ร้านแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงมาก ในละแวกมหาวิทยาลัยของฉัน เป็นร้านซุปเปอร์มาเก็ตที่ติดรั้วมหาวิทยาลัยด้านข้าง มีหอพักด้านบน เมื่อก่อนใครอยู่หอพัก “สดใส” นี่จะดูไฮโซมาก เพราะว่าเมื่อก่อนนักศึกษาไม่ได้มากมาย หอพักในก็เพียงพอสำหรับการพักอาศัย ใครอยู่หอนอก ถือว่าไฮโซ และหอพัก “สดใส” ก็ดูไฮโซมาก ในขณะนั้น ฉันก็ส่งน้องหมาตัวนี้ให้ภาพไป พร้อมด้วยจดหมายบอกรัก มีใจความว่า เราชอบเธอนะ ชอบมาก ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งชอบ อะไรเงี้ยแหละ ลืมแล้ว พอถึงวันเกิดฉัน ชีก็ส่งอะไรไม่รู้ เป็นของขวัญให้ฉัน พร้อมด้วยจดหมายตอบกลับ เท่จริง ๆ จดหมายตอบกลับนั้น ความว่า “ฉันไม่ได้ชอบเธอแบบที่จะเป็นแฟนกัน ฉันคิดว่า เราเป็นเพื่อนกันจะดีที่สุด นะ” โอ้โห... ลงทุนจีบชะนีทั้งที ลงทุนอยู่ตั้งหลายเดือน ผ่านมาเทอมกว่า ๆ ฉันโดนปฏิเสธ ... โอ้โห เจ็บปวด รวดร้าว ฉันรู้สึกปวดร้าวภายใน โดยที่กลุ่มเพื่อนในหอพักชาย ล้วนมาแสดงความเห็นใจต่อฉัน (ทำไม ถ้าพวกมิงไม่มาจะดีซะกว่า) แต่ฉันก็ทำใจได้เร็วนะ ฉันรู้สึกมองหน้าภาพไม่ติด ประมาณสัก 2 สัปดาห์ได้มั๊ง ส่วนชี ก็ไม่มองหน้าฉัน ราว ๆ เดือนนึง เพราะทำหน้าไม่ถูกกันทั้งคู่ ต่อมาชีก็มีแฟน ซึ่งขี้เหร่กว่าฉัน เป็น 100 เท่าได้ ฉันก็งงว่า ทำไมไม่เลือกฉัน เอ๊ะ หรือชีมีเรด้าร์สำรวจว่าฉันไม่ใช่ผู้ชายน๊า ผู้ชายที่ขี้เหร่กว่าฉัน 100 เท่า เท่าที่สังเกต มีดีกว่าฉันคือ ความเป็นชาย เพราะมันล่ำมากกกกก เป็นรุ่นพี่ แต่อย่าเลย อย่าพูดถึงมัน มันเจ็บ มันช้ำ 555 จากคุณ : Arthristry - [ 6 ก.ค. 51 10:47:41 A:202.91.19.204 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ยัง ยังไม่จบแค่นั้น มีสาวอีกนางนึงคนนี้เป็นคนในพื้นที่ คนนี้สวย สูง เก่ง พูดเพราะ ชีเรียนเก่งจริง ๆ เก่งมาก ๆ ในห้องเรียนชีจะไม่พูดไม่จากับใคร ยิ้มหวาน จด Lecture ด้วยลายมืออันสวยงาม สอบทีไร Top หรือไม่ก็เป็นรองแค่นั้นทุกครั้ง แต่ฉันจะเห็นชีอยู่ในผับดังแห่งหนึ่งในละแวกนั้น ที่เล่าไปแล้วตั้งแต่บทนำ กับสาว ๆ เพื่อนแก๊งของชีที่สวยพอกันและสวยมากกว่าชีอีกกลุ่มนึงประมาณ 6 คน ฉันก็ฉงนฉงายว่า กรูก็เที่ยว ชีก็เที่ยว ทำไมน๊า ชีถึงได้เรียนเก่ง ก็เลยรวบรวมความกล้าไปถามชี ชีก็บอกเคล็ดไม่ลับว่า “ตอนอยู่ในห้อง อุ๋ยก็ตั้งใจเรียนมาก ไม่คุย ไม่เล่น ตั้งใจฟัง พอตกเย็นกลับหอ (ชีอยู่หอนอก ตรงข้ามหอสดใสนั่นแหละ) ก็รีบทำการบ้านที่ได้รับ + อ่านหนังสือย้อนหลังและล่วงหน้าพรุ่งนี้ไว้ พอถึง 4 ทุ่ม ก็ออกตระเวนราตรี” อ๋อ ๆ ๆ ๆ เป็นอย่างนี้นี่เอง ฉันคิด โอ้โห ผู้หญิงคนนี้ ช่างมีอะไรพิเศษในตัวเองจิง ๆ นะ เธอช่างสวยพริ้ง เพียบพร้อม (ชีรวยด้วย) ดูดี สง่า ไฮโซ เออลืมเล่าว่าในผับนั่น ชีไม่ทานเหล้า ชีทานเพียงน้ำเปล่าและโค๊กเท่านั้น มีหน้าที่ไปเต้นและสวย อยู่ในผับปลากระป๋องนั่น ฉันก็เริ่มชอบชีอีก (เอ๊ะ ฉันเป็นชาย สงสัยช่วงนั้นพระจันทร์จะเป็นข้างแรมบ่อย) แต่ไม่กล้าสำแดงมากเหมือนตอนจีบภาพหรอก ได้แต่เล่าให้เพื่อนผู้ชายฟังว่าเค้าน่ารัก น่าจีบ ฉันก็แค่เพียงยิ้มให้ ยืมเลกเชอร์มาลอก คุยบ้างในผับ แค่นั้น ไม่กล้ามาก เพราะกลัวแห้วอีก จนเรียนจบไป ก็ไม่ได้บอกเธอว่า “ฉันชอบนะ” ก็ยังไม่พออีก แค่ 2 ชิมิ ยังไม่พอค่ะ มีอีก อีกคนนึง เธอชื่อ “ไก่” คนนี้มาแรงแซงโค้งตอนปีสาม ชีคนนี้มีลักษณะปากกล้า ฝีปากเนี่ยนะ ... อย่าบอกใคร แต่ชีก็มีส่วนนึงที่ฉันชอบอีกตามเคย คือ “อารมณ์ดี” ชีเป็นคนพูดจาฉะฉาน ฉลาด ขาว อวบ อะไรเงี้ย ฉันก็อยากจีบอีก แต่คราวนี้ จีบมากกว่าอุ๋ย แต่น้อยกว่าภาพ (คงเข้าใจระดับนะคะ) แต่ก็แห้วอีก เร็วกว่าตอนจีบภาพอีก ไก่รีบบอกฉัน พอฉันจีบได้สัก 2-3 สัปดาห์เองมั๊ง ว่าคงไม่ชอบฉันหรอก อะไรเงี้ย ซึ่งฉันก็นิ่ง ๆ เพราะชินซะแล้ว อีกอย่าง จีบก็คือจีบ ฉันไม่ได้รู้สึกมากมายว่า คิดถึงมาก อยากไปหา หรือไรงั้น แปลกจัง ตอนปีสามนี่แหละที่ฉันก็เริ่มมองผู้ชายบ้างแล้ว หลังจากที่ประสบความล้มเหลวบ่อยครั้งในการจีบหญิง เพราะว่าญาติ ๆ ไม่มีใครเป็นเกย์ ทอม ดี้ กระเทยเลย แถมเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ที่มีคนนับหน้าถือตามาก ฉันจะถูกสอนเสมอว่า ให้เป็นคนดี เป็นหน้าเป็นตาของวงศ์ตระกูลนะ อย่าทำอะไรเสื่อมเสียนะ เพราะต้นตระกูลของเรา เป็นคนดี คนทั่ว ๆ ไปรู้จักและเคารพนับถือ เราต้องเป็นสายป่านที่สืบทอดคุณความดีเหล่านั้นไว้ ตราบนานเท่านาน ฯลฯ โอ้ววววว ช่างเป็นสิ่งที่ยากจัง สำหรับฉัน แต่ก็ช่างเหอะ หนีมาเรียนตั้งไกล ใครจะรู้ ใครจะเห็น (ฉันคิด) ฉันเริ่มเข้าสู่โลกอินเทอร์เน็ตตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วหละ แต่สมัยนั้น อะไรในคอมเป็น Windows 95 (เก่าแก่มาก) ส่วนการ chat ก็เป็น ICQ และ Pirch โอ้โห ใครเกิดทันจะรู้สึกประทับใจมาก เสียงนัง ICQ ก็คือ “โอ๊ะโอ” เวลามีคนทักเข้ามา และก็จะมีคลิบกระดาษสีเหลือง ๆ กะพริบ ๆ น่ารักมาก แต่ต้อง search หาเพื่อนเอง หรือไม่ก็ต้องรู้จัก หมายเลข ICQ ของกันและกันถึงจะคุยกันได้ ซึ่งก็ดีนะ เป็นโปรแกรมที่คัดแยกคนสนิทไว้เท่านั้น อีกโปรแกรมนึงที่ตีคู่คือ Pirch โปรแกรมนี้ World Wide มาก เพราะเป็นห้อง Chat สด รวมกัน คนจะอยู่เยอะแยะ มีห้องโน้นห้องนี้ “ห้องจีบสาว, ห้องเด็กมหาวิทยาลัย, ห้องเกย์ภาคตะวันออก, ห้องคนโสด, ...” อะไรต่อมิอะไรมากกกกก มายให้เลือกเข้าไป ฉันก็เริ่มเข้าห้องกลุ่มที่มี Keyword เป็นเกย์ ในขณะที่ภายนอก ฉันยังคงชอบผู้หญิง ตามที่กล่าวมา แต่พอเข้าโลกไซเบอร์แล้ว ฉันรู้สึกว่า ฉันต้องการผู้ชายค่ะ ผู้ชาย ตอนนั้นมีคนมากมายที่ฉันรู้จักในโลกไซเบอร์ คุยกันไป คุยกันมา คุยกันไป คุยกันมา ฉันก็รู้ว่าโลกไซเบอร์มัน:-)แค่ไหน ขนาดฉันเองยังหลอกว่า ฉันขาว สูง (กว่าที่เป็น) อะไรเงี้ย อยู่เสมอ ขนาดอาวุธ ก็ใหญ่กว่าที่เป็นจริง ส่วนใหญ่เวลาพวกเก้งเจอกัน (เก้งเป็นคำศัพท์แทนคำว่าเกย์ เพราะมีนังพิธีกรทีวีชื่อดัง เรียกกลุ่มเกย์ว่าเก้ง) ต้องถามก่อนว่า เป็นพวกไหน มันจะมี เก้งคิง คือ พวกชอบเสียบคนอื่น เก้งควีน คือ พวกชอบถูกเสียบ โบท (นี่ ฉันชอบใช้อันนี้) คือ พวกที่สลับโหมดเป็นคิง หรือควีน ก็ได้ตามแต่สถานการณ์และคู่นอนจะกำหนด ส่วนไบ ก็คือพวกที่ได้ทั้งชายหญิง ฉันชอบบอกคนอื่นว่าฉันเป็นโบท เพราะมีโอกาสสุ่มเสี่ยงที่จะได้เจอคิงมากกว่า เพราะบางทีถ้าระบุเป็นควีนนี่ เค้าอาจเข้าใจว่าเป็นกระเทยแจ่มแจ้ง เปิดเผยในที่โล่งแจ้งได้ อะไรเทือกนั้น ซึ่งไม่มีใครอยากจะสำแดงว่าเป็นเกย์อย่างแจ่มชัดขนาดนั้น ฉันก็เลยเลือกกลุ่ม “โบท” เป็นหลักในการมุ่งมั่นหาแฟนในอินเทอร์เน็ต จนกระทั่งฉันไปเจอผู้ชายคนนึง เค้าบอกว่าเค้าเป็นคิง ก็คุยกันแทบทุกครั้งที่ออนไลน์ ไม่ว่าจะเป็น Pirch หรือว่า ICQ สนิทขึ้นเรื่อย ๆ ฉันไม่รู้แน่ชัดหรอกว่าเค้าทำงานอะไร ช่างตอบได้ชัดเจนมาก ว่า “ทำงานบริษัทในกรุงเทพ” จบละ โคตรจะชัด ส่วนฉันก็โคตรจะโง่ เพราะว่าเค้าก็พูดจาอ่อนหวาน จีบฉันอย่างโง้นอย่างงี้ ไอ้ฉันก็มีประสบการณ์น้อยเสียด้วย ก็หลงเค้า หลงมาก อยากจะเข้าเนตทุกเวลา เรียนอยู่ก็อยากเข้าเนต จนกระทั่งเค้านัดฉันไปเจอ ... ฉันตื่นเต้นมาก มาก มาก เค้าบอกว่าเค้าจะมาสัมมนาที่พัทยา แล้วก็จะอยู่ค้างที่พัทยาต่อ เท่าที่รู้คือ เค้ารวย ฉันรู้แค่นั้น ตอนนั้นฉันก็อยากอินเทรนด์ ด้วยการมีเสี่ยเลี้ยง เด็กมหาวิทยาลัยเป็นอะไรก็ไม่รู้ การมีเสี่ยเลี้ยง จะเป็นอะไรที่เท่มาก เป็นจุดสนใจและโดดเด่นในวงการบันเทิงยิ่งนัก ฉันก็เลยตัดสินใจ ว่าจะไปดีไม่ไปดี โดยไม่ปรึกษาใครเลย กลุ่มแก๊งชาวเหนือที่ว่าสนิท ก็ไม่ได้ปรึกษาพวกมัน เพราะเค้าคิดว่าฉันเป็นผู้ชายกันอยู่ คนทั้งมหาวิทยาลัยก็คิดว่าฉันเป็นผู้ชาย รวมถึงเจ้าของร้านเนตที่ฉันเข้าประจำ ก็เข้าใจว่าฉันเป็นผู้ชาย จนได้สนิทกับเจ้าของร้าน 2 คน เป็นชายหนุ่มหน้าตาดีคนนึง หน้าตาปกติคนนึง ... ไว้เล่าต่อว่ามันมีอะไรต่อมา ฉันตัดสินใจไปพัทยา เพียงลำพัง พร้อมด้วยเสื้อผ้าอีก 1 ชุด แต่สิ่งที่ลืมคือ ถุงยางอนามัย เรานัดกันที่ห้างแห่งหนึ่ง