ความคิดเห็นที่ 1 ในเรียงความที่เข้ารอบนั้น ผมบรรยายสรรพคุณปิดทองใส่หน้าตัวเองไว้ว่า ถ้าผมได้ทุนไปเมืองจีน วัฒนธรรมที่ผมจะนำไปเผยแพร่คือ    1.  ลิเก   2. เพลงลูกทุ่ง เพราะว่าผมอยู่กับคณะลิเกมา ตั้งแต่ 4 ขวบ ก็เลยไม่มีปัญหาครับ สบายมาก   . พอถึงวันคัดเลือกรอบที่2 ทุกคนมาพร้อมกันที่ชั้น3 อาคารวิทยบริการ ตรงเวลากันทุกคน ยกเว้นผม มาสายไปเกือบชั่วโมงครับ  ก็จะไม่ให้สายได้ไงล่ะพระเดชพระคุณ ในหนึ่งสัปดาห์ จันทร์ถึงอาทิตย์ ผมทำงานที่ตั้งแต่เก้าโมงเช้าถึงสามทุ่มครึ่ง หลังจากนั้นก็ตาลีตาเหลือกเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปทำงานที่แมคโดนัลด์ต่อจนถึงตีสอง    ก็ถือว่ายังดีครับที่แมคโดนัลด์ผมทำวันจันทร์ถึงศุกร์.              ............แต่ !  ยัง! ยังครับ!!มันไม่หมดแค่นั้นครับ               .............เสาร์-อาทิตย์...หลังจากเลิกงานที่ตอนสามทุ่มครึ่ง ผมก็มานั่งเสล่อเป็นสเตชั่นโครโปรแกรมที่คลื่นวิทยุคลื่นนึงอีก จนถึงตีสี่ครับ ฟังชื่อตำแหน่งแล้วดูโก้มากๆ หลายคนก็ฝันอยากจะเป็นกันน่าดู ไอ้สเตชั่นโครโปรแกรมอะไรเนี่ย แต่ขอบอกก่อนเลยว่า ไม่หมูอย่างที่คิด หลายท่านอาจจะแย้งในใจแล้วใช่ไหมครับ ว่ามันจะอะไรนักหนากับงานแค่นี้ ดีจะตาย ได้ทำงานอยู่คลื่นวิทยุดังซะด้วย(ไม่บอกว่าคลื่นไหน  เดี๋ยวโดนอุ้ม) แต่ผมแทบสะอื้น เพราะต้องทำทุกอย่างครับ ตั้งกะสากกะเบือยันเรือดำน้ำ.เพื่อแลกกับค่าแรงชั่วโมงละ50บาท เริ่มตั้งแต่รับโทรศัพท์แฟนเพลงที่โทรมาขอเพลง  บางคนก็กวนส้นเอามากๆ บางทีทะเลาะกับแฟน กูไม่รู้จะโทรหาใคร กูก็โทรมาระบายที่คลื่น ให้ผมฟังซะงั้น บางทีผีเข้า อยากฟังเพลงฝรั่ง แต่ไม่รู้ชื่อเพลง ก็มาร้องให้ผมฟัง แล้วผมจะรู้มั๊ยเนี่ย ก็เลยร้องลูกทุ่งให้คนที่โทรมา ฟังซะเลย                         หน้าที่อีกอย่างก็คือ หาแผ่นเพลงเตรียมไว้เปิด เปลี่ยนไมค์ทุกๆวัน เปลี่ยนเครื่องสแตนด์ฟร้อนท์ที่ใช้เล่นเพลงทุกวัน    (ต้องสลับกันใช้ครับ เพราะคลื่นเปิด 24 ชั่วโมง) แล้วไอ้เครื่องห่าเหวอะไรนี่ก็หนักไม่ใช่เล่นเลยนะครับ ตั้ง 45 กิโลกรัม เรียกว่าถ้าคุณไม่เคยแบกข้าวสารแถวท่าพระจันทร์มาก่อนละก็ ...... ทำงานนี้ยากครับ     ส่วนบรรดาพีเจทั้งหลายนะเหรอ..ไม่อยากจะเซด...ทำยังกะกูเป็นเทพบุตรเทวดาฟ้าส่งมาเกิด ทำเชี่ยไรไม่ได้ นอกจากนั่งพูดอย่างเดียว. .วันดีคืนดี ใช้ผมไปซื้อโอเลี้ยงอีกแน่ะ   . พ่อเมิงตาย!!เสือกอยากแดกโอเลี้ยงตอนตี2เนี่ยนะ ร้านพ่อเมิงคงจะเปิดถึงตี2หรอก แต่ก็ได้แต่คิดในใจ กัดฟันเดินไปหาซื้อโอเลี้ยงมาให้มันกิน.. จากคุณ : ต้นรักจัง - [ 12 ก.