เป้นคำกล่าวของขงจื้อ ด้วยว่า คนเรานั้นมักจะพรำบ่นต่อว่าสถานการณ์ อุปสรรคต่างๆ ที่เข้ามาในชีวิต แทนที่จะนั่งคิดหาทางแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น
ก่อนเกิดการสู่รบของกองกำลังสองกลุ่ม กลุ่มแรกมีทหารเพียงน้อยนิด มี เพียง 300 คนเป็นศึกที่ใหญ่มาก 300 คนมาจากการที่เขาขอชายอาสาตัว โดยดูจากคนที่ลงไปวักน้ำกินซึ่งมีเพียง 300 คนที่วักกิน จนได้ 300คนร่วมทัพ นายกองทัพชื่อ กิเซต้า 300คนเป็นคนที่จงรักภักดี เชื่อฟังสุดใจ 300คนนี้ได้ไปรบกับอีกฝั่งหนึงซึ่งเป็นศัตรู มีประมาณ 10000คน 300คนก่อนออกรบเขาเปล่งเสียงดังอันพร้อมเพรียงกันยิ่งกว่าทหารเรือน แสน ทำให้ฝ่ายศัตรูได้ยินดังนั้นก็กลัวสุดขีด ตั้งแตไปรบมาไม่เคยได้ยินเสียงกองทัพไหน ดังเท่านี้เลยกอง ทำให้ฝ่ายศัตรูล่าถอด 300ฉวยโอกาสบุกโจมตี ฝ่ายศัครูแตกทัพไม่เป็นท่าสุดท้ายแพ้ไปและไม่มีใครรอดได้สักคนเดียว เพราะ 1.มีหลายๆคนพูดแง่ลบ เป็นเหมือน อาชญากรสงคราม เป็นไปไม่ได้ 2.กลัว3.ขาดการวางแผนอย่างดี 4.บ่นกันมาตลอดทางเดินที่จะไปรบแต่งเองลองดู ช่วยเมนท์ด้วยนะครับ แต่ตรงขงเจื้อได้มาจาก อาจารย์เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์