เราก็โทรหากัน (ตอนนั้นฉันไฮโซ ระบบโทรศัพท์เพิ่งเข้ามา ฉันก็เก็บเงินซื้อจนได้ แพงมาก เครื่องละเป็นหมื่น) ฉันก็เห็นแล้วว่า ไม่ได้หล่อเลย อ้วน เตี้ย ดำ สูงกว่าฉันนิดหน่อย หน้ามีรอยเหมือนโดนของมีคมทำร้ายใบหน้ามาก่อน ชื่อว่า พี่เอ (ลืมชื่อไปแล้วเหมือนกัน) พอพี่เอเจอฉัน เค้าก็ทำหน้าหื่นกามใส่ฉันทันทีที่กลางห้างนั่น จับมือฉันเดินรอบห้าง เหมือนจะพา ช๊อปปิ้งนะ แต่ไม่ซื้ออะไรให้ฉันเลยซักกะอย่างนึง ฉันเกิดพุทธิปัญญาขึ้นมาว่า จะหาวิธีไหน หลบเลี่ยงผู้ชายคนนี้ดีนะ เพราะดู ๆ แล้วคงอยากจะกินฉันแต่ไม่ลงทุนเพียงอย่างเดียว ก็เลยทำเป็นว่า อยากเปลี่ยนสีผม (วิธีที่โง๊ โง่) ก็เลยซื้อน้ำยาย้อมผม ซัลซิล (ไฮโซในสมัยนั้นอีกตามเคย) กล่องเหลือง เป็นสีน้ำตาลอ่อนมั๊ง เพราะเค้าชวนชั้นไปนอนกับเค้าที่โรงแรมใกล้ ๆ ห้างนั่นแหละ จะได้ถ่วงเวลาด้วยการย้อมผม ไปพลาง คุยกันไปพลาง จะได้รีบชิ่งหนี ตอนนั้นฉันลืมไปแล้วว่าเค้าทำหน้าหื่นใส่ฉัน เพราะมัวแต่หากลวิธีหนีอยู่ พอถึงโรงแรม ก็พลบค่ำแล้วหละ เค้าก็พาเข้าห้องไป โรงแรมนี้หรูหรา ติดริมหาดพัทยาเชียวนะ มีหาดส่วนตัว มีสระว่ายน้ำ นวด (สมัยก่อนยังไม่มีสปา) โอ๊ย บอกได้อย่างเดียวว่าไฮโซ ห้องที่พักก็เปิดหน้าต่างเห็นทะเล และสวนภายในโรงแรม ฉันก็กะว่า จะไปเฉิดฉายซะหน่อย แต่ฝันก็ดับวูบ พี่เอปิดม่าน ล๊อคห้อง และหรี่ไฟลง จิบไวน์ (ไฮโซมาก) พี่เค้าก็ถอดเสื้อผ้าทันที ฉันก็นะ เริ่มจิบไวน์ไป และลืมไปแล้ว เรื่องย้อมผม คิดดูว่าฉันขี้ลืมขนาดไหน ครั้งแรกของฉันที่จะมีอะไร อะไรกับผู้ชายมาถึงแล้วเหรอ ฉันอายุ 20 ปีแล้ว กว่าจะถึงวันนี้ โอ้โห สารพัดสารพัน ที่วิ่งวุ่นวายในหัว ฉันยังคิดไม่จบ เสื้อผ้าฉันก็หมดจากร่างไป และยืนในห้องน้ำ เค้าก็ชวนอาบน้ำก่อน (ทำไมเนอะ ต้องอาบน้ำก่อน สงสัยกลัวเหนียว หรือต้องล้างตัวให้สะอาดก่อน ตอนนั้นฉันไม่เข้าใจ) อ่ะ อาบก็อาบ เค้าก็เริ่มโลมเล้าฉัน ในห้องน้ำนั่นแหละ ด้วยความที่ไม่เคย ฉันก็ระบายความอึดอัด ภายในไม่ถึง 20 นาที ซึ่งเค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรฉัน แล้วเราก็กลับมาที่เตียงนอน โดยเค้าอุ้มออกมาจากห้องน้ำ (กึ๋ย ๆ) เค้าก็พยายามจะ...ฉันต่ออีก ซึ่งฉันก็ยอม เพราะเมาแล้ว เค้าพยายามเอาสิ่งนั้นเข้ามาที่ทวารหนักฉัน แต่มันเข้าไม่ได้ ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ได้ สรุปว่า เค้าพยายามมากแค่ไหน ฉันก็ยิ่งต้านมากเท่านั้น และแล้วคืนนั้น เค้าก็ ช่วยตัวเอง ข้าง ๆ ฉันนั่นแหละ ฉันก็เลยยังคงเวอร์จิ้นอยู่ (คิดว่านะ) ตื่นเช้าขึ้นมาเค้าก็เปลี่ยนเป็นคนละคน ชวนเราไปกินข้าวเที่ยง (เพราะตื่นสายกันมาก) ที่ร้านส้มตำริมชายหาด ร้านนี้อร่อยมาก ราคาไม่แพง เป็นตรอกเล็ก ๆ ทางพัทยาเหนือ ไว้วันหลังหาเวลาไปกินอีกดีกว่า และฉันก็กลับมหาวิทยาลัย โดยปลอดภัย... ลืมยาย้อมผมไว้อีกต่างหาก ที่โรงแรมนั่น จากคุณ : Arthristry - [ 6 ก.ค. 51 10:51:00 A:202.91.19.204 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ต่อจากนั้น ฉันก็พยายามหาผู้ชายทางอินเทอร์เน็ตไปเรื่อย ๆ ทำให้ต้องเข้าร้านเนตบ่อย ๆ ประกอบกับสนิทกับรุ่นพี่คนนึงชื่อใหม่ พี่คนนี้รักฉันมาก เป็นพี่ผู้หญิงที่ฉันอยากจะเป็นน้องเทค น้องรหัส กับพี่เค้า ทั้งๆ ที่พี่เค้าไม่ได้เป็นพี่อะไรกับฉันซักอย่าง เป็นเพียงรุ่นพี่ จำได้ว่า ไอ้แปร์ (เพื่อนในกลุ่ม) และไอ้ดู๋ นั่งข้างฉัน ฉันนั่งกลาง ไอ้เจ้าดู๋นี่เป็นน้องรหัส ส่วนไอ้แปร์ มันโดนคัดตัวเป็นเชียร์หลีดเดอร์แต่ไม่อยากเป็น เลยพึ่งพาพี่ใหม่ให้ไปจัดการไม่ให้เป็น เค้าสนิทกับสองตัวนี้มาก ฉันก็เลยอยากสนิท เพราะไม่ค่อยมีพี่มาคอยดูแลมากนัก มีแต่พี่เทค ที่ยังคงซ่อนตัวไม่ให้ฉันรู้ว่าคือใคร ฝากของมาให้ แต่ก็ไม่ได้มีพี่มาคุยอะไรนักหนาเหมือนกับพี่ใหม่คนนี้ ฉันก็เลยขอเป็นน้องรหัสบุญธรรมกับพี่ใหม่ซะเลย ต่อจากนั้นเราก็สนิทกันมาก มีเรื่องราวต่าง ๆ มากมายที่ดี ๆ ระหว่างฉันกับพี่ใหม่มากเหลือเกิน บอกได้อย่างเดียวว่า รักพี่ใหม่เหลือเกิน และพี่ใหม่ก็รักฉันมาก จนถึงทุกวันนี้ ฉันและพี่ใหม่เข้าร้านเนตบ่อยขึ้น ๆ ๆ จนพี่ใหม่สนิทกับเจ้าของร้านหนุ่มสองคน จบจากมหาวิทยาลัยทางเหนือ ชื่อเจ กับชื่อพัด สองคนนี้เป็นเพื่อนสนิทกัน ตอนแรกเราสองคนสนิทกับพี่เจ เพราะพี่พัดเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจา หยิ่ง ยโสที่สุด แต่พี่พัดหล่อกว่า สูงกว่า ดูดีกว่าด้วยประการทั้งปวง แต่เราก็สนิทกับพี่เจมากกว่า จนกระทั่งเค้าเริ่มวุ่นวายกับชีวิตของฉันและพี่ใหม่มากเกินไป กล่าวคือ ฉันและพี่ใหม่ก็กิน เล่น ช๊อปปิ้งกันบ่อย พอฉันซื้อโทรฯ มือถือ พี่เจก็บ่นเป็นพ่อเลย ว่าซื้อทำไม สิ้นเปลือง ขนาดเค้าเองยังไม่มี รู้หรือเปล่าว่ามันเป็นรายจ่ายที่มากมาย อะไรต่อมิอะไรอีก บ่นเป็นชั่วโมง ๆ ยังกับฉันไปขอเงินเค้าซื้องั้นแหละ ฉันก็ไม่พอใจ พี่ใหม่ก็รู้สึกไม่ดี ว่าทำไมต้องมาบ่นกันขนาดนี้ ฉันถึงกับร้องไห้ออกมา และก็บอกพี่เจว่า ทำไมเหรอ ฉันเก็บเงินซื้อเองไม่ได้ขอพ่อขอแม่ซักหน่อย ทำไมต้องทำขนาดนี้ เค้าก็ไม่พูด ต่อจากนั้นฉันก็ไม่พูดกับพี่เจอีก ประกอบกับเค้าก็เริ่มมีปัญหากับพี่พัด ฉันและพี่ใหม่ก็เริ่มสนิทกับพี่พัดแทน เพราะเค้าก็เซ็ง ๆ ที่พี่เจขี้บ่น เจ้ากี้เจ้าการเหมือนกัน ในที่สุด พี่เจก็ถอนหุ้นออกไป เหลือพี่พัดคนเดียว พร้อมด้วยหนี้ก้อนมหึมา (หลายแสน) ฉันรู้สึกสงสารพี่พัด และอยากเล่นเนตต่อไป เค้าก็พยายามรักษาร้านเนตไว้ ฉันก็อยากเล่นเนต ก็เลยอาสาสมัครเป็นพนักงานดูแลร้านให้ โดยไม่คิดเงิน แลกค่าแรงด้วยการเล่นเนตแทน พี่เค้าก็โอเค เราก็เลยสนิทกันมากขึ้น ๆ ๆ ๆ พี่เค้าก็เป็นผู้ชายปกติแหละ แต่ก็มีหลายอย่างที่ชวนให้ฉันคิดไปไกลว่า เค้าคงชอบฉันบ้างแหละ ถึงได้ให้อะไรดี ๆ กับฉัน หลายอย่าง เลี้ยงข้าว เลี้ยงเหล้า เพราะฉันดูแลร้านให้เค้า คอยสอดส่องพนักงานจอมโกง คอยจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าเช่า โอ๊ย จิปาถะ เรียกว่าฉันเป็นผู้จัดการร้านที่ดีเลยหละ แต่ร้านก็ประสบปัญหาราคาค่าเช่าแพงขึ้น จนต้องย้ายไปอีกที่นึงที่ค่าเช่าถูกกว่า เราก็ไปช่วยกันทำร้านใหม่ พี่เค้าก็ย้ายเข้ามาอยู่เป็นรูมเมทของฉันตอนฉันอยู่ปี 4 ฉันรู้สึกอบอุ่นที่ได้อยู่กับพี่พัดเสมอ เค้าเป็นคนเรื่องมาก แต่ไม่ขี้บ่น ฉันก็ยอมทำตามทุกอย่าง พอตกเย็น ถ้าว่างก็ไปกินข้าวกัน แวะร้านนี้ เค้าไม่อยากกิน ก็ไปร้านใหม่ ก็ไม่อยากกิน ฉันก็ต้องเพียรหาร้าน และเลือกรายการอาหารที่เค้าจะกินให้ได้ เป็นอย่างนี้จนกระทั่งฉันจบปี 4 แล้วร้านก็ปิดตัวลง แต่ฉันก็ยังคงติดต่อกับพี่พัด จนถึงทุกวันนี้ ตอนนั้นพี่พัดเข้าใจว่าฉันเป็นผู้ชายเต็มร้อยเลยแหละ เพราะฉันรู้ว่าพี่เค้าเป็นชาย เห็นมีสาว ๆ ติดพันนัวเนียมากหน้าหลายตา แต่เค้าให้ความสนิทสนมกับฉันมาก ทำให้รู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย อย่างบอกไม่ถูก เวลามีปัญหาเค้าก็ให้คำปรึกษาที่ดี คอยเป็นกำลังใจและช่วยแก้ปัญหาได้ตลอด ฉันเองยังเล่าเรื่องพี่พัดให้แม่ฟังเสมอ ๆ แต่ที่บ้านไม่มีใครรู้นะ จนถึงทุกวันนี้เค้าก็ไม่รู้หรอกว่าฉันเป็นหญิง ก่อนหน้านี้เค้าก็ชอบถามว่าเมื่อไหร่จะแต่งงาน เพราะพี่โก้แต่งงานไปหลายปีแล้ว ได้หลานสาวมา 2 คน เค้าก็ชอบถามเรื่อย ๆ ฉันก็เลี่ยงไปเรื่อย ๆ ว่า รอจบโทก่อน พอจบโทฉันก็อ้างว่า รอจบเอกก่อน ...โดนถามเรื่อย ๆ ก็ไม่มีความคืบหน้า ทุกวันนี้เค้าเลิกถามกันแล้ว คงเข้าใจโดยปริยายว่า ฉันเป็นเก้งแน่นอน ระหว่างฉันเรียน ป.ตรี ฉันก็พยายามหาแฟนทางอินเทอร์เน็ตไปเรื่อย ๆ ก็นัดพบประมาณ 3-4 คน ถ้าฉันเห็นท่าไม่ดี ก็รีบชิ่งก่อนที่เค้าจะชวนเข้าโรงแรม จากประสบการณ์ของฉัน ก็เลยพอสรุปได้ว่า พวกที่นัดเจอฉันทางอินเทอร์เน็ตนี่ หวังอย่างเดียวคือ หวังจะฟันฉัน ถ้าเป็นภาษาจีน พวกนี้จะมีชื่อว่า “หวังฟันเจ้า” เสมอ ไม่เค๊ยมีใครที่จะบอกรักฉันอย่างจริงจัง ซักที ทุกคนมาด้วยความหื่นกระหาย ฉันก็รู้ทันทุกที และหลบเลี่ยงมาตลอด เพราะฉันไม่อยากมี sex โดยที่ไม่มีความรัก หลายครั้งนะที่เผลอพาเค้าขึ้นหอพักตัวเอง แต่ก็หลบรอดมาได้ทุกที ทำเป็นโทรศัพท์เข้ามั่ง อาบน้ำนานมั่ง ก็รอดมาได้ ปลอดภัยดี บทต่อไปที่ฉันจะเล่าก็คือ ฉันได้ทำงานในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เท่จริง ๆ จบ ป.