ค. 51 14:04:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เลิกงานเสร็จ ก็ให้พี่แท็กซี่เหยียบคันเร่งร้อยแปดสิบมาที่มหาลัยเลย แต่ก็ยังช้าไปเกือบชั่วโมง วิ่งขึ้นชั้น3ด้วยความเร็วประมาณว่านักวิ่งผลัดทีมชาติ4x100อายเลยแหละ พอเข้าไปถึงห้องเท่านั้นแหละ สายตา 90 คู่ จากมนุษยชาติ 45 คนพร้อมใจกันจ้องมาที่ผมอย่างมิได้นัดหมาย ผมนึกว่าเป็นวันมาฆบูชาที่พระสงฆ์1250รูปมาชุมนุมกันโดยมิได้นัดหมายซะอีก แต่หนังหน้าระดับผิวดาวอังคารอย่างผมมีเรอะจะอาย  ไม่แคร์สายตาชาวบ้านครับ เดินเข้าไปอย่างมั่นใจ เหมือนกับว่า กูไม่ได้มาสาย ตีเนียนมากๆ    แต่โชคดีที่เขาเพิ่งคัดเลือกทุนประเทศบัลแกเรียอยู่ ก็เลยรอดตัวไป ---------------------- วันนี้ง่วงนอนมากๆ เดินหลบมุมไปตรงระเบียง กะว่าจะไปหาที่นอนซะหน่อย ก็เจอพี่คนนึงนั่งอยู่ก่อน ก็ทักทายกันตามปกติ เป็นรุ่นพี่ปี 3 ชื่อชิน แกก็เป็นผู้เข้ารอบนักเรียนทุนเมืองจีนเหมือนกันครับ พี่แกเป็นคนที่แปลกมากๆ พ่อแม่ก็รวย มีบังกะโลให้เช่าที่ภูเก็ต แถมมีสวนปาล์มที่พังงาอีกต่างหาก แต่ดันมาเรียนที่นี่ พี่แกบอกว่า แกมีโลกส่วนตัวสูง ก็เลยมีความคิดขัดกับพ่อแม่ตลอด ยังดีที่พ่อแม่ตามใจ ไม่บังคับอะไรเลย ก็เลยสบายหน่อย   พูดไปพูดมา ถึงรู้ว่าแกก็บ้านิยายจีน-ประเทศจีนเหมือนกัน ทีนี้แหละครับ....มันส์พะย่ะค่ะ เจ๊กจริงกับเจ๊กปลอมทั้ง 2 คน โม้เรื่องหนังจีนกันไฟแลบ            นั่งรออยู่ชาติกว่า อาจารย์ถึงมาเรียกตัวให้ไปคัดเลือกในรอบสอง รอบนี้เป็นการแสดงความสามารถหลังจากที่เราได้บอกไปแล้วว่า ถ้ามีโอกาสได้ไปเมืองจีน วัฒนธรรมที่เราจะนำไปแลกเปลี่ยนกับเขาคืออะไร แต่ละคนนี่ไม่ต้องพูดถึงครับ ความสามารถล้นจริงๆ   พี่ชินที่เพิ่งรู้จักกันก็เก่งมากๆ วัฒนธรรมที่พี่ชินเอามาแสดงก็คือ โนราห์ชาตรี กับ โชว์เป่าขลุ่ยครับ ไม่น่าเชื่อครับว่า แกจะเป่าขลุ่ยได้เก่งมากๆ อาจารย์ที่เป็นกรรมการตัดสิน ลองให้เป่าขลุ่ยในทำนองเพลงสตริง แกก็เป่าได้ครับ ลองบอกเพลงสากลเก่าๆ แกก็เป่าได้อีกครับ เก่งมากๆ    นอกจากนี้ ก็ยังมีวัฒนธรรมประจำภาค ที่พี่ๆหลายๆคนใช้ประกวด ไม่ว่าจะเป็นร้องเพลงลูกทุ่ง ฟ้อนเล็บ ตีระนาด หรือแม้แต่วัฒนธรรมชาวมอญที่ผมไม่รู้จักก็มีด้วย    แล้วเวลาที่ผมขาสั่นก็มาถึง เมื่อกรรมการเรียกชื่อผมออกไป ตอนนั้นใจหวิวมาก ทั้งกลัวทั้งตื่นเต้น เพราะกรรมการที่ตัดสิน มีอาจารย์ชาวจีนที่มาสอนในไทยด้วย 2 ท่าน แล้วผมเป็นคนเดียวในนั้นที่อายุน้อยที่สุด แถมเพิ่งเรียนอยู่ปี 1 อีกต่างหาก ผมคิดในใจว่าคงไม่รอดแล้ว เพราะเพลงลูกทุ่งที่ผมใช้ในการคัดเลือก มีพี่คนนึงใช้ในการคัดเลือกแล้ว หลังร้องเพลงลูกทุ่งจบ ก็ร้องลิเกให้กรรมการฟัง เรื่องลิเกนี่ผมก็ไม่ห่วงหรอกครับ เพราะเป็นหนึ่งในตองอูอยู่แล้ว กรรมการชาวจีนท่านนึงพูดภาษาไทยเก่งมาก