ความคิดเห็นที่ 1
บทที่ 37
ในชีวิตตั้งแต่เกิดจนโตธารนทีรับรู้เสมอมาว่า การเรียน เป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเด็กวัยเรียนเช่นเธอ ทว่าในรั้วโรงเรียนไม่อาจทำให้เด็กสาวรู้สึกสนุกสนานตื่นเต้นเท่าใดนัก หากแต่ความตื่นเต้นที่สุดในชีวิตนั้นกลับกลายเป็นการฝึกยิงเป้าบินด้วยปืนลูกซอง ไปๆมาๆการฝึกเล่นๆกลับกลายเป็นการฝึกฝนอย่างจริงจังถึงขนาดลงสนามแข่งจนได้รับรางวัลชมเชย
ทว่า จุดหมายที่จะต้องเล็งยิงในไม่กี่วินาทีข้างหน้ากลับไม่ใช่เป้าสำหรับซ้อมยิงอีกต่อไป มันเป็นเป้าที่หากเธอพลาดมันก็จะพุ่งรี่เข้าจู่โจม คิดได้ดังนั้นธารนทีจึงกระชับปืนลูกซองเดี่ยวในมือแน่น แต่กระนั้นก็ยังไม่ยกขึ้นสูง เธอคงอยู่ในท่าเตรียมพร้อม
ปิศาจร้ายอยู่ไม่ห่างเท่าใด มันกำลังพุ่งมาทางเหยื่อสาว วิญญาณกระสือปิศาจดิ่งเร็วรี่เข้าหาธารนทีโดยที่มันไม่อาจรู้ว่าบัดนี้เหยื่อที่มันไล่ล่ามาตลอด เหยื่อที่มันคิดว่าแสนจะอ่อนแอและไม่มีทางที่จะหนีรอด
มันหารู้ไม่ว่าบัดนี้เหยื่อได้ติดเขี้ยวเล็บแล้ว !
ธารนทียืนรอ สายตาจับมั่นอยู่ที่จุดเดียวนั่นคือดวงไฟที่ลอยวูบวาบใกล้เข้ามาทุกขณะ เด็กสาวรู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นจากจังหวะการเต้นของหัวใจที่บัดนี้เหมือนมันจะเต้นโครมครามออกมานอกทรวงอก แต่กระนั้นเธอก็ยังมีสติพอที่จะควบคุมตัวเอง
เด็กสาวรับรู้ว่าโอกาสที่จะยิง ... อาจมีเพียงแค่ครั้งเดียว !
ดังนั้นเธอจึงต้องรอ ... รอเพื่อให้เป้าหมายเข้าสู่ระยะที่มือปืนรางวัลชมเชยอย่างเธอจะยิงไม่พลาด
ปิศาจที่หิวกระหายพุ่งปรี่เข้าหาเหยื่อ หญิงสาววัยรุ่นที่เป็นเพียงลูกแกะน้อยไร้พิษสง เขี้ยววาววับของมันพร้อมจะฝังลงที่ส่วนใดส่วนหนึ่งบนร่างเหยื่อ นอกจากจะทำการล่าวิญญาณให้แก่นายของมันสำเร็จ มันจะยังได้ลิ้มลองรสชาติอันหอมหวานของเลือดสาวบริสุทธิ์เป็นรางวัล
ระยะห่างกำลังหดสั้นลงทุกขณะ !
เบื้องหน้าห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร แม้ม่านหมอกจะขาวจนทำให้เห็นอะไรได้ไม่ถนัดนัก แต่ธารนทีก็มองเห็นและจดจำร่างของปิศาจที่เธอหวาดกลัวมากที่สุด และด้วยระยะที่ไม่ห่างมากทำให้เด็กสาวเห็นแววตาแดงก่ำ เห็นเขี้ยวอันแหลมคมได้อย่างชัดเจน
หัวใจของน้ำเต้นเร็วจนเกือบสั่นพลิ้ว ความตื่นเต้นเพิ่มจนเกือบถึงขีดสุด เหยื่อผู้รอการโต้กลับรับรู้ได้จากสัญชาตญาณภายใน
นี่คือระยะจู่โจมที่จะพลาดไม่ได้ !
ไม่ถึงหนึ่งในสิบของเสี้ยววินาทีที่มือปืนจำเป็นตัดสินใจเด็ดเดี่ยว ธารนทียกปืนขึ้นมาประทับเล็งบนบ่า สำหรับท่าทางการยิงนั้นเด็กสาวคุ้นเคยอยู่แล้วจากการฝึกซ้อมในอดีต
ระยะไม่เกินห้าเมตร สำหรับปืนลูกซองนั้นหมายถึงระยะฉกรรจ์ทีเดียว !
ปิศาจร้ายชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นเหยื่อหยิบยกวัตถุสีดำขึ้นพาดบ่า ผีร้ายพยายามเขม้นมองวัตถุที่ลูกแกะน้อยของมันหยิบขึ้นมา
ปืนลูกซอง !!
กระสือผีอาจจะรู้จัก หรืออาจเคยรับรู้พิษสงของปืนประเภทนี้มาก่อนก็ไม่อาจทราบได้ แต่ที่แน่ๆมันผงะด้วยความตกใจและหยุดยั้งการพุ่งตรงเข้าหาเหยื่ออย่างเห็นได้ชัด ผีนรกตัดสินใจที่จะหลบให้พ้นไปจากพิสัยการยิง
ทว่า ... ช้าไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น !
ตูม !!
เสียงกัมปนาทดังราวอัสนีบาต สิ้นเสียงคำรามจากปลายกระบอกปืน สาวน้อยผู้เหนี่ยวไกถึงกับเซผงะไปด้านหลังหลังด้วยแรงถีบปะทะจากพานท้ายปืนตรงร่องไหล่ เด็กสาวปวดแปลบตรงจุดปะทะในทันทีที่ทำการเหนี่ยวไก
แต่แม้ธารนทีจะเจ็บปวดจากแรงถีบกลับของดินปืน ถึงแม้จะเซหงายไม่เป็นท่าเพราะไม่ได้ตั้งหลักระวังแรงปะทะถอยหลังที่มากแตกต่างไปจากปืนที่เคยซ้อมยิง แต่กระนั้นสายตาที่ไม่เคยยอมแพ้ต่อความสิ้นหวังก็ยังคงจ้องจับอยู่ที่เป้าหมาย
โอ๊ยยยยยยยย !!
. กรี๊ดดดดดดดดด !!! เสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังจากปิศาจกระสือ ตามติดด้วยเสียงกรีดร้องก่อนที่ร่างของมันจะร่วงหล่นลงสู่พื้นดินราวกับนกปีกหัก
ไม่มีปัญหา กระสุนลูกซองไม่พลาดเป้า !!
ระยะฉกรรจ์ของปืนประเภทลูกซองนั้นให้ผลน่ากลัวเสมอ ลูกปรายขนาดเล็กที่บรรจุอยู่ข้างในยังไม่ทันจะบานกระจายออก แผลที่ถูกยิงจึงเกิดเป็นแผลฉกรรจ์ขนาดใหญ่
ร่างกระสือที่บัดนี้กลายสภาพเป็นผู้ถูกล่านอนกองกับพื้น มันกระตุกอยู่สองสามครั้งก่อนจะแน่นิ่งไปพร้อมๆกับแสงวูบวาบที่บัดนี้ดับสนิท
จากคุณ :
Luckard  
- [
9 ก.ค. 51 17:51:14
]
|
|
|