ตรี และได้เป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย ส่วนประสบการณ์เกย์ ๆ ก็ยังคงมีต่อไปเรื่อย ๆ ถึงขนาดมอมเหล้าเข้าโรงแรมก็มี ตอนต่อไปไว้เจอกันคับ จากคุณ : Arthristry - [ 6 ก.ค. 51 10:52:08 A:202.91.19.204 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เยี่ยมมากๆ อ่านเพลินจนลืมไปเรยว่าได้บทเป็นตัวละครช่วงหนึ่งในเรื่อง ดีใจที่น้องรู้สึกประทับใจในช่วงเวลาดีๆ ของเรา (ก้อเรารักกันนี่เนอะ) ยังเป็นกำลังใจให้น้องตลอดเวลานะคะ แล้งก้อยังรักและเป็นห่วงอยู่เสมอ สู้ๆ ต่อไปจ้าา จากคุณ : พี่ใหม่ (คนในเหตุการณ์) - [ 6 ก.ค. 51 11:32:39 A:124.120.200.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 +13 น ไม่ส่ ต้องเป็น +18 ผู้ใหญ่ควรให้คำแนะนำ 555+ จากคุณ : leyjung - [ 6 ก.ค. 51 16:36:15 A:118.173.244.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 เรื่องเริ่มยาวแล้วนะ.....เหอ เหอ ... แต่แกเขียนดีขึ้นเรื่อย ๆ ว่ะ  ตั้งใจต่อไปนะน้อง ปล.  แกน่าจะ กบว. บางคำที่โจ่งแจ้งไป นะ หรือ เลี่ยงไปใช้คำอื่นแทน เช่น เก้ง --> เกย์ อ่ะ ปล. 2  -- คือมัน สยิวกิ้ว แทนว่ะ 555 จากคุณ : promedeus (Flyman) - [ 6 ก.ค. 51 17:19:41 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สรุปแล้วเสียความบริสุทธิ์ตอนไหนคะคุณพี่ อิอิ จากคุณ : เด็กหญิงธารน้ำ - [ 6 ก.ค. 51 18:27:22 A:222.123.242.54 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 แม้วววววววววนะคะ.........คุณเพื่อน ^^ กว่าจะถึงตอนของชั้น......รอกะนเง๊กเลยอะดิ อิอิ จากคุณ : kapook - [ 6 ก.ค. 51 19:06:10 A:203.131.212.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 แม้วนะคะ......คุณเพื่อน ^^ เวลาช่างผ่านไปรวดเร็ว ป.ตรี ซะแล้นนน.....ไวเหมือนโกหก อิอิ รออ่านต่ออยู่นะค่ะ จากคุณ : kapook - [ 6 ก.ค. 51 19:07:18 A:203.131.212.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 เมื่อไหร่จะถึงตูวะเนี่ย เร็วๆหน่อย อยากเป็นตัวละคร จากคุณ : H2O - [ 6 ก.ค. 51 19:43:20 A:222.123.242.54 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 ปล. 3   ถึงตอนที่พี่เป็นพระเอกมะไหร่ แกเขียนดี ๆ ละกัน  อุ อุ ... ปล. 4  ห้ามเผาเกินความจำเป็น.....เข้าใจ๋ ... ฮี่ ๆๆ จากคุณ : promedeus (Flyman) - [ 6 ก.ค. 51 19:54:45 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ICQ กับ Pirch คือไรหรอ เกิดไม่ทันอ่ะ คริคริ ว่าแต่คุณนายพี่จีบสาวลงทุนน่ะเนี่ย ก๊ากกกก ยิ่งอ่านยิ่งน่าติดตามอ่ะ แต่ตอนนี้ น.18 น่ะค่ะ จากคุณ : นังขวัญ - [ 6 ก.ค. 51 20:00:04 A:125.27.170.223 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43 อยากรู้จักจัง....ใครกันน๊า......?? เป็นคนทำให้แกเปลี่ยนใจจากชายเป็นหญิง 555+ จากคุณ : kapook - [ 7 ก.ค. 51 17:00:23 A:203.131.212.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 คุณนายพี่มาเขียนให้ไว นังน้องรออ่านย่ะ มัวแต่กริ๊ดมายาคิง กินติ่มซำ ท่องราตรี ให้ไวเลย ไม่เขียนจะให้มายาจิตจัดการ จากคุณ : นังขวัญ - [ 8 ก.ค. 51 17:30:55 A:202.28.78.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 บทที่ 3 เข้าสู่วงการ ฉันยอมรับนะว่าฉันรู้สึกดีกับโลกอินเทอร์เน็ตจริง ๆ ฉันไม่เคยรู้สึกเป็นตัวเองเมื่อฉันอยู่ในโลกปกติ ไม่ว่าฉันจะยืน เดิน นั่ง กิน นอน เรียน .... ทุกอย่างฉันจะต้องปิดตัวเองจากสิ่งที่คนอื่นมองว่าเป็นเรื่องผิดปกติ แม้กระทั่งตัวฉันเองก็มองว่าเป็นเรื่องไม่ปกติ ฉันมีเพื่อนสาวน้อยมาก ตั้งแต่มัธยม ฉันรู้ว่าเพื่อนฉันเป็นเพื่อนสาวเพียง 2-3 คน แต่ก็ไม่ได้อะไรนัก อย่างที่เล่าว่าสมัยนั้น เค้าไม่ฮิตเปิดตัวกันเท่าไหร่ ก็ปิด ๆ บัง ๆ รู้เท่าที่ควรรู้กันไป ไม่สาวแตกอย่างวัยสะรุ่นทุกวันนี้ เพราะว่าพวกบรรดาเพื่อนสาวชอบทำตัวกรี๊ด ๆ แรด ๆ ไปวัน ๆ เสียงดัง ขี้เม๊าท์ ทำให้ฉันรู้สึกไม่ชอบบรรดาเพื่อนสาว และอีกอย่างที่สำคัญที่สุดคือ ฉันไม่ได้สวยเหมือนคนอื่น ขืนไปทำตัววุ่นวายกรี๊ดกร๊าดกระตู้วู้ มีหวังเค้าได้เรียกกระเทยควาย หรืออะไรอื่น ๆ ตามแต่ที่พวกเก้งกวางทั้งหลายจะบัญญัติศัพท์ จะว่าไปเรื่องศัพท์ ฉันเองก็ไม่ค่อยรู้ศัพท์วงการบันเทิงมากนัก เช่น เมื่อก่อนฉันไม่เคยรู้เลยว่า ชะนี ใช้เรียกแทนผู้หญิง ฉันเข้าใจว่า ชะนี ใช้เรียกกระเทย เป็นต้น ดู๊ ดู ฉันไม่มีเพื่อนสาวเลย ทำให้ไม่รู้อภิทานศัพท์อีกมากมาย “สวัสดีครับ ผมมาทำงานใหม่ครับ” ฉันแนะนำตัว (อย่างแมน) ในห้องทำงานใหม่ ซึ่งมีผู้หญิงอวบอ้วนคนนึงนั่งโต๊ะหน้าสุด แต่ว่าชีหน้าสวย ... สวยมากนะ ฉันคิด “คะ . อะไรนะคะ” ผู้หญิงคนนั้นทำหน้างงใส่ฉัน และทวนคำถามอีกที เพราะชีกำลังง่วนอยู่กับอะไรซักอย่างในคอมพิวเตอร์ “อ๋อ ผมเพิ่งมาทำงานวันนี้วันแรกครับ ชื่อตั้ม” “ค่ะ เชิญค่ะ เชิญเข้ามานั่งก่อนค่ะ น้องตั้ม พี่เปรี้ยวนะ” ชีชื่อเปรี้ยว เปรี้ยวจิง ๆ ค่ะ ชีเป็นคนอวบอัด และชอบใส่เสื้อผ้าเน้นรูปร่าง ใส่เสื้อตัวในเป็นสายเดี่ยวเข้ารูป และมีสูทคอกว้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง มาก ทับข้างนอก คิดดูละกันว่าปทุมมาจะเบียดเสียดกันยังไง พี่เปรี้ยวก็พาไปรู้จักคนโน้นคนนี้ในห้องทำงานนั้น ก็มีป้าแก่คนนึง แก่มาก ขี้บ่นมาก ร้ายมาก จนภายหลัง เพื่อนสาวที่ทำงานของฉันเรียกว่า “ค้างคาวแก่หนังเหี่ยว” โอโห ช่างคิดได้ ค้างคาว ก็แย่ แก่ แย่กว่า ส่วนหนังเหี่ยว แสดงขั้นสูงสุดของความน่ารังเกียจ ลุงแก่คนนึง ซึ่งร้ายพอกัน แต่ทำตัวเงียบและไฮโซ (ข่าวมาว่าหล่อนเป็นป้าที่เวลาไปประชุมในกรุงเทพ จะต้องไปสะพานควายทุกที) ซึ่งนังเพื่อนสาวชั้นก็ให้สามัญศักดิ์พัดยศเป็น “โคแก่ขี้ก้าง” โอ้โห โค ก็แย่ แก่ ขั้นกว่า และขี้ก้าง ขั้นสุด และก็มีคนอื่น ๆ อีกหลายคน ซึ่งล้วนแล้วเป็น เสือ สิง กระทิง ส่วนแรด ขอฉันเป็นเอง ฉันเป็นน้องที่สุดในออฟฟิศหรูที่เต็มไปด้วยสิงสาราสัตว์ที่น่ารังเกียจ หนูเอย แมลงสาบเอย แมลงวันเอย ... จึงไม่มีคอมพิวเตอร์ใช้ ตายหละหว่า ฉันจะทำงานยังไงเนี่ย ฉันก็เลยไปบอกโคแก่ขี้ก้างว่า อยากจะได้คอมฯใช้ด้วย โคแก่จึงไปขอกับพี่คนนึง ชื่อไผ่ มาให้ พี่ไผ่เป็นคนน่ารักมาก ปากหวาน และยินดีให้คอมน้องตั้มมาใช้ทันที (ข่าวก็อีกแหละ บอกว่าพี่ไผ่เป็นพวกเดียวกัน แต่หล่อนแต่งงานเพื่อบังหน้า และผู้หญิงคนนั้นชอบหล่อนเอง) จากคุณ : Arthristry - [ 9 ก.ค. 51 08:59:40 A:202.91.19.205 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 46 แต่ก็ช่างเหอะ ยังไงก็ยังดี คอมก็ไม่เก่าแก่มากนัก ดูหรูหราไฮโซมียี่ห้อด้วย คือ Compaq โห รู้สึกเท่จริง ๆ ที่มีคอมพิวเตอร์วางที่โต๊ะทำงาน เพราะในสมัยนั้น คนอื่น ๆ ที่แก่แล้ว ไม่มีคอมใช้กันเลย เพราะใช้ไม่เป็นมั๊ง ฉันก็จัดการให้เจ้าหน้าที่มาซ่อมคอมฉันให้ แร๊ง ซึ่งก็ แร๊ง ได้ใจฉันมาก ส่วนโลเคชั่นที่ฉันได้ ติดผนังด้านหลังสุดของห้อง 555 เสร็จฉันเวลาเปิดเวบไม่สมควร หรือ chat อยู่ ก็ไม่มีใครสงสัยประการใดทั้งสิ้น จำได้ว่ามีช่วงนึง chat ใน ICQ และ Pirch มาก ยัยค้างคาวแก่หนังเหี่ยว ก็เอ่ยปากชมฉัน “เนี่ย ตั้มเป็นคนขยันมากนะ พิมพ์งานทั้งวัน ไปสอนกลับมาก็เตรียมการสอน ตรวจงาน และทำงานตลอดเวลา ฉันชอบ” ฉันนึกขำในใจแทบตายไป เพราะหล่อนไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ฉันทำอยู่ คือการเล่นไปวัน ๆ พอฉันทำงานเป็นอาจารย์ ฉันก็ไม่ทำตัวเหลวแหลกอย่างที่อาจารย์คนอื่นเค้าเป็นนะ เป็นอาจารย์ที่ดี เด็กนักศึกษาจะหล่อ ล่ำ หน้าหวาน หน้าใส ผมยาว หรืออะไรก็แล้วแต่ ฉันก็ไม่สนใจ (พยายามไม่สนใจ) เพราะกลัวเป็นข่าว กลัวต้องออกจากงาน กลัวพ่อแม่เสียหน้า วงศ์ตระกูลผู้ดีของฉันอีก ฉันเลยทำตัวดี เรียบร้อย สงบ อยู่ในโลกอินเทอร์เน็ตเพียงอย่างเดียว เพื่อความปลอดภัย จนนักศึกษาลงในเวบบอร์ดของภาควิชาว่า “อาจารย์ตั้ม เป็นตัวอย่างที่ดีแก่นักศึกษา ทำตัวเป็นอาจารย์ที่มีจริยวัตรงดงาม” ฉันปลื้มใจมาก ที่ฉันได้เป็นคนที่มีจริยวัตรงดงาม แต่ ... จริง ๆ แล้วฉันเปรี้ยวกว่าที่แสดงออกในที่ทำงาน พี่เปรี้ยวแกมาทำงานก่อนฉัน ยุคนั้นมีอาจารย์ใหม่หลายคน แต่ฉันเข้ามาทีหลังพวกเขา รุ่นพี่เปรี้ยวนี่ เปรี้ยวทุกคนเลย พี่เปรี้ยววัน ๆ แกก็ไม่ค่อยอยู่ในออฟฟิส ฉันก็ได้แต่งง ว่าชีไปไหนกับใคร ก็เลยเริ่มตีสนิท และคอยไปไหนก็ไปกับพี่เปรี้ยว พี่เปรี้ยว จนเค้ามองว่าป้าเปรี้ยวต้องมีเด็กติดตามตลอดเวลา สรุปก็คือ พี่เปรี้ยวชอบไปอยู่ที่อีกออฟฟิสนึง ซึ่งมีพี่ปัน อยู่ในออฟฟิสแสนสวย (อันนี้สวยจริง) ห้องทำงานพี่ปันเป็นห้องเดี่ยว ๆ คือเค้าครองห้องนี้เพียงคนเดียว อยู่บนชั้นสี่ ซึ่งมีความเป็นส่วนตัวมาก และพี่ปันนี้เอง เป็นคนเริ่มต้นทำให้ฉันเริ่มแสดงตัวออกมาว่าเป็นเพศไหนกันแน่ เพราะพี่ปันเป็นเพื่อนสาวของฉันเหมือนกัน ที่แสดงออกต่อสาธารณชนเลยว่า หล่อนเป็น พี่ปันแต่งตัวได้ดีมาก เนี๊ยบทุกอย่าง เสื้อเข้ารูป เนคไททรงสวย กางเกงเรียบสวย รองเท้าเข้ากับชุด เข็มขัดยี่ห้อไฮโซ คือทุกอย่าง พี่ปันสมบูรณ์แบบ นี่ถ้าเป็นผู้ชาย คงมีสาว ๆ เต็มไปหมด แต่ว่าพี่ปันก็ไม่ได้ทำตัวน่าเกลียดอะไรในที่ทำงาน แต่ตรงกันข้าม หล่อนกลับเป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยกล้าอยู่ข้างนอก จะเก่งเฉพาะเวลาอยู่ในห้องส่วนตัวเท่านั้น เวลาอยู่ข้างนอกนะ ใครทักทาย ใครคุยด้วย พี่ปันจะทำหน้าเขิน ๆ รีบตอบ รีบหนี เป็นงี้ตลอด ... ตรงข้ามกับฉัน คุย คุย และคุย โดยเฉพาะผู้ชาย ที่มาคุยด้วย ฉันอยากจะยืนอยู่ตรงนั้น จนพี่ปันเริ่มแซวว่า หล่อนจะสาวแตกมากเกินไปแล้ว อ้าวววว ตกลงฉันเริ่มสาวแตกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน สงสัยไปมาหาสู่พี่ปันมาก จนความเป็นสาวเริ่มสิงร่าง “ฮัลโหล ตั้มเหรอ มาหาพี่หน่อย” เสียงคณบดีหญิงแหลมปิ๊ดเข้ามาในสายโทรฯ ภายใน “มีอะไรเหรอครับอาจารย์” “วันนี้ พี่มีแขกพิเศษมานะ เค้าดูดวงแม่นมาก เป็นเพื่อนกับหมอหยอง ที่เก่ง ๆ ออกทีวีบ่อย ๆ น่ะ” โอ้โห คณบดีของฉัน บ้าดูดวงแฮะ (เหมือนฉันเลย) “ครับ ตอนไหนครับ” “เดี๋ยวนี้เลย มาที่ห้องทำงานพี่เลยนะ” “ครับ” จากคุณ : Arthristry - [ 9 ก.ค. 51 09:00:54 A:202.91.19.205 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 47 บังเอิญว่าคณบดีเป็นอาจารย์ภาคเดียวกัน ก็เลยสนิทกันหน่อย จะว่าไปคณบดีนี่แหละ เป็นอีกคนนึงที่ทำให้ฉันกลายเป็นคนมั่นใจสูง กล้าคิด กล้าทำ กล้าแสดงออก (เรื่องงาน) เพราะคณบดีเป็นคนมั่นใจสูง กล้าสู้ กล้าชนกับปัญหาทุกอย่าง จะว่าไปคณบดีเป็น Idol ของฉันอีกคนนึงเลยหละ “สวัสดีครับ ผมมาพบคณบดีครับ” “ค่ะ เชิญข้างในเลขค่ะ” เลขาตัวเตี้ยบอก พอเปิดประตูเข้าไปห้องทำงานคณบดี ก็มีอาจารย์อีก 2-3 ท่านคอยคิวอยู่ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำไง ก็นั่งเล่นรอในห้องนั้นแหละ แต่ไม่ได้อะไรนักหนา ก็มองหน้าหมอดูคนนี้ ชื่อว่า บี หมอบีเป็นคนหน้าตาสะอาดนะ ตัวเล็กเท่า ๆ ฉัน ผิวเหลือง ผมตรงดำ หน้าตามีรอยเหี่ยวย่นเล็กน้อย อายุก็น่าจะซัก 40 กว่าปีได้ เค้าดูดวงด้วยวันเกิด โหงวเฮ้ง และลายมือ เห็นคณบดีชมนักชมหนาว่าแม่นมาก เป็นเพื่อนสนิทหมอหยอง ฉันก็เชื่อสิ เพราะคณบดีมีหลักฐานภาพถ่ายกับหมอหยองมา ก็เลยเป็นตัวรับประกันว่า ควรจะแม่นจริง ถ้าว่าหมอบีนี่ เป็นเพื่อนสนิทกับหมอหยอง “น้อง น้องจะรุ่งโรจน์ในหน้าที่การงานนะ” หมอบอก “เหรอครับ ผมคิดจะเรียนต่อถึงระดับปริญญาเอกจะได้มั๊ย” ฉันถาม “ได้แน่นอน” “เหรอครับ ดีจัง แล้วผมจะรวยมั๊ย” ฉันส่งคำถามยอดฮิต ทุกคนจะถามเป็น pattern เดียวกันหมด คือเริ่มจากหน้าที่การงาน ครอบครัว ลงท้ายด้วย จะรวยมั๊ย “รวยแน่นอน และรวยในเร็ววันนี้” หมอบอกงั้น ฉันจะรวยจากอะไรน๊า ฉันนั่งคิด ส่วนมือของฉันอยู่ที่หมอบี หมอบีก็ทำหน้าที่วินิจฉัยต่อไป ฉันคิดไม่ออก เหม่อ ว่าจะรวยได้ยังไง ทันใดนั้น หมอก็กล่าวว่า “แต่น้องควรกันคิ้วหน่อยนะ คิ้วน้องหนาดีแล้ว แต่ปลาย ๆ คิ้วน่ะ มันแตก ควรจัดเป็นระเบียบและกันคิ้วให้ชี้ขึ้น” ง่ะ ๆ ฉันไม่เคยแต่งหน้า ไม่เคยยุ่งกับเรื่องกันคิ้วเลยในชีวิต ฉันเริ่มไม่เชื่อ และนิ่ง ๆ จนกระทั่งเค้าดูดวงจบ ครบทุกคน คณบดียังคงไม่ปล่อยฉันออกจากห้องนั้น จนเหลือฉันนั่งกันอยู่สองคนกับหมอบี ส่วนคนอื่น ๆ แยกย้ายกันกลับบ้านหมดแล้ว คณบดีก็ออกไปสั่งงานลูกน้อง บอกว่าจะให้ฉันทำงานชิ้นนึงให้ แต่ยังไม่ได้บอกว่าอะไร “น้อง น้องทำงานที่นี่นานยัง” พี่หมอบีถาม “อ๋อ ไม่นานครับ เพิ่งมาไม่กี่เดือนนี่เอง” ฉันตอบ “#@!!#$#@!@#%^#%$#@^$%^” ฉันกับหมอบีคุยดินฟ้าอากาศอะไรไปเรื่อย จนเริ่มเข้าสู่ประเด็น “น้องมีแฟนหรือเปล่า” หมอบีเริ่มถาม “ไม่มีครับ” “น้องมีแฟนเป็นชายหรือหญิง” หมอบีเข้าเรื่องทันที “อืมมมม ไม่ตอบได้มั๊ย” .. ฉันเริ่มไกด์เขา เพราะรู้ว่ามาแบบนี้ คงหนีไม่พ้นการจีบฉันแน่นอน “งั้น พี่ขอรู้จักน้องมากขึ้นได้หรือเปล่า” นั่นแหละ...ตรงประเด็น ชัดเจน เปลี่ยน วอสอง วอสอง “ได้สิครับ” ฉันหว่านต่อ ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รู้สึกชอบเค้าเลย หน้าตา หุ่น และอื่น ๆ ไม่มีอะไรสเปคฉันซักอย่าง ยกเว้น.. “น้องบอกว่าน้องอยากรวยใช่ป่าว อยากเรียนต่อสูง ๆ เรียนต่อเมืองนอกใช่มั๊ย” หมอถาม “ใช่ครับ” “ตั้ม ออกมาหาพี่หน่อย” เสียงระฆังช่วยชีวิต ดังโหง่ง ๆ ๆ ๆ เสียงคณบดีนั่นเอง เรียกฉันออกไปหน้าห้อง เฮ้อ..โล่ง ๆ ๆ เกือบแย่แล้ว ฉันก็รีบออกมาคุยธุระและรีบกลับไปห้องทำงาน รีบกลับบ้าน เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อออกไปแรดกับพี่ปัน เป็นประจำตามปกติ และเล่าเรื่องหมอดูให้พี่ปันฟัง พี่ปันก็วิเคราะห์ข่าวแล้วสรุปว่า เค้าชอบฉันแน่ ๆ ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น “หวัดดีครับ” ฉันขาน เป็นเบอร์ใครก็ไม่รู้ “ตั้มเหรอครับ พี่หมอเองนะ พี่บีน่ะ” เขาบอก “ครับ พี่มีอะไรครับ เอ๊ะ ได้เบอร์ตั้มได้ยังไง” ฉันรู้สึกกลัว “ป่าวครับ พี่จะบินกลับกรุงเทพพรุ่งนี้เช้า เย็นนี้น้องว่างหรือเปล่า พี่กับคณบดีจะไปทานข้าวกัน เลยอยากให้น้องไปด้วย” “ได้ครับ ร้านไหนล่ะ” ฉันก็นัดเสร็จสรรพ เพราะต้องไปตามที่คณบดีบอก โดยไม่ฉงนใจเลยว่า ถ้าเป็นคณบดีบอก ทำไมไม่ให้เลขาบอก หรือเจ้าตัวคณบดีไม่บอกเอง ฉันไปถึงร้านอาหารนั่น โดยมีหมอบีนั่งสั่งอาหารรอไว้แล้ว แต่มองไม่เห็นคณบดี “หวัดดีครับพี่ อ้าว ไหนล่ะคณบดี” “อ๋อ ท่านบอกว่า เดี๋ยวไปคุยธุระกับพวกท่านรองอธิการบดีก่อง” ที่เขียนก่อง นี่ เพราะหมอบีเป็นคนเชื้อสายจีน พูดไทยไม่ชัดเท่าไหร่ “ครับ” จากคุณ : Arthristry - [ 9 ก.ค. 51 09:02:49 A:202.91.19.205 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ที่โต๊ะอาหาร มีเบียร์เย็นอยู่แล้ววางที่ตำแหน่งฉันนั่ง ฉันก็กินข้าวไปด้วยใจหวั่น ๆ เพราะหมอบีพูดจาหวาน คือจีบฉันนั่นแหละ ตลอดเวลา ฉันก็กินไป เขาก็จีบฉันไป “ที่ว่าน้องอยากรวย ทำไมล่ะ ตอนนี้ไม่พอหรือไง” หมอเริ่มเข้าประเด็น “เปล่าหรอกครับ ก็อยากรวย ๆ มากกว่านี้ เหมือนที่คนอื่นเค้ามี อีกอย่าง ก็อยากไปเรียนต่อต่างประเทศ ถ้าจะใช้เงินพ่อแม่ ก็ไม่อยากรบกวน...” ฉันให้เหตุผลไป “เอางี้มั๊ย ถ้าน้องไม่รังเกียจ น้องจะให้พี่ส่งเรียนหรือเปล่า” พี่เค้าเข้าประเด็น (หน้าตาเริ่มหื่น) “ยังไงเหรอครับ” ฉันแกล้งถาม และฉันก็เริ่มเมา “ก็ถ้าน้องเป็นแฟนพี่ น้องอยากได้อะไร รถ บ้าน ที่ดิน เรียนต่อต่างประเทศ” หมอยื่นข้อเสนอ โอ้โห เกิดมายังไม่เคยมีใครยื่นข้อเสนอดี ๆ อย่างนี้มาก่อน ทำไงดีน้า เอาไงดีน้า ฉันคิด คิด คิด อารมณ์ก็เริ่มกระเจิงแล้วสิ เมาก็เมา เงินก็มาล่อ ยิ่งอยากมีเสี่ยเลี้ยงตั้งแต่ตอน ป.