แกก็บอกว่า อยากให้ผมด้นกลอนลิเกแบบสดๆตามหัวข้อที่ท่านกำหนดให้ฟัง แล้วท่านก็ให้หัวข้อมาพร้อมบอกว่า ให้เวลา 1 นาที สำหรับการคิดกลอน ผมรับหัวข้อมาแล้วก็ยืนอึ้งอยู่พักใหญ่ คิดในใจว่าไม่รอดแล้ว  ตอนนั้นกรรมการคงคิดว่าผมคิดกลอนลิเกอยู่มั้ง แต่เปล่าเลยครับ ผมไม่ได้คิดอะไรเลยครับ สมองมันตื้อไปหมด จนกรรมการบอกว่าเหลือเวลาอีก 15 วินาที ผมก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ บอกตัวเองว่า  เอาวะ!!.ตายเป็นตาย แต่กูไม่ขอขายขี้หน้าใคร  จะกลัวอะไร ก็คิดสดๆ ด้นมันสดๆตรงนั้นเลย แต่ผลเกินคาดครับ ทุกคนทั้งกรรมการและรุ่นพี่ที่คัดเลือกด้วยกันปรบมือให้ผมเต็มไปหมด จากคุณ : ต้นรักจัง - [ 12 ก.ค. 51 14:07:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ประกาศผลตอนเย็นก็เล่นซะเหงื่อตกเหมือนกัน เพราะเขาประกาศประเทศอื่นก่อน เริ่มตั้งแต่บัลเกเรีย นิวซีแลนด์ ออสเตรเลีย และเวลาที่รอคอยก็มาถึง....เสียงอาจารย์วีรชัยกล่าวว่า    "สำหรับประเทศจีนนั้น ผู้ที่ได้รับทุนการศึกษาแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมมี 2 คน ได้แก่ 1.นายภานุวัฒน์ รติพงษ์                                                                                                                                     และคนที่2 ได้แก่...................................................................................................."  ผมจำไม่ได้ว่าอาจารย์พูดอะไรบ้าง เพราะเดินออกจากหอประชุมตั้งแต่แรกแล้ว เพราะผมกลัวผิดหวัง      มารู้ว่าคือผมก็ตอนที่พี่ชินวิ่งไล่หลังมากระโดดขี่คอผมพร้อมกับตะโกนดังๆว่า     "เฮ้ย!!!พวกเราได้ไปเมืองจีนโว้ย พี่กับแก 2 คน .....อ้าว!!ทำไมอ่ะ ไม่ดีใจเหรอ  เฮ้ย พูดสิ"  พี่ชินพูดขึ้นเพราะเห็นผมอึ้งไปพักใหญ่..         อยากบอกทุกคนว่า ผมรู้แล้วครับว่า  ไอ้อาการหูดับ ที่มาจากคำว่าหูดับตับไหม้เป็นยังไง เพราะผมกำลังเกิดอาการอย่างว่าอยู่พอดี   มันดีใจจนตื้อไปหมด พูดอะไรไม่ถูกเลยครับ จากคุณ : ต้นรักจัง - [ 12 ก.ค. 51 14:41:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เก่งจังครับ!! ผมอ่านไม่ถึงนาทีก็จบแล้ว เดินเรื่องเร็ว น่าติดตามครับ อยากรู้ว่าตอนนั้นร้องลิเกว่าอย่างไร? หัวข้อคืออะไรครับ ชอบตอนพีเจใช้ไปซื้อโอเลี้ยงจัง ดูท่าทางจะโกรธมากเลยนะ คริ-คริ "...พ่อเมิงตาย!!เสือกอยากแดกโอเลี้ยงตอนตี2เนี่ยนะ ร้านพ่อเมิงคงจะเปิดถึงตี2หรอก..." ใช้ภาษาได้ถึงอารมณ์มาก ส่วนที่ผมขำก็คงเป็นตอนนี้ครับ "...บางทีผีเข้า อยากฟังเพลงฝรั่ง แต่ไม่รู้ชื่อเพลง ก็มาร้องให้ผมฟัง แล้วผมจะรู้มั๊ยเนี่ย ก็เลยร้องลูกทุ่งให้คนที่โทรมา ฟังซะเลย...." คนนั้นคงอึ้งรับประทาน จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ จากคุณ : โอโม่ซัง - [ 12 ก.