...
มันเป็นอีกครั้งที่ฉันต้องมานั่งคิดถึงความรู้สึกตัวเอง ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่
คนที่เราบอกกับตัวเองว่าไม่สนใจ ไม่มีความหมาย
แต่จริง ๆ แล้วเรากลับร้อยเรียงเรื่องของเขาอยู่ในห้วงความนึกคิด
ฉันกำลังหลอกตัวเองอยู่รึเปล่า...
ฉันไม่ได้เลิกสนใจเธอ เพราะฉันยังแอบมองเธออยู่ไกล ๆ
ฉันยังคงรับรู้ทุกเรื่องของเธอ แม้ว่าจะตั้งใจรึไม่ ก็ตาม...
แม้ในขณะที่ฉันพูดว่า ไม่คิดอะไร แต่หัวใจกลับไม่ยอมคล้อยตาม
เป็นเพราะฉันอ่อนไหวเองใช่หรือไม่...
แล้วเมื่อไรกันที่ฉันจะสลัดเธอออกไปจากใจได้สักที
เมื่อไรกัน...ที่ ตัวตน ของเธอจะไม่มีอิทธิพลกับ ตัวตน ของฉัน
เมื่อไรที่น้ำตาของฉันจะหมดไป
รึจะยังเป็นอยู่อย่างนี้ไปเสมอ...
การไม่รับรู้ ไม่เห็น ไม่เจอ เหมือนจะเป็นหนทางหนึ่งที่ฉันเลือกใช้
แต่มันเป็นเพียง กำแพงเตี้ย ๆ เท่านั้นเอง
ยิ่งฉันปิดหูปิดตามากเท่าไร ก็เหมือนกับว่าโหยหาเธอมากเท่านั้น
ทั้งที่จริงแล้ว ฉันอยากลบเธอออกไปจากหัวใจ...
ฉันอยากออกไปจากชีวิตของเธอ ไม่อยากมองเห็นอะไรอีก
แต่ก็รู้ว่าทำได้...ยาก
ไม่ใช่เพราะว่าไม่ตัดใจ แต่เป็นเพราะว่าใจ ไม่ลืมเธอ ต่างหาก
วันนี้ก็เลยต้องมีน้ำตาอีกครั้ง
น้ำตาที่คล้าย ๆ จะเป็นสีเลือด...
รอยน้ำตาแห้งลงเมื่อไร วันที่ปวดใจก็จบลงเมื่อนั้น
เพื่อรอคอยวันที่เชื้อแห่งความทรมาน...จะปะทุขึ้นมาอีกครั้ง
*** The End ***
จากคุณ :
เชอร์เบต จี๊ดด ด 
- [
10 ก.ค. 51 22:18:24
]
* & * วันที่ปวดใจ * & *