ตรีแล้ว ความโลภเริ่มปรากฎในหัวฉัน “เอางั้นจะดีเหรอพี่” ฉันถามต่อ “ดีสิ ก็น้องน่ารัก ถูกใจพี่ ทุกอย่าง พี่ยอมให้น้องได้หมด” หมอพูดพลางทำหน้าหื่นมากขึ้น จนฉันทนไม่ไหว ขอเข้าห้องน้ำไปคิดก่อนเห๊อะ ฉันเข้าไปยืนในห้องน้ำนานมาก ไปยืนคิดอยู่ว่าจะเอายังไงดี จะทำไงดี ถ้าจะทำงั้น ฉันก็จะรวยในพริบตา อย่างที่หมอบอก พรุ่งนี้ฉันก็จะไปที่โชว์รูมรถยนต์ยุโรปป้ายแดง มีเงินเป็นหมื่น ๆ อยู่ในกระเป๋า จะเตรียมตัวไปเรียนเมืองนอก ... อีกสารพัด ที่จะคิด ขัดแย้งกับอุดมการณ์ว่า ฉันต้องสู้เอง หาทุนเรียนเอง โตแล้ว อย่าให้พ่อแม่ต้องเดือดร้อน ฉันคิดไปต่าง ๆ นานา กับหน้าที่การงาน ที่ต้องก้าวหน้า โอ๊ยยยย คิดไม่ออกว่ะ “กลับมาแล้วครับ” ฉันบอกหมอตอนกลับจากห้องน้ำ “เหรอ เข้าห้องน้ำนานจัง” หน้าหมอหื่นกว่าเก่าอีก “ครับ” “กินเบียร์กันเถอะ ... เชียส” หมอให้ฉันกินเบียร์หมดแก้ว ................... ต่อจากนั้น ฉันก็ไม่รู้อะไรอีกเลย จนกระทั่งฉันตื่นขึ้นมา พบว่า ฉันอยู่ในห้องสีขาว กระจกรอบห้อง แอร์เย็นเฉียบ คิด ๆ ๆ สิ ว่าฉันอยู่ที่ไหน มองดูทีวี เห็นหนังอย่างว่า กำลังสนุกสนานกันเชียว และกวาดตามองรอบห้อง ก็เจอหมอบี นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว กรี๊ด ดดดดดดด ฉันโดนมอมยา ฉันโดนมอมยา ฉันตะโกนดังมากในหัว ฉันคิดถึงละคร ที่นางเอกโดนมอมเหล้า แล้วพามาข่มขืน ตายแน่ ๆ ฉันตายแน่ ๆ “ตื่นแล้วเหรอตั้ม” โอ้โห ช่างเหมือนในละครจัง “ตื่นแล้วครับ” ฉันก็ทำเหมือนในละครอีก คือตรวจเช็คเสื้อผ้า เออ ยังอยู่ครบแฮะ “พี่พาตั้มมาทำไรที่นี่ !!” ฉันเริ่มตวาด “อ้าว ก็ไหนตั้มบอกว่าอยากรวย อยากไปเรียนต่อเมืองนอก ไม่ใช่เหรอ” หมอทำเสียงโหด “....” ฉันเงียบ ไม่รู้จะทำไง “มาเป็นของพี่เถอะนะ พี่ให้น้องได้ทุกอย่าง ตามที่น้องอยากจะได้ บอกพี่มาเลย หรืออยากไปใช้ชีวิตที่เมืองนอก ได้เลยนะ พี่มีที่ดินที่อังกฤษ อเมริกา หรือที่ไหน ๆ ที่น้องอยากจะไป พี่จะไปซื้อให้” พี่เค้ายื่นข้อเสนอหนักกว่าเดิม ฉันก็เริ่มคิด พลางวิ่งเข้าห้องน้ำ จะเอาไงดีนะ เขาคงยื่นข้อเสนอแบบนี้มานักต่อนักแล้ว คงไม่ใช่ว่าชอบฉันขนาดนั้นได้หรอก ดูจากสภาพโรงแรม ก็ไม่ใช่โรงแรมดี ๆ แต่กลับกลายเป็นม่านรูด จิ้งหรีดร้องระงมไปหมด เค้าต้องหลอกกินฉันแน่ ๆ โอย ทำไงดี ทำไงดี จากคุณ : Arthristry - [ 9 ก.ค. 51 09:04:39 A:202.91.19.205 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 49 “ออกมาแล้วเหรอ” หมอทำหน้าหื่นข้าง ๆ ทีวีหนังอย่างว่า พร้อมด้วยแก้วเบียร์สองแก้ว ฉันเริ่มจับทางได้ เลยไม่กินเบียร์อีก “มาเถอะ มาเป็นของพี่” เขาผลักฉันล้มลงบนเตียง หลังจากที่หว่านล้อมให้สมบัติฉันอยู่ เขาตัวโตกว่าฉัน แรงมากกว่าฉัน ทำให้ฉันต้านทานไว้ไม่อยู่ เขาเริ่มจูบฉัน ปลดเสื้อผ้าฉันทีละชิ้น ๆ จนเหลือเพียงชิ้นเดียวด้านในสุด ฉันจะทำไงดี อาการมึน ๆ เบียร์และยานอนหลับที่ได้รับ เริ่มออกฤทธิ์ กับการตอบสนองของร่างกายต่อสิ่งกระตุ้น ก็เริ่มควบคุมไม่อยู่ มีเพียงใจอย่างเดียวที่คิดจะหนีเอาตัวรอด ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดีนะ ถึงจะรอดได้ ในที่สุดฉันก็คิดมุกออก “ร้องไห้” ดีกว่า แต่เอ๊ะ ทำไงจะร้องไห้ได้ ในบรรยากาศแบบนี้ ที่หมอรุกรานฉันอยู่อย่างนี้ ฉันก็เริ่มคิดถึงพ่อ แม่ ญาติตระกูล นึกถึงคำสอนที่บอกว่า “อย่าให้ตระกูลเราเสื่อมเสียชื่อเสียงนะ” ฉันก็เริ่มมีน้ำตา ทั้ง ๆ ที่พี่เค้าพยายามทำทุกอย่างกับร่างกายฉันอยู่ แต่ไม่ได้เอาสิ่งนั้นมาทำอะไรกับประตูชัยของฉันนะ ฉันบีบน้ำตาจนกระทั่งเริ่มสะอื้น หมอจับความรู้สึกนั้นได้ ก็หยุดรุกรานฉันทันที พร้อมด้วยเอามือมาแตะที่ขอบตา เหมือนจะปลอบใจ... “ไม่ต้องกลัวพี่หรอก พี่ทำไม่เจ็บหรอก” อ้าว ฉันนึกในใจ อีบ้า กรูจะหนีจากเมิงงงงงง “พี่อย่าทำอย่างนี้เลย ...” ฉันสะอื้น “ตั้มไม่อยากทำแบบนี้ เพราะว่าเราเพิ่งรู้จักกัน พี่จะมาให้ทรัพย์สินสมบัติตั้มมากมายขนาดนั้นได้ยังไง” ฉันอ้อน “หรือว่ายังไม่พอ เอางี้ หลังจากตั้มเรียนจบ พี่จะเปิดร้านทองให้อีกร้านนึง” ข้อเสนอเพิ่มขึ้นอีก “ไม่ได้พี่ ตั้มอยากสร้างตัวด้วยตัวเอง ไม่ได้อยากรวยทางลัด อีกอย่าง เรายังไม่รู้จักกันดีพอ พี่เป็นใคร ผมเป็นใคร พี่รู้เหรอ................ #@@##@@$%^&*%**%$@......” ฉันเริ่มสาธยาย บรรยาย สาธก ยกตัวอย่าง มากมายขึ้นมา หมอหยุดแฮะ ฉันก็รีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่อย่างเร็ว ไม่รู้ถูกผิด กระดุมเม็ดไหน วุ่นวายไปหมด เหมือนในหนังเลย แต่หมออ่ะสิ นั่งทำหน้าเคร่งขรึม ดุ ก้าวร้าวอย่างไม่น่าเชื่อ แต่คำพูดยังคงอ่อนโยน “โธ่น้อง อย่าคิดอะไรมากเลย พี่ขอโทษ ที่พี่คิดเร็วเกินไป พี่ชอบน้อง และรู้สึกว่าน้องนี่แหละที่ใช่พี่ขอโทษนะ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ พี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ขอเพียงน้องให้โอกาสพี่” ฉันยืนตะลึง แต่ก็มิวายรีบหนีออกจากที่นั่น หมอพยายามรั้งตัวฉันไว้ พร้อมด้วยคำขอโทษมากมายที่พรั่งพรูออกมา แต่หน้าตาไม่ได้เข้ากับคำพูดเลย (แหม คราวนี้ฉลาดเชียว) ฉันพยายามต่อสู้ขัดขืน จนหนีออกมาจากห้องนั้นได้ แต่ฉันอยู่ที่ไหน ที่ไหน และที่ไหน ฉันไม่รู้เลย เป็นซอยมืดมาก เห็นมีผู้ชายคนนึงขี่มอเตอร์ไซค์ผ่าน ฉันรีบวิ่งอย่างเร็วที่สุด โดยไม่รู้เลยว่า ปากซอยไปทางไหน โรงแรมบ้าอะไร ทำไมลึกลับจัง ยิ่งกลัว ๆ หมอหื่นนั่นวิ่งทัน ฉันตะโกนเรียกชายคนนั้นอย่างสุดเสียง “พี่ครับ พี่ครับ” รถคันนั้นหยุด “มีอะไรน้อง” “พี่ ตรงนี้ตรงไหนเหรอ ผมอยากไปที่ปากซอย” พี่เค้าพยักหน้า แล้วชวนขึ้นรถ “ครับ” ฉันรีบวิ่งขึ้นมอเตอร์ไซค์คันนั้นทันที โชคดีจัง พี่คนนี้เป็นคนดี พาฉันออกมาส่งปากซอย แล้วก็บอกว่า มีหลายรายแล้วที่เป็นแบบนี้ บ้านพี่เค้าอยู่แถวนี้ เจอเหตุการณ์แบบนี้เป็นประจำ แต่ไม่เคยเห็นว่า คนที่โดนจะเป็นผู้ชาย 555 ยังไงก็ขอบคุณพี่ไว้ด้วยนะครับ ซึ้งจริง ๆ จากวันนั้น หมอบีพยายามโทรติดต่อฉันตลอด ฉันก็หลบเลี่ยง ไม่อยากคุยด้วย ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ฟังข้อเสนอบ้า ๆ เหล่านั้น และไม่กันคิ้วด้วย เพราะว่าหมอบ้านั่น ไม่แม่นแน่นอน หื่นกามอีกด้วย จนกระทั่งเขาเลิกตามตื้อฉันไปเอง เฮ้อ เรื่องราวช่างน่ากลัว อะไรเช่นนั้น ทำให้ฉันได้ข้อสรุปว่า อย่าได้ไปหลงเชื่อคำหว่านล้อมเหล่านั้น และเมื่อรู้แล้วก็อย่าเล่นกับไฟ และอย่าให้กิเลสมันครอบงำ ถ้าฉันเริ่มปฏิเสธตั้งแต่ตอนกินข้าว คงไม่ต้องมาวิ่งในซอยเปลี่ยวม่านรูดแห่งนั้นหรอก แต่ถามว่าฉันยังคงไปโลดแล่นที่ผับกับพี่ปันมั๊ย ฉันยังคงไปเที่ยวเมากับพี่ปันอยู่เสมอ ๆ แต่ก็ไม่กล้าที่จะหาเด็ก หาแก่ หรืออะไรทั้งสิ้น จนฉันสอบเรียนต่อปริญญาโทสำเร็จ ฉันก็ลาออกจากที่นั่น เพื่อเรียนต่อ และแล้วก็มีเรื่องราวของ “ธัน” เกิดขึ้น ฉันพบธัน ที่ร้านเบียร์แห่งหนึ่งใกล้ ๆ มหาวิทยาลัยแห่งนั้น ธันเป็นคนหน้าตาดี สูง หุ่นแมน ๆ ผิวไม่คล้ำมาก แต่ก็ไม่ใช่คนขาว หน้าใส แต่งกายเข้ารูป และมารยาทดี ธันเป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้านนี้ เวลาเสิร์ฟก็จะทำหน้าเขิน ๆ เมื่อฉันมอง ฉันเริ่มหื่นใส่น้องธันบ้าง ตามประสบการณ์ที่แก่กล้ามากขึ้น “น้องธันอายุเท่าไหร่” ฉันถาม “18 ครับ เรียนที่ วิทยาลัยเทคนิค...” ครับ “ดีจัง ขยันทำงานจัง” ฉันเริ่มคุกคาม “ก็ผมจนนี่ครับ ต้องทำงาน ไม่ได้รวยเหมือนพวกพี่ ผมก็ต้องทำงานหาเงินครับ แม่ผมเป็นชาวนา ผมต้องขยันทำงาน เลี้ยงตัวเอง ส่งตัวเองเรียน” กรี๊ด ฉันเริ่มชอบคนดีศรีสังคมอย่างนี้ซะแล้วสิ......................................................... จากคุณ : Arthristry - [ 9 ก.ค. 51 09:06:41 A:202.91.19.205 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ต่อตอนหน้าเด้อ จากคุณ : Arthristry - [ 9 ก.ค. 51 09:46:45 A:202.91.19.205 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 51 5555 ทำไมพี่ไม้ได้ปกป้องน้องจากภัยมืดนั้นนะ ปกติพี่จะต้องปกป้องน้องนะ อิอิ จากคุณ : leyjung - [ 9 ก.ค. 51 10:36:39 A:10.177.80.16 X:202.12.97.114 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อูยยยยยยยย...... แกหันมาเอาดีทางเขียนหนังสือได้นะเนี่ย.... จากคุณ : promedeus (Flyman) - [ 9 ก.ค. 51 10:53:55 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อืมมม กำลังสนุกเลยรีบๆต่อนะเจ๊ จากคุณ : เด็กหญิงธารน้ำ - [ 9 ก.ค. 51 14:27:01 A:222.123.242.54 X: ]