ค. 51 14:42:39 A:203.152.25.69 X: TicketID:181299 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "...พ่อเมิงตาย!!เสือกอยากแดกโอเลี้ยงตอนตี2เนี่ยนะ ร้านพ่อเมิงคงจะเปิดถึงตี2หรอก..." ฮาเหมือนกันครับ ได้อารมณ์มาก จากคุณ : Cryptomnesia - [ 12 ก.ค. 51 14:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ด่านมหาหิน.. หลังจากวันนั้น 1 อาทิตย์    เรา(ผม กับ พี่ชิน)ก็ได้ไปเรียนภาษาจีนกลางที่ศูนย์ภาษาจีนกลางฮั่น จื้อ กง ภาษาจีนเป็นภาษาที่มีตัวอักษรมากที่สุดในโลกเลยครับ คือมีมากกว่า60,000 ตัวโดยไม่ซ้ำกันเลยทีเดียว แทบไม่น่าเชื่อครับว่า เส้นหงิกๆงอๆที่พันไปพันมา กลับเป็นตัวอักษรไม่ซ้ำกันถึง 60,000 ตัว แถมยังมีขีดเฉพาะบนตัวอักษร ที่เรียกว่า พินอิน อีก   การเรียนภาษาจีนสนุกมากครับ ครูที่สอนภาษาจีนก็เป็นครูจากเมืองจีนที่พูดภาษาไทยเก่งมากๆ หลังจากเรียนรู้ศัพท์พื้นฐานที่ต้องใช้ในชีวิตประจำวันแล้ว ก็ถึงเวลาที่จะต้องเปลี่ยนห้องเรียน เพื่อไปเรียนในระดับที่สูงขึ้น                          ..................................และแล้ว....ศึกแห่งศักดิ์ศรีคนไทยก็เกิดขึ้นที่ห้องเรียนห้องนี้................                 เรียนที่ห้องนี้ จะมีครูที่สอน เป็นชาวต่างชาติประเทศหนึ่ง อยู่แถวใต้ขวานทองเรานี่แหละครับ เลยยะลาไปไม่ไกลหรอกครับ มาเรียนวันแรกผมก็เจอดีเลยครับพ่อแม่พี่น้อง ก็พี่แกเล่นสอนภาษาจีนด้วยภาษาอังกฤษ แล้วนักเรียนทั้งห้องพูดภาษาอังกฤษได้แค่พอไม่อดข้าวเท่านั้นเอง ใครจะไปฟังมันออกล่ะครับ ลำพังแค่แปลภาษาต่อเดียวก็จะบ้าตายอยู่แล้ว นี่ต้องมานั่งแปล 2 ต่อ จากภาษาจีนเป็นอังกฤษ จากอังกฤษแปลเป็นไทยอีก ตอนแรกผมก็คิดว่าคงมีผมคนเดียวเท่านั้นที่มึนตื๊บ ที่ไหนได้ พอหันไปมองสัตว์โลกร่วมชะตากรรมในห้อง ก็เลยอุ่นใจขึ้นมาบ้างที่มีเพื่อน เพราะแต่ละคนนั่งขมวดคิ้วติดกันเป็นแถวเลยครับ ......................................................................               อีตาอาจารย์หน้าปลาหลดคนนี้ก็ไม่รู้เลยว่า นักเรียนฟังภาษามันไม่ออก ก็ยังซื่อบื้อสอนไม่ดูตาม้าตาเรืออยู่ได้ตั้งหลายชั่วโมง จนผมทนไม่ได้ลุกขึ้นบอกว่า สอนเป็นภาษาไทยได้หรือเปล่า เพราะฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง      อีตาคนนั้นก็ไฟแลบเลยครับ โยนหนังสือลงพื้นดัง ปั้ง! แล้วก็สบถออกมาเป็นภาษาอังกฤษดังๆว่า      "Thai idiot "                                      คนอื่นที่นั่งเรียนกันอยู่ก็ไม่ได้พูดอะไรตอบโต้หรอกครับ เพราะว่าฟังไม่รู้เรื่อง แต่ให้บังเอิญว่าผมมันเสือกฟังภาษาที่มันด่ารู้เรื่องว่ามันด่าว่าอะไร    เท่านั้นแหละครับพ่อแม่พี่น้อง วิญญาณวีรชนรักชาติ+พ่อค้าแม่ค้าปากตลาดก็ได้เข้าสิงตัวผมทันที  ด่ากูคนเดียวไม่ว่า เสือกเหมารวมเอาคนไทยไปด้วย  ผมก็เลยเดินออกมายืนหน้าชั้นเรียน แล้วพูดกับเพื่อนที่เรียนภาษาอยู่ด้วยกันด้วยเสียงที่กังวานปานประหนึ่งกูคือผู้สมัคร ส.