ความคิดเห็นที่ 54 Next Stationnnnnn +++++++++++ จากคุณ : kapook - [ 9 ก.ค. 51 18:46:11 A:203.131.212.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 55 มาติดตามครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 9 ก.ค. 51 20:53:46 ]

ความคิดเห็นที่ 56 รีบๆเขียนต่อซักทีนะค้า ปอโทไม่ต้องเล่ามาก ข้ามๆ ไปเลย จะได้ถึงตอนของน้องซักที 55555 จากคุณ : H2O - [ 10 ก.ค. 51 20:49:38 A:222.123.247.123 X: ]

ความคิดเห็นที่ 57 coming soonnnnnnnnnn ^^ จากคุณ : kapook (i'm kapook) - [ 12 ก.ค. 51 08:39:02 ]

ความคิดเห็นที่ 58 คนเขียนมัวไปเที่ยวไหนนะ เงียบบบบ ทีเดียวววว จากคุณ : leyjung - [ 14 ก.ค. 51 09:45:47 A:10.177.80.16 X:202.12.97.114 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อย่าลืมเขียน "เรื่องคืนนั้น" 5555555555555 จากคุณ : H2O - [ 14 ก.ค. 51 11:48:49 A:222.123.247.123 X: ]

ความคิดเห็นที่ 60 ใจง่ายว่ะ เกือบเสียสาวถึง 2 ครั้ง 2 คราแล้วน่ะ รักนวลสงวนตัวหน่อยดิคุณนาย เขียนเร็วๆๆเลย จะอ่านต่อให้ไว กำลังตื่นเต้นกับน้องธันเลยอ่ะ 555+ จากคุณ : นังขวัญ - [ 14 ก.ค. 51 14:11:40 A:202.28.78.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 61 บทที่ 4 เสียความบริสุทธิ์ ทำไมนะ ฉันรู้สึกชอบน้องธันจังเลย หน้าตาคมได้รูป ตัวสูง ไม่ผอมจนเกินไป แถมเป็นคนดีอีก ฉันกล้าจนกระทั่งได้เบอร์โทรศัพท์ของน้องมา ก็แปลกอีกว่า ได้เบอร์โทรฯมาได้ยังไง จากวันนั้น ฉันก็เพียรโทรหาน้องธันตลอด เรื่องที่คุยกันส่วนใหญ่คือน้องธันปรึกษาปัญหาชีวิต ว่าควรทำงานอะไรเสริม จะได้มีเงินมากขึ้น การเรียน ฯลฯ อีตั้มก็ฝันหวานสิ คุยไปเรื่อย ฝันหวานไปเรื่อย โม้ให้เพื่อนฟังไปเรื่อย “สวัสดีครับพี่ตั้ม” เสียงธันแสนน่ารักโทรมาในคืนวันหนึ่งช่วงฉันจะสอบมิดเทอมปีแรกตอน ป.โท “ครับ ธันเหรอ มีไรอ่ะ” ฉันตอบแบบใจสั่น เพราะโทรหาน้องธันตลอด แต่คราวนี้น้องธันโทรมา “ผมมีปัญหากับแฟน” อ้าวววววววววววววววว แฟน ??? ฉันงงเต๊ก “อ่ะ...ใครเหรอ ที่ว่าแฟนน่ะ” “เป็นเด็กผู้หญิงคนนึงครับ..................................$#$%%*()&#$$$$^**()^%@@##$$##> .” ธันร่ายยาว ที่ไม่เขียนเพราะฉันไม่ได้ฟังเลยว่าอะไร รู้แต่ว่า น้องธันมีเมียเป็นชะนี รู้แค่นั้น ปัญหาช่างหัวมัน “เอ่อ ..แล้วไง” ฉันเริ่มเบื่อ และขี้เกียจฟัง “ผมขอไปหาพี่ได้มั๊ย” ธันบอก “มาสิ” ฉันอ่อย (ซะงั้น) “เอาจริงนะพี่” ธันถาม “ถ้าจะมาก็มานะ” ฉันแอบมีความหวัง “ครับ” ..... แล้วน้องธัน ก็หายตัวไปในคืนนั้น ไม่โทรหาฉันอีกเลย จนรุ่งเช้า “พี่ตั้ม ขอโทษทีครับ เมื่อคืนไม่มีรถ เงินในโทรฯ ก็หมด โทรมาหาพี่ไม่ได้” “ไม่เป็นไรหรอก” ฉันตอบแบบเซ็ง ๆ “ผมเคลียร์กับแฟนแล้วครับ” ธันเล่าให้ฟัง....ไอ้นี่ ไหนว่าจะมาหาฉัน แล้วไงเป็นงี้ เจ็บจี๊ดว่ะ “อืมม ดีแล้วแหละ” อีตั้มมีวิญญาณนางเอกเข้าสิง ทั้งที่ใจจริง อยากจะกระโดดตึก 5 ชั้นให้ตายไป “แต่เดี๋ยวผมเข้าไปหาพี่ครับ” อ๊าววว พลิกโผ จะมาหาฉันซะงั้น ฉันก็ทำนั่นทำนี่ไป อ่านหนังสือ กินข้าว ไปกับเพื่อน จนลืมไปเลยว่าธันจะมาหา พอตอนเย็นก็มีโทรศัพท์เข้ามา “พี่ตั้มครับ ผมกำลังจะเข้าไปหา” ธันโทรมาขณะที่ฉันเข้าหอมาแล้ว “อืมม มาดิ มีอะไรเหรอ” วิญญาณนางเสือสาวบริสุทธิ์ถามอย่างกระเหี้ยนกระหือรือ “ผมจะมาให้พี่สอนใช้เครื่องคิดเลขแบบวิทยาศาสตร์” ลืมบอกไปว่าธันเรียนเทคนิค ต้องใช้ Scientific Calculator “อืมม มาสิ ตอนนี้ว่างพอดี” ฉันดีใจอย่างบอกไม่ถูก จนลืมไปแล้วว่ามันมีเมียชะนี ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดัง แต่หัวใจฉันดังยิ่งกว่า “เข้ามาสิ” ฉันเปิดประตูอย่างสั่นไหว แต่ซ่อนไว้ภายใน .......กรี๊ดแทบแตก (ในใจ) มัน มัน มันมากับผู้หญิง....คนนั้นที่ว่าเป็นแฟน เข้ามานั่ง ทั้งคู่ ให้ฉันสอนเครื่องคิดเลข สอนไป สอนไป สอนไป ในใจอยากจะกระโดดสกายคิก ขาคู่ ใส่ทั้งพวกมันทั้งสองตัว และอยากไล่ออกไปจัง แต่ทำไม่ได้ เพราะวิญญาณธิดาแม่พระค้ำคอ สอนจนธันใช้เครื่องคิดเลขคล่อง แล้วพวกมันก็กลับไป “ปัง” เสียงฉันปิดประตูดัง ทำเป็นว่าลมแรง ความจริงแล้วโมโหมาก จากคุณ : Arthristry - [ 15 ก.ค. 51 05:38:40 A:118.174.188.162 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 62 โอย อยากร้องไห้จัง ว่าทำไมนะ ทำไม ทำไม ฉันต้องผิดหวังเหรอ “หวัดดีครับพี่ตั้ม ผมจะกลับเข้าไปหาพี่นะ” ธันโทรมาอีก หลังจากที่ธันกลับไปประมาณสองชั่วโมง ดึกแล้วหละ “อะไรนะ” ฉันตื่นเต้นอีกครั้ง มันจะมาทำไมนะ แต่ก็ตอบตกลงไป ก๊อก ก๊อก ก๊อก.....ฉันรีบเปิดประตูอย่างเร็ว “พี่ตั้ม ผมมีเรื่องจะปรึกษา” ธันพูด พลางมานั่งใกล้ฉันบนเตียงนอน ในหัวฉันคิดไปไกล แทบไม่ได้ยินเลยว่าธันพูดอะไร “ผม...ไม่มีเงินซื้อเครื่องคิดเลข ผมอยากได้เครื่องคิดเลข เครื่องที่เอามา ยืมเพื่อนมาน่ะ” แมรรร่งงง เอ๊ยยยย มามุกเด็ดเลย ตั้มเอ๊ย แกจะโดนเด็กหลอกเอาเงินไปซื้อเครื่องคิดเลข หรืออะไรไม่รู้ เอาไงดีนะ จะปฏิเสธยังไง มาแบบนี้ รู้เลยว่าหลอกชัวร์ ทำไง ทำไง ทำไง ฉันเงียบ คิดไม่ออก ทำเป็นเดินไปโน่นมานี่ (ห้องกว้างเหลือเกิน ในคืนนั้น) “ตอนนี้พี่ไม่มีเงินน่ะ ไม่ได้กดไว้มากขนาดนั้น ธันต้องรีบใช้เหรอ” ฉันคิดออก (ได้ไง) “ครับ อีกสองสามวันน่ะ” “อ้าว แล้วที่ทำงานล่ะ” “ผมลาออกหมดแล้ว เพราะคิดว่าจะตั้งใจเรียน” น่าสงสารจัง ฉันคิด “งั้นวันหลังค่อยคุยกันนะ” ฉันฉลาดตอบ พร้อมเดินไปส่งธันที่ประตู อย่างเสียดาย แต่ก็ไม่อยากเสียเงินนี่หว่า “ครับ” ฉันไม่รับโทรศัพท์ธันอีกเลย จากนั้นอีกสามวัน ก็มีเบอร์แปลก ๆ เข้ามา “หวัดดีครับ” เสียงอีตั้ม แมนและหล่อตามเคย “หวัดดีค่ะ พี่ตั้มเหรอคะ หนูพลอยค่ะ แฟนธัน” บอกกูทำไม ไม่ต้องการทราบ “มีอะไรเหรอ” ฉันถามแบบเซ็ง ๆ “ธันเค้ามีปัญหามากค่ะ แม่ป่วย ต้องจ่ายค่าโน่นนี่ ^%$#$#$!#$^^&*(#&*”” ..” สาธยายไป จับใจความได้ว่าจะช่วยสามีหาเงินจากฉัน “อืมมม ไว้ค่อยคุยนะ พี่มีธุระ” ฉันรีบวางสาย โกรธมาก อารมณ์ฉุนเฉียว โอโห ไม่เคยมีใครหน้าด้านได้ขนาดนี้เลย ตัวเองขอไม่ได้ ใช้เมียมาขออีก ทำไมมันชั่วได้ขนาดนี้นะ จากนั้น ฉันไม่ติดต่อคนนี้อีกเลย มาทราบภายหลังจากเด็กเสิร์ฟที่ร้านนั้นว่า สรุป ธันเป็นคนแบบนี้ ใครมีเงินเข้าใกล้หมด และโดนไล่ออกจากที่ทำงานหลายที่ ไม่ใช่ลาออกเอง เพราะขาดความรับผิดชอบ ทำงานแย่ .... โอ้ววว นังตั้มเกือบไปแล้ว เกือบโง่ไปแล้ว อีกสองเทอมถัดมาฉันไม่ยุ่งวุ่นวายเรื่องผู้ชายอีก เพราะว่ามีเพื่อนผู้หญิงคนนึง ฉันมารู้จักตอนเรียน ป.โท นี่แหละ เค้าชื่อว่าฝ้าย ฝ้ายเป็นคนหน้าตาดี หน้าคม ผมยาวตรง ขาว ตัวเล็ก ๆ หุ่นดีเชียว ผอม สวย จนฉันนึก ว่าถ้าฉันเป็นผู้ชายคงจีบ ฉันจ้องหน้าฝ้ายในวันสอบสัมภาษณ์เข้ามาเรียน ป.โท “หวัดดีคับ” ฉันทัก “หวัดดีค่ะ” “ผมตั้มนะ” จบ ป.ตรี มาจาก... “ค่ะ ฝ้ายจบจาก....” เราแนะนำตัวกันจนรู้จักกัน ต่อจากนั้นเราก็สนิทกัน ด้วยความที่ฝ้ายจบจากมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ ที่ฉันไม่เคยได้สัมผัสมากนัก มัวทำตัวบ้านนอก ฉันเลยรู้สึกสนิทกับฝ้ายมากขึ้น มากขึ้น เพราะเรื่องที่เราคุยส่วนใหญ่ ล้วนเป็นเรื่องศิลปะ บันเทิง ทั้งสิ้น มีวิชาการน้อยมาก จะคุยวิชาการก็เฉพาะเวลาทำการบ้าน, อ่านหนังสือ และสอบเท่านั้น ฉันย้ายหอพักมาอยู่หอเดียวกันกับฝ้าย แต่คนละห้อง เนื่องจากหอของฝ้ายดีกว่า ถูกกว่า และได้อยู่ใกล้กันกับฝ้ายด้วย ทำให้เรื่องผู้ชายเงียบ ๆ ไป แต่ก็แอบเล่นอินเทอร์เน็ตเสมอ ๆ แต่ไม่ได้อะไรหรอก คุยไป แล้วไป เพราะวัน ๆ ขลุกอยู่กับฝ้าย อะไรก็ฝ้าย อะไรก็ฝ้าย เออลืมบอกไปว่ามีป้าสุนิสาอีกคน ที่สนิทกัน ป้าสุนิสานี่ไม่ได้แก่อะไรหรอก ความจริงแล้วเป็นน้องฉันอีกด้วย ฝ้ายเองก็อายุน้อยกว่าฉัน แต่นังสองตัวนี้ ไม่เคยจะเรียกฉันว่าพี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว (มั๊ง) แต่สุนิษามันบ้านอยู่ในตัวเมืองอยู่แล้ว เลยไม่ค่อยได้พบ อีกอย่างมันสอนพิเศษเยอะ หาเงินเก่ง ตัวใหญ่ อ้วน ก็เลยได้รับสมณศักด์ว่า “ป้า” จนถึงเทอมสาม ก่อนทำวิทยานิพนธ์ “สวัสดี ตั้มเหรอ” เสียงผู้หญิงปลายสายทักเข้ามา เป็นเสียงของกิฟต์นั่นเอง กิฟต์นี่ ฉันพบเธอใน ICQ เมื่อตอนทำงานหลังปริญญาตรีโดยบังเอิญ ตอนนั้นฉันเองก็ยังไม่ได้คิดอะไรหรอก กิฟต์ชอบเล่าปัญหาชีวิตให้ฟัง ต้องพูดว่าเล่า เพราะไม่ได้เอาความคิดเห็นของฉันไปแก้ปัญหา มีแต่เล่า เล่า เล่า และเล่า ฉันก็ให้คำปรึกษาไปเรื่อยเปื่อย แล้วเกิดไรขึ้นไม่รู้ กิฟต์ชอบฉันขึ้นมา ส่วนฉันก็นรก พอเค้าชอบ ก็เลยเล่นมาก ทำเหมือนว่าชอบกิฟต์เหมือนกัน แต่เราก็ไม่เคยได้พบกันตั้งแต่ปีนั้นเป็นต้นมา จากคุณ : Arthristry - [ 15 ก.ค. 51 05:40:41 A:118.174.188.162 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 63 “ครับ มีอะไรเหรอ” “ตอนนี้เค้าอยู่ที่โรงพยาบาล.... พาแม่มาผ่าตัด” กิฟต์บอกฉันว่ามาอยู่โรงพยาบาลในมหาวิทยาลัย (บอกทำไม) “อ้าว แม่เป็นอะไรล่ะ” ฉันรู้เรื่องกิฟต์หมด เพราะหล่อนเล่าให้ฉันฟังตลอด “แม่ผ่าตัด....เค้าเลยมาเฝ้า” ฉันจำไม่ได้ว่าแม่เค้าผ่าตัดอะไร “แล้วไงเหรอ” ฉันถามแบบโง่มาก “ก็ไม่แล้วไงหรอก เรายังไม่เคยเจอกันเลยนะ เค้าว่าเราควรพบกัน” กิฟต์กล่าว อ้าว ฉันงงสิ ทำไงดีนะ อยากเจอก็อยาก ไม่อยากก็ไม่อยาก แต่ก็ทำไงได้ เธอมาถึงที่นี่เพื่อมาเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล แล้วยังไม่เคยได้พบกันอีก เออ พบสักหน่อยก็ดีนะ “ตกลง ที่ไหนดี เดี๋ยวตั้มไปรับที่โรงพยาบาลนะ” “จ๊ะ” “อ้าว กิฟต์” ฉันทักเมื่อเจอครั้งแรก “ตั้ม” กิฟต์ทักตอบ พร้อมด้วยเสื้อผ้ากระเป๋าเล็ก ๆ “อ้าว ไม่นอนค้างกับแม่เหรอ” ฉันถามเพราะไม่อยากให้หล่อนไปค้างด้วย “เค้าไม่ให้เฝ้าน่ะ” อ้าวเหรอ ฉันไม่รู้ “ก็เลยจะไปค้างกับตั้ม ได้มั๊ย” กิฟต์เข้าเรื่อง “ได้สิ จะเป็นไรไป” ฉันตอบแบบอึดอัดใจ ฉันพากิฟต์ขึ้นหอพัก แล้วออกไปทานข้าวเย็นกัน กิฟต์สั่งเบียร์มาให้ฉันกิน ตามสไตล์ในละคร คือพระเอกต้องกินเบียร์ นางเอกจะต้องนั่งตรงข้าม หาเรื่องคุยแบบสวีทหวานแหวว เสมือนว่าเป็นแฟนกัน ..ซะงั้น พอฉันเริ่มตึง ๆ ก็เลยอยากทดสอบว่าหล่อนจะมาไม้ไหน ฉันลองจับมือเธอดูว่าจะเป็นไง เอ๊ะ ไม่ปฏิเสธแฮะ ก็เลยเริ่มโอบไหล่ เธอก็ทำท่าปฏิเสธ “ตั้มน่ะ อย่าทำงี้นะ เค้าไม่ชอบ” กิฟต์ค้อนฉัน “อ่ะ ขอโทษครับ” ฉันทำหน้าเจื่อน ทั้งที่ในใจรู้สึกโล่งหัว ว่าฉันไม่ต้องทำอะไรอย่างนั้น คืนนั้น เรากลับมานอนที่หอพัก โดยฉันอาบน้ำก่อน แล้วกิฟต์อาบทีหลัง เธอมาในชุดนอนแบบสายเดี่ยวตัวสั้น กางเกงสั้น สีเดียวกัน เขียวอ่อนมั๊ง ช่างเป็นภาพที่เซ็กซี่เสียนี่กระไร (สำหรับผู้ชาย ส่วนฉัน อยากจะกระโดดตึกอีกแล้ว) “ตั้มจะนอนแล้วเหรอ” กิฟต์ถามในขณะที่ฉันกำลังปิดไฟ หลังจากทำเป็นอ่านหนังสือ สอบวิชาสุดท้ายที่โคตรยาก ทำเป็นอ่านไปงั้น ไม่ได้เข้าหัวหรอก จริง ๆ แล้วฉันอ่านเตรียมไว้หลายวันแล้ว วิชานี้สอบเป็นวิชาสุดท้าย “อืมม” ฉันรีบปิดไฟ และนอนอย่างเร็ว โดยแสร้งทำเป็นเมา และแล้วมันก็ผ่านไปด้วยดี ฉันสบายมาก เพราะหลบได้ เก่งมั๊ยล่ะ เรื่องหลบหลีกขอให้บอก “ตั้ม เราไปเดินห้างกันมั๊ย” กิฟต์ถามในสาย ๆ วันรุ่งขึ้น “อือ” ฉันตอบไปอย่างเสียมิได้ เมื่อไหร่ชีจะกลับนะ ฉันลืมไปแล้วว่าแม่หล่อนมานอนป่วยอยู่โรงพยาบาล ฉันลืมไปเลย ลืมนึกว่า ทำไมหล่อนไม่ไปเยี่ยมแม่ ทำไมอยู่กับฉันได้ตลอด เราเดินเที่ยวห้างกันทั้งวัน ดูหนังเรื่อง “นีโม่ Nemo” และได้ตุ๊กตานีโม่สีเหลืองพูดได้มาเชยชมจนถึงทุกวันนี้ “ตั้มวันนี้ตอนเย็นเรากินข้าวกับอะไรดี” “กินในมอก็แล้วกัน หากินง่าย ๆ ดี” ฉันตอบแบบเซ็ง ๆ อาหารเย็นวันนั้นเป็นหมูกระทะ ฉันก็รีบสั่งเบียร์กินอีกตามเคย เพราะจะใช้มุกเดิมตอนกลางคืน ซึ่งก็ใช้ได้ อิอิ เก่งมาก...ผ่านไปถึงวันที่สาม วันเผด็จศึก !!~ เราไปกินอาหารเย็นกัน จำไม่ได้แล้วหละว่ากินอะไร ฉันทดสอบอีกครั้งในโต๊ะอาหารว่าเธอต้องการอะไรจากฉันกันแน่ แต่เธอก็ยังทำท่าปฏิเสธฉันอีก ทำให้ฉันรู้สึกสบายใจจัง เราทานข้าวมื้อนั้นกันอย่างอร่อย (โดยเฉพาะฉัน เพราะสบายใจเฉิบ) ตกกลางคืน ฉันอาบน้ำก่อนตามเคย อ่านหนังสือ เพราะพรุ่งนี้จะสอบแล้ว ส่วนกิฟต์ก็ดูโทรทัศน์ ทำนั่นทำนี่ตามประสา จนประมาณ 5 ทุ่ม ฉันอ่านหนังสือเสร็จตั้งนานแล้ว แต่ทำท่าอ่านต่อไป เพราะไม่อยากเห็นผู้หญิงเดินไปมาในชุดนอนวาบหวามนั่น มันรู้สึกคลื่นไส้อย่างบอกไม่ถูก “อ่านหนังสือเสร็จหรือยัง” กิฟต์ถาม “เสร็จแล้วหละ จะนอนแล้ว พรุ่งนี้จะสอบแล้ว” ฉันรีบตอบ อย่างชาญฉลาด “อ่ะ งั้นก็นอนกันเถอะ” กิฟต์บอก ฉันรู้สึกลิงโลด เธอบอกว่าเธอจะกลับพรุ่งนี้เช้าแล้ว เพราะต้องกลับบ้าน แม่ของเธอกลับไปตั้งแต่คืนที่เธอมา เธอเฉลยทีหลัง อีตั้มก็โง่ ลืมไปเลย ลืมเรื่องนี้ไปตั้งแต่เมื่อพบเธอแล้ว แต่ก็ช่างเหอะ กิฟต์บอกว่า อยากมาหาตั้มนานแล้ว เพราะคิดถึง และรู้สึกว่าตั้มเป็นคนดี อบอุ่น น่ารัก...สารพัดจะพูด ฉันอยากจะนอนเต็มที่แล้ว “ตั้ม เค้าถามจริง ๆ เหอะ” กิฟต์กล่าวขึ้นมาในขณะที่ฉันกำลังจะเคลิ้มหลับ “ว่าไง” ฉันทำเสียงเหมือนง่วงมาก กะใช้มุกเดิม ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้กินเบียร์ เพราะสยองการสอบวิชาสุดหิน “เค้ามาอยู่กับตั้มได้สองคืน กับคืนนี้คืนสุดท้าย ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ” กิฟต์กล่าวแบบน้ำเสียงเซ็งสุด ๆ “เอ่อ เอ่อ จะให้รู้สึกอะไรเหรอ ก็รู้สึกดี ที่มีคนมาอยู่เป็นเพื่อน ก็ดีนะ” ฉันหาเหตุผลไม่ออก “ตั้มเป็นเกย์ป่าวเนี่ย เค้ามาอยู่ด้วย ใส่ชุดนอนวาบหวิว เป็นผู้ชายทั่วไปนะ ป่านนี้...” กิฟต์บอก และใช้น้ำเสียงดูถูกแบบสุด ๆ ว่าอะไรวะ ผู้หญิงมาอ่อยถึงห้อง ก็ยังไม่รู้จักจัดการซักที อะไรเทือกนี้ “ป่าวนะ” ฉันปฏิเสธ ทำไมไม่ยอมรับวะ ไม่งั้นไม่ยุ่งอย่างนี้ จากคุณ : Arthristry - [ 15 ก.ค. 51 05:42:23 A:118.174.188.162 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 64 “งั้น...” กิฟต์เริ่มจูบฉัน ฉันก็ตอบสนองอย่างว่าง่าย ฉันจูบคืน และ........กับเธอ เป็นไงล่ะ เจออีเกย์คนนี้จัดการ “อะดั๊ม” ไป (ศัพท์นี้ได้มากจากฝ้าย ไม่รู้มันไปเอามาจากไหน) จากประมาณห้าทุ่มจนตีสาม เรามีความสุขกันมาก ฉันรู้สึกเหนื่อยจริง ๆ กับการเสียความบริสุทธิ์ครั้งแรก กับผู้หญิงอีกต่างหาก เออ ก็สนุกดีเหมือนกันแฮะ สนุกมาก เหนื่อยมาก ฉันลืมไปแล้วว่าจะต้องสอบปลายภาควิชาที่หินที่สุด แต่สิ่งที่ไม่ลืมคือการใช้ถุงยางอนามัย ซึ่งฉันซื้อไว้ตลอด ยังกับได้ใช้แน่ะ ความจริงแล้ว ฉันถือเคล็ดว่า ถ้าพกไว้ ก็น่าจะเหมือนเครื่องลางของขลังที่คอยเรียกคนมาอะดั๊ม เพราะเป็นของที่ต้องใช้ แต่แล้วมันก็หมดอายุกล่องแล้วกล่องเล่า แต่ก็เพียรซื้อไว้ เพราะหวังว่าวันนึงจะฟลุก เหมือนในคืนนี้ไง ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความเหนื่อยอ่อน แขนขาสั่นไปหมด เพราะเมื่อคืนฉันใช้แรงงานมากไปหน่อย ทั้งใช้แรงมาก ทั้งเวลานานมาก ส่วนกิฟต์ก็เก็บของเตรียมตัวกลับบ้านต่างจังหวัด พร้อมด้วยสีหน้าแช่มชื่นอย่างบอกไม่ถูก ฉันไปส่งเธอขึ้นรถประจำทาง ส่วนฉันก็ไปสอบในช่วงเช้าวันนั้นแหละ ฉันทำข้อสอบได้มาก เพราะอ่านหนังสือเตรียมไว้หลายวัน แต่ลายมือนี่สิ โย้ไป เย้มา หงิก ๆ งอ ๆ เพราะแขนมันอ่อนแรง มือมันสั่นมาก สงสัยเพราะเรื่องเมื่อคืนมั๊ง เย็นวันสอบนั่น ฉันหลับไปเลย จนเช้า... “ฮัลโหล กิฟต์นะ” กิฟต์โทรมา (ทำไม) “ครับ ว่ายังไง” ... “ทำข้อสอบได้มั๊ย” .. “อืมม ก็ทำได้นะ” แล้วกิฟต์ก็พูดอะไรไม่รู้ ฉันไม่ได้ฟังเลย เพราะว่าในหัวกำลังคิดว่า พลาดไปแล้วที่ไปมีอะไรกับเค้า ทั้งที่ใจไม่อยากทำเลย แต่ด้วยคำว่า “เป็นเกย์หรือเปล่า” มันทำให้ฉันต้องทำ เพราะขณะนั้นก็ยังไม่ได้เปิดเผยตัว ฉันครุ่นคิดมากเลยว่าจะทำไงดี โทรไปคุยกับฝ้ายว่าจะปฏิเสธยังไง โดนคุณฝ้ายด่าอีกว่า ทำตัวได้ชั่วมาก แล้วไปเอาเค้าทำไม อีกสารพัด..