ส.กำลังหาเสียงว่า จากคุณ : ต้นรักจัง - [ 12 ก.ค. 51 15:25:47 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ค่อยๆ พิมพ์ไปปล่าวเนี่ย อยากรู้ว่าพูดว่าไร จากคุณ : scottie - [ 12 ก.ค. 51 16:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีครับ คนมีโชค(ร้าย)ทุกคน ที่ให้เกียรติเปิดอ่านวิทยานิพนธ์กึ่งไดอารี่เล่มนี้ แนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อชินครับ          อย่าเพิ่งแปลกใจนะครับ ว่าทำไมจู่ๆถึงเปลี่ยนคนเขียน อธิบายให้ฟังนิดนึงนะครับว่า วิทยานิพนธ์เล่มนี้ จะมีคนเขียน 2 คนครับ คือชินกับแชมป์ คือว่าหลังจากที่เราได้รับทุน ไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมไทยที่ประเทศจีนเรียบร้อยแล้ว อาจารย์ประจำโครงการก็ได้ให้รายละเอียดที่ต้องทำหลังจากนี้ว่า ต้องไปเรียนภาษาที่ศูนย์ภาษาจีนกลางของประเทศจีน แบบเร่งรัด 6 สัปดาห์ นอกจากนี้แล้ว ต้องเขียนวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับประเทศที่เราไปส่งอาจารย์ด้วย คนละ 1 โครงการ   คนอื่นก็ไม่มีใครมีปัญหาอะไรหรอกครับ แต่มีอยู่คนนึงครับ ที่มีปัญหา คนๆนั้นก็คือไอ้ "แชมป์" ครับ หลังจากอาจารย์บอกว่าต้องทำวิทยานิพนธ์ส่งเท่านั้นแหละ แชมป์มันก็สวมวิญญาณสมาชิกพรรคฝ่ายค้านลุกขึ้นประท้วง ประมาณว่ามีแต่มันคนเดียวที่เพิ่งเรียนปี 1 มันยังอ่อนหัดเรื่องทำวิทยานิพนธ์นัก ขอให้อาจารย์หาทางออกให้มันด้วย ถ้าคุณเห็นสีหน้ามันตอนบอกอาจารย์นะครับ คุณจะต้องหมั่นไส้มันแน่นอน คุณลองนึกถึงพจมานแห่งบ้านทรายทองตอนถูกรังแกสิครับ ประมาณนั้นเลยแหละ ตีมึนมาก อาจารย์ก็เลยบอกว่าฃ ให้แชมป์กับชินทำวิทยานิพนธ์ร่วมกัน วิทยานิพนธ์ จะมีการแบ่งเป็น 3 ส่วนครับ คือส่วนเนื้อหา ส่วนเรื่องราว และส่วนอ้างอิง ชินก็เลยแบ่งหน้าที่ให้แชมป์เขียนเล่าเรื่องราวที่ค่อนข้างเบาสมอง แล้วให้ชินรวบรวม เพราะมันไม่เต็มบาท บ้าๆบอๆ ส่วนชินมีหน้าที่รวบรวมข้อมูลที่ค่อนข้างจะเป็นวิชาการ ก็เลยเป็นที่มาของวิทยานิพนธ์เล่มนี้ที่มีคนเขียน 2 คน. บันทึกนี้คือส่วนหนึ่งของส่วนเรื่องราว ใน 3 โครงหลักของโครงงานครับ จากคุณ : ต้นรักจัง - [ 12 ก.ค. 51 17:18:30 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โทดทีครับ พิมพ์ข้ามไป เดี๋ยวแก้ใหม่ จากคุณ : ต้นรักจัง - [ 12 ก.ค. 51 17:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พอดีล็อคอินผมมีปัญหาอ่ะครับ เลยยืมของเพื่อนมาใช้ ต่อจาก คห 13 คือ คห ที่ 11 อ่ะครับ ไม่รู้ว่าผมพิมผิดอะไรตรงไหน  โดนลบไป 3 ครั้งแล้วอ่ะ จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ 12 ก.ค. 51 17:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โดนลบอีกแล้วอ่ะ WM ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหมครับ ว่าเพราะอะไร จากคุณ : เจิ้นเสี่ยวฟง - [ 12 ก.ค. 51 17:27:12 ]

ความคิดเห็นที่ 16 งืมๆ 7 8 10 หาย พี่น้องคร๊าบ จากคุณ : บ่าวจ่อย - [ 12 ก.ค. 51 17:40:33 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ภาษาเข้าไส้ดีค่ะ อ่านแล้วน่าติดตาม ตินิดนึงค่ะ เนื้อเรื่องเดินเร็ว แต่ไม่กระชับ อ่านแล้วรู้สึกโดดไปโดดมา ลองเรียบเรียงอีกสักนิดนะคะ ส่วนที่หายไป เข้าใจว่าเพราะมีคำต้องห้ามน่ะค่ะ บางทีเขียนคำธรรมดา แต่พอเขียนติดกัน พ้องเสียงพ้องรูปกับคำหยาบโดนลบกันบ่อยๆค่ะ ต้องค่อยๆลองค่อยๆหาดู ถ้าหาไม่เจอจริงๆ ลองโพสต์สั้นๆดูค่ะ จะได้รู้ว่าส่วนไหนมีปัญหา รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : หนมจีน - [ 13 ก.ค. 51 11:17:45 A:58.41.215.242 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาอ่านค่ะ ให้กำลังใจอยู่ค่ะ เพราะชอบอ่านนิยายจีนกำลังภายใหมือนกัน อิอิ จากคุณ : Life's for Rent - [ 13 ก.ค. 51 16:34:28 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ^^    ตามมาอ่านอย่างใกล้ชิด จากคุณ : *คุณวรมัน* - [ 15 ก.ค. 51 10:12:15 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เอ๊ย!! เพื่อนรัก สู้ๆสิครับ อย่าเงียบไปแบบนี้ การที่เพื่อนจะลงงานเขียนให้ผู้อื่นอ่านนั้น ต้องลงให้จบนะครับ อย่าค้างๆคาๆ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อน ก็คุยกันทางเอ็มเหมือนเดิมนะ(ถ้าเราออน) เรื่องนี้ของนายเราก็ติดตามตลอดนะ เข้ามาเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : โอโม่ซังเพื่อนนาย - [ 15 ก.ค. 51 13:30:24 A:203.152.25.69 X: TicketID:181299 ]

ความคิดเห็นที่ 22 55555 ฮาจิงๆ ด้วย จากคุณ : กริชครับผม - [ 16 ก.ค. 51 15:08:48 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ^^ จากคุณ : pattapon - [ 16 ก.ค. 51 23:58:59 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตามหาจนเจอ ฮา.....  อย่างแรง จากคุณ : sandhurst - [ 24 ก.ค. 51 22:38:42 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาดูน.ศปี1อายุน้อยแต่หน้าแก่ จากคุณ : toriyoru - [ 14 ส.ค. 51 22:40:55 ]