ตามประสาผู้หญิง เวลาผ่านไปหลายวัน ฉันไม่ค่อยรับโทรศัพท์กิฟต์หรอก เพราะขี้เกียจฟัง และหาทางหนีทีไล่ ผู้ชายเค้าทำกันอย่างนี้หรือเปล่านะ เวลาที่ไปได้กับสาว ๆ หรือได้กับเกย์ กระเทย และอื่นๆ แล้วก็อยากจะชิ่งหนี ฉันคิดยังไงก็คิดไม่ออก ใจหนึ่งก็คิดว่า ก็ดีนะ จะได้มีเมียให้มันแล้ว ๆ เพราะไม่ได้ผู้ชายซักที สับสนมาก คำพูดของฝ้ายก็วิ่งในหัวอีก ว่าอย่าทำกับเค้าแบบนั้นนะ โอย ฉันจะทำไงดีนะ “ฮัลโหล กิฟต์เหรอ” ฉันโทรไป ทำไมต้องถามว่ากิฟต์เหรอ ก็เค้ารับอยู่แล้ว หมู่มวลชาวโทรศัพท์ ก็ชอบถามว่า ทำอะไรอยู่ แต่ฉันชอบถามว่า กิฟต์เหรอ เพราะไม่อยากรู้ว่าเค้าทำอะไรอยู่ “จ้า มีอะไรเหรอ” กิฟต์ถามอย่างตื่นเต้น หลังจากที่ติดต่อฉันไม่ได้หลายวัน “ตั้มมีเรื่องจะบอก” ฉันทำน้ำเสียงเศร้า แบบสะตอเบอรี่ได้ที่ “ตั้ม...ตั้มมีแฟนแล้ว..........” ฉันโกหกไปว่ามีแฟนแล้ว อยู่ต่างจังหวัด สารพัดจะมีเหตุ ก็เป็นเรื่องบังเอิญอีก ว่าเพื่อนสมัยปริญญาตรี มาราชการที่มหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอยู่พอดี คนนี้เป็นสาวเหนือชื่อว่าแอป แอปนี่เกิดวันเดียวกัน ปีเดียวกัน เดือนเดียวกันกับฉันเป๊ะ อายุเราเท่ากัน และแอปเป็นคนเดียวที่ฉันบอกให้ทราบว่าฉันชอบผู้ชายเมื่อตอนเรียน ป.ตรี ฉันปรึกษาแอปว่าจะทำไงดี ปฏิเสธไปแล้ว แต่กิฟต์ก็ยังไม่ยอม ฉันเกิดความฉลาด และให้แอปปลอมตัวเป็นแฟนฉัน และโทรไปต่อว่า และบอกให้กิฟต์ตัดใจ ... แมร่งง ฉันทำชั่วได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ก็เอาเหอะ เป็นวิธีสุดท้ายแล้ว ไม่อยากหลอกชะนีนั่นต่อไปแล้ว ฉันรู้สึกผิด และเสียใจมาก ที่ทำสิ่งนั้นลงไป “หวัดดีค่ะ ใครคะเนี่ย” นังแอปทำเสียงโหดได้ที่ หลังจากที่ซ้อมกันแล้ว “ค่ะ มีอะไรคะ” “พี่ชื่อแอปนะ เป็นแฟนของตั้ม มาเห็นเบอร์โทรฯ อยู่ในเครื่องน่ะค่ะ คุณเป็นใครเหรอ” นี่ ฉันอยากตบมือดัง ๆ เป็นเชียร์หลีดเดอร์เชียร์บอลข้างสนามโอลิมปิก “....” กิฟต์เงียบ ต่อจากนั้นนังแอป ก็สาธยายว่ามาทำงี้ไม่ได้นะ ตั้มมีแฟนแล้ว ต้องทำให้แอปผิดหวังหรือยังไง ว่าไป ว่าไป ว่าไป .... จากนั้น แอปก็ส่งโทรศัพท์ให้ฉัน ... คราวนี้ฉันถูกด่าสารพัดว่าชั่ว เลว มีแฟนแล้วทำไมทำกับเค้าอย่างนั้น เกลียดผู้ชาย ...อย่างโง้น อย่างงี้ ฉันไม่สนหรอก รู้สึกผิด แต่ก็รู้สึกดีที่ไม่ได้หลอกเค้าอีกต่อไป ฉันถูกด่าประมาณครึ่งชั่วโมง โดยนังแอปนั่งทำหน้าเครียดอยู่ข้าง ๆ “ตั้มน่ะ ให้ฉันทำอะไรวะ” แอปบอก “แล้วแกจะให้ฉันทำไงว่ะ ไม่อยากหลอกเขา จะหลอกชะนีไปวัน ๆ ได้ยังไงกัน มันไม่บาปกว่าเหรอ” ฉันให้เหตุผลกับนังแอปไป นังแอปก็ยอม (หรือต้องยอมก็ไม่รู้) หลายวันต่อมา กิฟต์โทรมาอีก คราวนี้มาแปลก ทำน้ำเสียงสดใส คุยนั่นคุยนี่ จนฉันผิดสังเกต เลยถามไปว่า มีอะไรหรือเปล่า “ตั้มรู้หรือเปล่าว่าตั้มพลาดอะไรไปบางอย่าง” “อะไรเหรอ” ฉันงงที่สุดในโลก เอ๊ะ หรือว่าฉันโดนลักหลับมาสองคืน แล้วไม่รู้ตัว คืนสุดท้ายเป็นเวอร์ชั่นไม่เมา หรืออะไรน้อ ฉันคิดไปล้านแปด “เค้าท้อง” กิฟต์บอก หลังจากที่ไม่ได้คุยกันมาเป็นเดือน “...เหรอ” ฉันตกใจ เล็กน้อย เพราะว่าจะท้องได้ยังไง ใช้ถุงยางนะ “เหรอ แต่ตั้มใช้ถุงยางนี่” ฉันชั่วได้ที่ เพราะไม่ยอมรับ เห็นตัวร้ายในหนังปฏิเสธ ตอนนี้ฉันเป็นเอง “แน่ใจเหรอว่าถุงยางนั่นปลอดภัย” กิฟต์บอกด้วยน้ำเสียงมีชัยชนะเต็มที่ “ทำไมเหรอ” ฉันงง “เค้าเอาเข็มจิ้มให้มันทะลุไว้แล้ว” กิฟต์กล่าวอย่างภาคภูมิใจว่าถุงยางนั่นรั่ว “เหรอ” ฉันถามพลางคิดหาทางหนีทีไล่ไว้แล้ว “กิฟต์เจาะถุงยางเหรอ ตอนไหนอ่ะ” ฉันทำเสียงงง “ก็ตอนตั้มอาบน้ำไง” ชียังทำน้ำเสียงมีชัยเหมือนเคย “เหรอ แล้วกิฟต์เจาะถุงยางที่เปลือกสีอะไร” ฉันเริ่มฉลาด “ห่อสีดำ” กิฟต์กล่าว “อ้าวเหรอ ...” ฉันตอบ “ใช่ เค้าท้องแหละ” นี่....คุณนังกิฟต์ น้ำเสียงเหมือนได้รับรางวัลในเกมโชว์สักสองล้านได้มั๊ง “แต่คืนนั้น ตั้มใช้ห่อสีม่วงน่ะกิฟต์” ฉันกล่าวอย่างมีชัยชนะสงครามอ่าวเปอร์เซีย “เหรอ...” กิฟต์ทำเสียงเสียใจ หรือเสียดาย หรือเสียหน้า หรือไรไม่รู้ “แหะ ๆ เค้าไม่ได้ท้องหรอก แค่นี้นะ” กิฟต์วางสายไป ซะงั้น วันนั้นทั้งวัน ฉันสบายใจมาก ที่หลุดลอดมาได้ ฉันลิงโลดสนุกสนาน เออ ลืมบอกไปว่าวิชาสุดหินนั่น ฉันสอบได้ A ด้วย เพราะว่าอ่านหนังสือมากเป็นพิเศษ กลัวชะนีลวนลาม เลยอ่านได้มาก ยังไงก็ฝากขอบคุณกิฟต์ด้วยนะ ที่ทำให้ฉันได้รับประสบการณ์แบบนี้ แต่ก็เป็นสิ่งที่ตั้มเสียใจที่สุดเช่นกัน ไม่น่าทำอะไรอย่างนั้นเลย มันไม่ดีเลย แต่ทำไงได้ มันเป็นสถานการณ์ที่ไม่ได้ตั้งใจนี่นา ฉันเรียนจบปริญญาโทโดยใช้เวลาแค่ 2 ปี ส่วนฝ้ายและนังป้าสุนิษา ก็จบพร้อม ๆ กันนั่นแหละ ฉันกลับไปทำงานสอนในมหาวิทยาลัยเดิมที่เคยสอน ส่วนฝ้ายก็กลับไปสอนที่มหาวิทยาลัยที่บ้าน และนังป้าสุนิษาก็สอบได้เป็นเจ้าหน้าที่ในมหาวิทยาลัยบ้านเกิดเมืองนอนของมันนั่นแหละ จากนั้น ฉันก็เริ่มทำงานอีกครั้งด้วยความมั่นใจ ว่าอย่างน้อยฉันก็จบโทแล้ว มีปากมีเสียงแล้ว ทำอะไรได้มากขึ้น แล้วก็มั่นใจมากขึ้น ฉันเริ่มใช้อินเทอร์เน็ตหาคู่อีกครั้ง แต่ก็มิวายปิดบังความเป็นสาวไว้ตามเคย ฉันพบผู้ชายคนนึงในอินเทอร์เน็ต เค้าเป็นคนจังหวัดเดียวกันกับบ้านของฉัน เขาชื่อว่าดิว คืนนั้นฉันเล่นเนตที่บ้าน และนัดดิวมาพบในคืนนั้นเลย อารมณ์ว่า ได้แน่ แต่ก็อยู่บ้านจะทำไงดีนะ เวลาประมาณ 4 ทุ่มฉันมาพบดิว ดิวบอกว่าดิวต้องไปดูคอนเสิร์ตลูกทุ่งแถวนั้น วานให้ฉันขับรถไปส่ง (บังเอิญวันนั้นเอารถยนต์ไป) ฉันไปส่งดิวที่หน้างานคอนเสิร์ตลูกทุ่ง ที่มีผู้คนเยอะมาก จนฉันมองไม่ออกว่าใครเป็นใคร ช่างวุ่นวายได้มากขนาดนั้น ใครที่เคยผ่านไปเห็นพวกคอนเสิร์ตลูกทุ่ง ศิริพร อำไพพงศ์ หรือใคร ๆ ก็เหอะ จะมีแฟนเพลงเยอะมาก ฉันส่งแล้วก็กลับบ้าน พร้อมคิดว่า เสียดายจัง น้องดิวหล่อดี น่าเสียดาย ที่ต้องเสียน้องดิวให้คอนเสิร์ตนั่น เย็นวันต่อมาในขณะที่ฉันนั่งทอดอารมณ์เล่น ๆ อยู่บ้าน “หวัดดีครับ” เสียงปลายสายโทรมา เป็นเบอร์แปลก ๆ แต่เสียงหล่อมาก ฟังแล้วก็รู้ว่าอายุน้อยกว่า “หวัดดี” ฉันตอบ “พี่ชื่ออะไรอ่ะ” ปลายสายถามมา “ไม่บอก คุณเป็นใครเนี่ย โทรมาแล้วมาถามชื่อผม” ฉันตอบอย่างแมนมาก “...............” “...............” เราสนทนากันนานมาก ทั้งที่ไม่รู้จักกันเลย แต่ที่ฟัง ๆ ดูเหมือนเขาจะรู้จักฉันเป็นอย่างดี ฉันจับความรู้สึกได้แบบนั้น และเริ่มรู้สึกว่า นี่คือการจีบ ...เขาจีบฉัน... (^.*) จากคุณ : Arthristry - [ 15 ก.ค. 51 05:44:49 A:118.174.188.162 X: TicketID:180618 ]

ความคิดเห็นที่ 65 5555.... และแล้วก็ เสียตัวจนได้.... เพราะคำว่าเกย์ หรือว่า ชุดวาบหวิวกันแน่วะ.... หุ หุ .... ฝ้ายเป็นคนหน้าตาดี หน้าคม ผมยาวตรง ขาว ตัวเล็ก ๆ หุ่นดีเชียว ผอม สวย --> คุ้น ๆ นะ...... อิ อิ จากคุณ : promedeus (Flyman) - [ 15 ก.ค. 51 08:59:57 ]

ความคิดเห็นที่ 66 555 .......ได้ใจจิงๆๆๆ หุหุ ห้าทุ่ม ถึงตีสาม อ่ะ อิอิ จากคุณ : leyjung - [ 15 ก.ค. 51 09:26:54 A:10.177.80.16 X:202.12.97.114 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึงอ่ะ...................^^ รออ่านต่ออยู่เน้อ จากคุณ : . (i'm kapook) - [ 15 ก.ค. 51 11:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ใกล้แล้วๆๆๆๆ เมื่อไหร่จะได้กับผู้ชายล่ะคะ รอติดตามผลงาน จากคุณ : H2O - [ 15 ก.ค. 51 15:30:29 A:202.28.78.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 69 อืม .... สนุกอ่ะ มาต่อด้วยนะคับ จากคุณ : waven - [ 16 ก.ค. 51 16:59:36 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ผิดคาดนึกว่าจะเสียสาว ดันเสียหนุ่มซะนี่ 555+ ตอนต่อไป ท่าทางคุ้นๆๆและอ่ะ คุณนายพี่ฉัน ใจง่ายกับผู้ชายเสียงหล่อ หน้าเด้งเสียจริงๆๆ รออ่านต่อน่ะคร้า ตื่นเต้น ตื่นเต้น คริคริ ^_^ จากคุณ : kwan_tissue - [ วันอาสาฬหบูชา 18:03:24 A:125.27.10.109 X: ]

ความคิดเห็นที่ 71 ยังไม่มีเรื่องของตูเช่นเดิมท อีก 3 ชาติคงจะมาถึง จากคุณ : ฟืนสรทยี - [ 8 ส.ค. 51 16:28:39 A:202.29.53.1 X: ]